Satyricon

[Satyr]

De interesse in Satyricon is wat weggezakt aan de datum van de post hierboven te zien.

Ik ga maar weer eens wat leven proberen te kweken: Rebel Extravaganza is een geweldig album. Feit. Nou ja, ik vind van wel en dan is het al gauw gewoon waar. Filthgrinder, The Scorn Torrent, Tied in Bronze Chains, ik zing ze zonder problemen mee onder douche. Niet dat ik iets van die vage lyrics snap, maar dat geheel terzijde. Na het redelijke Volcano (Repined Bastard Nation en Black Lava!) is ook bij mij de interesse diep weggezakt. Het probleem van Volcano is het begin van die plaat, met dat ridicule intro en vervolgens dat gezapige en veel te lieve Angstridden. Dodelijk.

Kom, brand los.

[cataclysm child]

Rebel Extravaganza heerst inderdaad, schandalig ondergewaardeerd. En zonder over te gaan naar een bespreking van alle albums: The Age of Nero was ook een behoorlijke bazenplaat, beluister die nog regelmatig na 4 jaar.

[Dufniall]

De interesse is niet weggezakt, ik luister het met enige regelmaat, en het blijft een van mijn favoriete black metal bands. Maar het is wachten op nieuw materiaal, volgens mij kondigden ze 3 jaar schrijfpauze aan na The Age Of Nero, en die is alweer van 5 jaar terug. Ikzelf kan wel wat met die black 'n roll van TAON en Now, Diabolical. Het oude werk is ook erg gaaf, maar vooral TAON blijft favoriet hier.

[Tox]

Rebel Extravaganza heerst inderdaad, schandalig ondergewaardeerd. En zonder over te gaan naar een bespreking van alle albums: The Age of Nero was ook een behoorlijke bazenplaat, beluister die nog regelmatig na 4 jaar.

The Age of Nero is heerlijk, alleen die dikke productie al. Ga hem ook nog eens opzetten!

[KoenM]

De interesse in Satyricon is wat weggezakt aan de datum van de post hierboven te zien.

Ik ga maar weer eens wat leven proberen te kweken: Rebel Extravaganza is een geweldig album. Feit. Nou ja, ik vind van wel en dan is het al gauw gewoon waar. Filthgrinder, The Scorn Torrent, Tied in Bronze Chains, ik zing ze zonder problemen mee onder douche. Niet dat ik iets van die vage lyrics snap, maar dat geheel terzijde. Na het redelijke Volcano (Repined Bastard Nation en Black Lava!) is ook bij mij de interesse diep weggezakt. Het probleem van Volcano is het begin van die plaat, met dat ridicule intro en vervolgens dat gezapige en veel te lieve Angstridden. Dodelijk.

Kom, brand los.

Onzin, With Ravenous Hunger is hard.

[Satyr]

Onzin, With Ravenous Hunger is hard.

Dat intro uit 1997 kan echt niet, dat slaat meteen alle interesse weg. Kgggghhhhhhhhhhhhh, at my signal, unleash hell! luchtalarm-achtig iets.

[cataclysm child]

En dan compleet losgehen ja

Angstridden is idd een minder sterk nummer, net als Suffering The Tyrants, maar de rest van die plaat heerst behoorlijk hard.

[KoenM]

En dan compleet losgehen ja

Angstridden is idd een minder sterk nummer, net als Suffering The Tyrants, maar de rest van die plaat heerst behoorlijk hard.

Dit ja. Die totale frenzy na die industrial aandoende intro is echt totale adolescence angst/aggression/nostalgia bij mij.

[cataclysm child]

Na enkele luisterbeurten heb ik gemengde gevoelens. Ik vind het zeker niet zo'n slechte plaat, zoals velen dat wel vinden. Naar Satyricon-normen is het echter wel matig. Toch staat er genoeg lekkers op. Our World, It Rumbles Tonight is een oorwurm, Nekrohaven en Walker Upon The Wind rocken er lekker op los, Ageless Northern Spirit heeft wel wat Rebel Extravaganza-achtige riffs en ik ben helemaal weg van Phoenix. De overige nummers vind ik ook lang niet onaangenaam, het enige probleem is dat ze nét wat te langdradig zijn en enkele dode momenten bevatten. Indien ze wat korter en compacter zouden zijn had dat veel verholpen (bv The Infinity of Time and Space zou veel potentieel kunnen hebben).

