Thrash / Speed Metal XIII

[bakvet]

Vanwaar die haat tegen Testament? Die band heeft de nodige klassiekers gemaakt (The Legacy is toch werelds qua songmateriaal?) en levert nog steeds vette, relevante thrashplaten af (Titans Of Creation grijsgedraaid!).

Misschien komt het omdat Testament een typische referentieband is? Band belichaamt wel alle elementen die bij thrash metal horen en kan soms wat veilig klinken.

Klinisch en steriel. En kopiëren van Metallica, zoals wel meer bands eind jaren '80. En dat had Metallica door en die gingen andere koers varen met ... And Justice For All. Geen haat voor Testament: ik luisterde The Legacy regelmatig, vooral voor de gitaarsolo's. De muziek doet me alleen niks en ik houd niet van de zang van Chuck Billy. Ik begrijp oprecht de populariteit van Testament niet.

[Jeroen]

MIdnight vind ik live gaver dan op plaat. Eigenlijk een beetje het tegenovergestelde van Testament.

Ik zal The Legacy nog eens opzetten. Mijn eerste Testament plaat was The New Order en die is nog steeds favoriet. Verder heeft het alle elementen van een goede thrashband maar lijken ze op de een of andere manier altijd op safe te spelen en weinig memorabels te schrijven.

Hoezo klinkt een band waarvan de laatste paar albums Steve DiGiorgio en Gene Hoglan op bas en drums hebben nergens uitzonderlijk? Waarom is het geluid live altijd kut en keihard? Dan ga ik liever naar Exodus, die weten zelfs zonder Gary Holt een van de beste live thrashshows die ik ooit heb gezien neer te zetten.

Dat laatste is echt onzin, vind ik. Ik heb prachtshows gezien met geweldig spel en een subliem geluid. Wel vaak de clubshows.

En dat uitzonderlijke? Dat songwriter Eric Peterson er meestal in slaagt om al die topmuzikanten in dienst van een liedje te laten spelen. Als je DiGiorgio technisch wil horen freaken, is er al een Sadus of één van zijn andere duizend projecten. Als je Hoglan met drumstel van de trap af wil horen sodemieteren, kun je toch terecht bij Death of Dark Angel?

Wat jij zegt, zie ik juist positief. Bij Testament draait het nooit om krachtpatserij (terwijl dat er wel degelijk in zit). Er is altijd een duidelijke song. Is dat veilig? Misschien. Maar er zijn genoeg thrashbands die enkel een bak riffs op je afvuren, zonder goede structuur.

Die laatste plaat alleen al. Louter krakers. Zelfs langs de objectieve meetlat is die cd goed.

[Jeroen]

Vanwaar die haat tegen Testament? Die band heeft de nodige klassiekers gemaakt (The Legacy is toch werelds qua songmateriaal?) en levert nog steeds vette, relevante thrashplaten af (Titans Of Creation grijsgedraaid!).

Misschien komt het omdat Testament een typische referentieband is? Band belichaamt wel alle elementen die bij thrash metal horen en kan soms wat veilig klinken.

Klinisch en steriel. En kopiëren van Metallica, zoals wel meer bands eind jaren '80. En dat had Metallica door en die gingen andere koers varen met ... And Justice For All. Geen haat voor Testament: ik luisterde The Legacy regelmatig, vooral voor de gitaarsolo's. De muziek doet me alleen niks en ik houd niet van de zang van Chuck Billy. Ik begrijp oprecht de populariteit van Testament niet.

Steriel en Metallica? Vooruit. Kan ik inkomen op de platen tussen The Legacy en Low. En Chuck is misschien niet altijd veelzijdig, maar wel onlosmakelijk verbonden. Dat stemgeluid klinkt toch veel krachtiger, toegankelijker en aangenamer dan dat getetter van Souza, notabene zijn voorganger. Wat heb ik me aan dat gekrijs gestoord de laatste keer dat ik Exodus zag. Dan liever een melodieuzere stem die minder stoort en afleidt.

[KoenM]

Souls of Black is w.m.b. wel een redelijk nietszeggende plaat. Ook vind ik het album Practice what you Preach maar zozo. En The Ritual is idd een beetje het Black Album van de Aldi. Dus daarin volg ik wel.

