Top 10 van 2019

[Hieronimus]

Stem hier:
https://www.metalfan.nl/top2019.php

Ik ben er nog niet over uit, maar goede kanshebbers zijn voor mij zijn de volgenden.

Voyager: poppy prog, met een djentinslag in aanstekelijke nummers die blijven vermaken.

Esoteric: trippy funeral doom, hoe dat klinkt? Zo dus. En een album openen met een nummer van bijna 28 minuten, dat kun je gerust aan deze heren overlaten.

Second to Sun: black die onder je huid gaat zitten door een vreemd soort catchy-heid. Goede screamer, maar minstens zo goede riffs en afwisseling.

Thormesis: zwaar melodische black, met een post-randje. 'Sonnen' is één van de topnummers van dit jaar.

Numenorean: post-black, met aparte riffs en een goede groove bij tijd en wijle.

Belzebubs: Dimmu Borgir à la Enthrone Darkness Triumphant, met een gezonde dosis zelfspot. Niet puur vermaak, maar ook experimenterend op momenten.

Misthyrming: melodische edoch rauwe, chaotische black, maar een stuk minder dan op hun debuut. IJslandse black metal op hoog niveau.

The Offering: heavy power melodeath nu-metal? Jazeker. Pak Disturbed en nog een handvol nu-metal bands, gooi daar een portie heavy metal tegenaan, en voor de snelheid en bruutheid op.

Essence of Datum: technische, instrumentale death/thrash met een overload aan riffs. Fans van Vektor en Death: het is de moeite waard.

White Ward: post-black met triphop en jazz. Waanzinnig album.

Disillusion: prog en death, deels een terugkeer naar hun oude stijl, maar des Disillusions voldoende experimenten. Moet nog steeds inwerken hier.

Wormwood: black, melodisch, folky, maar minder catchy dan hun debuut. Kostte tijd om eraan te wennen, maar de heren hebben hun stijl verfijnd.

In Mourning: ik zeg het toch gewoon zo, het is alsof Opeth vanaf Ghost Reveries is doorgegaan met het ontwikkelen van hun sound in een andere richting.

Psygnosis: technische death, djent en natuurlijk ook een hoofdrol voor een cello, alles instrumentaal en hartstikke bruut.

Wilderun: een review elders beschreef het als 'zo gay als maar kan', omdat het zo vrolijk is. Maar het werkt zó goed, met zoveel uitbundige ideeën en afwisselingen. Eén van de weinige albums die 5/5 kreeg bij AngryMetalGuy...

IATT: technische death met voldoende twists om keer op keer te blijven vermaken.

Leprous: een stuk (nog!) rustiger, wat ook gewenning vereist, maar als hij opstaat, dan beklijft het zeer goed.


Alweer een donders goed jaar, in mijn opinie.

[Amibor]

Dit is 'em geworden:

01. Devin Townsend - Empath
02. Leprous - Pitfalls
03. Tronos - Celestial Mechanics
04. The Great Old Ones - Cosmicism
05. Mayhem - Daemon
06. Tool - Fear Inoculum
07. Soen - Lotus
08. Nile - Vile nilotic rites
09. Cattle Decapitation - Death Atlas
10. Vltimas - Something wicked marches in

[Bleek No. 1]

Tool sla ik over. Ik vind het niks.
Mijn fout.

[MadTinus]

1. SOILWORK - Verkligheten (8,5/10)
2. VLTIMAS - Something Wicked Marches In (8,5/10)
3. ASAGRAUM - Dawn of Infinite Fire (8,5/10)
4. ETERNITY - The Become the Great Beast (8,5/10)
5. THENIGHTTIMEPROJECT - Pale Season (8/10)
6. MGŁA - Age of Excuse (8/10)
7. GAAHLS WYRD - GastyR - Ghosts Invited (7,5/10)
8. GATECREEPER - Deserted (7,5/10)
9. IN MOURNING - Garden of Storms (7/10)
10. OCTOBER TIDE - In Splendor Below (6,5/10)

[Jeroen]

Vind jij die Soilwork zó goed? Toch maar weer eens draaien. Heb de lp toen gekocht en één keer gedraaid. Pakte me niet direct in zoals de vorige deed.

[Oak]

Ingestuurd:
1. Tool - Fear Inoculum
2. Otoboke Beaver - Itekoma Hits
3. Mizmor - Cairn
4. Sunn O))) - Life Metal
5. Kwade Droes - Onder de Toren
6. Gardsghastr - Slit Throat Requiem
7. Lingua Ignota - Caligula
8. Cult of Luna - A Dawn to Fear
9. Mono - Nowhere Now Here
10. Mayhem - Daemon

Verder nog het melden waard:
Zeal & Andor - Live in London
Dold Vorde Ens Navn - Gjengangere i Hjertets Mørke EP
Varde - Asgaardsreien demo/EP
Billie Eilish - When We All Fall Asleep, Where Do We Go
Twin Temple - Twin Temple (Bring You Their Signature Sound.... Satanic Doo-Wop)
De Staat - Bubblegum
IDLES - A Beautiful Thing: IDLES Live at Le Bataclan

[MadTinus]

Vind jij die Soilwork zó goed? Toch maar weer eens draaien. Heb de lp toen gekocht en één keer gedraaid. Pakte me niet direct in zoals de vorige deed.

Hij is zeker erg sterk. Wat mij betreft niet zo goed als de vorige, die bleef langer hangen. Ik heb dit album begin van het jaar veel gedraaid, maar daarna ook weer een hele tijd (máánden) niet.

