Groeiplaten en Manier van luisteren

[Appelflap]

Een echte groeiplaat:



Sorry

[Jeroen]

Bewust een groeiplaat maken kan volgens mij gewoon niet. Dat is een bijkomstig resultaat van bepaalde artistieke keuzes denk ik.

Dat laatste geloof ik direct. Maar ik lees regelmatig interviews met bands die zeggen dat ze bewust muziek maken die een wat langere incubatietijd nodig heeft. Door meerdere lagen toe te voegen, technische passages in te bouwen of onconventionele songstructuren te gebruiken bijvoorbeeld.

Aan de andere kant kan een muziektechnisch simpeler album ook een groeier blijken, zoals Now Diabolical van Satyricon (hier al eens besproken).

[innuendo]

Bewust een groeiplaat maken kan volgens mij gewoon niet. Dat is een bijkomstig resultaat van bepaalde artistieke keuzes denk ik.

Dat laatste geloof ik direct. Maar ik lees regelmatig interviews met bands die zeggen dat ze bewust muziek maken die een wat langere incubatietijd nodig heeft. Door meerdere lagen toe te voegen, technische passages in te bouwen of onconventionele songstructuren te gebruiken bijvoorbeeld.

Dat klinkt echt als een slap excuus om een rommelige, volgepropte plaat te doen lijken als een meesterwerk. Ik ben juist die albums heel erg beu waarin allerlei ideëen gepropt zijn, maar waar van enige structuur geen sprake meer is.

[Jeroen]

Nou ja, wel met een gedachte natuurlijk. Al zijn er inderdaad ook genoeg mislukte gevallen.

[Jeroen]

Had ook veel platen die lang niet klikten, terwijl ik wist dat ze zouden moeten klikken, dus ik kwam met regelmatig naar ze terug wachtend op het juiste moment. Dit had ik bijvoorbeeld met Savage Grace - After the Fall From Grace, Metal Church - The Dark en Destruction - Infernal Overkill en de muziek van Trouble, Autopsy en Six Feet Under. Proberen, proberen en ineens klik. Kan me niet eens meer voor de geest halen wat ik niét goed vond aan Autopsy.

Gebeurt het dan ook niet dat het compleet de andere kant op gaat? Dat je je juist gaat ergeren aan de muziek, terwijl je de hele tijd denkt 'ik moet dit goed vinden'? Ik heb dat wel eens met platen die me aangeraden worden als 'meesterwerken'. Dat ik het vervolgens heel hard probeer geniaal te vinden, maar dat ik toch blijf steken bij 'aardig' of dat de nummers bij mij gewoon niet blijven hangen. (Overigens kan dat een tijd later inderdaad weer heel anders zijn).

[bakvet]

Mij worden bijna nooit albums aangeraden. Ik ken praktisch niemand meer die metal luistert sinds mijn 17e. Mijn bronnen waren vroeger bladen zoals Aardschok en das Rockhard, en tegenwoordig het internet. Een jeugdvriend luisterde metal, maar dan vooral de wat meer mainstream Gothic en melancholische bands, en hij kwam later nog wel eens met adviezen zoals Opeth en Cradle Of Filth. Beide bands heb ik jaren gemeden en ze deden me verder niks. Wat Cradle of Filth betreft luisterde ik een jaar of tien geleden om een of andere reden toch nog een keer Dusk And Her Embrace in de gym, en ineens vond het album te gek, een meesterwerk. Opeth heb ik ook wel eens links of rechts vaker geluisterd, maar nog steeds niks. Ook bijzonder vind ik, dat ik de eerste twee platen van Dark Tranquility te gek vind en The Red in the Sky Is Ours ook, en dat ik In Flames nooit iets mee heb gekund. Slaughter of the Soul vind ik ook trouwens niks.

Opeth dus en In Flames. Die zouden in theorie moeten klikken, maar ze doen het niet.

[Jeroen]

Mij worden bijna nooit albums aangeraden. Ik ken praktisch niemand meer die metal luistert sinds mijn 17e. Mijn bronnen waren vroeger bladen zoals Aardschok en das Rockhard, en tegenwoordig het internet. Een jeugdvriend luisterde metal, maar dan vooral de wat meer mainstream Gothic en melancholische bands, en hij kwam later nog wel eens met adviezen zoals Opeth en Cradle Of Filth. Beide bands heb ik jaren gemeden en ze deden me verder niks. Wat Cradle of Filth betreft luisterde ik een jaar of tien geleden om een of andere reden toch nog een keer Dusk And Her Embrace in de gym, en ineens vond het album te gek, een meesterwerk. Opeth heb ik ook wel eens links of rechts vaker geluisterd, maar nog steeds niks. Ook bijzonder vind ik, dat ik de eerste twee platen van Dark Tranquility te gek vind en The Red in the Sky Is Ours ook, en dat ik In Flames nooit iets mee heb gekund. Slaughter of the Soul vind ik ook trouwens niks.

