Judas Priest

[Jeroen]

Dat euvel is al aan de orde sinds Nostradamus.

[bakvet]

Firepower is een nieuwe klassieker. Beste plaat sinds Painkiller.

Nieuwe afgelopen weekend geluisterd. Klinkt vertrouwd. Groeiplaat for sure. En ook soms te lang. Heavy maar zonder echt venijn. Anthemic maar niet episch. En mét As God Is My Witness voor de amerikaanse fans .

Judas Priest blijven grootmeesters. Judas fucking Priest.

[Jeroen]

Firepower is een nieuwe klassieker. Beste plaat sinds Painkiller.

Nieuwe afgelopen weekend geluisterd. Klinkt vertrouwd. Groeiplaat for sure. En ook soms te lang. Heavy maar zonder echt venijn. Anthemic maar niet episch. En mét As God Is My Witness voor de amerikaanse fans .

Judas Priest blijven grootmeesters. Judas fucking Priest.

Ik zet Jugulator vaker op dan Firepower. Ook Angel Of Retribution vind ik beter.

[Lennert]

Keer of drie geluisterd. Hij is wel onderhoudend, maar kakt een beetje in op het laatst. Tien ipv veertien nummers was qua totale lengte ook wel prima geweest.
Kleine 7 op 10 zou ik hem geven denk ik.

Dit is het precies voor mij. We hadden het album onderweg naar de Ardennen in de auto aanstaan en waren superenthousiast bij de eerste helft, tweede helft kakte het echt enorm in.

Ik zet Jugulator vaker op dan Firepower. Ook Angel Of Retribution vind ik beter.

De waarheid als een koe, ook voor mij.

[Jeroen]

Niet dat ik Firepower slecht vind ofzo. Helemaal niet. Maar wel een tikje eenvormig. Vermoeiend zelfs.

[Lennert]

Mijn review toen op Musicmeter nadat Ruud en ik de Priest-marathon afsloten:

"Ik snap echt niet hoe iedereen hier zo lyrisch over is. Goed, Nostradamus was niet populair bij de fans omdat deze wel erg afweek van de klassieke Priest-sound en Redeemer Of Souls heeft een belabberde productie, maar heeft Firepower nu echt zoveel interessanters te melden dan een goeie productie? Het eerste nummer dat mij wakker schudt is Rising From The Ruins en dan zitten we al over de helft van de cd. Alles daarvoor was uitzonderlijk standaard op een manier dat ik liever de laatste Primal Fear opzet, dan dat ik Priest zichzelf door standaard mid-tempo niemendalletjes heen hoor worstelen. Ja, Halford zingt echt goed hoor en de solo's zijn mooi, maar potverdrie wat is het allemaal voorspelbaar.

Ik was nooit een grote Judas Priest-fan voordat ik deze marathon deed en ben juist nu best wel om met betrekking tot de kwaliteit. Firepower is echter het clichébeeld dat ik had van hoe de band zou klinken. Saaie heavy metal met poepsimpele teksten. Flame Thrower is echt een van de meest afgezaagde tracks die ik ooit van de band heb gehoord. Niet getreurd, want The Spectre, No Surrender en Lone Wolf zijn eveneens verschrikkelijke tracks waarbij laatstgenoemde zelfs nog lijkt terug te grijpen op de Owens-albums met een misplaatste groove. Slechts afsluiter Sea Of Red beroert me nog een beetje.

Als Redeemer Of Souls een goeie productie had gehad en een beter zingende Halford, had dat album qua materiaal veel hoger gestaan dan deze wat mij betreft uitzonderlijk teleurstellende afsluiter. Heeft nog eens veel teveel songs ook. Jammer, maar de fans slikken het allemaal toch wel. Ik zet Nostradamus nog wel een keer op."

[dako]

Ik had Nostradamus trouwens een van de betere Priest-albums ooit kunnen vinden als ze het allemaal op 1 cd hadden gepropt.

