Thrash / Speed Metal XIII

[Tox]

Ik merk dat ik zelden een thrash metal album opzet, omdat het gewoon een ontzettend beperkt genre is. Of dat aan het genre zelf ligt, of aan de bands (of aan mij ), kan ik niet zeggen.
Betekent trouwens niet dat ik geen thrash in de kast heb staan, genoeg zelfs, maar ik draai het stukken minder dan andere genres.

[Jeroen]

Beperkt? Sorry, maar om eerlijk te zijn denk ik dan dat je simpelweg niet voldoende kent.

[Tox]

Dat zou goed kunnen ja. Maar als ik het vergelijk met black of death metal, vind ik dat thrash veel minder te bieden heeft qua variatie en andere invloeden.

[enforcer]

Nu de dagen korter worden en de herfst weer ongestoord zijn gang gaat, heb ik Within The Veil van Fear Of God maar weer eens opgezet. Als ik zo'n cd luister, vraag ik me echt af waarom die progressieve zijde van het thrashgenre zo weinig navolging heeft gekregen. Dan heb ik het vooral over afwijkende groepen als Fear Of God, Hexenhaus (met name Dejavoodoo), Mekong Delta, Coroner, Anacrusis, Realm (Suiciety), Thought Industry, Toxik (Think This), Deathrow (Deception Ignored) en dergelijke. Stuk voor stuk briljante groepen die misschien niet altijd toegankelijk klinken, maar wel grenzen durfden op te zoeken. Eigenlijk probeert alleen Vektor wat nieuws toe te voegen aan het reeds bestaande, op de voet gevolgd door een band als Immaculate (al is het percentage nieuwigheid daar een stuk lager). Voor de rest proberen de retrothrashers wanhopig in de pas lopen met de grote namen van destijds. Best leuk en af en toe zelfs heel goed, maar er moet toch meer mogelijk zijn met het brede muzikale concept achter thrash. Al geef ik eerlijk toe dat sommige bands die nu al wat langer actief zijn (Evile en Warbringer) wat meer experimenteren, maar de basis blijft veelal dezelfde.

Allemaal vette platen, superdikke producties en gitaarsound om helemaal nat van te worden...tuurlijk klinken "ugly" en met name "suicide notes" moderner (iets meer groovy/pantera-achtig) maar is nog overduidelijk Wargasm...

[Jeroen]

Ook leuk (en wellicht al bekend), Stormspell Records gaat een democompilatie van het Duitse Paradox opgepoetst uitbrengen. Mooi!

[Metal79]

Ook leuk (en wellicht al bekend), Stormspell Records gaat een democompilatie van het Duitse Paradox opgepoetst uitbrengen. Mooi!

Misschien kwam dit al voorbij, maar het Duitse fanzine Thrash Attack heeft eerder dit jaar als tiende nummer een imposante Teutonenthrash-special uitgebracht. Bij de makers direct is het nog te bestellen:
http://www.dying-victims.de/shop/de/dvp ... ue-10.html

Inhoud:

Thrash Attack zine – the 10th Crusade. 30 Years of Thrash and Speed from Germany

This jubilee issue is completely dedicated to German bands from the last 3 decades. You will find anything from the tiniest obscure outfits from the 80s, over big well known names to the most recent acts. The following hordes are featured:

Assassin, Backwater, Beer Pressure, Blizzard, Chainsaw, Cruel Force, Darkness, Deathfist, Deathrow, Defender, Desaster, Erazor, First Aid, Holy Moses, Harris Johns/Music Lab Studios, Iron Angel, Living Death, Mad Butcher, Messerschmitt, Monumentor, Necronomicon, Nocturnal Witch, Outrage, Paradox, Poison, Poseidon, Pyracanda, Rezet, Slaughter Command, Succubitch, Torment, Unscared, Vampyr, Vendetta, Violent Force, Wardance, Warrant.

In addition you will find the usual ton of Live Reports (long Finland report included), Vinyl/CD/Tape/Zine reviews (over 260), some articles on Thrash Metal in the GDR, the story of Germany’s first heavy metal tv show, a bit on overlooked records and the personal memories of a die hard thrasher that has listened to this music for the last 30 years. Finally there are also lots of tributes to various bands to be found.

All of this pressed in 212 pages, Din A4 sized, English written. Professionally printed.

Honoured by killer art work exclusively contributed by Mark Riddick, Matt Putrid and Nagawika.

[Jeroen]

Jammer dat je dat spul niet gewoon bij de Bruna kunt vinden Er was een tijd dat daar nog een blad als Ablaze (black metal) in de schappen stond. Niet altijd een even goed magazine, maar toch leuk als je liefhebber was van bm.

[Metal79]

Jammer dat je dat spul niet gewoon bij de Bruna kunt vinden.

Dat vind ik dan weer juist het mooie eraan, je moet er echt ouderwets naar op zoek.

