Ik probeer het wel, maar het lukt gewoon niet. Gisteren toen ik de hond ging uitlaten probeerde iemand onverwachts een luchtige foto van me te maken, maar tegen de tijd dat de voorflits mijn ogen bereikt had was ik alweer automatisch in de volgende pose geschoten:
Ocherme. Foto's zijn een heikel punt voor velen. Daaruit maak je nou niet meteen op of je per se een blekkie bent. Dat is dat randje depressie dat om dat soort types heen hangt.
Ik denk dat ik allergisch ben voor leer... ik heb altijd zo'n koppijn als ik wakker word met m'n schoenen nog aan
Die van The Move kende ik ergens wel, maar soms weet ik de artiest of titel gewoon niet, wel leuk.
Dit tijdperk is dan ook meer van oudere broers, maar door hun ken ik het dan toch ook wel een beetje.
Gisteren een leuk Canadees bandje uit Vancouver in de Vera in Groningen gezien: Dead Ghosts.
Beetje psychedellic/surf-achtig, met The Shadows-achtige gitaarlijntjes en punkige staccato-riffs. Soms klinken ze al iets wat zo van de 60's psych-compilatie Nuggets had kunnen komen. Erg tof optreden, met enkele harde en zeer geslaagde covers van The 13th Floor Elevators (van Roky Erickson). Die helaas niet gefilmd, wel deze nummers:
Jazeker, het was ook een hele goede show! Jammer voor de band dat het studentikoze publiek erg lamlendig was. Maar natuurlijk is er niets mis met in de eentje headbangen. Kreeg op het laatst nog wel de sarcastische opmerking een Gooise 'r' hipster-achtig figuur (had Jeroen toch gelijk!) 'Heb je nou het hele optreden gefilmd?'
Dit zonnige jaargetijde is natuurlijk uitermate geschikt voor het beluisteren van diverse soorten garage- en psychedelische rock uit de jaren zestig. De bekende namen zijn nou eenmaal ... de bekende namen, maar daarnaast zijn er nog een hoop 'nieuwe' bands te ontdekken via compilaties met geestverruimende titels als Nuggets, Rubble, Pebbles, Acid Drops, Mindrocker, The Perfumed Garden, Real Life Permanent Dreams en Chocolate Soup For Diabetes. Er zit een hoop meuk tussen, maar ook enkele pareltjes, zoals:
Ontzettend vaak gecoverd nummer, maar dit is wel de beste, vooral dankzij de zang van Sharon Tandy (begeleid door Fleur de Lys).
Dit laatste nummer is eigenlijk te Beatle-achtig, maar klinkt wel goed, dus niets te klagen.
Ja inderdaad, The Amboy Dukes! Wat een wervelende wereldriff heeft dat nummer toch! Duidelijk geïnspireerd op de oudere surfrock uit de VS (men denke Dick Dale).
Sam Dunn, bekend van zijn metaldocumentaires, besteed een hele aflevering van zijn 'Metal History'-reeks aan deze harde 'garage rock' uit Noord-Amerika gedurende het midden en eind van de jaren zestig.
Veel van deze garagebandjes, ook in Europa, werden begin jaren zeventig al 'punk'-rock genoemd (opdondertjesrock). Niet onterecht, want veel bands die in de latere jaren '70 onder de genrenaam 'punk' bekend werden putten inspiratie uit deze regelrechte voorlopers.
Hier een paar voorbeelden van jaren '60-bands die qua geluid al bijna 'punk' (volgens de latere jaren '70-definitie) zijn:
Onze eigen Hagenese Q65:
Het Amerikaanse The Sonics:
The Bluestars uit Nieuw-Zeeland waren ook een relatief rauwe, ongewassen band:
Laatst elpees aangeschaft van Gun (staat al vermeld in deze topic, zeker checken!) en Groundhogs. Die laatste is vooral bekend van de plaat Split. Die heb en ken ik nog niet, maar de voorganger, Thank Christ For The Bomb, is werkelijk fantastisch!
Omdat ik niet kan kiezen, post ik de hele plaat maar:
Altijd al supergaaf gevonden, en 50s muziek ook, Trini Lopez, The Everly Brothers, Cash, Bo Diddley, Berry, Lewis, Gene Vincent, Eddie Cochran etc etc etc Trini Lopez ook zoéén!
Moby Grape, het album '69 vind ik een van de beste 60's album uit mijn verzameling. The United States of America met de gelijknamige plaat is ook zeer de moeite waard. Heb me "noodgedwongen" ( na de geboorte van mijn zoontje ) wat meer in het 60's vlak verdiept, want snoeiharde metalplaatjes werden ineens door vrouwlief niet meer zo gewaardeerd.
Het is weer zomer. Met het zonnige weer buiten is het bij mij weer tijd voor jaren zestig-muziek.