Maar The Legacy, The New Order, The Gathering, Titans of Creation... maar ook Demonic en Low, geweldige knallers met een duidelijk eigen smoel.

[Jeroen]

Ik kan me een interview herinneren met Gene Hoglan uit de Demonic-periode. Daarin gaf hij aan dat hij zoveel had opgestoken tijdens de albumopname. Waarom? Omdat hij naar eigen zeggen leerde dat je je als muzikant ook soms moet inhouden, om dynamiek te creëren, zodat je des te harder toe kan slaan op bepaalde momenten. Tekenend voor de stijl van Testament. In dienst van de song.

@KoenM: Ben ik het wel mee eens. Souls Of Black was mijn eerste album van Testament, dus ergens heb ik er wel een zwak voor (vooral voor The Legacy en het titelnummer), maar niet alle nummers beklijven. Veel van die songs lijken puur te zijn geschreven om ruimte te bieden aan de gitaarcapriolen van Skolnick. Die zijn aantrekkelijk, al zijn ze niet voldoende om de composities te dragen. Bovendien ben ik bepaald geen fan van producent Alex Perialas. Dat iele, holle en nogal blikkerige geluid was kennelijk toentertijd het summum voor veel thrashbands, maar de eerste vier platen van Testament klinken niet echt krachtig. En op Practice What You Preach en Souls Of Black was al elk beetje leven eruit geperst. Die albums klinken irritant licht.

Datzelfde flikte Perialas vervolgens bij de derde cd van Flotsam And Jetsamn. When The Storm Comes Down bevat te gekke nummers, maar klinkt als een natte krant. Iel tot en met.

Goed dat je The Gathering trouwens even noemt. Dat is wat mij betreft een absoluut hoogtepunt in het genre. En dat zonder al te veel gitaarsolo's. De eerste zit pas in het derde nummer ofzo. Dat zegt ook weer wat over Testament. Heb je James Murphy in je band, laat je hem wachten.

[Lennert]

The New Order en Low staan voor mij op praktisch gelijke voet.

Maar Testament laatst live was goed, en alsnog te lang voor me. Paula had ze nog nooit gehoord en die merkte al vrij snel op dat alle nummers voor haar hetzelfde klonken. Toen ik daar even op ging letten, merkte ik dat ze qua drumpartijen echt wel gelijk had. Soleerwerk was fenomenaal en het was echt wel een goed optreden op Into The Grave, maar ook een band die van mij niet langer dan een uur moet duren.

[Jeroen]

Zeker de oudere nummers en dan vooral die van de albums The New Order t/m Souls Of Black lijken soms te veel op elkaar ja.

[KoenM]

The Gathering is mijn favoriete Testament album. Enorm veel power en ijzersterke songwriting.

[Shreds of Sanity]

MIdnight vind ik live gaver dan op plaat. Eigenlijk een beetje het tegenovergestelde van Testament.

Ik zal The Legacy nog eens opzetten. Mijn eerste Testament plaat was The New Order en die is nog steeds favoriet. Verder heeft het alle elementen van een goede thrashband maar lijken ze op de een of andere manier altijd op safe te spelen en weinig memorabels te schrijven.

Hoezo klinkt een band waarvan de laatste paar albums Steve DiGiorgio en Gene Hoglan op bas en drums hebben nergens uitzonderlijk? Waarom is het geluid live altijd kut en keihard? Dan ga ik liever naar Exodus, die weten zelfs zonder Gary Holt een van de beste live thrashshows die ik ooit heb gezien neer te zetten.

Dat laatste is echt onzin, vind ik. Ik heb prachtshows gezien met geweldig spel en een subliem geluid. Wel vaak de clubshows.

En dat uitzonderlijke? Dat songwriter Eric Peterson er meestal in slaagt om al die topmuzikanten in dienst van een liedje te laten spelen. Als je DiGiorgio technisch wil horen freaken, is er al een Sadus of één van zijn andere duizend projecten. Als je Hoglan met drumstel van de trap af wil horen sodemieteren, kun je toch terecht bij Death of Dark Angel?