[Jeroen]

Allemaal vette platen, superdikke producties en gitaarsound om helemaal nat van te worden...tuurlijk klinken "ugly" en met name "suicide notes" moderner (iets meer groovy/pantera-achtig) maar is nog overduidelijk Wargasm...

Las overigens dat er ook van Wargasm een democompilatie aan zit te komen. Alle demo's fris opgepoetst op cd. Om het zoveel jarig bestaan te vieren, kennelijk.
Een heruitgave van het debuut hoeven we helaas niet te verwachten. Joost mag weten wie de rechten bezit.

[innuendo]

Ik denk dat het nu ook wel een beetje laat is om met een rerelease te komen. Een jaar of vijf geleden had je nog wel wat vrienden kunnen maken.

[Jeroen]

Mja, wellicht. Ik zie het wel, pik die eerste wel een keer op bij de Platenbeurs straks denk ik. Dan maar wat meer neertellen. Moest er eerst flink aan wennen, maar Wargasm vind ik een gave band. Lijkt me trouwens knap vermoeiend als gitarist om dit soort solo's en riffs te spelen. Uitputtingsslag zou ik haast zeggen.

[Jeroen]

Overigens is Flotsam And Jetsam druk bezig met een 'nieuwe' plaat. Of nee, nieuw niet. Een heropname van... No Place For Disgrace. In 2014 moet deze No Place For Disgrace 2014 het licht zien. Zal mij benieuwen. Ik vind de productie van het origineel totaal geen probleem. Met de heruitgave van Doomsday.. was destijds wellicht meer eer te halen. Wat mij betreft is dit een teken aan de wand. Ugly Noise is geflopt, dus grijpt men terug op de oudheid. Toch jammer, daar ik Ugly Noise zeker geen slecht album vond. Liever had ik een nieuwe plaat gezien in die oude stijl, in plaats van een remake.

[Eru Iluvatar]

Alhoewel ik heel vroeg 'Ugly Noise' al heel vroeg neersabelde, heb ik altijd benadrukt dat er wel een aantal redelijke nummers opstaan. Vooral de composities met progressieve, Queensrÿche-achtige elementen waarvan we op 'The Cold' al hardere varianten hebben kunnen horen.

De nieuwe plaat wordt echter gecorrumpeerd door de herintroductie van elementen uit de 90's groove/alternative-periode. Dat sloeg als een tang op een varken, vooral na het succes van 'The Cold' ten opzichte van de twintig jaar daarvoor. Die was een genre-overstijgende hit, eerder een hedendaagse US Metal-klassieker dan een thrash comeback-plaat.

[Jeroen]

Mja, The Cold was niet zo heel succesvol hoor. Bij de pers wel, maar qua verkoopcijfers niet echt. Anders hadden ze vast wel een deal kunnen sluiten met Nuclear Blast. Maar de keuze is tot op zekere hoogte te staven met het gegeven dat de Cuatro line-up weer bij elkaar was. Wellicht dat daarom voor de alternatievere koers is gekozen. Vind ik geen probleem verder, er staan uitstekende songs op. Simpeler dan voorheen, catchiër, maar niet slechter. Gewoon anders. Ik neem ze het niet kwalijk dat ze riscivolle keuzes maken. Zo toont een band ballen, of er nu succes uitvloeit of niet. Ik was het dan ook totaal niet eens met Ruuds recensie. Zonder een collega te willen afvallen, vond ik dat de cd continu tegenover The Cold werd gezet, zonder te beschouwen wat de plaat daadwerkelijk te bieden heeft en hoe songs in elkaar steken. Maar dat kan ook komen, omdat ik Cuatro, Drift en High prima schijven vind. Ieder z'n smaak natuurlijk.

[Jeroen]

Nieuwe Artillery klinkt alvast heerlijk. Geruststelling is dat de nieuwe zanger geen moment onderdoet voor z'n voorgangers. En de muziek? Strak als altijd, met weer voldoende vette riffs, snelheid en technische snufjes om het leuk te houden. Review volgt. Cd ligt vanaf 22 november in de schappen.

[Eru Iluvatar]

Net zo goed als de laatste Paradox? Ik vind die twee bands altijd wel vergelijkbaar: beide bieden hoogstaande melodieuze thrash metal van groot technisch vernuft en een licht progressieve inslag.

[CoenV]

Nieuwe Artillery klinkt alvast heerlijk. Geruststelling is dat de nieuwe zanger geen moment onderdoet voor z'n voorgangers. En de muziek? Strak als altijd, met weer voldoende vette riffs, snelheid en technische snufjes om het leuk te houden. Review volgt. Cd ligt vanaf 22 november in de schappen.

