bakvet schreef: ↑di apr 23, 2024 11:54 am
Dimmu Borgir Enthrone Darkness Triumphant. Hoewel Stormblast een favoriet album van me is heb ik tot een paar dagen geleden geen ander album van hen een kans gegeven. Tot nu bevalt het album me goed.
Klassieker. Als je de opsmuk even wegdenkt, hoor je nog steeds (erg goede) krijszang, razendsnelle drumpartijen en ferm gitaarspel. Maar de samensmelting met die schitterende keyboardklanken, gegoten in pakkende liedjes, maakt de muziek tegelijkertijd boterzacht en toegankelijk. Zó toegankelijk dat het bijna pop is. De critici onder het échte blackmetalvolk kunnen me wat. Als je extreme metal zo commercieel aantrekkelijk weet te verpakken, is dat echt heel knap.
Jammer dat Dimmu Borgir deze kwaliteit later nooit meer heeft weten te evenaren. Hooguit bijna (Puritanical Euphoric Misanthropia). Hoewel ik de latere platen ook nog wel kan waarderen.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Dat is ook de reden geweest dat ik hen links heb laten liggen destijds. Ik gooide alles op een grote hoop en schreef het af, al het melodeuze, bombastische; het hoorde bij een nieuwe generatie.
Goede plaat inderdaad, ik vind persoonlijk de opvolger minstens zo goed. Op tussendoortje Godless Savage Garden staat nog het geweldige Moonchild Domain. Op Puritanical Euphoric Misanthropia staan twee geweldige krakers (Blessings Upon... en Kings of...), de rest van het album kan daar vervolgens niet meer aan tippen. Death Cult Armageddon bevat iets meer hoogtepunten, maar zakt in de tweede helft ook wat in. Wel hun sterkste wat mij betreft. Alles wat daarna is gekomen heeft mij nooit kunnen bekoren.
Enthousiast over muziek, taal (Nederlands en Engels) en natuur.
Motto's: Leef en laat leven. Oordeel niet.
Spiritual Black Dimensions vind ik oke, maar hier geldt wat mij betreft dat overdaad schaadt. De balans is zoek en de meter slaat door naar te veel keyboards en drukte. Sterk aan EDT is de functionele instrumentatie. Bij DCA heb ik hetzelfde. Beide cd's draai ik zelden, of het moet de 5.1 audio-dvd van DCA zijn. Die mix is gaaf gedaan.
PEM vind ik te gek. Zwakke songs staan er niet op. Indoctrination vind ik ook zo'n dikke knaller. Ben nog benieuwd naar de remix die vorig jaar of dat jaar ervoor verschenen is.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Jeroen schreef: ↑wo apr 24, 2024 12:51 pm
Spiritual Black Dimensions vind ik oke, maar hier geldt wat mij betreft dat overdaad schaadt. De balans is zoek en de meter slaat door naar te veel keyboards en drukte. Sterk aan EDT is de functionele instrumentatie. Bij DCA heb ik hetzelfde. Beide cd's draai ik zelden, of het moet de 5.1 audio-dvd van DCA zijn. Die mix is gaaf gedaan.
PEM vind ik te gek. Zwakke songs staan er niet op. Indoctrination vind ik ook zo'n dikke knaller. Ben nog benieuwd naar de remix die vorig jaar of dat jaar ervoor verschenen is.
Op Spiritual Black Dimensions is de toevoeging van Vortex van waarde vind ik en daarnaast vind ik het gros van de nummers simpelweg sterk en boeiend. Dat heb ik op PEM dan weer minder (behalve die eerste twee knallers), op dat album vind ik ook dat de drum triggers er (veel) te hard in staan, op DCA houden ze dat precies binnen de perken.
