Naglfar

[Tony Montana]

Naglfar. Wat vindt men van deze band en welk album (of desnoods EP of MCD) is het beste?

Biografie (van de website):

The ancient legends of the North prophesize, that the dark enemies of the world will attack the gods at the fiery end of days on the ship NAGLFAR.

In Umeå in the far north of Sweden where the bitter cold nights of winter arrive much earlier and linger longer than even in cool Stockholm the two friends Kristoffer W. Olivius (bass) and Jens Rydén (vocals) start to lay down the keel of the band Uninterred in 1992. Their first crew consists of the two guitarists Morgan Hansson and Fredrik Degerström as well as Nocturnal Rites' drummer Ulf Andersson for a short period of time. When this dragonship of black metal meanwhile rechristened to NAGLFAR launches its first demo "Stellae Trajectio" it is propelled by a drum-computer and Andreas Nilsson replaces Fredrik as string-oarsman.

With their new stroke Mattias Holmgren on board and a first record-deal in their hands NAGLFAR immediately enter the leading factory of hard Swedish sounds at this time: Peter Tägtgren's Abyss Studio. Their debut "Vittra" slides into the metal-waters with a big splash in the year 1995. NAGLFAR successfully combine the raging speed of Swedish black metal and brutal force with nearly dreamlike, melancholic moments as well as intricate guitar-work to the point to which Jens added his characteristically raw voice. Multilayered songs like "The Eclipse Of Infernal Storms" or "Emerging From Her Weepings" develop quickly into classics and "Vittra" receives plenty of enthusiastic criticism dubbing the album a pitch black milestone. Many regard NAGLFAR even as the only direct contender to the throne held by the genre-giant Dissection.

While this Ship of Hell quickly gathers speed running under full sails right from the start it suddenly hits an unexpected lull when Mr. Holmgren vacates his drum-chair. It takes NAGLFAR some time before they finally enlist Mattias Grahn as a permanent Master of Beats to their ranks, which causes a delay of three years before they go on to release the successor "Diabolical".

In the wake of NAGLFAR's glorious debut expectations run naturally high, but instead of simply repeating their winning formula the band opts for a small yet decisive change of course: "Diabolical" emphasises edgy death metal parts and reduces in darkness. All those who were looking forward to a "Vittra 2" are left with slight disappointment, but smashing songs like "Blades" or "Horncrowned Majesty" still count as live favourites among the fans and "Diabolical" remains an album far above average to this day.

Despite all their qualities NAGFLAR gather no momentum after the realease of "Diabolical". A tour as co-headliner for Deicide, several appearances at festivals and some contributions to samplers do not much to advance the band, but prove the Swedes' extraordinary class. In 2000 guitarist disembarks, but Kristoffer soon manages to convince his Bewitched-colleague Marcus "Vargher" Norman to join the black crew. This turns out to be a wise decision as Marcus catches out like a fresh wind in the sails. A deal with New Haven Records offers the needed base for a first sign of live after NAGLFAR's long break: The EP "Ex Inferis" (2002), which contains a brandnew killer-song "Of Gorgons Spawned Through Witchcraft " and a cover-version of the Massacre classic "Dawn Of Eternity". NAGLFAR are back and finally they raise a much blacker flag again.

"Ex Inferis" is a perfect preview for the coming masterpiece "Sheol", unleashed in spring 2003. NAGLFAR manage to live up to the hopes they raised. Thrashing orgies of destruction with a nice portion of black hardness and quite the right pinch of catchy riffing thrill even their early fans, which still cling to darker sounds. "Sheol" puts an exclamation mark behind the Swedes' career again, who are busy confirming their new found status by topping the bills of several festivals - even headlining Party-San for a celebrated show. Just as NAGLFAR happily sail under a sunny sky, the dark clouds of storm gather again.

Founding member Jens Rydén has to move to Stockholm for educational reasons and thus honourably resigns from his band. The demise of their charismatic singer leaves a huge gap of course, but this time NAGLFAR act without hesitation. Bass-player Kristoffer W. Olivius takes over the vacant position for fierce croaking, his outstanding qualification for the job already proven on the microphone for Swedish black metal extremists Setherial. With a new helmsman at the ruder, NAGLFAR return to studio in early 2005 to record their fourth album "Pariah".

