Mijn laatste ontdekking: Chucho Valdés
Een jazzpianist die jazz combineert met veel latijnse percussie/ritmes. Hier en daar speelt hij wat klassiek met af en toe wat abstractere passages. Bij sommige stukken doet hij me denken aan Thelonious Monk.
Het album "Bele Bele en La Habana" is een echte aanrader.
Chucho met band:
http://www.youtube.com/watch?v=hcnSXptucQc
Een wat abstracter "show-off" filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=9VCME9tp9Es
Jazz
Klinkt interessant!! Zal t eens checken als ik weer YouTube kan kijken. Volgens mij heb ik de naam van de beste man wel eens gehoord.Emmaneul schreef:Mijn laatste ontdekking: Chucho Valdés
Een jazzpianist die jazz combineert met veel latijnse percussie/ritmes. Hier en daar speelt hij wat klassiek met af en toe wat abstractere passages. Bij sommige stukken doet hij me denken aan Thelonious Monk.
Het album "Bele Bele en La Habana" is een echte aanrader.
Chucho met band:
http://www.youtube.com/watch?v=hcnSXptucQc
Een wat abstracter "show-off" filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=9VCME9tp9Es
"I already smashed James in the mouth one time, and Lars is scared of his own shadow." - Dave Mustaine
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
Klinkt interessant!! Zal t eens checken als ik weer YouTube kan kijken. Volgens mij heb ik de naam van de beste man wel eens gehoord.Emmaneul schreef:Mijn laatste ontdekking: Chucho Valdés
Een jazzpianist die jazz combineert met veel latijnse percussie/ritmes. Hier en daar speelt hij wat klassiek met af en toe wat abstractere passages. Bij sommige stukken doet hij me denken aan Thelonious Monk.
Het album "Bele Bele en La Habana" is een echte aanrader.
Chucho met band:
http://www.youtube.com/watch?v=hcnSXptucQc
Een wat abstracter "show-off" filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=9VCME9tp9Es
"I already smashed James in the mouth one time, and Lars is scared of his own shadow." - Dave Mustaine
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
De eerste YouTube link die je van m poste. Ik meen t, héél saaie improvisaties. Nee ik overdrijf niet, sorry. Vind de rest van de band interessanter!
"I already smashed James in the mouth one time, and Lars is scared of his own shadow." - Dave Mustaine
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
Dat is ook niet echt representatief voor de rest van zijn werk. Er staan helaas geen interessantere filmpjes van hem met band op YouTube.
Luister bijvoorbeeld Con Poco Coco. Als je die saai vindt ga ik op een cursus pikken slikken.
Luister bijvoorbeeld Con Poco Coco. Als je die saai vindt ga ik op een cursus pikken slikken.
[img]http://imagegen.last.fm/3blackrows/recenttracks/Emmaneul.gif[/img]
Klinkt al een stuk beter. Een héél stuk beter! T zal geen favoriet worden, daarvoor is t met net niet avontuurlijk genoeg. Het wordt heel open en laidback gespeeld (wat geen kritiek is uiteraard) en pakt me mede daardoor net niet genoeg. Maar genoeg gezeken, dit luistert prima weg.
"I already smashed James in the mouth one time, and Lars is scared of his own shadow." - Dave Mustaine
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
Peter Erskine, fijne drummer is dat ja. Zijn werk bij Weather Report, en de chemie met Jaco Pastorius, dat was toch wel het beste fusiondrummen wat ik ken. Luister voor de gein ook eens 8:30 van bovengenoemd collectief. Nogal anders dan wat hij nu solo of bij Diana Krall doet, maar briljant.Fusion schreef:"Pure And Simple" - Peter Erskine draai ik vandaag. Mooi.
Makkers staakt uw wild geraas
Hmmm vind dan bijvoorbeeld n Gary Novak, Trolik Gurtu, of Gary Husband in de categorie van niet-AL-te-patserig-maar-toch-ontzettend-goed-en-vooral-mooi meer mijn smaak.
"I already smashed James in the mouth one time, and Lars is scared of his own shadow." - Dave Mustaine
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
[img]http://picserver.student.utwente.nl/i/ILV6IS57P6G0[/img]
-
paradigm shift
- Berichten: 4461
- Lid geworden op: do jun 09, 2005 8:34 pm
- Locatie: somewhere between south Eden and north Utopia
http://www.italway.it/morrone/WBTG-videos.htm
Website vol met filmpjes van John 'mahavishnu' mcLaughlin. Voormalig gitarist in de band van Miles Davis en leider van het grootse Mahavishnu Orchestra.
Website vol met filmpjes van John 'mahavishnu' mcLaughlin. Voormalig gitarist in de band van Miles Davis en leider van het grootse Mahavishnu Orchestra.“We are all in the same boat in a stormy sea, and we owe each other a terrible loyalty.”