[Iron Maiden]

Ik vind het nog een hele klus om een top 10 samen te stellen. Ik heb wel voldoende albums uit 2019 beluisterd, maar er zijn niet veel albums die ik echt heel goed en heel vaak heb gedraaid uit het afgelopen jaar. Ik denk dat ik het bij een top 5 of top 6 houd.

[Bleek No. 1]

Ik vind het nog een hele klus om een top 10 samen te stellen. Ik heb wel voldoende albums uit 2019 beluisterd, maar er zijn niet veel albums die ik echt heel goed en heel vaak heb gedraaid uit het afgelopen jaar. Ik denk dat ik het bij een top 5 of top 6 houd.

Ik vond veel werk ook te generic, beetje vervelend. De nieuwe van Mgla vind ik bijvoorbeeld vrij saai.


Maar, toch heb ik er tien ingevuld (niet ingezonden, dat heeft geen zin):

10 Alcest - Spiritual Instinct
9 Bobby Krlic - Midsommar OST
8 We Lost the Sea - Triumph & Disaster
7 Mark Korven - The Lighthouse OST
6 Heilung - Futha
5 Burning Gloom - Amygdala
4 Fluisteraars - Vlek (single)
3 MONO - Nowhere Now Here
2 Danheim - Hringrás
1 Sowulo - Mann



Waardige albums die het niet redde:

She Past Away - Disko Anksiyete
Cult of Luna - A Dawn to Fear
Beck - Hyperspace
The Darkness - Easter is Cancelled
Sun Worship - Emanations of Desolation
Rúnahild - Seidfylgjur
I Monster, People Soup - People Soup
Michael Giacchino - Jojo Rabbit OST
Cigarettes after Sex - Cry
De Ambassade - Duistre Kamers
Fennesz - Agora
Ufomammut - XX
The Radio Dept. - I Don't Need Love, I've Got My Band
The HU - The Gereg
SKÁLD - Vikings Chant
Russian Circles - Blood Year
Auger - From Now on I
The National - I Am Easy To Find
Devin Townsend - Empath
Gold - Why Aren't You Laughing?


Maar ik kan voorspellen dat of de nieuwe Tool, of Townsend, of Opeth op één komt te staan.
Of Rammstein.

[XnegativeX]

1. Soen - Lotus
2. Tenebrae in perpetuum - Anorexia obscura
3. Deathspell omega - The furnaces of Palingenesia
4. Aoratos - Gods without name
5. Mizmor - Cairn
6. Leprous - Pitfalls
7. Klone - Le grand voyage
8. Gardsghastr - Slit throat requiem
9. Flying colors - Third degree
10. Myspyrming - Algleymi
11. Port noir - The new routine
12. Soilwork - Verkligheten
13. Old forest - Black forest of eternal doom
14. White ward - Love exchange failure
15. Numenorean - Adore
16. Marianas rest - Ruins
17. Downfall of Gaia - Ethic of radical finitude
18. Abigail Williams - Walk beyond the dark
19. Thank you scientist - Terraformer
20. Strung out - Songs of armor and devotion

[Jeroen]

1. Arch/Matheos - Winter Ethereal
2. Possessed - Revelations Of Oblivion
3. Candlemass - The Door To Doom
4. Ray Alder - What The Water Wants
5. Last Crack - The Up Rising
6. Borknagar - True North
7. Iron Savior - Kill Or Get Killed
8. IQ - Resistance
9. Bjørn Riis - A Storm Is Coming
10. Mayhem - Daemon

[Lennert]

Goed dat je me daar even herinnerd, Arch/Matheos komt ook flink hoog bij mij!

[Jeroen]

Check die Ray Alder dan ook maar. Die is ook erg gaaf. Toegankelijker. Past naadloos tussen Fates Warning en Engine.

[Siego]

De volgende top 10 ingestuurd op de frontpage:

1. Misþyrming- Algleymi
2. Coffins – Beyond The Circular Demise
3. Gold – Why Aren’t You Laughing
4. Gatecreeper – Deserted
5. MGLA – Age Of Excuse
6. Vanum – Ageless Fire
7. Nusquama – Horizon Ontheemt
8. Lingua Ignota – Caligula
9. Laster – Het Wassen Oog
10. Lethvm – Acedia

[Hieronimus]

Het was mijn intentie natuurlijk niet om hier een lijstjes-topic van te maken, dan kan-ie wat mij betreft op slot. Zeg in ieder geval, tenminste over je nummer één, waarom die bovenaan staat, met iets van een uitleg ofzo. Nu is het alleen een spelletje van 'oh, had die band een nieuwe uit, dan zal ik hem checken', of 'inderdaad, die was goed hè?' zonder de uitnodiging om nieuwe bands te leren kennen. Ik ga niet alle bandnamen die ik niet ken nazoeken.

Niettemin wil ik wel zeggen dat deze ook in mijn lijst hoort:

7. Nusquama – Horizon Ontheemt

Ruizige black van Nederlandse bodem (zeg maar gerust een 'superband' met leden van Laster, Turia, Fluisteraars) met voldoende melodie om heel goed te beklijven.

