Progressieve Metal

[KoenM]

Ik ben soms erg laat met het ontdekken van bands. Tering, wat is dit goed. Gooi Opeth, Mastodon, The Ocean en Baroness in een blender en dit is wat je krijgt.

Op de Mastoon-reddit werd een plaatje met 9 albums gedeeld die Mastodon-liefhebbers ook moeten kunnen waarderen, waar deze dus ook bij zat naast o.a. Dvne - Asheran, The Ocean - Phanerozoic I & Baroness - Red Album.

Als je bovenstaande platen goed vindt, ga je dit ook fantastisch vinden... voor wie het nog niet mocht kennen en nog later is dan ik.

[Shreds of Sanity]

Klinkt erg goed ja!

[Hieronimus]

Goed dat je ze hebt ontdekt! Ik kan alleen maar onderstrepen wat je zegt, behalve dan nog toe te voegen: told ya!

[Mollusk]

Anciients, gaaf, paar jaar geleden nog live gezien voor een publiek van 30 man ofzo. Gitarist Brock Mac zit ook in Dead Quiet, een stonerrockgroep waar ik een zwak voor heb. De Vancouver-scene is sowieso erg goed. Veel gave bands in de sludge/stoner-hoek.

[Jeroen]

Over progmetal gesproken, ofwel progressieve power metal; de nieuwe Anubis Gate verschijnt ook deze maand. Kijk er enorm naar uit, want zwakke albums heeft dit Deense gezelschap niet uitgebracht. Alleen Covered In Black was misschien een stapje terug na het geweldige Horizons. De eigen interpretatie van allerlei obscure rock- en popsongs op Covered In Colours maakte gelukkig veel goed. Interference wordt ongetwijfeld weer een prachtige melodieuze plaat in het straatje van Pagan's Mind, Circus Maximus en Seventh Wonder.

Liefhebbers checken overigens ook de eveneens Deense band Third Eye, waarin half Anubis Gate meespeelt. De tweede studioplaat verscheen vorig jaar en mag er zijn.

Aardig detail: de nieuwe cd van Anubis Gate (en de laatste van Third Eye) verschijnt bij het Nederlandse kwaliteitslabel No Dust Records. Jep, die met die gave winkel in Wezep (bij Zwolle). Een winkel die trouwens over een tijdje twee keer zo groot wordt, want Henk gaat verhuizen naar een groter pand in het dorp. Dat geheel terzijde verder.

[KoenM]

Onze bassist ontdekte afgelopen weekend deze band op ArcTanGent. Instrumentale prog / post metal? Erg mooie plaat iig!

[Jeroen]

De jaren 90 zijn toch ook een bodemloos vat als het gaat om progressieve metal. Draai nu Mayadome - Near Life Experience. Fijne melodieuze progmetal uit Zweden, al klinken ze erg Amerikaans. Ja, de invloed van Dream Theater is hoorbaar, maar er zit net zoveel Fates Warning en Mystic-Force in. Niet zo gek dat het album destijds verscheen op het kleine Siegen Records, de platenmaatschappij achter Mystic-Force. Klein labeltje, maar wel een aantal kwaliteitsreleases van Mystic-Force, Mayadome, Digital Ruin en Twilight Kingdom op de wereld losgelaten. Ik draai ze allemaal graag.

Nog zo'n leuke tip in hetzelfde straatje: World Of Silence. Ook Zweeds trouwens.

[Appelflap]

Leuke tips, ga ze zeker even beluisteren, dank

[Jeroen]

Kennelijk heeft platenzaak (en webshop) Variaworld onlangs een dikke progcollectie opgekocht. Heb er al heel wat krenten uit gevist. Vooral veel gaaf spul uit de VS van bands die het nooit verder schopten dan 1 album. Dali's Dilemma bijvoorbeeld, met de geweldige Kelly Keeling op zang, of Vox Tempus met een heerlijke mix van melodieuze hardrock/AOR en dikke progmetal.

Ik tikte afgelopen week ook twee albums van Talamasca op de kop. Cheape layout en zeker op de eerste plaat (Projection) een wat magere productie, maar echt supergave technische US progpower in de traditie van (oude) Fates Warning en Watchtower. In datzelfde straatje ook Archetype, Divine Ruins, Hemlock (Canadees), Prymary en Empty Tremor ontdekt, al is de laatste band afkomstig uit Italië en wat meer door Dream Theater beïnvloed. Veel van dat spul vind je tegenwoordig in menig koopjesbak (tijdens beurzen vooral), maar het is allemaal goed.

