jeffrey schreef:Ik hoor/zie net de nieuwe clip van Mastodon 'Divinations' maar das behoorlijke vette retroshizzle. Rest van het werk links laten liggen, want las net al dat het allemaal muziek met brute gorgelzang was ofzo (geen zin om terug te lezen) en dat vind ik maar praktisch altijd teringherrie.
Godverdomme. :')
Ja, die nieuwe plaat is gaaf. Gaver dan die hiervoor, maar in mijn oren nog niet op het niveau van Leviathan - misschien overtuigen meerdere luisterbeurten mij nog.
Ik ben niet echt bekend met Mastodon maar ik heb dit album wel beluisterd nadat ik overal positieve reacties had gelezen en ik moet concluderen dat ik het album ook erg goed vind klinken.
Ja, die nieuwe plaat is gaaf. Gaver dan die hiervoor, maar in mijn oren nog niet op het niveau van Leviathan - misschien overtuigen meerdere luisterbeurten mij nog.
hahaha tis ook gewoon kankerherrie die andere platen.
Ondertussen was mijn interesse in Crack the Skye compleet beneden het nulpunt gedaald, maar na het zien van de clip van Oblivion en het wederhoren van de muziek wordt mijn interesse toch weer ergens diep van binnen aangewakkerd.
Nieuwe clip: http://www.youtube.com/watch?v=7kcErNWtw1o
Live bij David Letterman: http://www.youtube.com/watch?v=O6pZNlVOmeI
Far over the Misty Mountains cold,
To dungeons deep and caverns old,
The pines were roaring on the heights,
The winds were moaning in the night,
The fire was red, it flaming spread,
The trees like torches blazed with light
Hieronimus schreef:Leviathan is het toegankelijkst volgens mij. Daar staan heel erg vette nummers op, maar ook de laatste plaat kan snel bevallen.
De laatste (Crack the Skye) is het 'compleetste', daar hoor je denk ik het meeste van wat Mastodon kan - inclusief de melodische zang en het complexe arrangeerwerk. De eerste (Remission) is het hardst, hoewel ik hem nog steeds vrij toegankelijk vindt. Leviathan is inderdaad opener dan Crack The Skye, maar als je Mastodon echt wil leren kennen zou ik daar mee beginnen.
Dat is geen nieuw nummer van het aankomende album, maar een overblijfsel van de opnamesessies voor Crack The Skye, dat Mastodon blijkbaar niet goed of passend genoeg vond om op dat album te zetten.
Mastodon is een typische groeiband. Ik heb Blood Mountain een jaar in huis gehad, af en toe geluisterd, ik vond het maar onsamenhangend en chaotisch. Na een tijdje toen maar weer een serieus aan het luisteren gegaan en toen viel het kwartje. Mastodon is een typische koptelefoon band vind ik trouwens ook.
De sticker op de hoes zou anders doen vermoeden. Ik ben nu op mijn werk dus ik kan het niet direct quoten, maar bladen als Metal Hammer e.d. prijzen het album met scores als 8,5, 9,5 enzovoort.
Het staat er verder los van, maar de band heeft wel focking gave albumhoezen zeg.
Verder moet ik me nog verder verdiepen in de plaat, maar ik zal hem ook zeker met koptelefoon gaan checken
Ja klopt, maar Metal Hammer geeft alles van Mastodon absurde cijfers. Kijk, 'matig' in Mastodon-termen is nog steeds erg goed, maar Mastodon kan veel beter. Crack The Skye en Leviathan hebben veel meer een spanningsboog over het album heen, en individueel ook betere nummers. Hearts Alive en Blood & Thunder van Leviathan, Oblivion en Quintessence van Crack The Skye, dat zijn echt toppers.
Mastodon pakt me eigenlijk nooit zo. Hoewel ik onderschrijf dat het erg goede muzikanten zijn en dat de composities meermaals zeer creatief in elkaar steken, weet het me nooit echt te boeien. Live is dat echter een ander verhaal. Wat een heerlijke bak goed uitgevoerde, muzikale herrie. Draai ik echter de platen, dan mis ik die impact.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Die eerste ben ik niet zo van onder de indruk. Best catchy ja, maar heb Mastodon wel eens dieper horen gaan. De tweede, daarentegen, word ik erg blij van.
Zo, da's weer heel andere koek dan Crack The Skye. Vind ik niet erg, vooruitgang is altijd goed, maar ik moet er nog wel aan winnen. Het openingsnummer is in ieder geval erg stoer.
Hmm, The Hunter blijft toch wel erg lekker, en elke keer ontdek ik weer nieuwe dingen erin. Knap dat ze na bijna elk album hun stijl aanpassen, en ik ondanks dat een nieuwe plaat altijd sterker vindt dan de vorige, nu ook weer. Fijne Tool-achtige dingen in het laatste nummer trouwens, heerlijk.
Jip. Dat is Mastodon. Een beetje een kort, niet-zoveel-zeggend nummer. Afgaande op de bijgaande kunst had ik wel zin in een Crack the Skye 2. Vooralsnog helaas niet dus.
Sound en soort van lijntjes verwijzen voor mij wel het meest naar Crack The Skye tov andere platen, maar het is inderdaad geen immens boeiend nummer. Aan de andere kant, dat was High Road van de vorige plaat ook niet echt en die hele plaat vond ik uiteindelijk ook te gek, dus ik houd hoop. Ik trek deze productie bij Mastodon in ieder geval beter dan het meer gepolijste werk van The Hunter en Once More.
Once More Around The Sun is geen slechte plaat, maar persoonlijk vind ik dat Brann Dailor daar te veel als zanger te horen is. Hij heeft een goede stem, maar ik miste een beetje de zangcombi van Brent Hinds en Troy Sanders op die plaat. Als zangers zijn ze misschien minder zuiver dan Dailor, maar ik vind de wisselwerking van die drie zangers juist een van de charmes van Mastodon.
Ik besef me net dat ik Once More Around The Sun volgens mij nooit geluisterd hebt. Is dat (in de aanloop naar het nieuwe album) aan te raden als je het tot en met Crack The Skye allemaal erg goed vond maar The Hunter in jouw oren vrij tam, saai en te QOTSA-achtig klonk?