[Siego]

Fair enough!
1. Misþyrming- Algleymi Het was 4 jaar wachten op een nieuwe langspeler. Maar wat mij betreft overtreft Misþyrming hiermee het al even fantastische 'Söngvar elds og óreiðu'. Het is allemaal net iets gepolijster, meer melodieus zonder ook maar iets aan agressie in te boeten. Plaat van het jaar voor mij!
2. Coffins – Beyond The Circular Demise Voor Bloodshed dit jaar had ik nog nooit van deze Japanners gehoord. Deze plaat is voor mij dan ook de verassing van het jaar. Heerlijke punky old-school doom/death.
3. Gold – Why Aren’t You Laughing Ik leerde deze band bij toeval kennen tijdens het voorprogramma van Dool in Leeuwarden, 2017. Ik was erg onder de indruk van het live optreden. Daarna thuis 'Optimist' opgezet, maar die plaat kon ik totaal niet inkomen. Toen dit album uitkwam viel ineens alles op zijn plaats!
4. Gatecreeper – Deserted Wat een stoomwals, deze heerlijke onvervalste death metal kraker. Heerlijke riffs en dito grooves!
5. MGLA – Age Of Excuse Weer een plaat vol heerlijke repetitieve, hypnotiserende melodieën waar MGLA om bekend staat.
6. Vanum – Ageless Fire Erg fijne blackmetal plaat. Deze band heeft me live ontzettend overtuigd tijdens de tour met Ultha (waar ik eigenlijk voor kwam). 1 van de projecten van Michael Rekevics (o.a. Yellow Eyes).
7. Nusquama – Horizon Ontheemt Ruizige black van Nederlandse bodem (zeg maar gerust een 'superband' met leden van Laster, Turia, Fluisteraars) met voldoende melodie om heel goed te beklijven.
8. Lingua Ignota – Caligula Een ontzettend fascinerende plaat waar je echt voor in de stemming moet zijn. Naargeestig, intens, duister en ontzettend meeslepend. Ik kijk ontzettend uit naar de live uitvoering van dit album op Roadburn volgend jaar.
9. Laster – Het Wassen Oog Een plaat vol prachtige composities met een heerlijk eigenzinnige avant-gardistische jazzy blackmetalsound.
10. Lethvm – Acedia Deze nieuw plaat van dit Belgische doom/post-hardcore/sludge gezelschap was me bijna ontgaan. Een erg fijne opvolger van het al even fijne 'This Fall Shall Cease'. Denk vooral aan Amenra.

[Hieronimus]

10/10, beste Siego!

[Maarten_Hc]

10/10, beste Siego!

Verkeerde startinstructie dan

[MetalTuupLimburg]

Opeth - In Cauda Venenum
Death Angel - Humanicide
Hate - Auric Gates of Veles
Devin Townsend - Empath
Queensrÿche - The Verdict
Swallow the Sun - When a Shadow Is Forced Into the Light
Borknagar - True North
OverKill - The Wings of War
Sacred Reich - Awakening
Soen - Lotus

[Bleek No. 1]

Het was mijn intentie natuurlijk niet om hier een lijstjes-topic van te maken, dan kan-ie wat mij betreft op slot. Zeg in ieder geval, tenminste over je nummer één, waarom die bovenaan staat, met iets van een uitleg ofzo. Nu is het alleen een spelletje van 'oh, had die band een nieuwe uit, dan zal ik hem checken', of 'inderdaad, die was goed hè?' zonder de uitnodiging om nieuwe bands te leren kennen. Ik ga niet alle bandnamen die ik niet ken nazoeken.

Jammer, joh.

[Iron Maiden]

Dit zijn jouw inzendingen:

1. The Offering - Home
2. Rammstein - Rammstein
3. Sabaton - Great War
4. Avantasia - Moonglow
5. Astral Doors - Worship or Die

Dit is uiteindelijk mijn ingezonden lijst geworden. Home van The Offering steekt mijlenver boven de rest uit, wat een geweldig album is dat zeg! Daar staat geen zwak nummer, zelfs geen zwak moment op.
De andere albums hebben mij ook wel verrast, met name omdat ze mijn verwachtingen overtroffen. Sabaton heeft het beste album sinds Coat of Arms afgeleverd vind ik. Ook het album van Avantasia vind ik veel beter dan de voorgaande albums.

Andere albums die ik dit jaar ook beluisterd heb, maar geen jaarlijst waardig materiaal vind zijn:
Hammerfall – Dominion
Savage Messiah - Demons
The Three Tremors – The Three Tremors
Turilli/Lione Rhapsody – Zero Gravity – Rebirth and Evolution
Rhapsody of Fire – The Eight Mountain
Slipknot - We are not your kind

Het album van Slipknot vind ik erg vermakelijk, maar ik kan het niet plaatsen in hun discografie, dus vandaar dat ik het niet in mijn jaarlijst heb opgenomen. De albums van de twee Rhapsody's zijn ook prima, maar halen het niet bij het oudere werk. Hammerfall is niet echt meer mijn ding merk ik. The Three Tremors veel te rommelig. Ik vind de drie zangers afzonderlijk prima, maar de nummers zijn rommelig en af en toe is het teveel gegil in mijn ogen.

[Lennert]