"Pariah" turns out to be a massive surprise, because their first album on Century Media Records manages far more than even "Sheol" to recapture the spirit of their big hit "Vittra". Remorselessly driven by Mattias Grahn's merciless drum-barrage "Pariah" delivers a thundering steel-inferno of razorblade-riffs. Arching melodies create sound-scapes of icy frost and those wizards of the strings Andreas Nilsson and Marcus V. Norman unite their dark abilities to shape harsh harmonies that are telling of evil epics. To the dark voice of the guitars Mr. Olivius adds his own raucous chords, spewing forth hateful lyrics into the world. NAGFLAR are back to the realm of black metal beyond any doubt to reclaim the Swedish crown. Without renouncing their technical abilities grown in eleven years, NAGLFAR concentrate on their strengths: Out of rough and deeply black musical force grow exalted melodies filled with cold beauty. The mentioning of a breeze of Dimmu Borgir's monumental richness or a trace of Emperor's cool elegance sometimes shining through the unmistaken sound of NAGLFAR should be understood as an honorary comparison. The Swedes always remain true to themselves, simply refining their own characteristic style and at times reaching the same conclusions as their Norwegian colleagues.

"Pariah" manages the rare feat of building a bridge between the hard core of the black fraction and their love of extreme sounds and a much broader audience, which is appealed by catchy melodies and a crispy clear production. NAGLFAR have just introduced "Pariah" live on tour with Finntroll and will do this as well on the already confirmed Wacken Open Air: A guaranteed success!

Discografie:
Pariah (2005)

Sheol (2003)

Ex Inferis (MCD-2002)

Diabolical (1998)

When Autum Storm Comes (EP-1998)

Vittra (1995)

[/quote]

[AmnesJAn]

Vittra staat niet in de poll, voor velen volgens mij toch het essentiele Naglfar album.

[Bestial Lust]

Ik heb zelf alleen Sheol en Diabolical, beide erg gave albums. Heb na wat overwegen toch maar voor Sheol gestemd, album spreekt me toch iets meer aan.
Verder goede band, zou ze graag een keer live zien.

[Jeroen]

Pariah, zeer grote vooruitgang ten op zichte van dat eentonige Sheol ding

[Dragahl]

Vittra is dan de beste, als ik dan toch moet kiezen.

Doe mij Jens' soloproject Dead Silent Slumber maar, dat heerst pas hard.

[Sargatanas]

Sheol voor mij. Ik luister nog zelden naar Naglfar, maar als ik iets opzet van Naglfar dan zet ik Sheol dus op.
Pariah ken ik nog niet? Wil ik die wel kennen?

[AmnesJAn]

Pariah, zeer grote vooruitgang ten op zichte van dat eentonige Sheol ding

Sheol eentonig?
Schaam je.

[Tony Montana]

Vittra staat niet in de poll, voor velen volgens mij toch het essentiele Naglfar album.

Ow kut, foutje...maar hoe pas je de poll aan? Hij staat wel in de discografie trouwens...
Ik ga zelf voor Pariah, ondanks dat Sheol ook rost.

[Baldurs Tod]

Ik ken Sheol en Pariah. Allebei erg vet, maar ik vind Pariah wel iets beter.

[Jeroen]

[..]


Sheol eentonig?
Schaam je.

nee, saaie meuk was dat

[sanguis]

Ik heb alleen Pariah (en dat is ook het enige album waar ik bekend mee ben), dus stemmen heeft voor mij eigenlijk geen zin.
Aan de poll te zien moet ik toch ook eens Sheol beluisteren.

[Draconian]

Ik ken alleen Pariah en die plaat is echt ontzettend gaaf. Jammer genoeg heb ik alleen de promo, toch ooit nog maar eens wat meer van deze band aanschaffen.

[AmnesJAn]

[..]


nee, saaie meuk was dat

Naar mijn idee is die cd juist een perfect uitgebalanceerde mix tussen agressie en schone melodie. Razende black en slopende death.

[MMayo]

Op kings of metal konden ze me echt niet boeien, met die nicht van een zanger van ze in zijn leren pakje. Maar in Deventer was het optreden wel enorm gaaf, zanger leek ook minder gay. Mijn mening is dus nog niet echt gevormt. Wellicht zou ik eens wat meer naar die cdtjes van ze luisteren hehe, aanraders?

[Daeminion]

[..]

Ow kut, foutje...maar hoe pas je de poll aan? Hij staat wel in de discografie trouwens...
Ik ga zelf voor Pariah, ondanks dat Sheol ook rost.

Is al aangepast.