Niet om je mening af te vlakken, maar hoe beschouw je deze plaat ten opzichte van de laatste, My Blood?
Ik vond dit zelf een zeer matige, saaie plaat. Alle eerdere album inclusief When Death Comes uit 2009 vond ik veel beter. Ooit was ik redelijk verbaast hoe goed dat album was, al vond ik de semi-reunie plaat BACK ook fucking goed.
My Blood vond ik niet zozeer slecht qua zang, maar vooral gezien de voorspelbare, total boring songstructuren.
Ik heb zelf nooit serieus gereviewed, maar mijns inziens belichten reviewers zeer vaak de positieve punten van een album, en beoordelingen geven die vooral op lange termijn kant noch wal raken. Daarentegen geeft de review vaak wel pijnpunten aan, maar is het notdone om en een krappe voldoende te geven aan een middelmatige plaat. Ik zou zelf als reviewer de voorkeur geven om een cijferloos verslag te doen, aangezien het gros van de mensen het cijfer als referentie neemt en niet de review.
Ik vind een plaat als When Death Comes bijvoorbeeld een 65/100 waard, My Blood had ik een 50 gegeven. BACK daarintegen een 70.
Platen die in mijn opinie hoger scoren zijn veelal blijvertjes, en wees reeel, hoe vaak is dat nou?
80 of hoger geef ik alleen aan klassiekers of cultplaten met (terechte) status.
Ik snap dat je het als reviewer in je achterhoofd houd dat platen vanuit een platenmaatschappij komen die daar een bepaald verwachtingspatroon op na houden.
Bij dezen verklaar ik mezelf ook volledig ongeschikt als reviewer, aangezien mijn azijnblik op releases zal resultereren in een continue stroom van lage becijfering. Niet dat ik ooit zal sollicteren voor een functie van dit soort, maar dat terzijde.
Mijn cdkast staat stampvol met krappe voldoendes, en daar heb ik totaal vrede mee.
Het is niet zo dat een middelmatige plaat op zijn tijd voldoening voor het oor kan schenken.

Maar goed, lekker fucking boeiend. Artillery live was te gek in Arnhem onlangs. Groetjes aan Hester

[Jeroen]

@Eru:
Iets aardser dan de laatste Paradox. Die geweldenaar had toch een licht futuristisch tintje (evenals het minstens zo geweldige Electrify). Artillery borduurt eigenlijk redelijk voort op When Death Comes en My Blood. Met andere woorden, een hedendaagse voortzetting van By Inheritance, zij het gegoten in toegankelijkere composities waarbij de technische fratsen meer in de songs zijn verwerkt, in plaats van dat er extra breaks en passages voor in het leven zijn geroepen. Ook de Arabisch aandoende melodietjes zijn er weer, btw.

@CoenV:
Welja, ik vond My Blood afgezien van Thrasher een hele goede cd. Vooral de opener vind ik een kraker. Ik draai em nog steeds regelmatig en ik verveel me er niet bij. Wat betreft dat verhaal over platenmaatschappijen herken ik mezelf er eigenlijk niet in. Dat is in deze context zelfs nog nooit door m'n hoofd geschoten, aangezien ik My Blood gekocht heb en daarna van een recensie heb voorzien. Hij is wat moderner en mist wat spontane energie als ik em vergelijk met When Death Comes, dat wel. Zo'n recensie blijft uiteraard een momentopname en als ik terugkijk, zie ik heus wel wat punten waarvan ik denk, mja, misschien iets te enthousiast gereageerd. Dat hou je toch. Maar verder vind ik het een lekkere schijf met voldoende goede songs om het boeiend te houden. Qua structuren was het allemaal wel wat meer rechttoe-rechtaan. Dat ervaarde ik niet als storend. Overigens vind ik dat Artillery nooit een slechte plaat heeft afgeleverd. Ook B.A.C.K. vind ik een toffe schijf.
Vergelijk ik de nieuwe met My Blood, tsja, dan kan het twee kanten op. Hij is in ieder geval wat consistenter, maar ik heb de nieuwe slechts tweemaal gedraaid. Voor de rest speelt de eeuwige dooddoener van smaak weer op. Geeft ook niets, ieder z'n ding. Ik heb recensies van My Blood gelezen waarin ie een 4 kreeg en waarin ie een 10 kreeg, dus ja. Verder zit er natuurlijk een verschil tussen Artillery met Flemming en Artillery toen en nu. Vroeger hadden ze een ronduit unieke sound. Dat is nu minder het geval. Maar nog altijd vind ik Artillery (evenals Paradox, waar Kees terecht op doelt) een ster in het verwerken van melodie in hun thrashsound. Die insteek is niet veranderd, zij het dat het allemaal wat minder kunstzinnig is dan By Inheritance. Maar dat was een eenmalig hoogtepunt die met gemak ruim boven de 9 scoort hier, misschien zelfs wel de beste Europese thrashplaat ooit. En als ik met dat persoonlijke tintje Artillery wat extra aandacht kan geven, dan doe ik dat graag. Als iemand door een recensie van een nieuwe plaat interesse gaat tonen in het oude werk, dan is één van de doelen bereikt. Vind ik een plaat echter kut, al staat de naam Artillery erop. Dan laat ik het niet na om dat te zeggen. Hehe, na elf jaar reviewen weegt de mening van een ander (of een platenmaatschappij) echt niet meer mee als ik aan het schrijven ben. Vaak zat hatemail of zeikreacties gehad. Hoort erbij.

