Goed, als jarenlange Maiden fan ook maar eens een lijstje.
1. Seventh Son of a Seventh Son
Het album waar het voor mij allemaal mee begon, niet alleen Maiden, maar mijn diepgaande interesse in (harde) muziek in het algemeen. Fantastisch album, alleen de dood-gedraaide single Can I Play With Madness is wat minder, maar voor de rest het ene top-nummer na het andere. Heerlijke onheilspellende sfeer die culmineert in het titelnummer. Op de een of andere manier moet ik bij dat rustige middenstuk altijd aan de film Children of the Corn denken.
2. Piece of Mind
Prachtig album met natuurlijk hét Maiden nummer The Trooper, ik weet niet hoe vaak ik met dat nummer keihard op mijn antieke Sony walkman mijn gammele hoofdtelefoontje van mijn hoofd heb geheadbanged. Naast wat hardere nummers ook mooie, wat meer ingetogen melodieuze en sfeervolle nummers als Revelations, Still Life en To Tame a Land.
3. Powerslave
Eigenlijk op gelijke hoogte met Piece of Mind. Een hele rits klassiekers, Aces High, 2 Minutes to Midnight, Powerslave, Rime... en de rest. Valt verder weinig aan toe te voegen, absoluut top album. Mooi tekstueel concept/sfeer ook weer.
4. Somewhere in Time
Wat melodieuzer en misschien wat toegankelijker, Adrian Smith had hier een groter aandeel in schrijfproces dan voorheen en hij houdt duidelijk van iets traditonelere, toegankelijkere structuren. Ook een topalbum met geweldige nummers als Caught Somewhere in Time, The Loneliness of the Long Distance Runner, Stranger in a Strange Land en het hoogtepunt Alexander the Great. Ik vind het jammer dat ze van dit album live steevast Heaven Can Wait spelen, is een leuke meebruller, maar zeker niet het sterkste nummer van het album.
5. No Prayer for the Dying
Blij om op deze pagina te lezen dat ik gelukkig (toch) niet de enige ben die dit album op waarde weet te schatten. Ik heb nooit begrepen waarom mensen dit zo'n minder album vinden, zeker in vergelijking met de albums die erna kwamen. De spelvreugde en energie spatten van de plaat af. Bijna alle nummers vind ik goed tot zeer goed, alleen Bring Your Daughter... en Hooks in You vind ik wat minder. Verder een hoop gave nummers zoals het prachtige titelnummer (top zang van Bruce!), Fates Warning, Public Enema Number One, Holy Smoke, Tail Gunner, Run Silent Run Deep, Mother Russia.. Bijna alle nummers behalve de eerder genoemde 2 dus
6. Killers
Heerlijk energiek album, eigenlijk amper een zwak moment te bekennen. Gave rockers, 2 toffe instrumentals, mooie wat melodieuzere nummers. Ook uitstekende zang van Di'anno.
7. The Number of the Beast
7 lijkt misschien een lage klassering voor deze klassieker, maar het verschil is onderling maar klein. Over het algemeen spreekt dit album me een tikkie minder aan, hoewel ik het nog steeds een geweldig album vind. Misschien inderdaad omdat ik door de jaren nummers als Run to the Hills, het titelnummer en Hallowed be thy Name zo enorm vaak gehoord heb, dat het zijn uitkwerking een beetje kwijt is geraakt. 22 Acacia Avenue, Children of the Damned, Invaders, The Prisoner... nog steeds geweldige nummers.
8. Iron Maiden
Het album heeft me nooit echt in z'n ban gehad, maar er staan toch verschillende prachtige nummers op zoals "Phantom of the Opera", "Remember Tomorrow", "Charlotte the Harlot" en "Prowler". Jammer dat ze live meestal alleen maar Running Free en/of Iron Maiden spelen, want de eerder genoemde nummers vind ik stuk voor stuk veel beter.
9. A Matter of Life and Death
Het eerste album in vele jaren waar ik weer oprecht enthousiast over was (en ben). Geen absolute topper, maar zeer onderhoudend en ik luister er nog steeds met plezier naar en heb geen enkele moeite om het album 'uit te zitten'. Er had zeker wat gesneden kunnen worden in een aantal nummers, bijvoorbeeld die obligate en voorspelbare intro's en outro's, maar er is genoeg te genieten. Ik vind er geen enkel echt slecht nummer op staan. Bruce's zang is ook uitstekend en hij laat horen nog lang niet versleten te zijn. For the Greater Good of God, The Pilgrim, The Longest Day, Brighter Than a Thousand Suns, These Colours Don't Run... allemaal erg goede nummers. Als ik recentelijk Maiden draai is het vaak dit album.
10. Brave New World
De terugkeer van Bruce en alles zou na het Blaze-debacle weer helemaal goedkomen met Maiden. Al die geluiden maakten mij nogal huiverig voor wat betreft mijn verwachtingen. Ik geloofde niet dat alleen omdat Bruce terug was de band ineens weer in staat zou zijn een top album af te leveren. Dat is het naar mijn mening ook zeker niet, in eerste instantie begreep ik ook niet waarom zoveel fans zo enthousiast waren over dit album, Bruce was terug, inderdaad, en de zang was dus een stuk beter, maar de muziek was niet veel beter dan de albums met Blaze n.m.m. Maar in de tussentijd, zeker nadat mijn interesse met AMOLAD weer aangewakkerd was, heb ik dit album beter leren waarderen. Het kent zijn momenten met bijvoorbeeld "Ghost of the Navigator" en "The Mercenary", over het geheel redelijk tot goed, maar écht top is het nog niet.
11. Fear of the Dark
In het begin best vaak naar dit album geluisterd, maar achteraf toch een behoorlijk zwak album. Alleen het titelnummer (heel gaaf natuurlijk) en "Afraid to Shoot Strangers" zijn echt goed, andere onderhoudende nummers zijn "Childhood's End", "The Fugitive", "Be Quick or Be Dead" en "From Here To Eternity", maar over het algemeen ontbreekt er wat op dit album. Misschien ook niet zo gek dat Bruce opstapte na dit album.
12. Dance of Death
In eerste instantie vond ik dit een verbetering na Brave New World, maar nu vind ik het tegenovergestelde. Er staat me niet één nummer van het album voor de geest, in positieve zin dan. Een nummer als "No More Lies" staat me vooral bij door het belachelijke refrein, bijna lachwekkend. Verder kan ik er weinig over zeggen.
13. De Blaze albums
Last and definitely least, de Blaze albums. Ik ga ze niet eens apart vermelden, allebei vind ik ze dodelijk saai, Virtual IX nog iets meer dan The X-factor. Inspiratieloosheid ten top.