[Appelflap]

Leuk, allemaal namen waar ik nog nooit vanheb gehoord, even tsjekken zo

[Jeroen]

Ik kende ze ook niet

De jaren 90 waren in commercieel opzicht misschien geen hoogtijdagen voor het metalgenre, maar in de luwte is veel mooie, avontuurlijke muziek gemaakt.

[Appelflap]

Oh dat zeker! Sowieso. Misschizelfs wel de beste voor metal

[Jeroen]

Draai nu Sign Of The Times van Divine Ruins. Album uit 2004 met Ronnie Stixx op zang. Dezelfde Ronnie Stixx die ook blauwe maandagen bij Vicious Rumors en Shadowkeep achter het gilstokje stond. Jammer dat hij het bij die bands nooit tot opnames wist vol te houden. Ik denk dat Stixx veel beter bij (vooral) Shadowkeep had gepast dan James Rivera.

Anyway fijne mix van US power metal en progressieve metal. Echt zo'n cd die je overslaat tijdens het bladeren door de bakken, vanwege de el cheapo hoes en dito lay-out. Aan de muziek ligt het niet. Die is vet, technisch en uitstekend volgezongen door Stixx.

[dako]

het gilstokje

Wat heb ik hier nou gvd over gezegd Jeroen

[Jeroen]

Seer's Tear: gave shit. In het straatje van Psychotic Waltz - Bleeding. Compact, heavy en progressief.

[Jeroen]

De jaren negentig en het begin van deze eeuw blijven maar geven. Greyhaven. Ik dacht altijd dat het darkwave was, maar het blijkt schitterende progmetal met werkelijk weergaloos gitaar- en keyboardwerk. De prachtige mystieke sfeer en goede zang maken het af. Geen wonder dat het opdook in de top 100 albums die connaisseur Metal79 hier ooit eens op het forum plaatste. Jammer dat het maar bij één album is gebleven.

[Appelflap]

Deze niet dsn dus?

[Appelflap]

Ah deze. kutgeluid,mooi nummer!

[Jeroen]

Kutgeluid vind ik meevallen. Muziek klinkt lekker mysterieus en ruimtelijk.

[Appelflap]

Waardeloze mix, dusdanig irritant dat t afleidt. Maar (zeker voor die.tijd) gave muziek, had ik die.tijd zeker willen luisteren!

[Jeroen]

Soms is de mix ook een instrument. Zie Lord Bane.

[Appelflap]

Ehm oké, maar hier niet, zeg maar

[Jeroen]

Ik vind van wel.

[Appelflap]

Dat kan, ik ben geen expert of pro maar ik schat de kans dat dit gewoon een slechte mix is (geen punch, te veel keys,te weinig gitaar, doffig geen shine etc etc) versus de kans dat dit zo bedoeld is in op ongeveer 100:1. Anyway

[Jeroen]

Dat kan, ik ben geen expert of pro...

Gedraag je dan ook niet zo. Ik heb jarenlang ruizige black metal geluisterd en vond die non-producties niet zelden kracht toevoegen aan die muziek. Ik krijg bij Greyhaven het idee dat de muziek opgenomen onder de donkere sterrenhemel. Er zit een zekere afstandelijkheid in (ala Vauxdvihl) die het geheel een mystiek tintje geeft. Of dat nou bewust of onbewust is, interesseert me niet. Muziek moet een gevoel oproepen en als een bepaalde sound daar aan bijdraagt, is dat toch prima? Anyway...

[Appelflap]

Ik ben geen expert of pro nee, maar kan echt inmiddels wel 'n beetje mixen. Dat jij persoonlijk de mixen gaaf vindt en vindt passen dat kan, maar het lijkt me heel sterk dat dit de bedoeling is. Ik laat t er verder bij

[Jeroen]

Leuke progtip: Aeon Zen. Een Britse (project)band met een handvol uitstekende platen vol fijne melodieuze progmetal. Op de eerste platen zingen ook wat bekende zangers uit het genre mee (waaronder Andreas Novak van Mind's Eye en Nils K. Rue van Pagan's Mind). Lekker man.