O ja, wel jammer van de totaal nutteloze intro en outro.

[Amibor]

Rebel Extravaganza is hun hoogtepunt, vind ik. Zoveel furie zat daarin, niet normaal. En hoewel ik Volcano ook nog erg sterk vond, merkte je een stiekeme dalende lijn in de erupties die Satyricon zo kenmerkt. Op de 2 albums daarna kon je alleen nog maar de conclusie trekken dat de band lui en verzadigd is geworden, en dat de sterke nummers die erop staan, meer toeval zijn dan wijsheid. En dit album is helemaal futloos. Totaal het tegenovergestelde van waar je bij mij mee aan moet komen op BM-gebied. Jammer.

[Dufniall]

Eens met Cataclysm Child. Hoewel het zeker niet slecht is, is het voor Satyricon-niveau redelijk onder de maat. Ik vond juist de black & roll van Now, Diabolical en The Age Of Nero erg gaaf, maar die vaart is er nu compleet uit. En het is dan ook weer geen greep terug op de oude blackmetal stijl die ze hadden, dit raakt een beetje kant nog wal. De nummers zitten nog steeds zeker niet slecht in elkaar, maar het is geen Satyricon niveau, dat moeten ze toch beter kunnen. Kan me ook niet voorstellen dat dit voor bijvoorbeeld Frost bijster interessant was om in te drummen. De vraag is of de creativiteit gewoon op is of dat dit juist voor hen precies is waar de band nu voor staat. De albumtitel kan in ieder geval op allebei wijzen.

[Gilbert]

De Noorse blackmetalformatie Satyricon heeft een opvallende muzikale ontwikkeling doorgemaakt en beschikt daardoor over een zeer gevarieerde discografie. Omdat we benieuwd zijn welke stijl van Satyricon jullie nou het beste bevalt, stellen we je de komende week de vraag: Wat is (tot dusver) jouw favoriete Satyricon-album?

Om te stemmen en te reageren, zie de volgende link: http://www.metalfan.nl/pollBooth.php?pollID=360.

[Wessel]

Na enig beraad op Nemesis Divina gestemd. Wel moeilijk, want ik waardeer al hun albums op een andere manier. Eigenlijk is de laatste de enige die ik niet vaak opzet. Waar ik, gedurende hun hele ontwikkeling, op alle Satyricon-albums spanning, energie en vuur bespeur, is die cd gewoon een erg grauw en eenvormig, futloos geheel.

[Satyr]

Tot een paar jaar terug had ik blind op Nemesis Divina gestemd, maar het is Rebel Extravaganza geworden. Echt, opeens viel het kwartje en ik kan 'm dromen, echt waar.

[Wessel]

Rebel Extravaganza is inderdaad ook een geweldig album, maar (de laatste buiten beschouwing gelaten) wel degene die ik het minst vaak opzet. Voor het "verstikkende/kille" van die cd moet ik in de stemming zijn, maar als ik ervoor ga zitten kan ik er ook erg van genieten! Met wat mij betreft Supersonic Journey als prijsnummer.

[kneuz]

Rebel Extravaganza

Zonder twijfel Is ook het enige album van Satyricon dat ik écht goed vind.

[cataclysm child]

Machtig album inderdaad.

Toch gaat de voorkeur hier absoluut uit naar het bombast en de sfeer van The Shadowthrone. Nummers als Hvite Krists Dod en Dominions of Satyricon zijn voor mij ongeëvenaard in de rest van hun discografie.

[Satyr]

Ik ben na Rebel Extravanganza wel afgehaakt trouwens, al is Volcano nog best aardig, met Black lava en Repined Bastard Nation.