Wat jij hebt de keyboards op SBD, heb ik met de orkestraties op PEM, die vind ik vaak te prominent en te hard in de mix en daardoor storend. De dingen die me storen op PEM, hebben ze op DCA gefikst waardoor het allemaal beter in balans is. De eerste 5 nummers met name, zijn allemaal knallers. Ook weer dankzij Barker's megavette drums.
Kriestof schreef: ↑wo apr 24, 2024 10:11 pm
geen echt dimmu borgir fan hier, maar het album puritanical draai ik nog wel eens, ik vind het jammer dat ze niet meer songs als dit hebben gemaaktL
veel interessanter dan dat keyboard gedoe van albums ervoor en het latere werk, goed gebruik van electronica en vind de vocals ook sterk
Meest overgewaardeerde Dimmu-track wat mij betreft, typische hapklare brok voor het klapvee. No offence
Enthousiast over muziek, taal (Nederlands en Engels) en natuur.
Motto's: Leef en laat leven. Oordeel niet.
De orkestraties op PEM vind ik juist heel sterk en effectief. Fijn is dat ze louter strijkinstrumenten hebben gebruikt. Werkt veel subtieler dan die over the top orkesten op latere albums.
De productie van PEM is wat mij betreft oké, maar de master is veel te luid. Omdat alles zo opgepompt is, gaan die triggers en orkestpartijen domineren. Op de stereoversie van DCA vind ik dat nog veel vermoeiender. Die nummers werken veel beter op die gave live dvd met dat orkest.
Ben benieuwd of dat loudnessprobleem van PEM op die heruitgave verholpen is.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Ik draai nu Pale Mist. Dat hakt er ook wel in zeg. Fijne, hysterische zang en onder alle rauwheid liggen zowaar wat melodieën en een vette songopbouw verscholen. De cd die ik draai is de tweede van deze Brit, getiteld Spread My Wings Into The Abyss That Calls.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Jeroen schreef: ↑wo apr 24, 2024 12:51 pm
Spiritual Black Dimensions vind ik oke, maar hier geldt wat mij betreft dat overdaad schaadt. De balans is zoek en de meter slaat door naar te veel keyboards en drukte. Sterk aan EDT is de functionele instrumentatie. Bij DCA heb ik hetzelfde. Beide cd's draai ik zelden, of het moet de 5.1 audio-dvd van DCA zijn. Die mix is gaaf gedaan.
PEM vind ik te gek. Zwakke songs staan er niet op. Indoctrination vind ik ook zo'n dikke knaller. Ben nog benieuwd naar de remix die vorig jaar of dat jaar ervoor verschenen is.
Op Spiritual Black Dimensions is de toevoeging van Vortex van waarde vind ik en daarnaast vind ik het gros van de nummers simpelweg sterk en boeiend. Dat heb ik op PEM dan weer minder (behalve die eerste twee knallers), op dat album vind ik ook dat de drum triggers er (veel) te hard in staan, op DCA houden ze dat precies binnen de perken.
Wat jij hebt de keyboards op SBD, heb ik met de orkestraties op PEM, die vind ik vaak te prominent en te hard in de mix en daardoor storend. De dingen die me storen op PEM, hebben ze op DCA gefikst waardoor het allemaal beter in balans is. De eerste 5 nummers met name, zijn allemaal knallers. Ook weer dankzij Barker's megavette drums.