1. Arch/Matheos – Winter Ethereal
Sterke progmetalsongs waar ik heel blij van word, dan te bedenken dat ik John Arch op de oude Fates Warning albums eigenlijk vrij vervelend vind klinken. Zanglijnen wervelen en het gitaarwerk is ijzersterk. Verveelt geen moment.
2. Atlantean Kodex – The Course Of Empire
Nog steeds vraag ik me af of deze of de voorganger beter is, maar de atmosferische epische doom metal brengt me ook nu weer in vervoering. In ieder geval qua soleerwerk wel een verbetering ten opzichte van de voorganger.
3. Avantasia - Moonglow
Met The Raven Child mijn favoriete nummer van het jaar. Sammett flikt het weer om een kitscherig powermetalmeesterwerk neer te zetten, waarbij vooral de bijdrages van Hansi Kursch en Jorn Lande er uit springen.
4. Blind Guardian’s Twilight Orchestra – Legacy Of The Dark Lands
Zorgt voor een scheuring onder fans, maar ik ben uitzonderlijk tevreden met dit gitaarloze werk. Ideale soundtrack voor een D&D-sessie.
5. Turilli/Lione Rhapsody – Zero Gravity – Rebirth And Evolution
Deze variatie van Rhapsody klinkt door het scifi thema beduidend minder kitscherig dan het fantasywerk van voorheen. Nog steeds wel verschrikkelijk catchy.
6. Opeth – In Cauda Venenum
Eerste Opeth in lange tijd waar ik weer echt heel enthousiast van werd. Spookachtig.
7. GOLD – Why Aren’t You Laughing
Iets minder dan de voorganger, maar een relevant album in deze warrige tijden. Zeer persoonlijke teksten en een naargeestige sfeer.
8. Candlemass – The Door To Doom
Blij dat deze Zweden het vorige album hebben rechtgetrokken, want ik ben toch beduidend meer fan hiervan dan van wat men hiervoor als laatste album neerzette. Puike zang ook.
9. Queensryche – The Verdict
Stiekem de beste van het drietal met de nieuwe zanger. Live sloeg het nog niet aan, maar thuis via koptelefoon viel het kwartje. Vlotte songs met afwisseling.
10. Sonata Arctica – Talviyö
Zelfs met een minder album doet deze band het nog steeds goed voor me. Minder muzikaal geweld, maar uitstekende teksten.

Ik heb verder voor mijn gevoel erg weinig muziek geluisterd en eveneens weinig reviews geschreven. Meer tijd besteed aan films en comics, maar alsnog wel een top 10 kunnen samenstellen waar ik tevreden mee ben. Twee dikke vijf sterren (de eerste twee) en de vijf erna in ieder geval 4.5 uit 5. Toch heb ik het idee dat ik meer uit dit jaar had kunnen halen.

Tegenvallers zijn Tool - Fear Inoculum en Sacred Reich - Awakenings. Tool ben ik dit jaar voor het eerst pas actief gaan luisteren en de laatste plaat is als je dit hebt gedaan gewoon erg saai. Sacred Reich is verantwoordelijk voor het beste concert van het jaar, maar hoe goed ik de nieuwe songs live ook vond klinken: op cd doet het me allemaal vrij weinig.

[Jeroen]

@Hiero: excuus. Kom ik nog ff op terug.

[Hieronimus]

Dank aan diegenen die er wat moeite in hebben gestoken (of gaan steken)!

[dako]

Ik kom echt niet verder dan Enforcer (nieuwe thrash, fucking goud), Sabaton (prima epic metal), Amon Amarth (best joh, niks vernieuwends verder) en Gloryhammer (feest!).
Vond die van Possessed wel ok, voor zover ik verstand heb van die band, Angel Witch deed me na twee keer luisteren niks, maar die moet ik nog wat meer kansen geven. Idem voor Volbeat, dat duurt bij mij ook altijd drie jaar voor ik nieuw werk kan waarderen.

Vond het geneuzel van de Rhapsody's en Sacred Reich ronduit tegenvallen, Twilight Force is met de nieuwe zanger ook niks bijzonders meer.

Zie in het overzicht op de frontpage zat interessants staan wat ik compleet gemist heb. Da's mooi.

[Appelflap]

Hou toch eens op man

[dako]

Wat heb ik je nou weer misdaan, zeikstraal?

[Jeroen]

1. Arch/Matheos - Winter Ethereal
Een vrijwel perfecte plaat die me toch een stuk beter bevalt dan het toch al niet misselijke debuut. Je kunt duidelijk merken dat Arch en Matheos hier echt voor zijn gaan zitten. Het debuut was in eerste instantie toch grotendeels bedoeld als de nieuwe plaat van Fates Warning. Winter Ethereal bevat enkele regelrechte parels en vocaal vind ik Arch hier beter op dreef dan op de oudjes van FW. Elke keer onderschrijf ik de omschrijving die Metalheank er eens opplakte maar weer. Zijn zang danst.

2. Possessed - Revelations Of Oblivion
Een geweldige comeback van deze band, ook al zit (letter en figuurlijk, flauw) alleen de originele zanger nog in de band. Aan de muziek is dat echter niet te horen. De muzikanten hebben de sfeer van de oude platen perfect weten te vangen en er een hedendaagse draai aan weten te geven. In alles voelt Revelations Of Oblivion als een echte Possessed-plaat, zij het misschien wat thrashiër dan Seven Churches. De productie is vrij modern, al heeft dat gek genoeg weinig invloed op de typische sfeer. Kan ook komen door Beccera die echt exact zo giftig klinkt als in de jaren tachtig. Top.

3. Candlemass - The Door To Doom
Lekker consistent album. Vooral een stuk consistenter dan Psalms.., ondanks dat ik Robert Lowe altijd prefereer boven welke andere zanger van Candlemass dan ook. Productie had wel wat zwaarder en dynamischer gemogen, maar een kniesoor die daar op let.

4. Ray Alder - What The Water Wants
Eerlijk is eerlijk. Ray Alder solo lijkt meer op Fates Warning dan Arch/Matheos tegenwoordig. Of dat erg is? Nee. De songs van deze soloplaat zijn namelijk een stuk compacter en meer to the point dan die van zijn broodheer. Zodoende doet What The Water Wants ook vaak denken aan het geniale debuut van Engine, zij het wat atmosferischer en progressiever. Ik hoor hier weinig mensen over, maar fans van FW horen deze plaat gewoon in huis te hebben. Ray Alder behoort tot de beste zangers die ons geliefde genre rijk is.