[Jeroen]

Ik vind vooral The Shadowthrone, Nemesis Divina en The Age Of Nero erg sterk. Ook het rockende van Now Diabolical smaakt mij doorgaans prima. Met de rest mis ik de klik.

[Dimas]

Ik kan niet zoveel met die eerste twee platen, maar misschien moet ik ze gewoon nog een keer goed luisteren. Nemesis Divina is wel aardig, maar ik zou toch altijd sneller kiezen voor Rebel Extravaganza.

[Wessel]

Op Dark Medieval Times moet je inderdaad een beetje door de schelle productie heen luisteren, maar de nummers vind ik al behoorlijk interessant en bij vlagen zelfs een tikje progressief.
Nemesis Divina is voor mij veel meer dan 'wel aardig', het eerste nummer bijvoorbeeld heeft echt alles in zich wat extreme metal voor mij de moeite van het luisteren waard maakt: kracht, snelheid, epiek, sfeer, goede spanningsopbouw, wonderschone melodieën, etc.. Sowieso hoor ik mijn black metal ook het liefst groots en episch, heb ik wel ontdekt in de tijd dat ik het genre beluister.

[MadTinus]

Ik vind vooral The Shadowthrone, Nemesis Divina en The Age Of Nero erg sterk. Ook het rockende van Now Diabolical smaakt mij doorgaans prima. Met de rest mis ik de klik.

Same here.

[Wessel]

Preview van de aankomende Live At The Opera-release. Wauw!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=bLe6nN9F ... e=youtu.be[/youtube]

[Draconian]

Wow, dat klinkt geweldig!

[Wessel]

Erg indrukwekkend inderdaad! Ik heb volgens mij nog nooit zelf een live-dvd gekocht, maar dit zou zomaar de uitzondering op de regel kunnen worden!

[Hieronimus]

Satyr heeft een breintumor. Wel goedaardig, schijnbaar.

http://www.blabbermouth.net/news/satyri ... ain-tumor/

[Wessel]

Hopelijk verslechterd zijn situatie niet en zal het de geplande integrale uitvoering van Nemesis Divina (waar ik me erg op verheug!) in 2016 niet in de weg staan:

SATYRICON TO CELEBRATE 20TH ANNIVERSARY OF NEMESIS DIVINA IN 2016.

Artistically imperious, instinctively forward-thinking and remorselessly creative, Satyricon have long since earned the right to be hailed as one of black metal’s most important and influential bands. And now they are to revisit the album that raised them from underground heroes to bold contenders on the world stage… the timeless and towering Nemesis Divina. Satyricon will return in 2016 to celebrate the 20th anniversary of this seminal masterpiece, with a never-to-be-repeated series of exclusive European shows, wherein the Norwegian trailblazers will perform the album in its entirety for the first and last time.

“It’s not what we do and it won’t happen again!” avows frontman and creative mastermind Satyr. “This band, as you know, is definitely not retrospective. But we started playing live in 1996. Our most groundbreaking milestone record came out in 1996. Nemesis Divina is the only one of the first three records that has aged really well. It’s the only one that we still play several songs from in our set to this day… so if I’m ever going to do anniversary shows and do a reissue and make it a big deal, it’s gonna be Nemesis Divina and it has to be now.”

