Tijd voor iets nieuws. Een band die ogen opent en harten sneller laat kloppen. Die tranen laat rollen en lippen laat lachen. Het enige wat je moet doen, is ervoor openstaan.
Subterranean Masquerade is namelijk geen standaard band. Nu claimen wel meer bands dat, maar bij deze band staat die uiting volledig in zijn recht. SM weet op ingenieuze wijze een sublieme mix te maken van Doom en Folk Metal, Progrock, Jazz en zelfs Klassiek.
Opgewarmd door de warme zang (en soms grunt) van Paul Kuhr uit Novembers Doom spelen Tomer Pink en Jake Depolitte technische, catchy, jazzy en gewoon heel eenvoudige gitaarpartijen. Steve Lyman verzorgt het drumwerk, wat ook weer variëert tussen die drie stijlen.
Tal van extra musici zijn ingeschakeld ter opvulling (maar lang niet altijd sléchts opvulling, soms nemen één of meer instrumenten de voorgrond in beslag), onder andere een trompet, klarinet, fluit, viool, harmonica en nog meer van zulks.
Kobi Farhi van Orphaned Land en Andy Winter van Winds hebben ook nog meegeholpen, de een met vocale ondersteuning, de ander met wat mellotronwerk.
Dit heeft geleid tot een album dat ik koester met heel m'n hart: Suspended Animation Dreams.
Deel twee in een saga over X, een man van alledag, waarin zijn emoties onder de loep genomen worden, alsook zijn dromen. En dat is nou precies wat SM perféct weet te vertegenwoordigen: emoties. Ieder toontje, iedere slag en ieder extra effectje heeft werkelijk nut en laat je precies voelen wat X voelt. Beter dan dit kan bijna niet.
In een tijdspanne van luttele minuten overschrijdt Subterranean Masquerade de grens van het denkbare door over te springen van Doom/Death naar een jazzy passage met een fantastische gitaarsolo, om daarna weer over te gaan naar een rustig rock stuckje, met grunts, waarna het geheel een welhaast Oosters tintje krijgt, voorzien van een viool, die zo melodieus speelt dat het bijna onnatuurlijk klinkt. Deze viool heeft een stevige waarde in de meeste nummers van SM, gezien ze in ieder nummer wel aanwezig is, het is één van de hoofdinstrumenten, samen met de gitaren. Alle genoemde oversprongen worden gemaakt zonder ook maar enig moment van de hak op de tak te klinken, iets waar wel meer bands van vandaag de dag last van hebben, maar SM niet!
Voor mij is dit het album van het jaar, maar nu ik nog releases als die van Arcturus, Opeth en The Project Hate in de verte al aan zie komen, houd ik dit statement maar op 'voorlopig'.
Als je gewoon iets moois wilt horen, klik dan op de volgende link om de wereld van Subterranean Masquerade te betreden. Grote kans dat'ie je bevalt...
www.submasq.com (nummers zijn maar een paar muisklikjes van je verwijderd)
)