Te beginnen met het ultra-weemoedige, maar tegelijkertijd erg mooie en opbeurende ''War Or Hands Of Time'' van de Australische formatie The Masters Apprentices.
Meestal ben ik meer van de riff-georiënteerde beat/psych-bands uit de 60's, maar zulke mooie weemoedige melodieën als hierboven zijn niet te weerstaan.
Iedere dag een nieuw nummer: eens kijken of ik dat deze zomer kan doorzetten....
Goede muziek dit. The Masters Apprentices had ik al enige tijd op mijn radar, maar er valt voor mij nog wel het een en ander te ontdekken uit die tijd. Zo ook The Moody Blues. Hun lp's zijn makkelijk te vinden en vrij goedkoop. Het lukt me alleen nog niet om er echt tijd voor vrij te maken om er ook nog even naar te luisteren. Dit is wel een pareltje. De meeste mensen zullen dit wel kennen, al zegt de titel in eerste instantie vaak niks. Van hun tweede lp uit 1967;
In Search of the Lost Chord is een absolute aanrader van The Moody Blues, prachtige hoes ook. Verder zijn er in de periode 1967-1972 veel gave MB-platen te vinden.
Recentelijk heb ik twee platen uit de begin jarentachtig aangeschaft, dat is wat meer Alan Parsons Project-achtig. Dus dat is even wat anders. De lp Octave ontwijken overigens, draak van een plaat (vind ik althans).
Goede muziek dit. The Masters Apprentices had ik al enige tijd op mijn radar, maar er valt voor mij nog wel het een en ander te ontdekken uit die tijd. Zo ook The Moody Blues. Hun lp's zijn makkelijk te vinden en vrij goedkoop. Het lukt me alleen nog niet om er echt tijd voor vrij te maken om er ook nog even naar te luisteren. Dit is wel een pareltje. De meeste mensen zullen dit wel kennen, al zegt de titel in eerste instantie vaak niks. Van hun tweede lp uit 1967;
Gave groep en dat nummer is een klassieker natuurlijk. Nokturnal Mortum heeft daar nog een hele mooie coverversie van opgenomen. Trouw doch eigenzinnig.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Gisteravond op de fiets het tokkiegebrul negeren door de zoetsappige Zombies-plaat ''Odessey And Oracle' te draaien. Het deed zijn werk, maar soms was het wel erg aan de suikerige kant. De volgende nummers, naast klassieker 'Time Of The Season', zijn wel echt de moeite waard:
(Vooral vanaf 00:52)
Een beetje cynisme, dat mis ik vaak in dit soort muziek. Maar goed, dat heeft eind jaren '70 postpunk er wel ingestopt.
Dit nummer van de Zombies mag ook niet vergeten worden:
Okeeeeej, teruglezend durf ik dit topic eigenlijk amper omhoog te kietelen, maar het is wel het beste topic om in verder te praten over deze nieuwe playlist:
(Beter hier dan in het Rolling Stones-topic).
Hij is publiekelijk en aan te passen, dus voel je vrij er wat spul aan toe te voegen.
Ik wil het even hebben over Sir Cliff Richards & The Drifters (later: The Shadows). Erg Elvis-geïnspireerd, maar dan wat meer in het midden: Minder uitwaaierend naar zoetsappig of stuiterig dan Elvis. Goud joh.
Ik heb even een soundtrack voor bij het huidige weer gemaakt: 35 psych/beat/garagerock-nummers uit de jaren zestig. Niet te mainstream. Voor de liefhebbers!
Mollusk schreef: ↑do jun 17, 2021 6:39 pm
Ga anders even in de hoek staan Krimmetje. The Kinks is gaaf.
Ik vind het ook gewoon gaaf, heel gaaf zelfs! Sunny Afternoon! Knijterfavo hier <3
Maar: op termijn worden sommige nummers wat irritant, melig. “All day, and all of the night!” X29 Jaaa nu weet ik het wel!!
Dat nummer had ik in de playlist op werk staan dus die heb ik 2 jaar lang dagelijks gehoord. Heb jij dat al geprobeerd, Mol? Zo nee, dan mag je zelf in de hoek gaan staan! Dat noemt zich fan...
Ja, Shocking Blue heeft veel meer te bieden dan alleen Venus! Een paar jaar erna komt Earth & Fire. Als je symfonische rock goed trekt, zijn de eerste drie albums ook echt een aanrader.
Spawn999 schreef: ↑vr jun 18, 2021 8:18 am
Cuby & the Blizzards!!
Meh. Ik probeer het eens per jaar te luisteren want ik ben er van overtuigd dat ik het tof dien te vinden, maar dan ben ik het na drie nummers weer zat omdat ik er niks meer in hoor dat overdreven depressieve uithalen van die zanger. Goeie band, niet aan mij besteed.