When Satyricon released their third album in 1996, their status as one of the most significant and creatively vital bands in Norwegian black metal was already beyond dispute. But Nemesis Divina was no ordinary record or just another step along the road to infamy. Instead, this was a revolutionary and groundbreaking piece of work from a band that had suddenly hit their stride on every conceivable level. From its uniquely vibrant and impactful artwork, which broke every supposed rule in the black metal handbook with its vivid colours and refined aesthetic core, to the supremely confident and idiosyncratic songs and individual performances that heralded a newfound sophistication and a freshly incisive vision, Nemesis Divina almost single-handedly took black metal from its voluntarily shadowy and obscure origins into the glaring spotlight of the international metal scene. There are many classic albums to salute from the Norwegian scene of the early 90s and while the likes of Mayhem, Darkthrone, Emperor and Immortal undoubtedly share Satyricon’s esteemed position in the genre’s spectral hall of fame, it was arguably Nemesis Divina that most vigorously announced the arrival of this arcane musical phenomenon to the rest of the world, destroying the notion that black metal was an entirely self-contained and inward-looking subculture in the process. Most of all, however, Nemesis Divina showcased a band that finally had the skill and the musical intuition to back up the undeniable potency of their artistic vision. Sonically devastating and compositionally meticulous, songs like Mother North and The Dawn Of A New Age redefined what black metal was capable of, while proudly retaining the genre’s ageless essence and aesthetic values.

“Everything expanded tenfold with Nemesis Divina,” Satyr states. “For most people who liked the first two records, Satyricon climbed to a whole different level on Nemesis Divina and people really started to love the band. This album has a special place in our history. Suddenly we were selling 80,000 and then 100,000 records, and those numbers were unheard of in our small part of the world. That was the record that everyone that was into this scene wanted to buy. If you say there are two stages of evolution in black metal – the 80s, with Venom and Celtic Frost and Bathory, and then the 90s with the Norwegian stuff and everything followed in its wake – there are, at most, a handful of albums and a handful of songs that really define modern day black metal. Nemesis Divina is definitely one of those records and Mother North is definitely one of those songs.”

To herald the 20th anniversary of this most illustrious piece of dark art, Nemesis Divina will be re-released in spring 2016, newly remastered by Satyr himself and boasting upgraded and revamped packaging worthy of an album that has had a huge and enduring impact on both the black metal scene and underground heavy music in general.

Satyricon will then embark on a series of exclusive one-off shows, performing the record in full for the first and only time.

“Next year its 20 years since Satyricon made its live debut as a band, and 20 years since we released Nemesis Divina,” Satyr states. “I thought ‘Either we do multiple shows, re-release the album and do it properly…or we don’t do it at all’. «So here we are. We’ll be performing Nemesis Divina, front to back, doing only a few exclusive shows in 2016 and we look forward to sharing this unique experience with our loyal fans.

[MadTinus]

Dat hoop ik ook niet, zijn daar al data voor bekend trouwens?

[Dimas]

Wel een Noorse datum (20 februari http://www.rockefeller.no/080915a.html), maar verder niet.

[Wessel]

Man, wat heb ik een zin in die Nemesis Divina-set die ze dit jaar gaan doen. "This is armageddon!" en gaan!

[cataclysm child]

[youtube][/youtube]

[Satyr]

Pfff..... niet heel erg enthousiast, zeg maar.

[iron_dennis]

Pfff..... niet heel erg enthousiast, zeg maar.

Same here... Klinkt wel weer wat beter dan het vorige -ongelooflijk saaie- studio album, maar wanneer houden ze nou eens op met dat "less is more" gedoe? Het mag allemaal best wat spannender m.i.

[KoenM]

Ik vind het een hele stap vooruit t.o.v. het werkelijk waardeloze vorige studio-album.

[Crises]

En toch vind ik Phoenix van dat vorige album een van de beste Satyricon nummers.

[MadTinus]

Ik vind het nieuwe nummer ook niet onaardig. Vorige album deed me ook helemaal niks.

[neddie]

Yep, een hele verbetering tov het vorige album!

[Wessel]

Ik sluit me aan bij de massa: de vorige is de enige uit hun discografie die ik echt niet goed vind en gelukkig lijkt hier alweer wat meer drive achter te zitten. Al komt het materiaal dat ze vanaf Now, Diabolical uitgebracht hebben live toch het beste uit de verf.

[nuberus]

Dat "nieuwe" album is weer dezelfde ongeïnspireerde, sinds Volcano geserveerde, eenheidsworst dat door de mainstream weer "een hele vooruitgang" wordt genoemd. Er zit geen greintje spanning in, less is less en niet more. Ook dit album is weer droger dan de kurk van de wijnfles van gister. Waarom luister ik dit eigenlijk? Vanwege de eerste 4 albums Nuub. Jammer. Satyr mag zijn bokkepootjes in de wilgen hangen.