5. Last Crack - The Up Rising
Te gekke en opzwepende plaat. Niet beter dan de oudjes, maar gewoon ontzettend lekker en weird. Topmuzikanten die net als bijvoorbeeld Rush ontzettend moeilijke dingen doen, maar als luisteraar heb je dat niet in de gaten. De muziek vloeit namelijk en het verloop klinkt zeer natuurlijk. Voordat Rush-fans naar de winkel rennen. Muzikaal lijkt Last Crack verder niet op Rush. Het is meer de manier van componeren. De muziek bevat veel lagen en is bij vlagen erg technisch, maar die elementen zijn er alleen maar omdat de liedjes daar om vragen.

6. Borknagar - True North
Wat fijn om Vortex weer te horen krijsen. Hoewel ik Urd en Winter Thrice mede door Vintersorg te gek vond, blijft Vortex de enige echte zanger voor Borknagar. De nummers zijn net wat minder sterk dan op de vorige twee albums, maar kom op, Vortex in topvorm.

7. Iron Savior - Kill Or Get Killed
Degelijkheid troef en daarom houd ik zo van deze Duitse band. Nooit een zwak liedje. Daarom lijken de albums misschien ook wel veel op elkaar. Ik heb er net als voor Running Wild een zwak voor. Muzikaal altijd strak.

8. IQ - Resistance
Resistance kan vast nog klimmen, maar ik heb er simpelweg de tijd nog niet voor gehad om deze excellente dubbelaar helemaal te doorgronden. Dat ie goed is, staat als een paal boven water. Uiterst sfeervol en bovenmenselijk goed uitgevoerd. Symfo zoals het hoort.

9. Bjørn Riis - A Storm Is Coming
Heftiger dan de vorige albums en dat is een goede ontwikkeling. Hoewel ik de oudere cd's ook niet te versmaden vind, is het mooi dat Riis steeds meer een eigen sound ontdekt. De vorige schijfjes weken muzikaal en vocaal namelijk weinig tot niets af van wat hij met Airbag uitspookt. Dit is overigens een prachtig alternatief voor progliefhebbers die vinden dat Steven Wilson zijn ziel aan de popduivel verkocht heeft.

10. Mayhem - Daemon
Beste Mayhem-plaat sinds Grand Declaration Of War. Onze Hongaarse vriend laat zich godzijdank niet langer verleiden tot allerlei gekreun en geknerp, maar komt lekker agressief voor de dag. De nummers spetteren en Mayhem doet niet langer te moeilijk.

------------------------------------------------------------------------

Waarom Opeth niet?
Ik vind de nieuwe cd van Opeth een mooie verzameling luisterliedjes die echter nergens echt de oren doet spitsen. De opnamekwaliteit vind ik ook niet spectaculair. Maar het blijft Opeth, dus ik kan zomaar over een jaar of twee jaar totaal wat anders vinden. Overigens vind ik Sorceress ook nog steeds niet spannend.

Sacred Reich:
De nieuwe cd van Sacred Reich valt nipt buiten mijn top 10. Ik vind de nieuwe cd namelijk wel geslaagd. Wij hebben in september een rondreis gemaakt door het zuidwesten van de VS en daar heb ik de cd menigmaal gedraaid in de auto. Als je in dat woestijnlandschap tussen San Diego en Phoenix rijdt of de Death Valley doorkruist, dan krijgt die cd echt een extra dimensie. Maar ik begrijp de kritiek ook. Ik vind Sacred Reich gaaf, maar de live-optredens knallen altijd meer dan welke studioschijf dan ook.

[Metalen Ed]

1. Arch/Matheos - Winter Ethereal
2. Ray Alder - What The Water Wants
3. IQ - Resistance
4. Bjørn Riis - A Storm Is Coming
5. Jolly - Family
6. Wilderun - Veil Of Imagination
7. Noveria - Aequilibrium
8. The Defiants - Zokusho
9. Scarlet Rebels - Show Your Colours
10. Skyblood - Skyblood

[iron_dennis]

1. MGLA - Age of Excuse
2. Pissgrave - Posthumous Humiliation
3. Darkthrone - Old Star
4. Schammasch - Hearts of No Light
5. Exhumed - Horror
6. Mortiferum - Disgorged from Psychotic Depths
7. Esoteric - A Pyrrhic Existence
8. Deathspell Omega - The Furnaces of Palingenesia
9. Vltimas - Something Wicked Marches In
10. Pentacle - Spectre of the Eight Ropes

[Jeroen]

Het was mijn intentie natuurlijk niet om hier een lijstjes-topic van te maken, dan kan-ie wat mij betreft op slot. Zeg in ieder geval, tenminste over je nummer één, waarom die bovenaan staat, met iets van een uitleg ofzo. Nu is het alleen een spelletje van 'oh, had die band een nieuwe uit, dan zal ik hem checken', of 'inderdaad, die was goed hè?' zonder de uitnodiging om nieuwe bands te leren kennen. Ik ga niet alle bandnamen die ik niet ken nazoeken.

[Heidewolf]

Ik heb te weinig nieuwe platen geluisterd voor een echt boeiende bijdrage in de vorm van een lijst, maar het verbaast mij dat ik 'the infernal pathway' van 1349 ik geen enkel lijstje zie staan. Voor mij is dat dé plaat van 2019. Zijn er hier mensen die 'm wel geluisterd hebben maar geen top 10 notering waar vinden? Dat als ik meer nieuwe platen geluisterd zou hebben dan uiteraard niet in mijn top 10 hebben gestaan?

Ik vind het een heerlijke epische plaat. Alles op de plaat is functioneel en dient het verhaal. Er zijn weinig furieuze black metal uitspattingen, maar dat maakt de plaat juist uniek voor mij, omdat het nog steeds een black metal plaat is. Geen doelloze depri gejank, maar sterke songs en een concept dat over een heel album goed wordt uitgewerkt.