[bakvet]

Jullie hebben natuurlijk allemaal gelijk. Albums zijn degelijk en een ruime voldoende. Voorkeur is subjectief. En toch ga ik niet naar AFAS deze zomer.

[Mollusk]

1. Angel of Retribution
2. Invisible Shield
3. Firepower
4. Nostradamus
5. Redeemer Of Souls

Nostradamus vind ik nog steeds een prima plaat.
Redeemer Of Souls volgt op afstand. Vind het niet om aan te horen.

[innuendo]

Nostradamus was uiteindelijk een verrassend sterke plaat!

Ik ben verder wel klaar met Judas Priest. Hun laatste show op Graspop vond ik om te janken, maar ik denk dat het aankondigen en terugdraaien van “we’re a four piece band now” voor mij al de druppel was. Ik ben blij dat ik in elk geval nog Downing/Tipton nog samen op het podium gezien heb.

[Kriestof]

ik heb het nieuwe album drie keer geluisterd en het is zeker niet slecht of iets waar ze zich voor moeten schamen
rob halford klinkt nog best ok en songs zijn snel en puntig en weinig poespas

enkel, wat ik bij bijna elk priest album heb, er staan vijf goede songs op en voor de rest matige songs die beduidend minder zijn, ik vind dat bijna al hun albums daar onder leiden

maar al bij al, denk ik dat priest fans blij kunnen zijn en het is op zich knap dat een band vijftig jaar na hun debuut nog een lekker fors album (voor Priest begrippen uiteraard) uitbrengt

[Shreds of Sanity]

Ik vind zelfs Painkiller kut en die cover van Death een van de slechtste dingen die ze ooit hebben opgenomen.

Zou de aantrekkingskracht van Judas Priest heel graag begrijpen maar lukt tot nu toe gewoon niet.


De Vader cover van Rapid Fire is gaaf.

[bakvet]

Ik vind zelfs Painkiller kut en die cover van Death een van de slechtste dingen die ze ooit hebben opgenomen.

Zou de aantrekkingskracht van Judas Priest heel graag begrijpen maar lukt tot nu toe gewoon niet.


De Vader cover van Rapid Fire is gaaf.

Ook Defenders of the Faith niet?
Echt niet?

[Lennert]

Eh, ik snap het wel een beetje. Toen ik met Ruud die marathon deed heb ik heel veel moois gevonden, maar JP blijft voor mij als het aankomt op bijvoorbeeld teksten (die ik wel belangrijk vind) altijd heel erg actherlopen op de concullega's van Iron Maiden. Niet zo erg als een Saxon, maar buiten een paar echt fenomenale songs (Victim Of Changes en Beyond The Realms Of Death zijn gewoon echt S-tier materiaal) blijf ik altijd een beetje met het gevoel zitten dat Priest toch vooral een boerenlullen/bikermetalband is en dat is echt helemaal okay, maar gewoon niet zo mijn ding. Painkiller is een overgeproduceerde killer van een track, waar ik toch niet heel graag naar luister. Het is te geforceerd, te Amerikaans-brallerig. Absoluut metal, maar weinig subtiel/genuanceerd. En dat is ook ok. Maar ja, ik ben de Priest-luisteraar die Nostradamus als favoriet heeft. Painkiller doet het voor mij net niet helemaal. British Steel vind ik enorm saai. Firepower snap ik met alle beste wil van de wereld gewoon niet.

1. Nostradamus 5*
2. Defenders Of The Faith 4.5*
3. Sin After Sin 4.5*
4. Ram It Down 4.5*
5. Stained Class 4*
6. Sad Wings Of Destiny 4*
7. Angel Of Retribution 4*
8. Turbo 4*
9. Screaming For Vengeance 4*
10. Demolition 4*
11. Painkiller 3.5*
12. British Steel 3*
13. Rocka Rolla 3*
14. Jugulator 3*
15. Firepower 2.5*
16. Redeemer Of Souls 2.5*
17. Killing Machine 2.5*
18. Point Of Entry 2.5*
Gemiddelde: 3,61*

[Jeroen]

Ik vind Point Of Entry dus echt een te gekke plaat. Wie Desert Plains niet gaaf vindt, is gek (:p)

Rocka Rolla mag ik ook graag horen. Fijne dromerige plaat.