Wat jij zegt, zie ik juist positief. Bij Testament draait het nooit om krachtpatserij (terwijl dat er wel degelijk in zit). Er is altijd een duidelijke song. Is dat veilig? Misschien. Maar er zijn genoeg thrashbands die enkel een bak riffs op je afvuren, zonder goede structuur.

Die laatste plaat alleen al. Louter krakers. Zelfs langs de objectieve meetlat is die cd goed.

Best mogelijk dat ze in clubs beter zijn, maar als je het op festivals telkens opnieuw voor elkaar krijgt om waardeloos geluid te hebben, ook in vergelijking met de bands om je heen, dan maak je geen reclame voor je clubshows.

Je doet nu net alsof er een tegenstelling is tussen in dienst van het nummer spelen en uitblinken. Ik wil Hoglan niet "met drumstel van de trap af horen sodemieteren". Schrijf gewoon nummers waarin elke muzikant de kans krijgt zijn vaardigheden te laten zien, in plaats van een van de beste rimtesecties die er is het tempo te laten aanhouden in saaie eenheidsworst.

[Jeroen]

Volgens mij is dat niet wat ik bedoel. En dat laatste is gewoon niet waar. Welke platen ken je goed, als ik vragen mag?

[Shreds of Sanity]

Ik zal Titans of Creation nog eens opzetten als nog eens opzetten als jullie die zo goed vinden. Laatste keer dat ik dat deed klonk het als een voortzetting van wat ze op Brotherhood of the Snake deden, die al weinig memorabel was, net zoals de veel gehypete comebackplaat The Formation of Damnation uiteindelijk niet meer was dan een teruggreep naar hun oude geluid zonder memorabele songs.

The Gathering is goed. Daar ben ik het gewoon mee eens.

[Jeroen]

Ik vind The Formation Of Damnation supergaaf . Heerlijke verzameling melodieuze thrashsongs. Titans Of Creation heb ik talloze malen gedraaid tijdens lange hardlooptochten. Kan die schijf inmiddels dromen, maar vervelen doet ie me niet.

[KoenM]

In mijn band zijn ze ook allemaal fan van The Formation... niet slecht, maar de echte klik heeft dat album nooit gemaakt bij mij.

[Jeroen]

Ach ja, Testament. De meningen zijn verdeeld en dat mag. Ik blijf echter een warm pleitbezorger. Vroegere maat van mij kreeg maar geen genoeg van The New Order. Ik heb die plaat altijd maar half geslaagd gevonden. Ik hoor die tracks liever op de live-platen. Op het geweldige Live In London of Live At The Fillmore bijvoorbeeld. Testament heeft echt geweldige live-albums gemaakt.

[Ernst]

Ik vind Midnight de leukste nieuwe thrash band, zowel live als op plaat. Black-thrash, misschien ook wat meer qua geluid wat ze vroeger speed-metal zouden noemen, maar kan toch wel in dit lijstje denk ik.

Die ga ik komend weekend live zien. Ben erg benieuwd. Vind ze op plaat erg leuk, maar toch luister ik het dan weer bekant nooit. Net teveel herrie, denk ik.

Live super gaaf. Heb ze vorig jaar met Ruud gezien in eindhovuh.

[Ernst]

Op basis van die discussie omtrent Testament nog eens named achter welke oude thrash band ik nog wel eens met plezier draai. Holy Terror kwam eigenlijk gelijk nij me op. Deze band past dat iele geluid wel. Echt jammer dat het bij twee albums is gebleven.

[Jeroen]

Ja te gek! Voor Mindwars is super. En iel? Och, wel lekker rauw.

[bakvet]

Heb The Gathering en Brotherhoof of the Snake nog eens geluisterd maar ik voel het niet. Ik houd meer van thrash met een speed metal basis zoals Power and Pain van Whiplash en Forward To Termination van Sacrifice. Het gelikte van met name de Amerikaanse thrash bands van na '85 raakt me niet. Het was voor mijn tijd, maar volgens mij was er toen ook een thrash hype. Luisterde vandaag weer eens naar de eerste twee albums van Annihilator en herinnerde me dat die band begin jaren '90 nog ontzettend populair was, ook bij veel gasten die later gabber werden; thrash verdween van het toneel toen gabber opkwam, terwijl death en black metal nog wel even populair bleven.

