Wicked Mystic

[innuendo]

Dit album is inderdaad met gemak beter dan Lird Volture, maar het zijn twee aardig verschillende bands, dus lastig te vergelijken.

De beste Nederlandse band ooit is The Devil's Blood.

[Matt]

Ik vind het op een momentje hier en daar maar niks. Songtechnisch niet interessant, productioneel niet optimaal, gewoonweg niet goed genoeg om te blijven hangen. Hier en daar hebben ze zo wel hun momentje (voornamelijk het eerste nummer, hoewel ik daar ook de zanglijn niet geweldig in vind) maar ik heb me toch voornamelijk geërgerd aan een song als "The Paramount Question" (die zanglijn met Time Time Time TIme Again komt wat mij betreft in de categorie Frantic tick tick tick tick tick tick tock), de eveneens vervelende zanglijn in "Bleeding My Soul" (vnl. in de strofes) en de krassende gitaarsound (rond 2:50). Ach, eigenlijk heb ik op de meeste nummers zo wel iets aan te merken.

Jammer, deze werkte niet bij me, volgende keer beter.

[Marck]

Ik begrijp de vergelijking met oude Helloween wel door de gitaarsolo's en het aan Markus Grosskopf herinnerende basgitaarwerk! Verder doet het me heel erg aan de latere Metal Church denken, zit er ook een tintje Forbidden in bij de technische stukken en klinkt het alles bij elkaar ook net weer niet te Amerikaans. De zang vind ik sfeervol, al vind ik het eerder klinken alsof men een hardrock zanger

Zo vreemd is het dus niet dat ik dacht aan het vroege werk van Helloween. Het is inderdaad de zanger waardoor ik moest denken aan Helloïse. Ik heb Çosmognoy weer eens uit de kast gehaald en heb mijn oude platenspeler aangesloten... Kortom, ik denk wel degelijk aan de jaren '80 bij het luisteren van Wicked Mystic. 'Stand Alone' is overigens echt wel een goed openingsnummer.

[Metalheank]

maar ik heb me toch voornamelijk geërgerd aan een song als "The Paramount Question" (die zanglijn met Time Time Time TIme Again komt wat mij betreft in de categorie Frantic tick tick tick tick tick tick tock), de eveneens vervelende zanglijn in "Bleeding My Soul" (vnl. in de strofes).

Ik snap wat je bedoelt, maar ik vind dat soort vondsten heel typerend voor Wicked Mystic en juist heel cool. Het maakt het ritmisch, dynamisch en fris. Wel (vocaal) even wennen, maar geeft ook wel aan dat deze band meer origineels in zijn mars had. Opvolger Lithium is qua stijl en kwaliteit nagenoeg het evenbeeld van The Paramount Question, maar gaat nog verder in de extremen door, ook vocaal. Dat hoor je goed in Toxemia en MIA Man. En hoe vaak hoor je een Nederlandse zanger zo voluit gaan als op dit nummer? Jag Panzer-niveau.

[Progressive Jeff]

Ik ken Wicked Mystic nog van hun beginperiode. Ik heb de demo helaas niet meer. Nog altijd spijt van dat ik alle demo's de deur uit heb gedaan samen met 600 andere tapes maar wel mooi om deze plaat te beluisteren. Lekkere plaat met van alles erop en eraan, mooie afwisseling van stevige en rustige momenten. Heb de plaat nu drie keer beluisterd en meerdere nummers weten me te boeien. Het begint al lekker met het openingsnummer en ook het titelnummer en de afsluiter Doubt weten mij direct te boeien. Ook alle goed geïntegreerde extra's zoals het akoestische gitaarspel en het funky gebeuren kan ik wel waarderen. Compositorisch zit het over het algemeen goed in elkaar ook al vind ik dat sommige nummers niet helemaal af zijn: Shadow Dancer en Depth Of Mind bijvoorbeeld. Daar had meer in gezeten. De vocalen moet je even aan wennen en als het echt pittig wordt zoals in Mind Bomb, mis ik daar wel wat rauwe vocalen. Ook de backing vocals vind ik niet overal even sterk, zoals Shadow Dancer (overigens verder een prima nummer maar niet helemaal af). Maar op de rustige momenten vind ik ze wel mooi en er zijn soms erg mooie zanglijnen te noteren. Muzikaal vind ik het doorgaans regelmatig sterk, zoals de mooie melodieën in bijvoorbeeld Diversity. Bleeding My Soul vind ik dan weer wat minder boeiend. Ik heb de plaat met plezier beluisterd.