[Turbo]

Op kings of metal konden ze me echt niet boeien, met die nicht van een zanger van ze in zijn leren pakje. Maar in Deventer was het optreden wel enorm gaaf, zanger leek ook minder gay. Mijn mening is dus nog niet echt gevormt. Wellicht zou ik eens wat meer naar die cdtjes van ze luisteren hehe, aanraders?

vittra, diabolical en sheol.

[treurmars]

Op kings of metal konden ze me echt niet boeien, met die nicht van een zanger van ze in zijn leren pakje. Maar in Deventer was het optreden wel enorm gaaf, zanger leek ook minder gay. Mijn mening is dus nog niet echt gevormt. Wellicht zou ik eens wat meer naar die cdtjes van ze luisteren hehe, aanraders?

De cd's die in de poll staan misschien?

[MMayo]

[..]


De cd's die in de poll staan misschien?

Allemaal?
Damn!
Weet je wel hoeveel aandacht dat gaat kosten dan.
Noem es eentje joh, een cd die ik wellicht leuk zou kunnen vinden.

[Richard]

Diabolical rost.


herstel;
The Brimstone Gaaaaayt!

[Turbo]

Diabolical rost.


herstel;
The Brimstone Gaaaaayt!

heel tof nummer ja, het begin ervan doet me aan een metallica nummer denken van het master of puppets album.

[treurmars]

[..]


Allemaal?
Damn!
Weet je wel hoeveel aandacht dat gaat kosten dan.
Noem es eentje joh, een cd die ik wellicht leuk zou kunnen vinden.

Ik vind persoonlijk Diabolical en Pariah heel erg gaaf, Sheol ken ik dan niet.

[fetuskiller]

Waar is de optie 'Naglfar zuigt'?

ok, ok... Ik ga al, Ik ga al.

[XnegativeX]

Pfff, dit is simpel.
Vittra...no contest!

Op Vittra hadden ze nog een redelijk eigen geluid en een sfeer waar je u tegen zegt. Voor mij staat dat album op dezelfde lijn met Storm of the lights bane en Anthems to the Welkin at Dusk.

[Draconian]

Pfff, dit is simpel.
Vittra...no contest!

Op Vittra hadden ze nog een redelijk eigen geluid en een sfeer waar je u tegen zegt. Voor mij staat dat album op dezelfde lijn met Storm of the lights bane en Anthems to the Welkin at Dusk.

Dan wordt het de hoogste tijd dat ik dat album eens te pakken krijg!

[the_dying]

Vittra is inderdaad uniek. Maar na al die jaren irriteren me al die melodietjes. Doe mij dus maar Diabolical. Gaat langer mee...

[XnegativeX]

Absoluut niet! Diabolical is veel 1-dimensionaler.
Vittra kent veel meer lagen en blijft daarom veel langer boeien.
Maar ja, als je meer van het recht-toe recht-aan beukwerk houdt dan is Diabolical inderdaad een betere keus.

[HellcommandeR]

Ik heb meerdere keren wat gdload van deze band, maar het kan me totaal niet pakken.

[Tony Montana]

Ik vind de energie van Pariah echt uniek. Het is alsof je 120 km p/u rent ofzo. Ik ben zelf geen black fan, dus ben ik blij met de Death invloeden. Bovendien vind ik Pariah goed geproduceert. Niet overdone, maar ook niet alsof je een microfoon in je aars hebt gestolken.

[sicness0317]

Diabolical. Daar zit de melodie er gewoon superlekker in en hij verveelt niet.

[MadTinus]

Absoluut niet! Diabolical is veel 1-dimensionaler.
Vittra kent veel meer lagen en blijft daarom veel langer boeien.
Maar ja, als je meer van het recht-toe recht-aan beukwerk houdt dan is Diabolical inderdaad een betere keus.

Voorwaar ben ik het met je eens, Vittra is het enige Naglfar album dat me echt heeft overtuigd, hoewel ik alle andere releases behalve Pariah (die heb ik als CD-R) ook heb. De hoes (van Vittra) is ook erg gaaf, die van Sheol ook trouwens.

[Amibor]

Sheol natuurlijk. Of gorgons spawned through witchcraft!!

[sanguis]

Ik ben alleen bekent met Pariah, maar vind hem wel erg goed.

[Amibor]

Hehe, ja, ik zocht eigelijk een topic over Setherial, omdat ik benieuwd was wat men van die nieuwe vond, maar nu hier aangeland, en voor je het weet zit je Sheol weer te draaien.