[Eru Iluvatar]

Wat betreft het punt van CoenV: op zich terechte kritiek over beoordelingen in het algemeen. Qua becijfering hanteer ik een beetje de middelbare school-beoordeling. Met een zeven (70/100) heb je goed je best gedaan (als band), maar nog niet exceptioneel. Vanaf een acht (80/100) wordt het interessant qua directe aanschaf. Ik ben het eens dat metalrecensenten over het algemeen zachte heelmeesters zijn: zowel in de gedrukte als digitale medio vliegen de achten, tachtig punten, vier-van-de-vijf-en en hoger je om de oren. Vaak is de muziek in die gevallen instrumentaal strak en qua zang behoorlijk of beter. Maar of het echt een sfeervolle plaat is, of bijvoorbeeld memorabele nummers met een langetermijnwaarde, dat is vaak maar de vraag.

Mensen denken nog wel eens dat het een financiële kwestie is dat ik 'slechts' circa 400 cd's/lp's heb in plaats van 1000 of meer. Ik ga slechts voor het puntje van de ijsberg, omdat alleen de top albums bevat ik na zoveel jaar nog steeds regelmatig zal draaien. De gedachte van honderden muziekdragers in huis te hebben die ik nauwelijks gedraaid heb of al jaren niet meer is voor mij een verontrustend idee: levenloze materie zonder een emotionele of amuserende meerwaarde. Hetzelfde heb ik overigens ook met boeken en games.

[Eru Iluvatar]

POWERMAD-nieuws !!!

De band komt binnenkort (in de nabije toekomst) met een nieuw album! Soilwork-drummer Dirk Verbeuren zit nu trouwens bij Powermad.

Hier een stukje uit een interview van kort geleden:

TCM: So what’s the status of the new music? You released one song, “Souls Descending”, through your website, so has a whole album been recorded?

TH: (Tod Haug, gitarist POWERMAD) Yeah, we did “Souls Descending” to try out some new ideas. I’ve really changed, obviously, since the last time we were in the studio. Technology has changed the way we write because we’re all busy with very independent lives. We wanted to continue working together but we can’t just get together every night like we used to. We’ve all set up Protools studios in our basements just to do simple guitar tracking as a way to create ideas and be able to share them electronically. Any time of the day I can record a riff and send it to Jeff and Joel and get their feedback immediately. It took us a while to figure out that process. We used to focus on having rehearsal, having the drummer there and feeding off each other. That’s always been a big part of our music, having the energy that comes with fast drumming. So this process has taken us quite a while as a result, but we released “Souls Descending” so we could give some fans an idea of what we were working on because they’ve been waiting a long time. We also wanted to try out an engineer that Joel knew out in Virginia and we went out to his studio. The drums were done, Dirk had recorded his tracks at his studio in Cleveland and we just did the guitars, bass, and vocals over a weekend out in Virginia to give it a trial run and get the song out. We continued writing the rest of the songs, and it helped us decide to go back and work with Kevin more. We decided to have Daniel Bergstrand mis it, who’s a prominent metal producer and mixer in Sweden. The album is done, we just have to make decisions about artwork and figure out how we’re going to release it. We’ve had to spread everything out, Joel’s got his own business. It’s frustrating that it’s taken this long, but as it gets closer we’re all getting fairly impatient. It’s all been self-funded, so we’ll probably end up shopping it to see if we can get some support with getting it out there and with the marketing. There are no plans to do any extensive touring, but we’d definitely like to get out to more festivals. We went to Germany last year and it was great, but it’s a lot work to go over there for one show. We’d love to be out for the festival circuit in Europe during the summer. There’s a big market for the kind of metal we play and I think people will be very receptive. Dirk’s had a busy year with Soilwork so we’ll obviously have to plan ahead if we get the opportunities. We’ve got nothing to prove, this is something we wanted to do for ourselves but we also feel like there were things left uncompleted. The band just kind of dissolved. Everybody drifted away and did other things, there was never a decision to just break up so we were just in this weird state of stasis for 15 years.

TCM: Was it the typical story of lack of label support that led to the band’s demise after Absolute Power came out?

