Nou ja zeg, ik kom terug van een paar daagjes vakantie en op de eerste twee pagina's worden mijn inzendingen alweer met de grond gelijk gemaakt

Hoewel ik ook God Dethroned, The Monolith Deathcult, Fluisteraars, Fluisterwoud, Urfaust of The Devil's Blood had kunnen insturen, heb ik gekozen voor één heel bekende band en twee wat onbekendere bands.
Mijn inzendingen:
Ayreon - The Day That The World Breaks Down
Ayreon is wat mij betreft een project van internationale klasse. Het is iedere keer weer bijzonder imponerend om te zien wat een line-up Arjen Lucassen bij elkaar weet te toveren. Ik had van wel ieder album een track kunnen inzenden - en ik twijfelde ook nog over het ondergewaardeerde project The Guilt Machine - maar heb gekozen voor de openingstrack van het meest recente album The Source, waarop alle invloeden goed samenkomen. Een epos van 12 minuten dat fantastisch in elkaar zit en geen seconde verveelt, met een ware sterrencast. Want op welk ander nummer hoor je zang van niemand minder dan James LaBrie (Dream Theater), Tommy Karevik (Kamelot), Tommy Giles Rogers (Between The Buried And Me), Simone Simons (Epica), Nils K. Rue (Pagan’s Mind), Tobias Sammet (Avantasia, Edguy), Hansi Kürsch (Blind Guardian), Russell Allen (Symphony X) en Floor Jansen (After Forever, Nightwish)?
IZAH - Duality
Ik zag deze Tilburgers voor het eerst aan het werk tijdens de Afterburner van Roadburn 2015. Wát een optreden! Een mengeling van atmosferische sludge, post-hardcore, post-rock en doom die adembenemend goed is. De band schakelt moeiteloos tussen loodzwaar en zeer sfeervol. De band heeft bovendien de gave om prachtige melodielijnen te verstoppen in de muziek. Deze track geeft mij keer op keer kippenvel. En wie zeurt over de lengte: ik wilde nog het magistrale titelnummer opsturen, maar met een lengte van dik een half uur vond ik dat toch wat te veel van het goede
Ggu:ll - Het Smerige Kleed Van De Ziel
Nog zo'n parel uit eigen land. Ook Ggu:ll leerde ik kennen middels een fantastisch live-optreden. Dwaling is een fantastisch debuutalbum, waarmee je zou kunnen stellen dat Nederland eindelijk zijn eigen Amenra heeft. Ik ben het met Crises eens dat er misschien nog wel betere nummers op dit album te vinden zijn, maar ik wilde toch een vleugje The Devil's Blood toevoegen aan mijn keuze. Bovendien vind ik de zang van Farida Lemouchi juist door het contrast goed passen. Hallucinante klanken die door de loodzware mokerslagen heen dringen. Geweldig!
It was a business doing pleasure with you.