G. K. Chesterton
G. K. Chesterton
-
Sargatanas
- Berichten: 5257
- Lid geworden op: wo sep 29, 2004 4:26 pm
- Locatie: Groningen
Zo, dat is waar ja.Sargatanas schreef:Ik ben de laatste tijd verknocht aan Pat Metheny. Wat een muzikant en wat kan hij een geweldige sfeer neerzetten. Hulde aan de beste man.
Vorig jaar kennis gemaakt met The Road To You, en dat blijft geweldig. Gaat voor geen meter vervelen ook, heb dat ding regelmatig drie keer achter mekaar draaien.
Een huisgenoot van me heeft alles (naja, alles, dat zegt ie dan he) op z'n pc staan, maar vanwege een fucked up netwerk heb ik dat nooit geluisterd.
Ben er wel benieuwd naar, moet ik zeggen.
Wel album wordt me als eerste aangeraden?
sabaton is mijn favoriete epic metal band
-
paradigm shift
- Berichten: 4461
- Lid geworden op: do jun 09, 2005 8:34 pm
- Locatie: somewhere between south Eden and north Utopia
Tsja, das gewoon smaak. Ik vind het geweldige muziek. Je hoort ook goed waar Omar Rodriguez de mosterd gehaald heeft.Emmaneul schreef:Wat is er eigenlijk leuk aan Mahavishnu Orchestra? Ik heb het nooit zo begrepen.
Ik luister de laatste tijd bijna alleen maar jazz. Vooral McCoy Tyner - The Real McCoy
geweldig album
“We are all in the same boat in a stormy sea, and we owe each other a terrible loyalty.”
G. K. Chesterton
G. K. Chesterton
-
Sargatanas
- Berichten: 5257
- Lid geworden op: wo sep 29, 2004 4:26 pm
- Locatie: Groningen
dako schreef:[..]
Zo, dat is waar ja.
Vorig jaar kennis gemaakt met The Road To You, en dat blijft geweldig. Gaat voor geen meter vervelen ook, heb dat ding regelmatig drie keer achter mekaar draaien.
Een huisgenoot van me heeft alles (naja, alles, dat zegt ie dan he) op z'n pc staan, maar vanwege een fucked up netwerk heb ik dat nooit geluisterd.
Ben er wel benieuwd naar, moet ik zeggen.
Wel album wordt me als eerste aangeraden?
Letter from home doet het hier goed de laatste tijd en is het zeker waard om even uitgecheckt te worden. Ik denk dat ik binnenkort maar eens binnenkort zijn DVD ga halen: 'Imaginary Day' . Die kan gewoon niet slecht na dit gezien te hebben.
http://www.youtube.com/watch?v=EQFsGFls3eM
[url=http://www.last.fm/user/JeroenS/?chartstyle=BareTrees][img]http://imagegen.last.fm/BareTrees/tracks/5/JeroenS.gif[/img][/url]
Die is wel lollig, maar ik vind nog steeds dat McCoy an sich nooit veel voor had gesteld zonder Trane. Vrijwel alles wat hij speelt is ontleend aan Train-harmonieën. Wat zijn spel overigens nog steeds erg mooi maakt, daar niet van, maar heel 'eigen' is het niet.Emmaneul schreef:Wat is er eigenlijk leuk aan Mahavishnu Orchestra? Ik heb het nooit zo begrepen.
Ik luister de laatste tijd bijna alleen maar jazz. Vooral McCoy Tyner - The Real McCoy
geweldig album
Wat is er nu zo leuk aan Mahavishnu? Dat ze wat Miles deed op bv Jack Johnson naar een hoger plan tillen door er eigenlijk rocksongs van te maken. Het improvisatie-element verwerken in wat vastomlijndere stukken, met interessante wereldmuziekinvloeden. Weather Report deed natuurlijk iets vergelijkbaars, in mijn optiek zelfs nog een stapje beter, maar dan meer de poppy kant op.
Speaking of Weather Report, de cd Joe Zawinul & The WDR Bigband - Brown Street komt al tijden mn cd-speler niet meer uit. Echt, waanzinnig.
Makkers staakt uw wild geraas
Hah, die laatste heb ik onlangs ontdekt. Gave shit! Inderdaad, Miles en Mahavishnu zitten in elke noot, en het is lekker spannend wat ie doet. Ik ben wel benieuwd of hij dat geintje vaker gaat herhalen. Ik hoop het wel...paradigm shift schreef:[..]
Tsja, das gewoon smaak. Ik vind het geweldige muziek. Je hoort ook goed waar Omar Rodriguez de mosterd gehaald heeft.
Makkers staakt uw wild geraas
-
Sargatanas
- Berichten: 5257
- Lid geworden op: wo sep 29, 2004 4:26 pm
- Locatie: Groningen
Het checken naast Heavy Weather waard? Hehe.Rascul schreef:[..]