Oh ja, en Exodus vind ik ook niks aan behalve hun allesverwoestende debuut.

[Jeroen]

Whiplash. Daar noem je nou een band die het voor mij niet echt heeft. Met uitzondering van Insult To Injury, want die is te gek. Maar ja, toen hadden ze ineens even een goede zanger en een melodieuzer geluid.

Over het algemeen kan ik bijna alle stromingen binnen thrash wel waarderen. Alleen de Braziliaanse niet echt. Te rommelig en te simplistisch. Ook Sepultura vind ik weinig spannend. Veel van die bands vind ik te eendimensionaal.

Grappig genoeg vind ik Razor uit Canada dan wel weer megavet. Toch ook meer meesters in de effectiviteit dan in technisch vernuft.

[innuendo]

Ik ben echt al jaren uitgekeken op Testament en ik baal iedere keer weer wanneer ze aangekondigd worden voor festivals waar ik heen ga. Mijn mening hier is wel bekend, geloof ik. Met name Chuck Billy komt altijd over als iemand voor wie dit niets meer dan een baan is. Als er bij hem ooit het heilige vuur gebrand heeft, dan is dat al jaren gedoofd. Ik snap maar niet waarom het publiek er nog steeds mee wegloopt. Laatste keer Dynamo Metalfest was het ook weer ronduit slecht. Toch vind ik hun laatste plaat dan wel weer goed.

[Jeroen]

Nou vind ik het geluid op het huidige Dynamo wel vaak slecht.

[Shreds of Sanity]

Ik heb The Gathering ook nog eens herbeluisterd en die plaat knalt van begin tot eind. Punt.

Ik heb ook Titans of Creation beluisterd en die pakt mij toch niet helemaal. Dat ligt vooral aan Chuck Billy's vocalen die elk nummer precies klinken zoals je verwacht dat ze gaan klinken. Ik neem terug wat ik zei over dat Gene Hoglan hier alleen maat houdt, want hij levert wel echt een goede drumprestatie af.

[Jeroen]

Zo zie je maar dat discussies vruchtbaar kunnen zijn . Bedankt daarvoor. Dat mis ik hier de laatste tijd toch wel. Lekker over en weer zeiken over bandjes. Dat vind ik toch veel leuker dan al die flauwe fotofucks en memes.

Wat betreft Chuck. Ik kan me er alles bij voorstellen. Maar ik vind die stem gewoon zo ontzettend gaaf. Charismatisch vooral. En alleen daarom al vind ik de zang vet. Juist op Titans vind ik hem wel wat gevarieerder zingen, maar ik begrijp je punt. Ik hoor dit nog steeds liever dan het inspiratieloze geschetter waar Souza de laatste jaren mee voor de dag komt. Alsof hij even op een middagje die platen in kwam zingen.

[KoenM]

De laatste jaren borrelt er iets in de crossover tussen thrash metal en hard / metalcore. En dan bedoel ik rauwe en harde metalcore zoals die in de tweede helft van de jaren 90 furore maakte. Uiteraard hadden we frontrunner Power Trip (RIP Riley Gale), maar bands als Inhuman Nature, High Command, End it, Drain, Iron Age (laatste plaat uit 2011, maar nog steeds actief volgens Metal-Archives), Lowest Creature, Enforced, Fugitive, Foreseen, Toxic Shock, etc, raken bij mij allemaal de juiste snaar. Furieus, rauw edoch voldoende helder geproduceerd en regelmatig een flinke streep lyricale maatschappijkritiek. Echte agressieve moshpit-catharsis zonder te verzanden in eenvoud.

Iemand heeft heel wat bands in dit genre verzameld:

[Ernst]

Het lijkt wel veel op elkaar, maar er zit veel goed spul in die lijst. Lijkt wel goeddeels een underground dingetje te blijven heb ik het idee, zie niet echt veel van dit soort bands op metal festival programmering staan.