[Morgeve]

Ik heb toch voor diabolical gekozen, ik weet niet, ik vind de sfeer gewoon aparter, door de melodieen erin of zo. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de rest van de cd's niet zo vaak heb gehoord, een echt kritisch oordeel kan ik dus geven.

[AmnesJAn]

Hehe, ja, ik zocht eigelijk een topic over Setherial, omdat ik benieuwd was wat men van die nieuwe vond

Ik vind hem wel leuk, maar ik zet veel liever Nord of Hell Eternal op.

[Mortukai]

diabolical

een van me favoriete cd's
het geluid is heel onduidelijk maar toch vlijmscherp. Ik hoef geen enkel nummer te skippen op deze plaat.
fav. track Into The Cold Voids of Eternity

[AmnesJAn]

Op Waldrock heb ik eindelijk Pariah eens gekocht en man man man WAT EEN PLAAT.

Echt alles aan dit album klopt, de melodieën zijn kippenvel waardig, de agressie is ongetemd, de teksten heerlijk bot en de productie is ook nog eens om je vingers bij af te likken.

Sheol was al super, maar Pariah ramt dit nog ruimschoots omver. Live kan het mij nooit helemaal overtuigen, maar op cd is Naglfar echt fenomenaal.

[Tony Montana]

Nou het eerste volledige nummer van 'Harvest' staat online:

http://www2.centurymedia.com/index.aspx ... _country=3
(rechts zit een mediaplayer)

Ik vind het wel goed klinken, maar dit nummer in ieder geval nog wel iets minder dan Pariah. Even afwachten hoe de rest van het album klinkt natuurlijk, maar ik vind het een iets te simpel melodietje dit. Desalnietemin erg genietbaar!

[Dimas]

Dat zijn niet echt de beste nummers van de cd.

Ik vind harvest wel een lekker plaatje moet ik zeggen, maar ik kan het niet echt vergelijken met Pariah omdat ik die nooit goed geluisterd heb.

[AmnesJAn]

Het nieuwe nummer klinkt niet verkeerd, maar het pakt me tot nu toe nog niet zo als Pariah. Maargoed dit is slechts 1 nummer, ik ben in ieder geval heel erg benieuwd naar Harvest.

[Draconian]

Na een eerste luisterbeurt kan ik alvast concluderen dat Harvest weer een topalbum is. Of ze Pariah weten te evenaren, durf ik echter nog niet te zeggen...

[sanguis]

Na een eerste luisterbeurt kan ik alvast concluderen dat Harvest weer een topalbum is. Of ze Pariah weten te evenaren, durf ik echter nog niet te zeggen...

Ik vind persoonlijk van wel, maar misschien dat deze mening op langere termijn teruggedraaid moet worden. Na de eerste luisterbeurten vind ik hem ietsjes beter.

[XnegativeX]

Na Vittra vond ik Naglfar niet zo interessant meer. Vittra was een meesterwerkje maar daarna verdwenen de mysterieuse melodieen en de nadruk kwam op bruutheid te liggen met een death metal inslag.

Puur uit nieuwsgierigheid heb ik Harvest even een kansje gegeven en ik moet zeggen dat dit me wel bevalt. Bloed agressief en meer richting black metal. Ik hoor zelfs hier en daar de sfeer van Vittra terug.
Dit kon nog wel eens leuk worden.

[Amibor]

Als er toch eens een searchfunctie was voor XnegX en zijn voorliefde voor Vittra, och och. Pa-gi-na's.

[XnegativeX]

Maar wel terecht verdomme!

[Amibor]

Ja, jammer dat ik hem weggedaan heb destijds. Ach, ik kom 'em vast wel weer ergens tegen.

[Dimas]

Iemand deed em weg zag ik in het verkoop topic

[Anskar]

Heb ook eens naar de nieuwe geluisterd en hij is zeer goed, de rest van hun cd's ken ik spijtig genoeg nog niet.

[XnegativeX]

Heeft iemand Profundi al gehoord? Het nieuwe projectje van Jens Ryden. Dit klinkt eigenlijk gewoon zoals Naglfar maar dan wat rauwer. Ook heeft Profundi meer oog voor melodie en sfeer. Maar toch beukt het als een gek.

Check:
http://www.myspace.com/profundi

[XnegativeX]

Hmm, ik heb intussen wat meer van Profundi gehoord en het doet me eigenlijk meer aan Dead Silent Slumber denken. En dat vond ik nou net niet zo heel goed.

Profundi is wat rauwer en extremer dan DSS maar de progressieve/symphonische inslag is nog steeds te horen.