[Bleek No. 1]

1. MGLA - Age of Excuse

Waarom? Ik vind het echt een vervelende saaie plaat. Ik kan er niks mee. Het is zo voorspelbaar.
Voorspelbaarheid is niet zo heel erg, maar ik merk dat ik het met black metal het ergst vindt.
Vandaar dat ik eerder ambient black of post-black opzet. Of symfonisch.

[Heyoka]

Ook ik heb weinig tijd gestoken nieuwe albums te luisteren dit jaar. Als ik aan het werk ben, zet ik toch liever wat bekends op, zodat het niet afleidt met wat ik aan het doen ben en op andere momenten luister ik vaak podcasts. Desondanks heb ik dit jaar wel het een en ander aan nieuws geluisterd. Met name dankzij tips van hier. En ik zie in bovenstaande lijstjes dingen staan die ik graag nog wil gaan luisteren.

Het gaat hier om albums van het jaar, en daarom begin ik maar met:

1. Possessed - Revelations Of Oblivion
Er staat hier 1 fantastisch nummer op: No more room in hell. Wat een weergaloos nummer. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Mooi dat je nog zulke kwaadaardige muziek kunt maken, zonder geforceerd over te komen, terwijl je inmiddels toch wat levensjaartjes achter de rug hebt.

2. Mayhem - Daemon
Ik heb inmiddels de cd in huis liggen, nadat ik hem een aantal keer op spotify heb geluisterd. Ik heb er nog onvoldoende naar geluisterd, maar ik heb wel nog steeds zin om er naar te luisteren. Voor deze cd geldt eigenlijk hetzelfde als bij Posssessed: het klinkt niet geforceerd en is ondertussen nog wel soort van serieus.

3. Alcest - Spiritual Instinct
Het eerste nummer dat werd vrijgegeven vond ik heerlijk! De rest van de cd ook prima. Heerlijk om te luisteren als je ondertussen wat anders aan het doen bent. Dat zorgt er ook gelijk voor dat ik hem nog niet zo super goed geluisterd heb. De vorige cd kon me niet zo bekoren, deze bevalt me een stuk beter.

4. Darkthrone - Old Star
Waar Possessed en Mayhem de noodzaak nog kunnen vinden, is Darkthrone die naar mijn idee een beetje kwijt. Geilend op de muziek zelf is de spirit een beetje verdwenen. Dat vind ik jammer. Desondanks: Darkthrone. Dat is nooit een teleurstelling, dus ik noem hem hier gewoon.

5. Tool - Fear Inoculum
Ik had er niet zoveel van verwacht. Ik luister met name de eerste albums. De nieuwe vond ik beter dan ik had verwacht. Nog onvoldoende geluisterd, maar dat komt wel. Of niet.

6. MGŁA - Age of Excuse
Een paar keer geluisterd, niet goed geluisterd. Wel zin om het nog vaker te gaan luisteren. Daarom maar genoemd. Vooral omdat het anders helemaal zo'n oninteressant klein kut lijstje zou worden.

Wat ik nog niet geluisterd heb, maar wat ik ga luisteren op basis van wat ik hier gelezen heb:
- Candlemass - The Door To Doom
- Gaahls Wyrd - GastyR - Ghosts Invited
- Misþyrming- Algleymi

Ik heb Opeth geluisterd. Deed me geen reet. Ik kan het niet uitzitten.

Zo, 10 albums genoemd.

[scorpion]

Nog nooit had ik zo'n overduidelijke nummer 1. Het is zelfs een van mijn all time favorites geworden.
Dus mensen heb je Lorus van Soen nog niet geluisterd.. ga dat dan vooral doen!

1 Soen- Lotus
2 Alcest- Spiritual Instinct
3 Borknagar - True North
4 Beast in Black- from hell with love
5 Periphery- IV Hail stan
6 Leprous- pitfalls
7 Rotting Christ- The heretics
8 Bad Wolves- N.A.T.I.ON
9 Avantasia-moonglow
10 Nile- vile nilotic rites

[Den]

Even gecopy-paste van scenepointblank en toelichting bijgevoegd:

ESC Life – Born To Be Mild (PDV Records/Last Exit Music/Ill In The Head Records/Bartolini Records)
De ultieme feel-good punk. Heel erg Husker Du, maar dan met een update naar nu. De plaat die ik deze zomer, maar eigenlijk gewoon het hele jaar het meest gedraaid heb.
We Never Learned To Live – The Sleepwalk Transmissions (Holy Roar Records)
Screamo en post-rock/post-metal op een hoop met een van de beste stukken artwork om het af te maken. Heerlijke plaat om bij weg te dromen.
Idle Hands – Mana (Eisenwald)
Metal met jaren 80 goth mengen kan prima, zo laat Idle Hands horen. Het eindresultaat is supercatchy, alleen maar oorwurmen op deze plaat. De incidenteel toegevoegde grunt zorgt dat de plaat (slechts) derde eindigt op mijn jaarlijstje.
The Blackjaw – Burn The Artisan (White Russian Records)
Post-hardcore a la Hot Water Music, maar met een heel eigen twist. Verslavend makkelijk wegluisterend plaatje.
Drei Affen – Seguimos Ciegxs (PIFIA RECORDS/THROUGH LOVE REC/LEFT HAND LABEL/ZEGEMA BEACH)
In het begin vond ik dit een wat lastige plaat omdat de nummers nogal in elkaar overlopen. Na een keer of wat luisteren is dat euvel verholpen. Al zal het wel altijd een plaat blijven die ik in zijn geheel wil horen en niet nummers apart eruit pik.
Drunktank – Return Of The Infamous Four (Morning Wood Records)
Skatepunk op de juiste manier gedaan. Met hier en daar wat metalinvloeden. Geen punk/thrash crossover, maar skatepunk met heavy metal invloeden. Twin leads en dergelijke. Klinkt wellicht als een rare combinatie, maar Drunktank laat het werken.
Teenage Bottlerocket – Stay Rad! (Fat Wreck Chords)
Album nummer acht van deze band en de kwaliteit blijft ongekend hoog. Ken je deze band nog niet? Energieke ramonescore is wat je krijgt.
Bad Religion – Age Of Unreason (Epitaph Records)
Deze plaat had wat aanlooptijd nodig, maar uiteindelijk vind ik 'm beter dan de vorige twee. Verder nog iets over zeggen? Nee, het is Bad Religion, dat zou genoeg moeten zeggen.
Orphanage Named Earth – Saudade (Sanctus Propaganda/Phobia Records)
Heel sterk uitgewerkte post-metal. Deze band is gegroeid ten opzichte van hun debuut. En goed ook. En mooie, betrokken teksten. I dig it!
Mgła – Age Of Excuses (No Solace; Northern Heritage)
Het beste black metal album van 2019. Met gemak. Ja, ze doen wat ze al deden. Maar ze doen het nog beter dan eerst, dus mij hoor je niet klagen!