TH: Well, that was part of it. I was super young – we signed the deal the summer I graduated from high school. I went from high school to having a record deal with Warner Bros. I skipped the whole process of being an adult and working. When we got dropped by Warner Bros. when grunge was taking over—about 70 acts got dropped from the label that quarter—we kept going, we kept writing and rehearsing, we played some shows and did some tours, but there seemed to be a waver in our direction, song writing-wise. So in hindsight, I’m really glad those songs never made it because I don’t think they were what they should’ve been. Everybody wanted us to do this fast, technical stuff, but we were going in another direction. We all felt really strongly about it at the time, but I’m that material never got released because it wasn’t really Powermad-like at all. We’re pretty excited about the new record because it’s contemporary yet it captured the original spirit of what we like to do. We like to play fast and tight, and lot of it comes across great live. It doesn’t have super brutal vocals, obviously, that’s never been what we’re about. The new songs give Joel a lot of room to sing and do the things he’s always done. It will be interesting to see what people think.

Voor de rest van het interview: http://twincitiesmetal.blogspot.nl/2013 ... t-and.html

Hier nog dat nummer dat Powermad drie jaren geleden publiceerde:

[Jeroen]

@Eru (post vóór Powermad)

Mee eens. Daarom kan ik met een gerust hart zeggen dat alles wat hier in de kast staat gedraaid is en gedraaid wordt. Daarnaast vind ik ook leuk om de verzamelaar uit te hangen. Maar kwaliteit gaat altijd boven kwantiteit. Bovendien vind ik een harde schijf vol digitale muziekbestanden doodser dan een mooie lp of cd.

Voor de rest kan ik me ook in je cijferverhaal wel vinden. Maar in dat opzicht kun je een cd beter na een jaar pas recenseren. Dan is de opwinding (of niet) gezakt en kun je de boel vaak wat meer in perspectief plaatsen. Andersom is dat ook het geval. Natuurlijk deel je wel eens een te hoog cijfer uit, maar het gaat me niet om de cijfers. Die dienen alleen ter ondersteuning. De recensie telt. Als ik iemand kan aansteken met mijn tomeloze enthousiasme als het om deze muziek gaat, dan vind ik dat ook waardevol. Dat anderen het er dan niet mee eens zijn, tsja. Dat kan. Wederom is dat ook in het geval van slechte platen te zeggen. Daarom hebben Ruud en ik destijds beiden ons licht laten schijnen over Worship Music van Anthrax. Een recensie waar ik overigens nog vierkant achtersta.

[Metal79]

Mensen denken nog wel eens dat het een financiële kwestie is dat ik 'slechts' circa 400 cd's/lp's heb in plaats van 1000 of meer. Ik ga slechts voor het puntje van de ijsberg, omdat alleen de top albums bevat ik na zoveel jaar nog steeds regelmatig zal draaien. De gedachte van honderden muziekdragers in huis te hebben die ik nauwelijks gedraaid heb of al jaren niet meer is voor mij een verontrustend idee: levenloze materie zonder een emotionele of amuserende meerwaarde. Hetzelfde heb ik overigens ook met boeken en games.

Hulde voor deze post.
In de kritiek van CoenV kan ik me ook goed vinden. Daar komt nog bij dat de releaseberg vooral ook een zwik middelmaat (en spul daaronder) bevat. Uit mijn plaatjesrecensentendagen - die gelukkig achter me liggen - herinner ik me vooral de overdosis rommel die ongevraagd op de mat viel, met bijbehorend PR-gekakel. Het leven is te kort en kostbaar om je daarmee bezig te houden. Uiteindelijk zat ik met tegenzin te luisteren, alsof het huiswerk was. Dat kan nooit de bedoeling zijn, toch?
En wanneer je in één maand 'tig releases moet doorploegen, hoe kun je dan überhaupt nog een afgewogen oordeel vellen? Wat kan er nog bezinken? Voor het opbouwen van een band met een bepaald album is al helemaal geen tijd en ruimte.

Wat die ijsberg betreft, weliswaar staat bij mij een veelvoud van die 400 geluidsdragers (echter ook weer niet bizar veel, geloof ik), maar dat is er simpelweg op terug te voeren dat ik al ietsje langer besta. Verkopen doe ik overigens niet(s), al verandert mijn smaak soms, of beter: fluctueert hij. Wat ik nu niet beluister, kan ik over een jaar misschien wel weer waarderen. Een miskoop blijft dus ook in de collectie, ter lering ende vermaak.
Duurzaam investeren in plaats van consumptief accumuleren, daar gaat het om.

P.S. Pre-Powermad-post.