Speaking of Weather Report, de cd Joe Zawinul & The WDR Bigband - Brown Street komt al tijden mn cd-speler niet meer uit. Echt, waanzinnig.
[url=http://www.last.fm/user/JeroenS/?chartstyle=BareTrees][img]http://imagegen.last.fm/BareTrees/tracks/5/JeroenS.gif[/img][/url]
-
paradigm shift
- Berichten: 4461
- Lid geworden op: do jun 09, 2005 8:34 pm
- Locatie: somewhere between south Eden and north Utopia
Heb je please heat this eventually al gehoord? Ook een album van z'n quintet, met Damo Suzuki van Can op zang. Ook best de moeite waard.Rascul schreef:[..]
Hah, die laatste heb ik onlangs ontdekt. Gave shit! Inderdaad, Miles en Mahavishnu zitten in elke noot, en het is lekker spannend wat ie doet. Ik ben wel benieuwd of hij dat geintje vaker gaat herhalen. Ik hoop het wel...
“We are all in the same boat in a stormy sea, and we owe each other a terrible loyalty.”
G. K. Chesterton
G. K. Chesterton
-
paradigm shift
- Berichten: 4461
- Lid geworden op: do jun 09, 2005 8:34 pm
- Locatie: somewhere between south Eden and north Utopia
Vandaag Blues en Roots van Mingus weer eens opgehad, tijdens een autorit naar Rotterdam. Wat een geweldige plaat toch, die man verdient een standbeeld! Schande dat ik niet meer albums van hem heb, daar moet maar een verandering in komen.
“We are all in the same boat in a stormy sea, and we owe each other a terrible loyalty.”
G. K. Chesterton
G. K. Chesterton
Mingus Ah Um, The Clown, The Black Saint And The Sinner Lady, aanschaffen die handel!paradigm shift schreef:Vandaag Blues en Roots van Mingus weer eens opgehad, tijdens een autorit naar Rotterdam. Wat een geweldige plaat toch, die man verdient een standbeeld! Schande dat ik niet meer albums van hem heb, daar moet maar een verandering in komen.
Dit zijn trouwens wat opnames van mn eigen nieuwe trio. Het drumwerk is niet geweldig, k had vrijwel niet geslapen de nacht ervoor, maar toch, voor een beetje uit de losse pols gejamd klinkt het niet eens zo ultiem slecht
De laatste twee stukken zijn trouwens van de hand van onze pianist.Beetje ad-hoc met minidisc opgenomen:
The saga of Harrison Crabfeathers
Journey To The East
Waiting For Albert
Makkers staakt uw wild geraas
Goed bezig!!Rascul schreef:[..]
Mingus Ah Um, The Clown, The Black Saint And The Sinner Lady, aanschaffen die handel!
Dit zijn trouwens wat opnames van mn eigen nieuwe trio. Het drumwerk is niet geweldig, k had vrijwel niet geslapen de nacht ervoor, maar toch, voor een beetje uit de losse pols gejamd klinkt het niet eens zo ultiem slecht
Beetje ad-hoc met minidisc opgenomen:
The saga of Harrison Crabfeathers
Journey To The East
Waiting For Albert
Onderschrift
Zo, dat was weer North Sea! Even een algemene overview van de dingen waar ik wat langer naar heb staan kijken (veel dingen 'geshopt': 2-3 nummers meegepakt en doorgelopen, ofwel met het idee dat het matig was of dat ik het vaker wilde zien, maar dan in een kleine zaal):
Vrijdag
- The Ploctones: VET! Voorheen Goudsmit, Trujillo, Vierdag & Vink, gaven deze gasten een enthousiaste, vette en vooral snoeiharde set jazzfunk weg. Zonde dat ik hier nog niet eerder naar ben gaan luisteren, was echt te gek. Belangrijkste conclusie: een mens kan nooit genoeg Anton Goudsmit (of Martijn Vink, voor de drummerts) hebben gehoord, de man verbaast me elke keer weer.
- E.S.T.: Ook iets waar ik naar uitkeek. Niet helemaal op het goede podium, ze hadden eerder in de Hudson of Darling moeten staan, dan was de muziek beter tot zijn recht gekomen. Toch, lekker mee kunnen dromen, hoewel mijn aandacht tegen het einde een beetje verslapte. Magnus Ölsson is een goeie drummer, maar doet wel heel erg veel hetzelfde trucje.
- Medeski, Martin, Scofield & Wood: Zelfde verhaal als E.S.T., de Congo tent was véél te klein en vol voor deze lui. Ook beter in de Hudson geweest, en nu werd het vooraan wel heel erg heet. Beetje de uitgang opgezocht, en juist daar kwam dat zompige jamgevoel weer minder over. Ze speelden erg goed, maar toch een beetje teleurgesteld.