Kriestof schreef: ↑wo apr 24, 2024 10:11 pm
geen echt dimmu borgir fan hier, maar het album puritanical draai ik nog wel eens, ik vind het jammer dat ze niet meer songs als dit hebben gemaaktL
veel interessanter dan dat keyboard gedoe van albums ervoor en het latere werk, goed gebruik van electronica en vind de vocals ook sterk
Meest overgewaardeerde Dimmu-track wat mij betreft, typische hapklare brok voor het klapvee. No offence
vreemd dat meningen zo kunnen verschillen, ik vind het een van de meest ondergewaardeerde dimmu borgir songs door het ebm/industrial/martial sausje en de psychedelische stemmen bij minuut 2 geven het een diepte EN je kan er op dansen..wat wil je nog meer, DANSEN
maar gelukkig dat meningen zo verschillen, anders zouden we allemaal hetzelfde geweldig vinden, dat zou niets zijn
ik ben persoonlijk nu voor derde keer op rij aan het genieten van juist uitgebrachte tweede song van het darkthrone album dat morgen uitkomt
maar ik vermoed dat op dit forum weinig liefhebbers zijn van de latere darkthrone, zoals eerder gezegd, gelukkig verschillen smaken, ik kan hier erg van genieten: lekker simpel, fantastisch amusante woordenschat (volg de lyrics maar eens) en bakken sfeer....is het goed, daar kan je over discussiëren, maar ik zal ook dit komende album nog veel draaien, muziek is een gevoel, en van darkthrone word ik nog altijd blij
fenriz omschrijft het nummer zelfs als volgt:
“Not a very metal subject, sorry! It’s about the EIDER bird and Nordland. Many years ago I saw a Norwegian documentary with the symbiotic relationship the coast people of Nordland had with the bird. They watched over the nests and in return could pick the eider for pillows clothing, warmth etc. So that is what the lyrics are about. But again, this is Ted’s song so a bit hard for me to comment on it musically but I will tell you all what I think when I hear it:
“First off, we have a typical grim Ted riff for the verse, then he surprises with a catchy riff for the refrain AND THEN comes my fave part of the album; the post-refrain riff which sounds like Queensryche 1984 style and you can also hear how much we enjoy to play it! EXACTLY where I want to be! Could have played that riff for 8 minutes straight, haha! This loops again with the refrain again without singing and then back to Queensryche ’84. Then first riff again with my added harmony guitar playing on it, what our studio man Ole Øvstedal called “the Corleone part”.
“A break arrives and then things are sped up (not faster than Yardbirds in 64, we are not an extreme metal band, more like MODERAT EPIC) which corresponds with a slower heavy metal riff where we also brought out the mellotrone if I remember correctly.
“Then Ted bombs you with a final part, primitive d-beat thrash with a riff that sounds like Tom G Warrior made it and I also ordered Ted to lay on some hellish guitars. Anyway, I LIVE for that queensryche 84 riff, Ted!”
het is geen black metal, maar laat ik toch in dit topic voor het gemak even terug komen op de nieuwe darkthrone, alle reviews die ik tot nu toe heb gelezen en alle reacties op fora en op aoty zijn ronduit negatief.....
ik ben ronduit positief!
vind het een heerlijke plaat, qua niveau minder dan eternal hails, maar beter dan astral
wat vind ik er zo goed aan:
- spelplezier
- wat is er meer extreme metal dan je totaal geen zak van iets aantrekken? extreme muziek moet rebels zijn, en deze plaat is rebels omdat ze over de top zang bevat, niet aan de verwachtingen qua stijl voldoet voor de meeste mensen, de gitaar soms gewoon niet gestemd staat en het allemaal minimalistisch is, maar toch alle kanten opspringt......ik vind dat een heel positieve factor aan dit album
- de riffs, ik wil ze allemaal naspelen, of beter nog meespelen, lekker hoor
- de teksten: die woordenschat, hilarisch! ik ga ook gewoon lekker meezingen!
het is gewoon een plaat die ik dit jaar nog heel veel ga draaien, en ja objectief gezien verschijnen er elke week betere metal albums die meer doordacht zijn en die gewoon beter zijn, maar om een of andere reden zal dit een album zijn dat ik heel veel zal luisteren dit jaar
dus dikke aanrader wat mij betreft en ik kan alleen maar hopen dat er mensen zijn die hier even veel van zullen genieten als ik!