[Jeroen]

Met mijn 27 jaren behoor ik ongetwijfeld tot de jonge garde, al is mijn verzameling met ruim 1900 albums wel wat groter. Koop vanaf mijn dertiende actief muziek. Ik vind het simpelweg heerlijk om de keuze te hebben. Miskopen heb ik eigenlijk nooit gedaan, alleen als het aankomt op een handvol black metal. Maar die zijn grotendeels de deur uit. Heeft ook meer met een smaakverschuiving te maken. En ben ik op dat vlak een stuk kritischer geworden. Dat kan ook komen omdat ik me meer ben gaan interesseren in de technische zijde van muziek. Als het die groepen dan aan zowel sfeer als techniek ontbreekt, hoeft het van mij niet zozeer. Hoewel ik het zeker nog een gaaf genre vind, heb ik daar wat meer met het topje van de ijsberg. Wat de collectie betreft, kan ik alles met plezier aanhoren. Daarnaast vind ik de jacht ook erg leuk, op beurzen en ook op internet. Dan nog gaat het me om de muziek. Ik wil gewoon niet naar mp3's luisteren of Spotify en YouTube aanslingeren. Het hoort bij mijn beleving van muziek. Buiten dat houd ik keurig een wantlist bij, zodat ik gericht kan zoeken op beurzen en geen impulsieve aankopen doe die wel eens kunnen tegenvallen. Om nog maar even My Blood van Artillery als voorbeeld te nemen. Die cd kan hier gerust drie of vier keer achter elkaar opstaan, zeker in de auto.

[Metal79]

Het enige wat ik ooit heb gedownload is de 3-track-demo van Heathen. Voor de rest doe ik daar niet aan, het zegt me simpelweg niets. Is het niet op LP, CD of desnoods tape verschenen, bestaat het voor mij gewoon niet. Scheelt enorm.

[innuendo]

Misschien een idee om daar een aparte topic voor aan te maken? Ik vind het wel een interessant onderwerp, maar de 'autistische ik' vindt het te vervelend om offtopic te gaan.

[Jeroen]

Gelijk heb je, ik maak er wel even een nieuwe voor aan.

[Metal79]

Graag vestig ik even de aandacht op Volume I in de Jewels of Gwahlur-demoreeks van Stormspell. Gladius noemen zich de vijf piepjonge knapen uit Portland, Oregon die de zestracker The ritual begins... op hun geweten hebben.
Rauw geproduceerd - de drumsound is weer eens acquired taste - maar vol van messcherpe thrashriffs en krankjoreme soli, dit alles met flinke agressie gespeeld. Zanger Nick Courtney gooit er een potje gillende waanzin tegenaan en mede daardoor heeft Gladius een totaal aanstekelijk old school-geluid dat wel herinnert aan Blessed Death.

Hier wordt bepaald niet op veilig gespeeld en goddank is het dan ook niet de zoveelste Bay Area-stijlherkauwing. Soms racet de band zichzelf bijna voorbij ('Architect of destruction') en doet ook dat op een manier die uiterst sympathiek is. Het debuutalbum Age of barbarism wordt momenteel gemixed en verschijnt begin 2014.
Live lijkt me dit groepje een echte kanonskogel, hopelijk mogen we dat in de toekomst in Europa zelf verifiëren. Spijtig genoeg zal mede-oprichter en leadgitarist Ryan Mitchell er dan niet meer bij zijn; hij stapte eind oktober uit Gladius.

Alhier kunnen enkele nummers worden beluisterd:
http://www.reverbnation.com/gladius1

[Jeroen]

Ah Blessed Death. Goed om die naam hier nog weer eens voorbij te zien komen. Kill Or Be Killed vind ik altijd een heerlijk (Brits aandoend ala Hallows Eve) thrash/speed album. Met een unieke zanger bovendien die qua geschiftheid wel eens aan Nasty Ronnie (Nasty Savage) doet denken. Spel is daarnaast lekker wild en energiek. Ik moet Destined For Extinction en Hour Of Pain ook nog eens zien te bemachtigen.

[Eru Iluvatar]

Hehehe, eindelijk weer iets noemenswaardig qua nieuwe thrash/speed/crossover gevonden, namelijk de Amerikaanse
rauwe crossover-band POWER TRIP. Verwacht geen 'kiddy' klep-pettenthrash zoals we die kennen van Municipal Waste en DRI,
nee, dit is serieus: oermensachtige intentsiteit a la mid-era Cro Mags en Leeway:



Zelfs nog een lauwerende op Pitchfork (8.0/10): http://pitchfork.com/reviews/albums/178 ... ecimation/

Andere nieuwe crossover-band die zeker ook genoemd moet worden (door Siego ook al gedaan) is OOZING WOUND.
Voor de typische thrash-fan misschien wat te stoner-achtig, maar ik hoor duidelijk raakvlakken met grootheden als COC, maar ook Death Angel:



Opvallend: ook bij deze band die voor mij boven het maaiveld uitsteek in Pitchfork-recensie: http://pitchfork.com/reviews/albums/186 ... d-retrash/

[Jeroen]

Dat Power Trip klinkt best oké, Kees! Maar dan vooral muzikaal, die zanger verpest het voor een groot deel met dat hese geblaf. De vertragingen, riffs en snelle momenten zijn echter wel goed te doen.