Tussendoor en hierna nog even binnen gewandeld bij oa The Roots (moddervet, beetje lam publiek en een briljante souzafonist), Erik Ineke JazzXpress (sáááái, vooral de blazers), Stefano Bollani (knip een willekeurige Keith Jarrett solo uit een cd en Bollani wordt lichtelijk overbodig... prachtige touché wel) en Amsterdam Klezmer Band (hah, lekker, niet te moeilijk en lekker heen en weer springen), daarna maar eens gaan pitten.
Zaterdag
- Steely Dan: De belangrijkste reden dat ik op NSJ was, en terecht verdomme. Op het eerste nummer na topgeluid, Donald Fagen goed in vorm, een setlist met godzijdank Godwhacker én Josie (maar helaas geen Babylon Sisters of Black Friday) en wat is Keith Carlock toch een geweldige drummer. Ik heb de Two Against Nature DVD en die is altijd lekker om te draaien, maar Carlock geeft Steely Dan toch veel meer een schop onder de kont dan Ricky Lawson dat deed. Dat pluskaartje was het dubbel en dwars waard.
- Franz von Chossy Trio: Veel goeds over gehoord, vooral over drummer Flin van Hemmen, en zeker dat laatste klopt absoluut. Het was nog wel wat braafjes, de pieken waren niet écht pieken, maar dat kan ook komen door het feit dat het een competitie was en de zenuwen speelden. Lekker ontspannend iig.
- Weer even een 'shopmoment', met stukjes van Cinematic Orchestra (beetje te trippy voor mij en een podiumuitstraling van niks om eerlijk te zijn, maar zeker niet slecht), Larry Carlton & Robben Ford en Reunion (zoals hierboven, notenpoeperij zonder smaak, echt niet geinig), New Generation Bigband (veel te druk voor dat podium ook, en da's jammer want het klonk weer erg leuk) en Tineke Postma Quartet (het is waar, je kunt nooit genoeg Martijn Vink hebben! Maar ook hier te druk, mn voeten deden zeer en het was heel erg warm... Zitten dus). Speciale vermelding: Alex Blake van Randy Weston African Rhythms, veruit de meest gepassioneerde, rauwe en energieke contrabassist van het festival. En hij kon ook nog eens prachtig zingen.
- Eric Vloeimans Gatecrashin': Ook iets wat ik per se wilde zien, en ook bepaald niet teleurstellend, maar dat is Vloeimans nooit. Spannend en geweldig precies groovend drumwerk van Jasper van Hulten. Balen dat ze Prince of Darkness niet op cd hebben gezet, ik werd zowat nerveus van de geniale spanning die ze in dat nummer wisten op te bouwen. Uiteindelijk afgehaakt bij Images Of Washington vanwege de vocalen (er is tot nu toe nog maar één jazzzangeres die er bij mij ingaat).
- En toen maar een stukje Maceo Parker. Klein stukje maar, maar toch mooi even Pass The Peas gezien
Dikke funk weer!
Zondag
- Mike Stern Band: Stiekem een hoog 'guilty pleasure'-gehalte, Reunion van notenpoeperij betichten en dan lekker Stern gaan luisteren. Stern had echter een verdomd goeie bui (wat heel goed te horen was), en speelde veel spectaculairder dan Chuck Loeb zaterdag met Reunion. Weckl had volgens mij zijn dag niet, hij speelde heel fatsoenlijk maar nergens écht verrassend en hij keek er niet erg blij bij. Hij mag trouwens ook wel een deel van zijn gage afstaan aan Anthony Jackson, want die kreeg het voor elkaar om de boel toch monsterlijk hard te laten pompen en grooven. Echt, ik stond te kijken van hoe een swing plotseloos heel veel kracht krijgt met een goed vooruit gespeelde walking bass.
- Ronald Snijders Extended Funk Band: Ook even binnen gelopen, al was het maar om Snijders weer zo prachtig glimlachend te zien rondlopen. De energie was er, de kwaliteit ook, maar stiekem was het een beetje slordig (Snijders zelf trouwens niet). Gaf niks trouwens, en het paste perfect bij de hitte.
- Marcus Miller: Verrassing, ipv Amy Winehouse, maar bepaald geen nare. Miller speelde minder egotripperig en het geluid was minder absurd dik dan ik me van vorig jaar herinner, zodat Poogie Bell ook meer ruimte kreeg. Die man ís gewoon timing, echt. Vooral in Run For Cover, hield ie Miller mooi even op het rechte pad terwijl la Dulfer even loos ging. Vermakelijk op zijn minst, en smaakvoller dan ik Miller wel eens heb zien doen.