Wel goed om te zien dat Ram It Down je goed smaakt. Goede plaat die altijd wat in de schaduw staat van de opvolger. Ik vind het zelf ook een betere plaat dan Painkiller. Veel dynamischer.

[Lennert]

Desert Plains is echt het enige goeie nummer van dat album. Het debuut is sfeergeluiden en weinig composities.

Ram It Down heeft Blood Red Skies en dat lied is echt top-10 materiaal voor mij qua Priest-songs.

[Rene]

Opvallend tamme reacties op de nieuwe plaat, aangezien ie toch best overal de hemel in wordt geprezen. Ikzelf vind het een meer dan prima plaat en beter dan Firepower. Daar was ik op een gegeven moment wel op uitgekeken. Dat gaat denk ik niet gebeuren met Invincible Shield. Het is inderdaad aan de lange kant, heeft iets te veel middelmatige tracks en minder verrassend dan verwacht. Maar verder is er eigenlijk weinig op aan te merken.

Ik moest wel de hele tijd denken aan Richie Faulkner's Elegant Weapons-album van vorig jaar. Een zeer verdienstelijk album dat stilistisch weinig van doen heeft met Judas Priest. Maar de enige track die wel Judas Priest-trekjes heeft, Do Or Die, is meteen frisser en beter dan alles op Invincible Shield.

[dako]

Ik moest wel de hele tijd denken aan Richie Faulkner's Elegant Weapons-album van vorig jaar. Een zeer verdienstelijk album dat stilistisch weinig van doen heeft met Judas Priest. Maar de enige track die wel Judas Priest-trekjes heeft, Do Or Die, is meteen frisser en beter dan alles op Invincible Shield.

Deze had ik helemaal gemist, meteen even aangezet en dit is wel erg goud. Lekker vrolijk zomers plaatje. Hardrock zonder gelul.

[KoenM]

Eerste integrale luisterbeurt Invincible Shield. Maakt niet zo'n impact als Firepower, doch luistert wel lekker weg. Kan me echter niet voorstellen dat ik deze nog vaak ga opzetten.

[Johan]

Ik was ook nog niet weggeblazen na 2 keer luisteren, maar ik zal 'm nog wel vaker de kans geven. Die van Bruce begint ook steeds beter te smaken na meerdere luisterbeurten.

[dako]

Ik heb vandaag zowel de nieuwe Judas Priest als die van KK's Priest van vorig jaar geluisterd, en die van KK vind ik echt veel boeiender, agressiever en memorabeler.

*duikt weg*

[Rene]

Haha, prima toch? Dat was ook een vette release. De albums zijn minstens gelijkwaardig.

[Lennert]

Ik pluk even mijn reactie van Musicmeter:

De eerst vrijgegeven songs beloofden een hoop goeds. Panic Attack en The Serpent And The King hadden een fijne sound en beduidend meer vuur en energie dan ik op heel Firepower heb gehoord. Dat dit album nog steeds zo wordt geroemd, is me echt een compleet raadsel. Invincible Shield begint gelukkig erg goed. Halford zingt fantastisch, het drumwerk is spectaculair en het gitaarwerk is zoals altijd om te smullen. Faulkner is wat mij betreft een ideale vervanger voor Downing.

Vanaf Devil In Disguise beginnen er echter wat scheurtjes te tonen. Dit lied en latere tracks Gates Of Hell en Sons Of Thunder vallen onder de simpele mid-tempo boerenlullenrock die me nooit heeft geboeid. Crown Of Horns faalt ook als ballad om interessant te zijn. As God Is My Witness schudt de boel weer een beetje wakker, maar heeft door zijn domme refrein ook geen blijvende positieve indruk. Trial By Fire heeft dit gelukkig wel: lekker toffe mid-tempo stamper. Het is echter Giants In The Sky die met zijn dromerige middenstuk met akoestische gitaarpartijen en ijzersterke zangpartijen van Halford het album nog een redelijke eindscore geeft. Van de bonustracks vind ik alleen het duistere en atmosferische The Lodger de moeite waard.