Ik heb nog altijd weinig op met die echte crossover acts. Door de jaren heen is het werk van Anthrax en Nuclear Assault me weliswaar veel beter gaan smaken, maar daar speelt thrash natuurlijk een wat grotere rol dan de hardcore (enkele songs uitgezonderd). Invloeden vind ik dan ook niet storend, maar zodra het leidend wordt, gaat er iets mis. Groepen als Cro-Mags, Municipal Waste, Suicidal Tendencies, D.R.I. en de M.O.D.'s en S.O.D.'s van deze wereld pakken me daarom voor geen meter. Die zeurderige of blafferige vocalen doen het ook al geen goed. Als ik een kerel als die verschrikkelijke Mike Muir hoor of die Cro-Mags mannen, dan krijg ik sterk de neiging om weg te rennen. Laatstgenoemde heeft overigens best vette metalstukken in bepaalde songs, maar als ze dan weer met zo'n punkstuk (inclusief onzuiver gemopper) op de proppen komen, tsja.

[Siego]

CRO-MAGS!
Wat een band.
Power Trip hier ook al eerder genoemd trouwens, dus een dikke chapeau voor Eru zijn post.
Beide albums komen zeker in mijn top 10 van dit jaar.

[Jeroen]

Aangezien ze zo goedkoop waren, heb ik toch maar eens wat cd's van Sodom aangeschaft, te weten In The Sign Of Evil/Obsessed By Cruelty, Better Off Dead, Tapping The Vein, Masquerade In Blood en Code Red. Meer hadden ze ook niet liggen. Hoewel ik Sodom wel als de minste beschouw van de Duitse 'grote 3', moet ik op enkele eerdere commentaren terugkomen. Vooral Better Off Dead en Tapping The Vein vind ik goed klinken. Laatstgenoemde knalt er lekker uit en de eerste is leuk door de afwisseling. Het debuut kende ik al en eigenlijk vind ik dat maar een (charmant) rommeltje. Had eigenlijk gehoopt Persecution Mania en Agent Orange te vinden, aangezien ik die op basis van eerdere luisterbeurten wel de leukste albums vind. Overigens mogen de laatste twee albums er ook best zijn, al zet ik liever de nieuwe Destruction of Kreator op. Dat is echter geheel mijn probleem.

[innuendo]

Agent Orange heb ik misschien nog wel liggen. Die had ik dubbel toen ik de rerelease te recenseren kreeg.

[POS]

Ik heb verder weinig informatie over onderstaande band, maar dit vind ik wel een heel erg lekker nummer.

[Intoxicated]

Dit is de laatse line up van Savage Grace (onder andere Neudi van Manilla Road). Ze besloten ter ere van het oude SG materiaal, een nieuwe band op te richten.
Hun album is echt een heerlijke tribute aan oude speed metal.

[Jeroen]

Fijn plaatje is dat ja.

Heb gisteren zelf weer eens uitgebreid Holy Terror beluisterd. Eerst tweemaal Terror And Submission en daarna tweemaal Mind Wars. Heerlijke albums, al gaat mijn voorkeur lichtjes uit naar laatstgenoemde. Er wordt lekker wild gespeeld, maar de muziek zit behoorlijk innovatief in elkaar en bevat veel goede melodieën en details. En dat alles is met een ongelofelijke energie op plaat geknald. Ideaal!

[Eru Iluvatar]

Ja, ongewone mix van spontane, bijna ongecontronleerde speelvreugde en ingenieuze progressieve techniek. Dat hebben maar heel weinig bands.

[Jeroen]

Evildead heeft dat ook wel een beetje op Annihilation Of Civilization. Jammer dat de zang daar wat vlakjes is. Muzikaal is die plaat briljant.

[enforcer]

Better Off Dead is een vet album, best ondergewaardeerd IMO. Agent Orange is natuurlijk HET cult album en terecht overigens. Pesecution mania doet niet veel onder voor Agent Orange is misschien nog wat sfeervoller zij het op een iets onvolwassener manier. tapping the vein is duidelijk meer richting Death Metal en misschien wel het extreemste Sodom album en het laatste met Chris Witchunter op drums, prima album => The Crippler!! het album daarna (get what you deserve) vind ik persoonlijk heel vet, het heeft de intensiteit van tapping The Vein maar is bijtender en agressiever op een punk achtige manier en door het superstrakke drumwerk van Atomic Steif klinkt die plaat redelijk uniek vind ik, hoogtepunten "Gomorrah", "Jesus Screamer" en "Sodomized".dat albumkreeg in de aardschok destijds een 8 wat vrij bijzonder was voor een Duitse thrash band hahahaha

[innuendo]

Ik merk dat de extreme metal me steeds minder doet, maar van een plaat als M-16 of Code Red word ik nog altijd erg vrolijk. Ondanks dat de laatste platen me niks doen, blijft Sodom een speciale band voor me.