Vrij weinig metal in mijn top tien. In mijn top 25 staat wat meer metal, maar ik begin, met het doorspitten van jaarlijstjes, wat meer pareltjes te ontdekken van afgelopen jaar (het werd eens tijd). En mijn lijstje doorkijkend zie ik dat ik nog best wat albums over het hoofd gezien heb. Och... als ik de lijst morgen opnieuw moet samenstellen ziet ie er toch weer iets anders uit. De rest van mijn lijstje (zonder toelichting):
Aoratos – Gods Without Name (Debemur Morti Productions)
Misþyrming – Algleymi (Norma Evangelium Diaboli ‎)
Glare Of The Sun – Theia (Lifeforce Records)
Calabrese – Flee The Light (Spookshow Records)
Devil Master – Satan Spits On Children Of Light (Relapse Records)
neànder – neànder (Through Love Records)
Endless Column – Endless Column (Erste Theke Tonträger)
Malvina – Hybrid Wars (Morning Wood Records)
Nucleus – Entity (Me Saco Un Ojo Records; Unspeakable Axe Records)
Isole – Dystopia (Hammerheart Records)
Ten Foot Pole – Escalating Quickly (Disconnect Disconnect Records; Thousand Islands Records; Morning Wood Records; Pee Records)
The Cowboys – The Bottom Of A Rotten Flower (Feel It Records; Burger Records)
Uma Galera – Viva America (Independent)
Vånna Inget – Utopi (Gaphals Records)
Westkust – Westkust (Through Love Records; Run For Cover Records; Luxury; Thomason Sounds)

[Wessel]

Ik heb te weinig nieuwe platen geluisterd voor een echt boeiende bijdrage in de vorm van een lijst, maar het verbaast mij dat ik 'the infernal pathway' van 1349 ik geen enkel lijstje zie staan. Voor mij is dat dé plaat van 2019. Zijn er hier mensen die 'm wel geluisterd hebben maar geen top 10 notering waar vinden? Dat als ik meer nieuwe platen geluisterd zou hebben dan uiteraard niet in mijn top 10 hebben gestaan?

Ik vind het een heerlijke epische plaat. Alles op de plaat is functioneel en dient het verhaal. Er zijn weinig furieuze black metal uitspattingen, maar dat maakt de plaat juist uniek voor mij, omdat het nog steeds een black metal plaat is. Geen doelloze depri gejank, maar sterke songs en een concept dat over een heel album goed wordt uitgewerkt.

Zeker ook een van mijn favorieten van het jaar.

[MetalJan]

Mijn top 20 van 2019:

01. Wormwitch - Heaven That Dwells Within
02. Krypts – Cadaver Circulation
03. Hate - Auric Gates Of Veles
04. Exhumed - Horror
05. Misery Index - Rituals Of Power
06. Nile - Vile Nilotic Rites
07. Blood Incantation - Hidden History Of The Human Race
08. Fetid - Steeping Corporeal Mess
09. Vastum - Orificial Purge
10. Blood Red Throne - Fit To Kill
11. Imperium Dekadenz - When We Are Forgotten
12. Bodyfarm - Dreadlord
13. Negator - Vnitas Pvritas Existentia
14. Schammasch - Hearts Of No Light
15. Entombed A.D. - Bowels Of Earth
16. Skald - Vikings Chant
17. Tomb Mold - Planetary Clairvoyance
18. Diabolical - Eclipse
19. Rotting Christ - The Heretics
20. Vltimas - Something Wicked Marches In

[Krimhild]

1. MGLA - Age of Excuse

Waarom? Ik vind het echt een vervelende saaie plaat. Ik kan er niks mee. Het is zo voorspelbaar.
Voorspelbaarheid is niet zo heel erg, maar ik merk dat ik het met black metal het ergst vindt.
Vandaar dat ik eerder ambient black of post-black opzet. Of symfonisch.

