Leviathan volg ik sinds ik de eerste CD-EP bij de band bestelde, alles staat hier ook in de kast.
Scoring the chapters is een van de muzikaal en Lutzow-tekstueel meest verfijnde progmetalalbums überhaupt. Van het prachtige Travis Smith-artwork via de uitgekiende composities (daaronder het Ron Skeen-meesterstukje 'Paying the toll') tot en met de productie/mix is hier alles goud. Als ik in een discussie één argument zou mogen geven waarom metal een kunstvorm is, zou ik
Scoring the chapters op tafel leggen.
De comebackschijf
At long last, progress stopped to follow is een teleurstellende aangelegenheid. Warrige en zelfs zwalkende sound, nummers die zonder veel focus op band zijn gezet, matige zang en melodieën die onaf zijn of gewoon niet blijven hangen. Meer kan ik er helaas niet van maken. Wellicht lag het aan de lange absentie, aan onwennigheid en het feit dat 'het ding nu eindelijk maar 's moest worden uitgebracht'. Ze traden immers voor die tijd alweer op. Hoe dan ook was ALLPStF een onfortuinlijke herstart.
Het komende album
Beholden to nothing, braver since then is naar verluidt zowel compositorisch als productietechnisch van een geheel andere orde en verschijnt op 14 februari. Ik kijk er bijzonder naar uit, dat moge duidelijk zijn.
Voorbestellen bij de band kan vanaf ergens in december:
http://www.leviathanresurrected.com/index.html/
Wie liever de oeroude EP-Leviathan heeft dan de tegendraadse post-
Deepest secrets beneath-Leviathan, kan terecht bij Artizan, de band van ex-Leviadrummer Ty Tammeus (een van de weinige metaldrummers met een uitgebeende en werkelijk eigen stijl). De Artizan-EP is erg goed, het debuut
Curse of the Artizan bijzonder sterk, de opvolger
Ancestral energy (2013) niet van hetzelfde niveau.