Opeth dus en In Flames. Die zouden in theorie moeten klikken, maar ze doen het niet.

Kun jij dan ook gerust een dag of week of misschien zelfs langer vooruit met dezelfde plaat/cd?

[bakvet]

Als ik een plaat heel goed vind kan ik hem weken lang dagelijks meerdere malen luisteren. Toen ik Labyrinth - s/t kocht heb ik weken lang alleen dat album geluisterd. Zat toen ook in een tentamenperiode en kon niet teveel afleiding hebben, maar letterlijk weken alleen dat album. Of Godless Rising - Battle Lords, ook zo'n album dat ik volgens mij een week non-stop luisterde. Om maar twee voorbeelden te noemen.

Als ik een plaat eenmaal tot me heb genomen hoort hij bij die periode van het jaar: ik kan een winteralbum niet in de zomer luisteren bijvoorbeeld.

Luister jij wisselende albums dan?

[Jeroen]

Dat verschilt. Al kan ik jaloers worden op mensen die weken, maanden of zelfs een jaar met één album of één discografie vooruit kunnen. Dan wil ik toch liever variatie in m'n cd-speler of op de platenspeler. Maar het kan best dat ik doordeweeks drie albums pak en die de hele week in de auto draai, op weg naar het werk.

Webzine Progwereld had daar een aantal jaren geleden trouwens een aardige column over. In hoeverre het loont om in muziek 'te investeren'. Kan me er goed in vinden, terwijl ik het maar zelden doe. Ik verlang ook wel eens terug naar de tijd dat de collectie nog klein en overzichtelijk was. Maar ja, de verzameldrang is er natuurlijk ook. Het is lekker om keuze te hebben, al krijg je dan soms een soort misplaatst gevoel dat het niet eerlijk is tegenover je andere platen om één album vaak te draaien. Compleet irrationeel, maar je kent het gevoel misschien wel.

https://www.progwereld.org/progvizier/investeren/

Koop dan wat minder, zeg je dan? Tsja, dat is misschien het beste. Als je met stapels terugkeert van winkels of platenbeurzen sneeuwt er hoe dan ook wel eens wat onder.

[dako]

Aan de andere kant, als je bewust muziek mist door het niet te kopen sneeuwt het sowieso onder.

[Jeroen]

Haha, ja ook weer waar. En ach, ik koop verstandig. Leg zelden dikke bedragen neer voor één plaat of cd. In tegenstelling tot veel mensen die meegaan in de (iets geluwde) vinylhype en gewoon 50 euro voor een enkele plaat neertellen.

[KoenM]

Haha, ja ook weer waar. En ach, ik koop verstandig. Leg zelden dikke bedragen neer voor één plaat of cd. In tegenstelling tot veel mensen die meegaan in de (iets geluwde) vinylhype en gewoon 50 euro voor een enkele plaat neertellen.

1 x gedaan, voor de laatste Mastodon. Gelukkig begint het wel wat over te waaien en moet ik zelden meer dan €35 dokken voor een album. Heel veel nieuwe platen zitten gewoon lekker begin €20 weer.

[Jeroen]

Toch wel? Ik zie dat enkel bij stoner/psychedelic.

Mastodon was al een dikke dubbel-cd. Dan ben je ook al twee, drie of vier lp-schijven nodig, dus die prijs kan ik me dan nog voorstellen. Maar ik zie bij Mastodon de meerwaarde nooit zo in van vinyl. Het zou toch mooi zijn als de lp's van Mastodon wat rustiger en minder dichtgesmeerd klonken dan de altijd te hard gemasterde cd's. Al moet ik zeggen dat het laatste album wel wat dynamischer klonk qua sound. Weer een andere discussie, maar waarom klinkt de levendige, speelse, progressieve muziek van Mastodon überhaupt niet minder loudness war? Ik vind de band te gek, maar ik ben na beluistering vaak bekaf door al die compressie en brickwall limiters.

[Jeroen]

Wel een echte 'groeiband' trouwens, dat Mastodon. Weet nog dat ik het eerder geen hol aan vond, maar nu vind ik ze niet te versmaden.

