XnegativeX schreef:
Stop at nothing vond ik een grote tegenvaller.
Yup, ik ook, als ik zo eerlijk mag zijn.
Dying Fetus maakt mij zowiezo iets te veel van hetzelfde. En dan vind ik "Killing On Adrenaline" en "Destroy the Opposition" wel het beste wat de band heeft uitgebraakt.
Live zijn de heren overigens wel altijd een waar genot ( mits de combinatie nuchter+ goed geluid domineert). Een brok energie is het op de planken, ik kan niet anders zeggen...
@ Nuberus: met Blood Ritual had ik aanvankelijk de grap dat ik niet helemaal in de juiste mood kon komen om de sfeer die de band meegeeft optimaal te kunnen behappen. Ik vond het leuk en aangenaam, maar toen het licht mij eenmaal trof en ik de smaak echt te pakken kreeg ging ik opeens zowaar op een stevige trip.
Ja, echt verademend dat dat soort bands nog kopf boven water houden.
Und... Stargazer. Is het dat vreemde eendje die om de 3 seconden van break, ritme en riff verspringt? Ja hé?
Daar heb ik er onlangs nog "The Scream That Tore The Sky" van gehoord. Om eerlijk te zijn weet ik nog niet helemaal wat ik met deze verschijning aan moet. Qua wispelturigheid doet het me overigens ook een beetje denken aan Psycroptic, maar Prycroptic heeft wel ( en als je het mij vraagt beter) een heel ander geluid.
Ik houd perosonlijk meer van goed vullende zooi.
Ik ben benieuwd of ik dit nog ga waarderen.