[Jeroen]

Better Off Dead is een vet album, best ondergewaardeerd IMO. Agent Orange is natuurlijk HET cult album en terecht overigens. Pesecution mania doet niet veel onder voor Agent Orange is misschien nog wat sfeervoller zij het op een iets onvolwassener manier. tapping the vein is duidelijk meer richting Death Metal en misschien wel het extreemste Sodom album en het laatste met Chris Witchunter op drums, prima album => The Crippler!! het album daarna (get what you deserve) vind ik persoonlijk heel vet, het heeft de intensiteit van tapping The Vein maar is bijtender en agressiever op een punk achtige manier en door het superstrakke drumwerk van Atomic Steif klinkt die plaat redelijk uniek vind ik, hoogtepunten "Gomorrah", "Jesus Screamer" en "Sodomized".dat albumkreeg in de aardschok destijds een 8 wat vrij bijzonder was voor een Duitse thrash band hahahaha

Valt wel mee toch? Afgezien van de eerste twee albums heeft Sodom altijd redelijk gescoord in de Aardschok. Better Off Dead kreeg zelfs een 8,5. Kreator en Destruction even goed. Hebben het altijd prima gedaan in de Aardschok.
Overigens vind ik dat In War And Pieces best een lekker album. Ik mis de melodie van een Kreator en de complexere drukte van Destruction, maar het is wel catchy en consistent.

[Orklord]

Ik blijf Sodom juist goed vinden vanwege de agressie. Waar Kreator verzand in teveel melodieuze riedeltjes en Destruction geen catchy nummers meer weet te maken en een veels te cleane productie heeft, doet Sodom het eigenlijk met elke plaat wel goed.

wat vinden jullie eigenlijk van Masquerade In Blood? Door de productie had ik in het begin toch even moeite met deze plaat, maar uiteindelijk zit daar toch een goede plaat onder.

[Jeroen]

Ligt het trouwens aan mij of is 'Til Death Do Us Unite nergens meer te krijgen?

[innuendo]

Lang niet in de schappen zien liggen. Tereijl het vroeger een vaste klant was in de uitverkoop- en tweedehandsbakken.

[Eru Iluvatar]

Jongens, er is weer wat leuks uit die DIVEBOMB/COMBAT-reeks, namelijk een gepolijste demo-compilatie van tech/speed metal-belofte MINISTERS OF ANGER.
Deze formatie was eind jaren '80 de voorloper van Chris Polands bekende prog-band DAMN THE MACHINE.

De nummers op deze compilatie, 'Renaissance' zijn uitermate goed opgeschoond. Het klinkt fris, vernieuwend en uitdagend. Niet te missen voor liefhebbers van
Toxik, Powermad, Realm, Damn The Machine, Civil Defiance, Dyoxen. Wrekking Machine en Fatal Opera.



In jaren niet zulke goede verkwikkende speed/thrash gehoord. Zoals iemand anders op het net al zei: 'Hier kan geen neo thrash-band tegenop!'

[Metalheank]

Nieuw of Robijn?

[Eru Iluvatar]

Robijn. Nieuw voorkantje.

[Metalheank]

Ah jammer. Zou wel enerverend zijn als het een compleet nieuwe band zou zijn met deze muziek.

[Jeroen]

Ook nog een leuke tip voor de liefhebbers van een band als bovenstaande of groepen als Hexenhaus, Realm en Dyoxen. De band Bezerker. Niet te verwarren met de eveneens Australische speedcore/death metal (bijna-)naamgenoot. Bezerker speelt zoals gezegd melodieuze thrash metal met een technische inslag. De heldere en hoge vocalen van zanger Patrick Cummins maken het geheel echter wat toegankelijker dan de meeste technobands. De band bracht in 1989 slechts één album uit met de titel Lost. Dat album is twee jaar geleden in een geremasterde versie opnieuw uitgebracht door ex-bandleden van het gezelschap. Goed verkrijgbaar en zeker aan te raden.



Overigens staat ook het hele album op YouTube, maar dat zoek je zelf maar op.

[CoenV]

Natuurlijk deel je wel eens een te hoog cijfer uit, maar het gaat me niet om de cijfers. Die dienen alleen ter ondersteuning. De recensie telt.

Daar wringt hem juist de schoen. Ik vind het cijfer wat onder een review staat vaak niet stroken met de inhoud van de review. Ik denk als je gaat uitrekenen per reviewer welke cijfer er gemiddeld gegeven wordt, dat dit schokkend hoog zal zijn. Geen zin in om dergelijk rekenwerk te verrichten om mijn punt te maken (en Ruud trekt z'n gemiddelde zo nu en dan naar beneden door misplaatste reviews zoals die van Avatarium).
Ik denk ook dat als je jaarlijsten (dit geld voor zowel lezers als reviewers) gaat bekijken van enkele jaren terug dat mensen hun mening vaak fors bijstellen, veel platen verliezen hun kracht toch na een bepaalde tijd of het tijdelijke enthousiasme slaat over naar verveling.