- Volgende shopmoment, van Misha Mengelberg (met die vermoeidheid net iets te moeilijk, en het had er heel erg de schijn van dat zowel Cohen als Perowsky, bepaald geen misselijke muzikanten, zwaar moeite hadden om hem bij te houden), naar Randy Brecker (wtf?! Brecker niet cool? Nee, damned, geen donder aan. Matige saxofoniste, geen aankondiging, chagrijn, Rodney Holmes was natuurlijk superstrak maar dat kon het niet redden) eindigend bij Dave Holland (en dat had ik veel eerder moeten doen, dat was écht te gek. Nate Smith speelt vurig, Chris Potter ging loos als een idioot en waar ik Holland met zijn bigband altijd veel te braaf vond was ie nu de rots in de branding van een fantastische band.. Maar toen was het al weer tijd voor het laatste nummer. Volgende keer beter).
- ArtEZ Conservatory celebrating Minnie Ripperton: Speelde een goede vriend in mee dus ik moest even kijken, maar het was ook wel oprecht goed. Dat lag overigens vooral aan het feit dat Minnie Ripperton prachtige, nog steeds niet op waarde geschatte nummers schreef en zong, de band was gewoon goed doch niet uitzonderlijk speciaal. Wel bekruipt me het gevoel dat dit nog veel beter was geweest als de uitversterking en het podiumgeluid professioneler was geregeld.
- SF Jazz Collective: Dé verrassing van NSJ 2007. Ik wist dat het goed was, maar niet zó goed. Gewaagde composities en arrangementen van Thelonious Monk en naar een solo van Dave Douglas (trompettist) of Matt Penn (bassist) zit je bijna uit te kijken. Alles wat ik echt goed vind aan jazz kwam hier bijna ideaal samen, spelplezier, sterke stukken en flink op elkaar in werkende muzikanten. Oh, en laat ik vooral het weergaloze spel en de totaal over-the-top solo van Eric Harland niet vergeten. Zei ik kamikazegevoel?
- Sly & The Family Stone: Ik had de mazzel de zaal te betreden vlak voordat Sly zelf op kwam en dus alleen maar dingen te zien met Sly zelf. Tsja, was het pathetisch of veelbelovend? Uit wat Sly daadwerkelijk zong bleek dat dat motorongeluk en de jaren van geestverruimende goederen zijn stem ongemoeid hebben gelaten, want I Want To Take You Higher uit zijn mond bezorgt kippenvel. Die momenten waren echter wel schaars, en zijn gestrompel op het podium was deerniswekkend. Laten we hopen dat dit de aanzet is tot een wérkelijk goede opstanding van Sly, en dan met (zoveel mogelijk van) de originele Family Stone. Dikke complimenten trouwens aan de band van Vet, die funkte als een vrachtwagen vol biologisch afbreekbare neptieten. En da's positief.
- Josh Redman: Lekker afsluiten in pseudo-intelligente jazzstijl. Zoals hierboven staat, Redman was gewoon waanzinnig goed. Coltrane is ie niet en zal ie nooit worden, daarvoor is zijn stijl te bestudeerd en zijn de melodieën in zijn solo's niet pakkend en origineel genoeg, maar zijn inzet en weergaloze techniek maakt veel goed. Opvallend hoe ook hij beter ging klinken toen Joe Lovano ging meespelen, alsof hij pas écht tot grote daden komt als hij een sparringpartner van gelijke statuur heeft. Dat vond hij in Antonio Sanchez denk ik niet, daarvoor is ook Sanchez' spel te veel volgens het boekje. Absurd goed volgens het boekje overigens, laat daar geen misverstand over bestaan, maar ik hoor toch nog liever een minder technische maar veel scherpere Brian Blade. Nu klinkt het echter alsof ik het niet echt goed vond en dat was wel zo, prachtige afsluiter.
Zo, dat was me het weekend wel, geen spijt van deze drie dagen, bij lange na niet. Weer inspiratie voor jaren (met name dankzij Vink, Van Hulten, Harland en Carlock). Volgend jaar weer, heb al gereserveerd!
Vrijdag
- The Ploctones: VET! Voorheen Goudsmit, Trujillo, Vierdag & Vink, gaven deze gasten een enthousiaste, vette en vooral snoeiharde set jazzfunk weg. Zonde dat ik hier nog niet eerder naar ben gaan luisteren, was echt te gek. Belangrijkste conclusie: een mens kan nooit genoeg Anton Goudsmit (of Martijn Vink, voor de drummerts) hebben gehoord, de man verbaast me elke keer weer.
- E.S.T.: Ook iets waar ik naar uitkeek. Niet helemaal op het goede podium, ze hadden eerder in de Hudson of Darling moeten staan, dan was de muziek beter tot zijn recht gekomen. Toch, lekker mee kunnen dromen, hoewel mijn aandacht tegen het einde een beetje verslapte. Magnus Ölsson is een goeie drummer, maar doet wel heel erg veel hetzelfde trucje.
