Mono (Japan) Tour Nederland
Mono (Japan) Tour Nederland
Mono tourt weer door Europa! Ik heb 2 nederlands data's kunnen ontdekken : 9 nov. Patronaat & 21 nov. W2 Den Bosch
-
Scream filled Silence
- Berichten: 1658
- Lid geworden op: di mar 02, 2004 7:39 pm
-
playingwithfire
- Berichten: 1502
- Lid geworden op: di jun 28, 2005 6:49 pm
- Locatie: Salon in de Marollen
- Contacteer:
!!!!
-
Scream filled Silence
- Berichten: 1658
- Lid geworden op: di mar 02, 2004 7:39 pm
-
Scream filled Silence
- Berichten: 1658
- Lid geworden op: di mar 02, 2004 7:39 pm
-
Scream filled Silence
- Berichten: 1658
- Lid geworden op: di mar 02, 2004 7:39 pm
-
Scream filled Silence
- Berichten: 1658
- Lid geworden op: di mar 02, 2004 7:39 pm
Wat is dat toch met Mono. Deze jappen maken muziek die eigelijk tot op de seconde te voorspellen valt. Langzaam aanzwellende cymbals met opkomende gitaarerupties die na 2/3e nummer weer afzwakken naar minimaal gitaargetokkel om versneld naar de grande finale te 'shredden'.
Toch heb ik You Are There bijna de volle mep gegeven op Musicmeter. Het doet me wat. Het tovert precies de beelden voor ogen die de titels aangeven. Al kan dat laatste meer te maken hebben met de post-rock eigenschap om het geheel op eigen wijze te interpreteren wegens het ontbreken van lyrics en de clichés dat de glooiende structuur en textuur van de muziek in het algemeen beelden geeft van uitgestrekte landschappen en huilende sirenes. Toch stoor ik me er bij Mono niet aan.
Ik vind Gone net zo leuk als You Are There. Een van de beste epossen van hun laatste plaat is ook op Gone vertegenwoordigd, het sublieme Yearning. Die stond namelijk ook op de split LP met Pelican. En ook op dit album komt het nummer tot zijn recht doordat het contrast met het eveneens gave Black Woods uitstekend is. Dat nummer bouwt op de standaard manier op maar ontplooid zich in noise-rock van Sonic Youth meets Merzbow. Dat geeft net die originele impuls aan de muziek om alle nummers maar als MONOtoon te beschouwen. Verder op de cd weten de strijkers een sfeer neer te zetten die liefhebbers van A Silver Mount Zion zeker zal aanspreken.
Uiteindelijk is dit weer onoriginele maar dondersgoeie Post-rock zoals ook hun laatste langspeler was. Er staan wat mij betreft geen missers op. Dat dit samenraapsel van EP's zo consistent klinkt zullen zure criticasters afdoen als MONOtoon. Mij weet het de gehele 76 (!) te boeien en dat is een prestatie op zich. En helemaal geen schande voor 12 (!) euro.
Toch heb ik You Are There bijna de volle mep gegeven op Musicmeter. Het doet me wat. Het tovert precies de beelden voor ogen die de titels aangeven. Al kan dat laatste meer te maken hebben met de post-rock eigenschap om het geheel op eigen wijze te interpreteren wegens het ontbreken van lyrics en de clichés dat de glooiende structuur en textuur van de muziek in het algemeen beelden geeft van uitgestrekte landschappen en huilende sirenes. Toch stoor ik me er bij Mono niet aan.
Ik vind Gone net zo leuk als You Are There. Een van de beste epossen van hun laatste plaat is ook op Gone vertegenwoordigd, het sublieme Yearning. Die stond namelijk ook op de split LP met Pelican. En ook op dit album komt het nummer tot zijn recht doordat het contrast met het eveneens gave Black Woods uitstekend is. Dat nummer bouwt op de standaard manier op maar ontplooid zich in noise-rock van Sonic Youth meets Merzbow. Dat geeft net die originele impuls aan de muziek om alle nummers maar als MONOtoon te beschouwen. Verder op de cd weten de strijkers een sfeer neer te zetten die liefhebbers van A Silver Mount Zion zeker zal aanspreken.
Uiteindelijk is dit weer onoriginele maar dondersgoeie Post-rock zoals ook hun laatste langspeler was. Er staan wat mij betreft geen missers op. Dat dit samenraapsel van EP's zo consistent klinkt zullen zure criticasters afdoen als MONOtoon. Mij weet het de gehele 76 (!) te boeien en dat is een prestatie op zich. En helemaal geen schande voor 12 (!) euro.
[img]http://img.photobucket.com/albums/v365/nakur/avatar.jpg[/img]