[Jeroen]

Heb de laatste tijd nog flink wat progmetal binnengeharkt, vooral bij Variaworld. Veelal lastig vindbare cd's uit de jaren negentig die desondanks toch voor een eurootje of vijf de deur uitgingen. Prima. Maar de zachte prijsjes verklaren de ietwat lange lijsten in het aankopentopic. Ik doe nog steeds niet aan downloaden en ik stream alleen tijdens het hardlopen, dus ja.

Waaronder de band Comma. Een progressieve metalband uit Turkije. Twee platen gemaakt, waarvan ik het debuut Elusive Dreams heb. Helemaal niet verkeerd. Lijkt het op Dream Theater? Jawel, maar dan wat melancholischer en een tikje toegankelijker. Goed spul, met goede melodielijnen, een prima zanger (die vrijwel accentloos Engels zingt). Ergens doet het me ook wat denken aan een pompeuzere Shadowkeep, mede door de vocalist die wat weg heeft van hun eerste zanger Rogue M. Leuke ontdekking wat mij betreft.

Net als het Bulgaarse Pantommind. Die neigen meer naar de school van (oude) Fates Warning. Erg lekker.

Ook leuke ontdekkingen: Anthriel (progmetal ala Seventh Wonder uit Finland), Anguish (mix van DT en FW uit Duitsland), Hourglass (langer dan langere nummers), River Of Change (mooie Italiaanse progmetal met klassieke hogenotenzang) en vooral DGM. Die band is ook Italiaans. Ik kwam er wel eens wat van tegen, maar tot kort geleden nooit de moeite genomen om er naar te luisteren. Had ik toch eerder moeten doen. Sterke progressieve power metal in het straatje van Pagan's Mind, Pathosray en Symphony X. En het leuke is: deze band is heavy en laat zich niet verleiden tot allerlei bombastische opsmuk, zoals de meeste Italiaanse powermetalcollega's.

Ik ben sinds kort minstens zo verslingerd aan Pyramaze, in zekere zin de twee-eiige tweelingband van Anubis Gate (ook Deens). Alle platen zijn goed. Van het oude werk met topzanger Lance King (check ook Defyance!) en de cd Immortal met zowaar Matt Barlow (Iced Earth) op zang, tot de latere werken met zanger Terje Harøy, allemaal gaaf.

Leuk man, al dat spul.

[Amibor]

Er was ergens een topic over vergeten bands, maar dat kan ik uiteraard niet meer vinden, dus dan maar hier.

Even wat aandacht voor To-Mera, een erg gave progband uit UK die overigens niet meer bestaat. Ik luister nu hun debuut Transcendental (2006) en dat staat als een huis. Dat volgden ze op met het even sterke Delusions (2008), om vervolgens te disbanden na het ietsje mindere, maar toch ook gave Exile (2012). De zangeres heeft in de verte iets van Simone Simons, maar wat mij betreft meer emotie. Verder schiet het van synth naar solo naar piano naar Meshuggah-achtige riffs, alsook maatsoorten. Gevoelig, dissonant, bij tijd en wijle heerlijk chaotisch maar vooral erg strak! Aanradertje dus.

[Krimhild]

Ik ben per ongeluk op een progband gestuit. Ik vind er weinig aan, dus fans van Opeth zullen dit wel goed te pruimen vinden (ik baseer me op omgekeerde logica).

Het gaat om Fractal Universe, die deze maand hun nieuwe telg uitgebracht hebben:



Zoals een echte progband betaamd (ik baseer me even op vooroordelen), zijn ze zo arrogant om hun vorige album (uit 2019) het meest ‘lyrisch, muzikaal en emotioneel complexe album van de eeuw’ te noemen. =‘) Doe er je voordeel mee.

Op basis van de bandnaam hoopte ik op Tool-invloeden, maar die hoor ik er helaas niet in terug. De zang is soms zelfs ronduit zeikerig. Maar jullie zullen dat wel weer leuk vinden allemaal, daar kan ik ook niks aan doen. Geniet er van.

[KoenM]

Stonden in het voorprogramma van Evergrey afgelopen najaar volgens mij. Ik vond het saai live.

[Krimhild]

Goedzo.

[Jeroen]

Poah, die laatste cd van Caligula's Horse mag er ook zijn, zeg. Sfeervol, heavy en uitstekend geschreven. Die zanger is ook een klasbak. Die steekt die gast van Leprous meermaals naar de kroon. Charcoal Grace hoort in elke progcollectie thuis.