[Metalheank]

Hatseflats. Ik ben er wel snel doorheen gelopen:

Beste albums van 2019
1. Blood Incantation - Hidden History of the Human Race ………. [VS, deathmetal]
2. The Offering – Home ………. [VS, progpower/thrashmetal]
3. Blut Aus Nord – Hallucinogen ………. [FR, atmosferische blackmetal]
4. Arch / Matheos - Winter Ethereal ………. [VS, progmetal]
5. Obsequiae - The Palms Of Sorrowed Kings ………. [VS, melodieuze blackmetal]
6. Crypt Sermon - The Ruins of Fading Light ………. [VS, epic doommetal]
7. Sellsword – …Unto the Breach ………. [UK, heavymetal]
8. Vulture - Ghastly Waves & Battered Graves ………. [DE, speedmetal]
9. Queensryche – The Verdict ………. [VS, powermetal]
10. Devil Master – Satan Spits On Children of Light ………. [VS, punk/blackmetal]
11. Urn – Iron Will of Power………. [FI, speed/blackmetal]
12. Warrior Path – Warrior Path ………. [GR, powermetal]
13. Silver Bullet – Mooncult ………. [FI, powermetal]
14. Riot City – Burn the Night ………. [CA, heavymetal]
15. Hammerfall – Dominion ………. [SE, powermetal]
16. Laster – Het Wassen Oog ………. [NL, Utrecht, post-blackmetal]

[Lennert]

Ik heb dus helemaal gemist dat Obsequiae een nieuwe heeft! Snel nog achteraan gaan.

En ik dacht dat jij die Hammerfall in eerste instantie helemaal niets vond? Ik herinner me nog een opmerking over zwakke zang in ieder geval

[Bleek No. 1]

Ik heb spijt. Monolord's nieuwste gemist. En die had zeker in mijn top tien gestaan.

[Jeroen]

Ik ben nog wel benieuwd naar wat Innuendo vindt van de nieuwe van Last Crack. Ik draai de cd op dit moment en eerlijk gezegd verwacht ik dat ie misschien nog wel kan stijgen in de lijst. Zeer avontuurlijk plaatje.

[Kees]

@ Teun en Lennert: de een van jullie heeft geen Crypt Sermon in de lijst, de ander geen Atlantean Kodex. Geen kennis genomen van deze albums, of niet top 10/top 16-waardig : D ?

Ik zal zelf ook met een lijstje komen, spoedig. Daarbij kan ik alvast melden dat de albums van thrash-mastodonten als Overkill en Death Angel mij wat tegenvielen. De nieuwe Flotsam & Jetsam was beter, maar luister ik niet meer. Aanvankelijk was ik erg enthousiast over Arch Matheos, maar hun tweede album luisterde ik naar een paar weken al niet meer. Het beluisteren voelt als een hele onderneming. De orkestrale nieuwe Blind Guardian luister daarentegen makkelijk weg en nodigt uit om vaker beluisterd te worden, maar beklijft over de hele lengte niet echt. Oftewel: de traditionele pijlers onder de metalbands stellen ietwat teleur dit jaar.

[Jeroen]

De nieuwe Overkill en Death Angel vind ik ook niet al te spannend. Het is degelijk werk bij Overkill, maar zonder de uitschieters die je nog wel op albums als Ironbound en The Grinding Wheel aantreft. Death Angel kakt mijns inziens wat in. De muziek is nog altijd strak en lekker, maar de songs zijn gewoon niet memorabel. Bovendien benutten ze de kracht van Osegueda niet. Hij is echt een ijzersterke zanger die de laatste jaren alleen maar schreeuwt. Heel jammer.

Flotsam vond ik ook sterk. Helemaal vergeten voor mijn toplijstje, dus dat zegt ook wel iets. Gewoon goed, maar niet zo goed als The Cold

[Bleek No. 1]

Oh, the Cold. Echt een lekkere plaat.

[Lennert]

@ Teun en Lennert: de een van jullie heeft geen Crypt Sermon in de lijst, de ander geen Atlantean Kodex. Geen kennis genomen van deze albums, of niet top 10/top 16-waardig : D ?

Ik zal zelf ook met een lijstje komen, spoedig. Daarbij kan ik alvast melden dat de albums van thrash-mastodonten als Overkill en Death Angel mij wat tegenvielen. De nieuwe Flotsam & Jetsam was beter, maar luister ik niet meer. Aanvankelijk was ik erg enthousiast over Arch Matheos, maar hun tweede album luisterde ik naar een paar weken al niet meer. Het beluisteren voelt als een hele onderneming. De orkestrale nieuwe Blind Guardian luister daarentegen makkelijk weg en nodigt uit om vaker beluisterd te worden, maar beklijft over de hele lengte niet echt. Oftewel: de traditionele pijlers onder de metalbands stellen ietwat teleur dit jaar.

Besteld, nooit geleverd, dus ik heb het album nog nier goed kunnen horen en daarom ook niet in de lijst gezet.

[MadTinus]

Oh, the Cold. Echt een lekkere plaat.

Nooit begrepen waarom iedereen daar zo mee wegloopt, vind het geen bijzondere plaat.

Net zoals ik nooit begrepen heb waarom niet meer mensen Drift waarderen, wat een topplaat is dat.

Net zoals ik nooit begrepen heb waarom mensen altijd het debuut als eerste noemen. No Place for Disgrace is zóveel beter.

[Jeroen]

Omdat het debuut de eerste plaat is? Ik vind The Cold wel degelijk een steengoed album. Drift trouwens ook. Daarom heb ik ook weinig moeite met Ugly Noise, dat mijns inziens een soort stemmig eerbetoon is aan Drift en Cuatro.

[Den]

want: eerste plaat is eerste indruk?
Ik vind het debuut veel energieker klinken plus de songs blijven veel beter hangen. Op No Place For Disgrace kan ik, als je 'm nu aanzet, echt niets meezingen (behalve saturday night), terwijl op het debuut ik bijna elk nummer wel echt ken.