Kan mijzelf geen fan noemen van Darkthrone, ik loop achter met hun releases - ken meer dan de helft nog niet (goed genoeg voor een oordeel), maar Circle the Wagons en The Underground Resistance zijn precies wat men schrijft: fantastische heavy metal albums die terug gaan naar de begin jaren '80, naar Voivod, Manilla Road, Brocas Helm, Agent Steel en Celtic Frost. Het zijn odes aan die tijd.
Darkthrone is nostalgie, en die nostalgie, die hunkering, voel ik in hun muziek. Bijvoorbeeld het eerste nummer van Old Star.
De eerste plaat van de band Secrets (met duizendbands-muzikant Swartadauþuz) mag er trouwens ook zijn. Towards The Nightside voelt in veel opzichten als een eerbetoon aan het debuut van Emperor, maar heeft ook wel wat weg van gezelschappen als Darkspace, Kataxu en Evilfeast. Felle black metal met kosmische synths dus. Prima gedaan en net eigen genoeg om wat toe te voegen. Mooi artwork ook.
Ik grijp de laatste weken ook weer regelmatig terug op het betere roswerk. Wat wil zeggen, snel en heavy spul, enigszins rauw, maar ook met melodie en bovenal goed geschreven. Ofwel bandjes als Inarborat, Funeral Procession, Runenblut, Acherontas, Pale Mist, A.M.S.G. en Ascension (voortgekomen uit het minstens zo gave paganblackgezelschap Orlog).
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Wie heeft deze al gehoord? Deze band uit Oekraine met bandleden die er uitzien alsof ze net van de middelbare school af zijn maakt eventjes één van de beste black metal releases van de laatste 5 jaar.
Ik ben meestal niet zo'n fan van black metal en toetsen omdat het al snel kitsch klinkt maar deze gasten weten hoe ze het moeten toepassen. Tijdens het luisteren van deze plaat voelt het echt alsof je in Space vliegt. Daarnaast beheersen ze hun instrumenten als de beste en weten ze ook nog eens echte nummers af te leveren.
mega aanrader!
Niet verkeerd, Jeroen. Al houd ik iets meer van dat ruwe bij black metal. Dat het goed is, hoor ik wel. Oekraïne is sowieso een topland als het om black metal gaat. Ik krijg Nokturnal Mortum, Drudkh, Astrofaes en meer van dat moois maar niet kapot geluisterd.
Zelf draai ik Mocking The Philanthropist van Grand Belial's Key maar weer eens. In mijn oren een klassieker vol vieze, effectieve black metal, functioneel gelardeerd met duistere heavymetalriffs uit de school van Mercyful Fate. Elke noot is raak en de zang is op en top extreem. Met anti-alles teksten waar de meeste honden geen brood van lusten. Maar waarom zou je het ene heilige huisje laten staan, terwijl je de andere wél in de fik steekt? GBK staat wat mij betreft op het snijvlak van keiharde, pikzwarte humor en intense kwaadaardigheid. De hoezen, veelal Bijbelse tekeningen met corpsepaint, maken het plaatje compleet. Dit kan ik de hele dag wel draaien.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
scorpion schreef: ↑vr mei 03, 2024 12:43 pm
Labyrinthus Stellarum-Vortex of the Worlds
Wie heeft deze al gehoord? Deze band uit Oekraine met bandleden die er uitzien alsof ze net van de middelbare school af zijn maakt eventjes één van de beste black metal releases van de laatste 5 jaar.
Ik ben meestal niet zo'n fan van black metal en toetsen omdat het al snel kitsch klinkt maar deze gasten weten hoe ze het moeten toepassen. Tijdens het luisteren van deze plaat voelt het echt alsof je in Space vliegt. Daarnaast beheersen ze hun instrumenten als de beste en weten ze ook nog eens echte nummers af te leveren.
mega aanrader!
Top band inderdaad, ik vind hun vorige plaat Tales of the Void wel iets beter. Heb die plaat een paar pagina's teruggedeeld.
Ik vind het dromerige en de lekkere toetsendeutjes erg vet. Wat mij betreft volgend jaar weer een plaat!