[Shreds of Sanity]

Dat verschilt. Al kan ik jaloers worden op mensen die weken, maanden of zelfs een jaar met één album of één discografie vooruit kunnen. Dan wil ik toch liever variatie in m'n cd-speler of op de platenspeler. Maar het kan best dat ik doordeweeks drie albums pak en die de hele week in de auto draai, op weg naar het werk.

Webzine Progwereld had daar een aantal jaren geleden trouwens een aardige column over. In hoeverre het loont om in muziek 'te investeren'. Kan me er goed in vinden, terwijl ik het maar zelden doe. Ik verlang ook wel eens terug naar de tijd dat de collectie nog klein en overzichtelijk was. Maar ja, de verzameldrang is er natuurlijk ook. Het is lekker om keuze te hebben, al krijg je dan soms een soort misplaatst gevoel dat het niet eerlijk is tegenover je andere platen om één album vaak te draaien. Compleet irrationeel, maar je kent het gevoel misschien wel.

https://www.progwereld.org/progvizier/investeren/

Koop dan wat minder, zeg je dan? Tsja, dat is misschien het beste. Als je met stapels terugkeert van winkels of platenbeurzen sneeuwt er hoe dan ook wel eens wat onder.

Hiermee samenhangend, merk ik dat hoeveel tijd ik kan investeren in een album voor mij vaak ook afhangt van hoe ik het koop. Aangezien het tegenwoordig vaak loont om platen direct bij een platenlabel in de webshop te kopen, wacht ik daar vaak mee tot er een goede actie loopt in de webshop en koop ik dan meerdere platen tegelijk, want dat scheelt in verzendkosten. Maar dat heeft weer tot gevolg dat je veel albums tegelijk binnenkrijgt en je daardoor niet elk album de aandacht geeft die het verdient of nodig heeft.

Ik merk dat wanneer ik de beter verkrijgbare albums gewoon los in de winkel koop ik deze dan ook vaker draai en meer de kans geef om te groeien, gewoon omdat hij niet om aandacht hoeft te concurreren met andere platen.

Maar ik heb ook afwisseling in mijn luisteraanbod nodig. Als ik een album meer dan drie keer achter elkaar draai moet ik het echt een heel goed album vinden. Het fijne van metal is dat het vaak nummers zijn die je niet meteen in een keer doorhebt, waardoor het loont ze vaker te draaien. Wat ik echt niet trek in popmuziek is hoe behapbaar en daardoor irritant simpel de nummers zijn. Daar erger ik mijzelf dan kapot aan. Ik draai dan liever vier albums achter elkaar die ik allemaal nog niet echt ken, maar wel allemaal waardeer.

Maar ik mis wel die tijd op de middelbare school dat ik albums van begin tot eind kende en alles mee kon zingen/hummen/luchtgitaren. Ik vraag me ook af of tieners dat nu überhaupt nog hebben aangezien alle muziek ooit nu binnen twee clicks verkrijgbaar is.

[Jeroen]

En toch is er ook genoeg goed doordachte popmuziek, Shreds. Neem Tears For Fears, The Blue Nile, Bowie, Icehouse, Fleetwood Mac, Talk Talk, Abba (jawel) of Mike + The Mechanics, groepen die geweldige, diepgaande en bij vlagen behoorlijk progressieve composities schrijven. Toegankelijk? Ja, op het eerste gehoor wel, maar er zit zoveel in, dat je er geruime tijd zoet mee kunt zijn. Ook een nederpopgroep als Het Goede Doel vind ik een meester in het schrijven van doordachte nummers met mooie orkestraties en diepere lagen.

Dergelijke groepen mis ik wel in de huidige popmuziek, al zal Appelflap dat misschien wel weer tegenspreken. Laat ik dat voor zijn en gelijk erkennen dat er tegenwoordig op productioneel vlak wel veel spannends mogelijk is. Maar ondanks al dat digitale fraais hoor ik maar heel weinig diepgang in veel populaire muziek.



Prachtig hoe dat ietwat eenvormige tempo als een bed dient voor allerlei schitterende details. Geniale groeiplaat is dat trouwens, die hele cd.

[dako]

Maar ik mis wel die tijd op de middelbare school dat ik albums van begin tot eind kende en alles mee kon zingen/hummen/luchtgitaren. Ik vraag me ook af of tieners dat nu überhaupt nog hebben aangezien alle muziek ooit nu binnen twee clicks verkrijgbaar is.