- Medeski, Martin, Scofield & Wood: Zelfde verhaal als E.S.T., de Congo tent was véél te klein en vol voor deze lui. Ook beter in de Hudson geweest, en nu werd het vooraan wel heel erg heet. Beetje de uitgang opgezocht, en juist daar kwam dat zompige jamgevoel weer minder over. Ze speelden erg goed, maar toch een beetje teleurgesteld.
Tussendoor en hierna nog even binnen gewandeld bij oa The Roots (moddervet, beetje lam publiek en een briljante souzafonist), Erik Ineke JazzXpress (sáááái, vooral de blazers), Stefano Bollani (knip een willekeurige Keith Jarrett solo uit een cd en Bollani wordt lichtelijk overbodig... prachtige touché wel) en Amsterdam Klezmer Band (hah, lekker, niet te moeilijk en lekker heen en weer springen), daarna maar eens gaan pitten.
Zaterdag
- Steely Dan: De belangrijkste reden dat ik op NSJ was, en terecht verdomme. Op het eerste nummer na topgeluid, Donald Fagen goed in vorm, een setlist met godzijdank Godwhacker én Josie (maar helaas geen Babylon Sisters of Black Friday) en wat is Keith Carlock toch een geweldige drummer. Ik heb de Two Against Nature DVD en die is altijd lekker om te draaien, maar Carlock geeft Steely Dan toch veel meer een schop onder de kont dan Ricky Lawson dat deed. Dat pluskaartje was het dubbel en dwars waard.
- Franz von Chossy Trio: Veel goeds over gehoord, vooral over drummer Flin van Hemmen, en zeker dat laatste klopt absoluut. Het was nog wel wat braafjes, de pieken waren niet écht pieken, maar dat kan ook komen door het feit dat het een competitie was en de zenuwen speelden. Lekker ontspannend iig.
- Weer even een 'shopmoment', met stukjes van Cinematic Orchestra (beetje te trippy voor mij en een podiumuitstraling van niks om eerlijk te zijn, maar zeker niet slecht), Larry Carlton & Robben Ford en Reunion (zoals hierboven, notenpoeperij zonder smaak, echt niet geinig), New Generation Bigband (veel te druk voor dat podium ook, en da's jammer want het klonk weer erg leuk) en Tineke Postma Quartet (het is waar, je kunt nooit genoeg Martijn Vink hebben! Maar ook hier te druk, mn voeten deden zeer en het was heel erg warm... Zitten dus). Speciale vermelding: Alex Blake van Randy Weston African Rhythms, veruit de meest gepassioneerde, rauwe en energieke contrabassist van het festival. En hij kon ook nog eens prachtig zingen.
- Eric Vloeimans Gatecrashin': Ook iets wat ik per se wilde zien, en ook bepaald niet teleurstellend, maar dat is Vloeimans nooit. Spannend en geweldig precies groovend drumwerk van Jasper van Hulten. Balen dat ze Prince of Darkness niet op cd hebben gezet, ik werd zowat nerveus van de geniale spanning die ze in dat nummer wisten op te bouwen. Uiteindelijk afgehaakt bij Images Of Washington vanwege de vocalen (er is tot nu toe nog maar één jazzzangeres die er bij mij ingaat).
- En toen maar een stukje Maceo Parker. Klein stukje maar, maar toch mooi even Pass The Peas gezien
Dikke funk weer!Zondag
- Mike Stern Band: Stiekem een hoog 'guilty pleasure'-gehalte, Reunion van notenpoeperij betichten en dan lekker Stern gaan luisteren. Stern had echter een verdomd goeie bui (wat heel goed te horen was), en speelde veel spectaculairder dan Chuck Loeb zaterdag met Reunion. Weckl had volgens mij zijn dag niet, hij speelde heel fatsoenlijk maar nergens écht verrassend en hij keek er niet erg blij bij. Hij mag trouwens ook wel een deel van zijn gage afstaan aan Anthony Jackson, want die kreeg het voor elkaar om de boel toch monsterlijk hard te laten pompen en grooven. Echt, ik stond te kijken van hoe een swing plotseloos heel veel kracht krijgt met een goed vooruit gespeelde walking bass.
- Ronald Snijders Extended Funk Band: Ook even binnen gelopen, al was het maar om Snijders weer zo prachtig glimlachend te zien rondlopen. De energie was er, de kwaliteit ook, maar stiekem was het een beetje slordig (Snijders zelf trouwens niet). Gaf niks trouwens, en het paste perfect bij de hitte.
- Marcus Miller: Verrassing, ipv Amy Winehouse, maar bepaald geen nare. Miller speelde minder egotripperig en het geluid was minder absurd dik dan ik me van vorig jaar herinner, zodat Poogie Bell ook meer ruimte kreeg. Die man ís gewoon timing, echt. Vooral in Run For Cover, hield ie Miller mooi even op het rechte pad terwijl la Dulfer even loos ging. Vermakelijk op zijn minst, en smaakvoller dan ik Miller wel eens heb zien doen.