[Jeroen]

Verkleinde afbeelding. Klik om te vergroten.

De demo's dus. Alleraardigst!

[Shreds of Sanity]

Ik luister nu naar Warsenal, een lekker energieke Canadese thrash metal band.

Het gitaarwerk doet mij soms wat denken aan vroege Megadeth, met lekker veel geshred. Het heeft wat van die jonge honden energie die een album als Metallica's KIll em All ook heeft. Dat zijn nogal grote namen om een band mee te vergelijken, en ik wil niet de indruk wekken dat dit op dat niveau is, maar het is wel heel erg lekker. Het is vooral het spelplezier dat er vanaf springt. Een titel als Lords of Rifftown, zegt wat dat betreft veel over de sfeer die de songs oproepen, hoewel je zeker niet moet denken dat het richting party thrash zoals Municipal Waste gaat. Het lijkt meer op oude Destruction. Af en toe wordt een onverwachte zijsprong gemaakt die me nog wel eens aan Voivod doet denken, maar misschien is dat vooral de Canadese thrash associatie in mijn hoofd.

Erg leuke ontdekking!

[Mollusk]

Het lijkt wel veel op elkaar, maar er zit veel goed spul in die lijst. Lijkt wel goeddeels een underground dingetje te blijven heb ik het idee, zie niet echt veel van dit soort bands op metal festival programmering staan.

Drain stond op Dynamo en dat was fantastisch.

[KoenM]

Power Trip heeft afgelopen weekend een reünie gedaan met de zanger van Fugitive (andere band van gitarist Blake Ibanez). Eerste keer dat de w.m.b. beste thrashband van de laatste 20 jaar op een podium stond na het overlijden van zanger Riley Gale in 2020. Hopelijk volgt er een tour, want Gilmore doet het niet beroerd als vocalist.

[Appelflap]

gitarist Blake Ibanez

Dat is per definitie een goede gitarist (ik heb m nog nooit gehoord)

[zwarte krijser]

Ik luister alleen naar ouwe thrash, het oude Sepultura is favoriet, wat van Kreator of Sodom kan zo nu en dan wel. En Slayer natuurlijk. Eigenlijk het meeste wat oud is, als het maar oud is dus. Zo nu en dan komen er 'nieuwe' thrash bands bij maar het is me niet duidelijk wat ze toevoegen. Laatst was Warbringer op Dynamo Metalfest, en daar zouden we het dan van moeten hebben in deze dagen waar het om thrash gaat? Mijn oordeel: leuk, in de jaren '80.

[KoenM]

Power Trip. Vektor. Lowest Creature. High Command. Enforced.

Maar goed. Ik had nog wat over van de lunch, dus ik moet het ergens kwijt.

[Ernst]

Voor de liefhebber: de Canadese band Sacrifice is geboekt op het Alcatraz festival 2024. Bijzonder goede 80s thrash die ik nooit verwacht had te zien op dat festival. Ook enige Europese show in 2024.

[KoenM]

Nieuwe single van harde bazen Enforced.



Iets minder nieuwe single van minstens even harde bazen Fugitive.

Beiden harde (nee, echt) crossover thrash.

[dako]

Heeft iemand al een mening over de nieuwe Gama Bomb?

[innuendo]

Ze zetten de laatste tijd best lollige filmpjes op tiktok

[dako]

Op Twitter vind ik ze ook leuk.
Qua muziek ben ik geneigd het een eindeloze herhaling van het eerste album te vinden. Ik wil er heel graag positief over zijn, maar mweh.

[innuendo]

Ik vind hun derde album het beste. Daarna is het allemaal wel geinig. Ik zal de nieuwe nog wel proberen.

[bakvet]

Kende Gama Bomb enkel van naam, maar is dit niet min of meer wat Anthrax en Overkill 35 jaren geleden deden?

[Jeroen]

Ja, maar dan zonder de memorabele songs, vind ik. Echt een band die ik alleen live tof vind, vanwege de energie.

[Jeroen]

Divine:Decay. Gaaf bandje. Twee albums gemaakt met beulen van riffs en songs. Super!