Ben geen tiener, maar stream wel alles. Is al jaren terug dat ik iets fysieks draaide, laat staan kocht. In mijn geval is dus ook alles gewoon beschikbaar.
heb niet het idee dat ik daardoor minder aandachtig naar nieuwe muziek luister. Als ik iets nieuws tegenkom en het bevalt, dan luister ik het net zo vaak als toen ik destijds nog cd's kocht.

[Jeroen]

En toch is er een verschil. Destijds werd je waarschijnlijk per nieuwe aanwinst omver geblazen, omdat je gewoon niet veel kende.

[Shreds of Sanity]

En toch is er ook genoeg goed doordachte popmuziek, Shreds. Neem Tears For Fears, The Blue Nile, Fleetwood Mac, Talk Talk, Abba (jawel) of Mike + The Mechanics, groepen die geweldige, diepgaande en bij vlagen behoorlijk progressieve composities schrijven. Toegankelijk? Ja, op het eerste gehoor wel, maar er zit zoveel in, dat je er geruime tijd zoet mee kunt zijn. Ook een nederpopgroep als Het Goede Doel vind ik een meester in het schrijven van doordachte nummers met mooie orkestraties en diepere lagen.

Je noemt nu ook vooral bands die al 30 jaar geen nieuwe nummers op de radio hebben.

Laat ik het zo zeggen: ik liep laatst een rondje door de mediamarkt omdat ik iets nodig had en merkte bij buitenkomst dat mijn humeur enorm verslechterd was omdat ik alle muziek die daar opgedrongen wordt zo ongelooflijk kut vond.

[dako]

En toch is er een verschil. Destijds werd je waarschijnlijk per nieuwe aanwinst omver geblazen, omdat je gewoon niet veel kende.

Ja ok, maar dat heeft niet met kopen vs streamen te maken. Ik heb misschien tien cd's in m'n leven blind gekocht (en ook alleen van bands die ik al kende), de rest altijd eerst gedownload.

[Shreds of Sanity]

Ik koop nog steeds regelmatig platen blind. (Als de prijs juist is.) Ik word graag positief verrast.

[Jeroen]

@Shreds:

Ach ja, in simplisme kan ook veel moois schuilen. Zo vind ik dat Goldband bij vlagen niet onaardig, omdat het wel goed in elkaar steekt. In de verte voelt dat als een vrijwel volledig gestripte variant van Het Goede Doel, als ik de melodievoering en basale structuren beluister.

Ik ben ook een groot liefhebber van The Killers, als we het over moderne popbandjes hebben. Fijn eigenwijs clubje, mede door de excentrieke zanger die net als ik een absolute Pet Shop Boys-adept is. Nog zo'n naam trouwens, Pet Shop Boys. En die leveren nog wel steeds nieuwe muziek af.

En oh ja, Tears For Fears bracht vorig jaar nog een uitstekende reünieplaat uit.

[Shreds of Sanity]

En heb je die nieuwe nummers ooit ergens op de radio gehoord?

Ik snap eigenlijk ook niet zo goed waarom je nu je eigen topic dat je telkens terugstuurde naar het onderwerp luisterplaten nu wegstuurt naar wat wel of geen goede popmuziek is.

[Jeroen]

Omdat ik dat stukje van je inbreng aardig vond om op te reageren? Buiten dat denk ik dat er ook genoeg groeiplaten zijn binnen de popmuziek. Daar noemde ik al een paar voorbeelden van.

[Shreds of Sanity]

Ik wil hiermee niet zeggen dat ik alle popmuziek kut vind. Ik heb zelf ook Depeche Mode, Adele en zelfs Madonna in de kast staan. En een aanzienlijke hiphop collectie.

Ik luister nu ook naar De Staat, wat ik een van de beste, meest eigenzinnige Nederlandse rockgroepen ooit vind, met een eigen geluid dat ze per album ontwikkelen en die bovendien een werkelijk uitstekende liveshow hebben.

Maar dan kan ik me nog steeds kapot ergeren aan alle zielloze mainstream muziek die je over het algemeen door de strot geduwd wordt. Alle groepen die je noemt hebben volgens mij ook als overeenkomst dat ze een eigen geluid hebben en hierin zichzelf uitdagen.

Ik heb bijvoorbeeld ook enorme waardering voor Billie Eilish, die binnen popmuziek een heel eigen geluid heeft en bovendien een enorm positief voorbeeld voor tienermeisjes is op een manier die ik in muziek die vooral product is nergens terug zie.

En daar zit het verschil waarschijnlijk vooral: Ik hou van muziek, niet van product. Of content, zoals dat tegenwoordig heet.