- Volgende shopmoment, van Misha Mengelberg (met die vermoeidheid net iets te moeilijk, en het had er heel erg de schijn van dat zowel Cohen als Perowsky, bepaald geen misselijke muzikanten, zwaar moeite hadden om hem bij te houden), naar Randy Brecker (wtf?! Brecker niet cool? Nee, damned, geen donder aan. Matige saxofoniste, geen aankondiging, chagrijn, Rodney Holmes was natuurlijk superstrak maar dat kon het niet redden) eindigend bij Dave Holland (en dat had ik veel eerder moeten doen, dat was écht te gek. Nate Smith speelt vurig, Chris Potter ging loos als een idioot en waar ik Holland met zijn bigband altijd veel te braaf vond was ie nu de rots in de branding van een fantastische band.. Maar toen was het al weer tijd voor het laatste nummer. Volgende keer beter).
- ArtEZ Conservatory celebrating Minnie Ripperton: Speelde een goede vriend in mee dus ik moest even kijken, maar het was ook wel oprecht goed. Dat lag overigens vooral aan het feit dat Minnie Ripperton prachtige, nog steeds niet op waarde geschatte nummers schreef en zong, de band was gewoon goed doch niet uitzonderlijk speciaal. Wel bekruipt me het gevoel dat dit nog veel beter was geweest als de uitversterking en het podiumgeluid professioneler was geregeld.
- SF Jazz Collective: Dé verrassing van NSJ 2007. Ik wist dat het goed was, maar niet zó goed. Gewaagde composities en arrangementen van Thelonious Monk en naar een solo van Dave Douglas (trompettist) of Matt Penn (bassist) zit je bijna uit te kijken. Alles wat ik echt goed vind aan jazz kwam hier bijna ideaal samen, spelplezier, sterke stukken en flink op elkaar in werkende muzikanten. Oh, en laat ik vooral het weergaloze spel en de totaal over-the-top solo van Eric Harland niet vergeten. Zei ik kamikazegevoel?
- Sly & The Family Stone: Ik had de mazzel de zaal te betreden vlak voordat Sly zelf op kwam en dus alleen maar dingen te zien met Sly zelf. Tsja, was het pathetisch of veelbelovend? Uit wat Sly daadwerkelijk zong bleek dat dat motorongeluk en de jaren van geestverruimende goederen zijn stem ongemoeid hebben gelaten, want I Want To Take You Higher uit zijn mond bezorgt kippenvel. Die momenten waren echter wel schaars, en zijn gestrompel op het podium was deerniswekkend. Laten we hopen dat dit de aanzet is tot een wérkelijk goede opstanding van Sly, en dan met (zoveel mogelijk van) de originele Family Stone. Dikke complimenten trouwens aan de band van Vet, die funkte als een vrachtwagen vol biologisch afbreekbare neptieten. En da's positief.
- Josh Redman: Lekker afsluiten in pseudo-intelligente jazzstijl. Zoals hierboven staat, Redman was gewoon waanzinnig goed. Coltrane is ie niet en zal ie nooit worden, daarvoor is zijn stijl te bestudeerd en zijn de melodieën in zijn solo's niet pakkend en origineel genoeg, maar zijn inzet en weergaloze techniek maakt veel goed. Opvallend hoe ook hij beter ging klinken toen Joe Lovano ging meespelen, alsof hij pas écht tot grote daden komt als hij een sparringpartner van gelijke statuur heeft. Dat vond hij in Antonio Sanchez denk ik niet, daarvoor is ook Sanchez' spel te veel volgens het boekje. Absurd goed volgens het boekje overigens, laat daar geen misverstand over bestaan, maar ik hoor toch nog liever een minder technische maar veel scherpere Brian Blade. Nu klinkt het echter alsof ik het niet echt goed vond en dat was wel zo, prachtige afsluiter.
Zo, dat was me het weekend wel, geen spijt van deze drie dagen, bij lange na niet. Weer inspiratie voor jaren (met name dankzij Vink, Van Hulten, Harland en Carlock). Volgend jaar weer, heb al gereserveerd!
Makkers staakt uw wild geraas
-
paradigm shift
- Berichten: 4461
- Lid geworden op: do jun 09, 2005 8:34 pm
- Locatie: somewhere between south Eden and north Utopia
SF- Jazz collective was inderdaad het hoogtepunt van de zondag ja! Wat een passie en intensiteit kwam daar van het podium zeg. Dave Douglas mag inderdaad met name genoemd worden.
Alleen wat je zegt over Mengelberg herken ik niet helemaal. Vooral Cohen vond ik erg op dreef. Maar goed, ik heb ook alleen de laatste drie nummers meegepikt. Ik was wel bang dat die oude baas zou bezwijken onder de hitte daar trouwens...
