Nakur schreef:[..]
De compositie's zijn uitstekend maar de productie was gewoon krakerig en onsamenhangend, alsof het met een kleine Peavy en de windowsmediarecorder was opgenomen. Slechts de folkinstrumenten klonken helder. vergeleken met hun voorgaande album viel dat tegen ja. Maar de muziek zelf stond als een huis
Ik hoop eigenlijk dat de boel wat modderiger en zwaarder wordt, meer in de lijn van het eerste album met z'n 'we klooien maar snel wat aan in twee dagen verkregen studiotijd' productie. De drums waren gaaf op Pagan (nee, echt, garage is cool enzo), maar de gitaar was inderdaad ongelofelijk blikkerig, nog wat meer dan op de twee platen daarvoor. En hoewel dat bij de nieuwe nummers niet zo lijkt te storen, waarschijnlijk door de veranderde schrijfstijl die er beter op inhaakt, trekt het bij hun ietwat semi-verplichte heropnames flink aan de oorspronkelijke sfeer. Te klinisch. Die eerste Fall Of Gondolin vind ik bijvoorbeeld een aardige streep pakkender dan de remake, wat niet hun bedoeling kan zijn geweest. Erinsong op datzelfde album was trouwens écht verneukt en dan nog ondergezeken, maar dat lag aan een boel andere zaken, dus die laat ik erbuiten. Dusch.
Het lijkt er trouwens niet op dat mijn wens in vervulling gaat, want op die samplesample (dat is zeg maar een sample met samples, dus) hoor ik 'm weer. En dan komt er een stukje langs van de heropgenomen Cúchulainn, die er oorspronkelijk meteen inbeukte met een partij ontzettend valse uilleann pipes met een dikke basloop eronder die zo de hoofdeun inluidden en meteen een sterk beeld schepten van op de tafel dansende zuiplappen, maar dan nu met die blikkerige gitaar op de voorgrond en zonder de pipes. Kablaf, weg sfeer. Richting horizon. Doe dat nou niet... Neemt niet weg dat het nog steeds een hele gave band is, maar blijf alsjeblieft van die oude nummers af.
En nieuwe albums? Ljå heeft met Til Avsky For Livet vanuit het niets een rotsvaste old-school Noorse Black plaat afgeleverd en een onverwacht goed debuut, Summoning stelt allerminst teleur met Oath Bound en Darkthrone doet weer hun eigen ding en brengen een eenvoudige maar prettig rockende schijf die nergens uitspatters vertoont maar wel een onverklaarbare aantrekkingskracht heeft. En verder weet ik het nog niet.
Hêhêh, vishandel Berekoek.
. Voorlopige lijstjes, aanraders en albums waar je erg naar uitkijkt, 2006 editie!
