
Aurora - Eos
Deense deathmetalband, dit album komt uit 1997 en is wat mij betreft een van de beste melodieuze deathmetalalbums, beter dan alles wat In Flames en Dark Tranquility (na the Gallery) ooit hebben gedaan, geniaal pakkende songs, een superzanger en een erg indrukwekkende bassist en drummer. De hierop volgende albums zijn een stuk minder, maar mocht je dit album tegenkomen, geen moment twijfelen om aan te schaffen.

The Blood Divine - Awaken
Na Vempire besloten drie Cradle of Filth leden die band te verlaten en een eigen band op te starten, samen met Anathema zanger van het eerste uur, Darren White, is the Blood Divine opgericht. Het resultaat is een ouderwets stukje atmosferische doom ala (niet verrassend) de oude Anathema tot aan the Silent Enigma. De vocalen van Darren moeten je wel liggen en muzikaal is het allemaal wat minder pakkend op het eerste gehoor, maar wat mij betreft is dit een van de betere doomreleases uit de mid jaren '90.

Creepmime - Chiaroscuro
Behoorlijk ondergewaardeerde Nederlandse deathmetalband uit begin / mid jaren '90. Experimentele old school technische deathmetal, ooit een keer in het voorprogramma van Cynic gestaan, dan weet je een beetje in welke hoek je het moet zoeken. Al is Creepmime een stuk agressiever en bruter dan Cynic, qua techniek doen ze er weinig voor onder imo.

Gates of Ishtar - A Bloodred Path
Melodieus death/blackmetal album met een hoog Dissection gehalte, niet erg bijzonder naar hedendaagse maatstaven maar vanwege het grote enthousiasme waarmee het geheel gespeeld wordt is het nog steeds een erg plezierig album om naar te luisteren. Later heeft men nog een aantal, minder boeiende, albums uitgebracht voordat men verder ging onder de naam The Duskfall. Maar het niveau van dit album werd ook daar niet behaald.

Gehenna - Malice
Ben helemaal geen blackmetal liefhebber, maar Malice is wat mij betreft toch wel een vergeten release. Dit album kwam een beetje in de schaduw te staan van de albums van Emperor en Limbonic Art die toen ook uitkwamen, maar waar die mij niet zo heel erg wisten te boeien was dit Gehenna album toentertijd (en dan spreken we over 1996/1997) niet uit mijn cdspeler te branden.
Isle of Man - Breathe Plastic
Nederlandse band die helaas (ook) veel te vroeg uit elkaar is gegaan. Gelukkig heb ik ze nog twee keer live mogen aanschouwen. Voor liefhebbers van Cephalic Carnage, Dillinger Escape Plan en aanverwanten is dit een must have, humor, hardcore, grind en mathcore afgewisseld met heavy metal en een bovengemiddeld spelpeil maken dit toch wel een van de betere Nederlandse releases naar mijn mening, ondanks de korte duur. Voor 5 euro's op te pikken bij Codex4, daar kan je de gok toch wel voor wagen toch?

Madder Mortem - All Flesh is Grass
Behoorlijk complex en apart album dat zeker een paar luisterbeurten nodig heeft om te 'pakken'. Iets wat zeker veroorzaakt wordt door de vocalen van de zangeres, geen Nightwish/Lacuna Coil gezeur, maar gewoon een wijf met ballen, met een behoorlijk lage en aparte stem. Ook muzikaal zit het geheel behoorlijk complex in elkaar, veel lagen, breaks en tempowisselingen maar toch erg pakkend. Een erg knap album en stukken progressiever dan al die zogenaamde progressieve bandjes van tegenwoordig. De hierna volgende albums Deadlands en Desiderata zijn ook de moeite waard, maar dit album is net een tikje bijzonderder.

Morgion - Cloaked by Ages, Crowned in Earth
Terwijl de My Dying Bride's, Anathema's en Opeths van deze aardkloot alle aandacht opslokten heeft Morgion nooit de aandacht gekregen die men zeker verdiende. Voorgaande albums, Solinari en Among Majestic Ruin waren al goed maar dit Cloaked by Ages, Crowned in Earth is met recht een pareltje. Traag, meeslepend, atmosferisch maar ook bruut op zijn tijd. Mensen die met de laatste Opeth albums niet zoveel meer konden zullen hier wellicht meer naar hun gading vinden.

Phlebotomized - Skycontact
Na het grind/doom album Immense, Intense, Suspense kwam het Nederlandse Phlebotomized met een wel erg verrassend album. Psychedelisch, atmosferisch, melodieus, maar ook met een flinke scheut ouderwetse deathmetal is het album een vergaarbak van stijlen die wonderwel goed in elkaar passen. Zeker voor die tijd was dit een erg gewaagd album, helaas ging men vlak hierna uit elkaar. Maar Skycontact is zelfs meer dan 10 jaar later nog steeds een ontzettend goed album.