. Ik vind Kreator eigenlijk op alle platen goed. Het rauwe uit de beginjaren, het compactere materiaal van Extreme Aggression en Coma of Souls (wereldschijf!) ,de experimentele aanpak van Renewal (had wel tijd nodig) en de weirde songs van Outcast en Endorama spreken me allemaal erg aan. Alleen Cause For Conflict heeft me nog niet weten te pakken, omdat ik die nogal oppervlakkig vind. Het is allemaal wel bruut, maar het spreekt me allemaal net wat minder aan. De laatste drie vind ik echter helemaal geweldig. Met die melodeath invloeden vind ik het nog wel meevallen, vooral op Hordes Of Chaos is het weer echte thrash dat de klok slaat, al vind ik Violent Revolution wat meer uitschieters bevatten. Heerlijke band met zowel hard rammend simpel werk zoals het debuut, maar ook technisch uitstekend verzorgd vakmanschap zoals Coma Of Souls en bijvoorbeeld Enemy Of God. Van alle markten thuis zullen we maar zeggen. Dat ze wat moderner zijn gaan klinken, vind ik eigenlijk niet zo erg, want daardoor komen de vette riffs en die gave tempo's (veel meer variatie dan vroeger) beter uit de verf. Bovendien verliest Kreator nooit de melodie uit het oog sinds Coma Of Souls en dat bevalt me nog het beste.Bij Destruction moet ik altijd wat moeite doen om erin te komen en om eerlijk te zijn heb ik het meest met Eternal Devastation, Release From Agony en Cracked Brain. Heerlijke technische thrash met veel melodie, aparte ritmes en uniek gitaarwerk (Ik vind Mike sowieso de beste ritmegitarist van de grote drie Duitse thrashbands, vanwege zijn klassieke invloeden en aparte riffstijl). Sentence Of Death mag ik ook graag opzetten, omdat ze zich daar al onderscheiden met voor die tijd vrij complexe thrashsongs. In combinatie met die enthousiaste (ietwat rommelige) uitvoering vind ik een dergelijk geluid niet te versmaden. Het is alleen wel jammer dat de producties op eigenlijk alle van de vroege Destructionplaten wat tekortschiet. Die productie is wel weer goed op The Least Successful Human Canon Ball, maar afgezien van wat aardige ideeën en de vele moeilijke technische passages (ik mag de boel graag noot voor noot ontleden), ontbrak het ze destijds aan echt goede nummers en die geforceerde zang wil daarbij ook niet echt helpen. Dat euveltje zijn ze op All Hell Breaks Loose nog niet helemaal ontgroeid, want dat vind ik net zoals jij een nogal kleurloze aaneenschakeling van soms lekkere riffs. The Antichrist vind ik zelf stukken beter, maar vanwege de massieve sound lijkt het allemaal nogal op elkaar. Live vind ik dat echter een ander verhaal en die songs doen me op die momenten dan ook zeker een stuk meer dan elk willekeurig Sodomnummer. Metal Discharge vind ik soms wel leuk, maar vanwege de dunne sound gaat het me wel eens ergeren. Inventor Of Evil bevat een aantal ijzersterke tracks, maar ook wat minder leuke nummers, hoewel deze plaat technisch wel een stuk interessanter is dan Metal Discharge. Grappig genoeg vind ik Devolution de beste van de laatste Destruction cd's, alleen al vanwege de titeltrack en de supervette riffs en (gast)solo's op dit album. Schmier op z'n best bovendien. Destruction vind ik ondanks een aantal inconsistente platen wel de interessantste van de drie, muzikaal gezien. Ik heb nou eenmaal meer met wat technischere thrash, dan met een iets eendimensionaler geluid zoals Sodom dat levert. Bovendien kan ik Tom Angelripper niet echt uitstaan en die flauwe meezingers zoals Ausgebombt hoeven van mij dus ook niet.
Je noemt Tankard. Daar ligt precies ons verschil, al was dat wel bekend. Jij hebt kennelijk toch meer op met de beukende factor die thrash kan bieden en ik vind ik het juist weer mooi vanwege de bands die in een meer technische stijl spelen (al zijn er zat uitzonderingen, zoals bijvoorbeeld een Fatal Embrace, wat ik dan wel weer te gek vind). Heerlijke, die onnavolgbare riffstructuren die zich pas na meerdere draaibeurten in je kop nestelen of die complexe ritmes in combinatie met zang die hier en daar los staat van de muziek. Thrash hoeft van mij heus niet altijd technisch perfect te zijn (lekker rauw is ook wel eens prima, want ik mag zelfs graag naar een band als Poison luisteren, van Further Down The Abyss, maar dat is vanwege de sfeer), maar ik prefereer het wel boven de alsmaar beukende variant, puur omdat ik ervan houd om moeite te doen voor een album en dat een plaat op een gegeven moment begint te groeien. Nogmaals, dat wil geenszins zeggen dat ik niet houd van wat effectiever materiaal, het is puur een voorkeur.