[Stoeptegel]

Of, anders geformuleerd, heerlijke koude muziek met die vieze strot eroverheen gedrapeerd.
Hoe dan ook, maandag aanschouwen!

[Wessel]

Ik luister Deep Calleth Upon Deep nu voor het eerst en het bevalt me erg goed, in ieder geval veel meer dan de erg zouteloze voorganger, met name door de veel killere sfeer. Voorlopig favoriete nummer: Black Wings and Withering Gloom, een mooie combinatie van de moderne, uitgeklede Satyricon-sound en meer klassieke blackmetalriffs. Erg benieuwd hoe het a.s. dinsdag in 013 uit de verf komt!

[arjans]

Ik heb het nieuwe album nu een aantal keer beluisterd.

Moet zeggen dat ik het een prima album vind.
Ik ben geen groot kenner van het hele oeuvre maar de sfeer en de nummers op deze plaat zijn allebei dik in orde.

[cataclysm child]

De nieuwe plaat is ok, maar zeker niet meer dan dat. Het album heeft zeker z'n momenten, zoals de old school riffs in Black Wings and Withering Gloom, alleen zijn er dan weer stukken van dat nummer die het epische begin helemaal om zeep helpen. En dat is net het grootste probleem van deze plaat. De songs klinken zo gefragmenteerd en de overgangen zijn vaak zo bruusk en onnatuurlijk dat een potentieel prima nummer plots veel minder te genieten is, omdat de flow compleet gebroken wordt. De uitzonderingen zijn wat mij betreft To Your Brethren in The Dark, het titelnummer en Midnight Serpent. De rest is zeer matig, om van het verschrikkelijke Blood Cracks Open The Ground nog maar te zwijgen.

[Wessel]

Ik vind het een sterke en juist behoorlijk meeslepende, sfeervolle plaat geworden die ik al behoorlijk vaak gedraaid heb en ook live in 013 deden de nieuwe nummers het goed! En de hoogtepunten die cataclysm child noemt zijn voor mij ook de beste nummers. Wellicht draagt de intrede van de herfst ook bij aan mijn waardering ervan.

[MadTinus]

Iemand "Satyricon & Munch" al gehoord? Ik zit er nu naar te luisteren, poeh, het is behoorlijke zit. Een instrumentaal stuk van 56 minuten, filmische muziek die weinig te maken heeft met wat je van de band kent. Kan niet zeggen dat ik er heel warm van word.

[Persistence]

Same, ik waardeer de creatieve poging om iets nieuws uit te proberen in een kunstzinnige context maar ik hoef het voorlopig niet nog eens te luisteren.

[Johan]

Inderdaad. Ik heb 'm twee keer opgehad, maar dit nestelt zich niet of wel heel langzaam..

[Heyoka]

Nee, het is niks wat mij betreft. Ik heb het in ieder geval niet uit kunnen zitten.

[Amibor]

Tja, waarom dit dan onder de noemer Satyricon verschijnt is mij een raadsel. Gooi het dan even de wereld in onder een andere naam ofzo, dit voelt meer als een uitstapje. Niet heel boeiend verder. Ach, verder is imho Satyricon toch allang over hun hoogtepunt heen, met alle nieuwe gave black die nu de wereld in wordt geslingerd heb ik er niet echt behoefte meer aan. Maar Satyr, prove me wrong, graag zelfs.

[Johan]

Het is geen Lou Reed & Metallica - Lulu, maar daar moest ik wel aan denken aangezien het bijzonder weinig meer te maken heeft met de normale activiteiten van de band. En ze hebben toch ook al weer een redelijke tijd geen plaat meer gemaakt? 2017 de laatste dacht ik. Ik vind de laatste 4 echte albums prima platen, dus wat mij betreft mogen ze wel weer een echt album maken in plaats van dit ding.