Het is niet slecht, het is het voor mij gewoon allemaal net niet. Persoonlijke smaak, want als ik dit vergelijk met de laatste Bruce Dickinson, dan kom ik gewoon tot de conclusie dat zijn lyrische stijl me echt veel meer aanspreekt. Dat dit album onder de Priest-fans aanslaat is echter compleet logisch, want het is overduidelijk een kwalitatief heavy metal album. Wel van het type heavy metal die mij niet zoveel (meer) boeit.

3 sterren. Leuk voor de fans. Boeit me zelf niet zoveel.

[Ernst]

Ik vind zelfs Painkiller kut en die cover van Death een van de slechtste dingen die ze ooit hebben opgenomen.

Zou de aantrekkingskracht van Judas Priest heel graag begrijpen maar lukt tot nu toe gewoon niet.


De Vader cover van Rapid Fire is gaaf.

Wow, dat had ik gezien veel andere bands die je wel blieft, niet verwacht. Ook het tweeluik Screaming for Vengeance en Defenders of the Faith niet?

Voor mij is Judas Priest simpelweg de meest beklijvende klassieke heavy metal band. Ik vind 20+ jaar nadat ik ze voor het eerst hoorde, veel albums nog steeds leuk om naar te luisteren; dat heb ik niet met Iron Maiden of Saxon (buiten 747, dat nummer is echt weergaloos). Ik moet wel bekennen die Ripper-albums eigenlijk nauwelijks tot niet te kennen. Gezien de enthousiaste reacties hier, ga ik die nog eens uit de mottenballen halen dan.

Ik zit er wel aan te denken om naar dat Priest concert in Amsterdam te gaan, komende zomer. Weet iemand of daar supports bij komen?

[KoenM]

Laatste keer dat ik Priest zag was volgens mij op Graspop 2022 en dat was gewoon gaaf. Zoals ik Priest eigenlijk altijd wel gaaf vind. Met Maiden is het meer zo dat ik momenten helemaal weg ben van albums als Somewhere in Time, Piece of Mind, Iron Maiden en Brave New World, terwijl ik het op andere momenten weer kotsbeu ben. Bij Priest is dat stabieler.

[Kees]

Ja, dat heb ik ook. Met Priest heb ik jaarlijks wel een moment dat ik alle albums achter elkaar draai (keer of twee) en door het jaar heen luister ik eens in het kwartaal wel een Priest-plaat. M'n Spotify-Priest-lijst zet ik om de paar weken wel op. Heerlijk tijdens hardlopen of autorijden.

Bij Maiden heb ik die discografie-terugblikken eens in de zoveel jaren. Een paar jaar terug ben ik wel heel erg The Final Frontier en ook The Book of Souls gaan waarderen (vond ik jaren nogal mislukt) en Senjutsu vond ik ook prettig. Er gaat echter ook wel eens een jaar voorbij dat ik naar geen enkele plaat van Maiden luister. De band schatte ik altijd hoger in dan Priest, maar tegenwoordig staan ze voor mij op het zelfde niveau. Maiden (en ook Bruce solo) kan frequent als hoogdravend, langdradig en daarmee simpelweg vermoeiend overkomen; Priest altijd als onderhoudend en pakkend. Dat laatste ben ik steeds meer gaan waarderen, misschien wel meer dat het drama, bombast, epiek en sfeer van Maiden.

[Johan]

Die nieuwe is toch helemaal geen verkeerde plaat nu ik hem vaker heb gehoord. Panic Attack, Trial by Fire, The Serpent and the King, Crown of Horns en Invincible Shield vind ik allemaal erg sterk (al hoefde die nep-live setting van Crown of Horns niet echt). Gates of Hell and Sons of Thunder luisteren verder lekker weg en storen me niet. Alleen Devil in disguise vind ik echt matig.