Hmmm vroeger had ik dat wel gevonden, maar tijden veranderen en de meeste mensen luisteren alles digitaal. Ik zie het meer als promotie en wellicht bereik je wat mensen die het anders nooit gehoord hadden.
Gelukkig is het ook beschikbaar op vinyl, tape en cd.
Nieuwe Spectral Wound valt toch wat tegen. Weet niet zeker wat ik ervan had moeten verwachten, ik mis denk ik de hypnotiserende leads van de vorige plaat.
Maar ontdekking is wel Deadly Carnage, met hun album van 2023 Endless Blue. Geschoeid op blackmetal, maar dan op z'n Alcests, met vleugjes Novembre, en wat folk-achtige invloeden.
Het biedt mij net wat meer dan Alcest dat doet met prettig verschillende nummers op dit conceptalbum over Japanse folklore.
13 december komt er een nieuw Mörk Gryning album aan genaamd "Fasornas Tid". De eerste single "Tornet" is nu uit en klinkt vertrouwd. Ik kijk uit naar het album.
Enthousiast over muziek, taal (Nederlands en Engels) en natuur.
Motto's: Leef en laat leven. Oordeel niet.
Ik was nooit zo onder de indruk van wat Gaahl allemaal knutselde, Gorgoroth raast lekker maar vond ik altijd iets te generieke textbook BM, Gaahls Wyrd en Trelldom waren ook zeker nooit slecht, maar gewoon een beetje meh. Maar nu is er dus een nieuwe Trelldom, die even een flinke afslag neemt, een psychedelische avant-garde afslag welteverstaan, en dat maakt het een stuk boeiender. Broeierige saxen, dronerige riffs en voortstuwende drums creeren een soort blackenend King Crimson. Aan te raden voor iedereen die gek is van alles wat zo'n beetje tussen Oranssi Pazuzu, Ulver en Imperial Triumphant bungelt. Ja, heel gaaf.
een haiku is een
handig ding om lekker kort
nietszeggend te zijn
Ik vind de vorige albums van Trelldom stuk voor stuk fantastisch! Aan de nieuwe moet ik nog wat wennen. Het is zo anders, dat ik het logischer had gevonden om onder een andere bandnaam verder te gaan. Ik ga het nog een aantal keer proberen.
⸸⸸⸸ Fuck you all! ⸸⸸⸸
⸸⸸⸸ Sterven is het meervoud van sterf! ⸸⸸⸸
⸸⸸⸸ True metalhead ⸸⸸⸸
Afgelopen week meerdere keren naar het debuut van Ascension geluisterd. Gaaf man. Goede nummers, duister en catchy. Een kunst die deze heren ook al beheersten in hun dagen met Orlog.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Grima komt in 2025 weer met een nieuw album. Ik vermoed dat Spotify over een maand gaat roepen dat dit mijn meest geluisterde nummer is afgelopen jaar, dus zin in.
Ok, het is waarschijnlijk een raar moment om in te stappen bij een band, maar Pro Christou van Rotting Christ gaat er hier thuis bij zowel mij als Paula erg goed in. Vanaf welk album klinken zij zo bombastisch?
Strijdkreet schreef:Als ik lennert denk, denk ik Van damme hoofd.
Dus als ik Van damme op tv zie denk ik. "Stik, daar heb je lennert.... oh wacht...."
:' )
Voorts ben ik van mening dat het fenomeen influencer vernietigd moet worden.
De huidige sound van Rotting Christ begint ongeveer bij het album Κατά τον δαίμονα εαυτού
Zoals veel bands had ook Rotting Christ in de jaren 90 een periode met veel gothic invloeden, dus volgens mij kan jij ook met de albums A Dead Poem en zijn opvolgers goed uit de voeten.
:format(jpeg):quality(40)/discogs-avatars/U-1332051-1459452309.jpeg.jpg)