[Jeroen]

Eens Ook wat Eilish betreft. Al vind ik die fluisterdeuntjes zelf dan weer niet om aan te horen.

[Shreds of Sanity]

Misschien moet je het meer kansen geven. Zijn ook groeiplaten.

[Jeroen]

Haha, ja, maar er moet wel iets van een klik zijn met de sound. Ik hoor die liedjes wel voorbijkomen en dan doen ze me weinig tot niets. Maar alle respect voor Billie hoor. Ze probeert wel degelijk wat eigens te doen.

[Shreds of Sanity]

Misschien kan je deze beter waarderen.

[dako]

Urbanus <3

[Jeroen]

Leren jullie nog wel eens een nieuwe plaat uit het hoofd? Zodat je elke tekst, melodie, riff en wat dan ook kent? Zo ja, kost je dat veel tijd?

[bakvet]

Grappige vraag. Ik versta geen teksten en lees ze bijna nooit. Vroeger las ik wel teksten overigens. Ken van vrijwel geen album teksten uit mijn hoofd. Kom vrij ver met Battle Cry en Ample Destruction. Het enige album dat ik kende van voor naar achter ook wat teksten betreft was Blood Ritual. Ik ken van de meeste muziek die ik luister geen teksten, zelfs de albums die ik langste ken zing ik de helft fonetisch mee als ik al meezing.

[Jeroen]

Hehe, ik kan me een stukje Sabbat (UK) herinneren van Wacken, waarbij fans die lappen tekst woord voor woord meezongen.

[innuendo]

Ik kan me Anthrax op Waldrock 2003 herinneren waarbij een stel Italiaanse fans een aantal nummers ook compleet meezongen. Ze hadden songteksten uitgeprint meegenomen

[Jeroen]

Haha! Die heb ik bij Sabbat niet gezien. Dat zijn halve boeken

[bakvet]

Het heeft ook te maken met hoe hersenen zijn afgesteld. Maat van me luisterde een nummer één keer en kende dan min of meer de tekst; was voor hem altijd integraal onderdeel van een nummer. Hij luisterde vooral naar verhalende muziek (geen metal) en kon uitgekeken raken op een muzikant omdat hij de verhalen op den duur wel kende en dan verdiepte hij zich weer in een andere muzikant. Ik heb bij de meeste muziek die ik luister er vrijwel geen notie van dat er complete lappen tekst worden gezongen.

[zwarte krijser]

Vroeger deed ik dat wel, ik luisterde vaak alleen muziek en dan met het cd-boekje in de hand. Dan is het een kwestie van tijd, hoewel leren misschien niet de juiste benaming is. Het gebeurt gewoon.

[bakvet]

Het mooiste vind ik als platen pas na heel lang ineens tot je doordringen. Dat had ik een paar jaar terug met "Futile" van het Finse Rapture. Dat album had ik al 20 jaar op de plank staan, ik trok het heel af en toe eens uit de kast als ik een keertje in de stemming was, maar ergens begin 2019 viel het kwartje ineens, maandenlang helemaal verslaafd aan geweest.

Goede plaat hoor, kende de band niet, perfect voor dit herfstweer.

[MadTinus]

Leren jullie nog wel eens een nieuwe plaat uit het hoofd? Zodat je elke tekst, melodie, riff en wat dan ook kent? Zo ja, kost je dat veel tijd?

Het is nooit een doel op zich, maar met platen die ik al heel lang ken en talloze keren heb beluisterd, gebeurt dat automatisch wel een beetje. Maar dan nog, een plaat uit mijn hoofd opdreunen, inclusief teksten, dat lukt me zelfs bij Master of Puppets of Seventh Son of a Seventh Son niet. Met de plaat meeneuriën en zingen terwijl de plaat opstaat, lukt wel voor het overgrote deel.

Het mooiste vind ik als platen pas na heel lang ineens tot je doordringen. Dat had ik een paar jaar terug met "Futile" van het Finse Rapture. Dat album had ik al 20 jaar op de plank staan, ik trok het heel af en toe eens uit de kast als ik een keertje in de stemming was, maar ergens begin 2019 viel het kwartje ineens, maandenlang helemaal verslaafd aan geweest.

Goede plaat hoor, kende de band niet, perfect voor dit herfstweer.

Volslagen geniaal als je het mij vraagt, geen riff of melodie die de plank mis slaat. Maar fijn dat ik weer iemand met die plaat/band kennis heb laten maken . Hun andere twee platen zijn ook bijzonder de moeite waard trouwens.