Alleen wat je zegt over Mengelberg herken ik niet helemaal. Vooral Cohen vond ik erg op dreef. Maar goed, ik heb ook alleen de laatste drie nummers meegepikt. Ik was wel bang dat die oude baas zou bezwijken onder de hitte daar trouwens...
“We are all in the same boat in a stormy sea, and we owe each other a terrible loyalty.”
G. K. Chesterton
G. K. Chesterton
-
Antonio Montana
- Berichten: 3219
- Lid geworden op: ma feb 26, 2007 8:49 pm
- Locatie: Den Haag
-
paradigm shift
- Berichten: 4461
- Lid geworden op: do jun 09, 2005 8:34 pm
- Locatie: somewhere between south Eden and north Utopia
Ziet er veelbeloven uit. Klinkt goed.Emmaneul schreef:Bert van den Brink (piano) en Jesse van Ruller (gitaar)
http://www.youtube.com/watch?v=nAf1y9ws4wY
Ik ben benieuwd, ga hem eind volgende maand zien tijdens zijn boy-edgar toernee met Hein van de Geyn en Hans van Oosterhout. Die laatste naam is overigens ook nieuw voor mij, dus dat checken we ook gelijk uit!
Hoegaarden or die!
Net naar Laetita van Krieken's Big Bang geweest. Een zeer goed project wat voor mij bewezen heeft waarom het al voor aanvang zo de hemel in geprezen werd.
Een dertien koppige band waarin eigenlijk ieder lid zijn of haar solo-moment had. Heerlijke improvisaties op de vanzichzelf al heerlijke stukken van Titia.
Wat er voor mij echt uitsprong was de solo van op basklarinet van Mete Erker, welke hij daarna net zo makkelijk inruilde voor een sax. Ook het trombonespel van Hans Sparla paste precies in de bigband.
De drums van Pascal Vermeer klonken als vanouds, jammer dat zijn solo niet echt uit de verf kwam (naar mijn bescheiden mening dan...)
De viool solo's waren heerlijk, helaas zijn de namen van deze heren me ontschoten maar bij vlagen klonk het bijna alsof er een gitaarvirtuoos stond te spelen.
Geen idee of dit project nog voortgaat na deze avond (op de flyer was dit optreden het laatste), maar mocht je deze richting kunnen waarderen, en het kruist je pad. Ga het zien, en je krijgt er geen spijt van!
Laetitia van Krieken, onthouden die naam!
Een dertien koppige band waarin eigenlijk ieder lid zijn of haar solo-moment had. Heerlijke improvisaties op de vanzichzelf al heerlijke stukken van Titia.
Wat er voor mij echt uitsprong was de solo van op basklarinet van Mete Erker, welke hij daarna net zo makkelijk inruilde voor een sax. Ook het trombonespel van Hans Sparla paste precies in de bigband.
De drums van Pascal Vermeer klonken als vanouds, jammer dat zijn solo niet echt uit de verf kwam (naar mijn bescheiden mening dan...)
De viool solo's waren heerlijk, helaas zijn de namen van deze heren me ontschoten maar bij vlagen klonk het bijna alsof er een gitaarvirtuoos stond te spelen.
Geen idee of dit project nog voortgaat na deze avond (op de flyer was dit optreden het laatste), maar mocht je deze richting kunnen waarderen, en het kruist je pad. Ga het zien, en je krijgt er geen spijt van!
Laetitia van Krieken, onthouden die naam!
Hoegaarden or die!
Ook even reclame maken voor een big band 
Ik ben een paar keer naar het Millennium Jazz Orchestra geweest in Deventer (in theater Bouwkunde). Het is een diverse big band van +/- 15 man. Ze spelen van zwoele cool jazz en Beatles 'covers' tot onnavolgbare hard bop. Elke maand spelen in de Bouwkunde en komt er een gastmuzikant. Een paar maanden geleden was Bert van den Brink te gast. Ik heb 'm zien en horen spelen, hij is echt heel goed.
Met andere woorden, ga eens naar het Millennium Jazz Orchestra in Deventer
Ik ben een paar keer naar het Millennium Jazz Orchestra geweest in Deventer (in theater Bouwkunde). Het is een diverse big band van +/- 15 man. Ze spelen van zwoele cool jazz en Beatles 'covers' tot onnavolgbare hard bop. Elke maand spelen in de Bouwkunde en komt er een gastmuzikant. Een paar maanden geleden was Bert van den Brink te gast. Ik heb 'm zien en horen spelen, hij is echt heel goed.
Met andere woorden, ga eens naar het Millennium Jazz Orchestra in Deventer
[img]http://imagegen.last.fm/3blackrows/recenttracks/Emmaneul.gif[/img]
