Dimmu Borgir II

[Jeroen]

Inderdaad en ze hebben wel een punt wat hem betreft. Live was ie lang niet zo overtuigend, hij miste geregeld een paar noten, of hij stond opeens heel vreemd in de mix met een dof casio-achtig geluid (Dynamo 2004). Nee, hij mocht in de studio wel eens leuk uitpakken, maar live waren het slechts de ondersteunende en atmosferische stukken (twee of drie toetsen ingedrukt houden dus) die werkelijk overeind bleven. Meer had die sound live ook niet nodig (zoals men op Wacken 2007 bewees). Op PEM en DCA waren het toch de orkestrale stukken die niet van zijn hand waren (meestal bedacht door Shagrath en daarna uitgeschreven en gearrangeerd door een dirigent waarvan de naam me even ontschoten is) die de meeste sfeer toevoegden. Op de bonus dvd bij In Sorte Diaboli wordt ook al gezegd dat hij ietwat aan de late kant begonnen was met het toevoegen van de keyboards en dat het intro voor The Serpentine Offering heel gehaast afgemaakt moest worden. Het klinkt goed hoor wat hij daar doet, maar zoals gezegd, het is zeker geen onoverkomelijk gemis.

Ennuh.. many, many years? Wat een gesnuif, het is niet dat hij 30 jaar in die band heeft gespeeld. Nu niet meer huilen.

[Orklord]

Maar op Dynamo 2004 was de hele band een ramp en Agent Steel erna was geweldig

[Jeroen]

Klopt ja, wat een slecht optreden, één van de slechtste optredens die ik tot nu toe heb gezien. De hele band stond er bovendien bij alsof ze totaal geen zin hadden, plus dat het waterige zonnetje ook niet echt meehielp aan de beoogde duivelse sfeer. Meer tijd besteed toen aan lullen met Oak de IJscoman. Opmerkelijk is wel dat één van de beste concerten die ik ooit zag ook van Dimmu Borgir was en wel op het reeds genoemde Wacken 2007. De dvd met die show koester ik nog steeds, weer-ga-loos!

Tja Agent Steel, niet de beste show die ik van ze zag (met dank aan die dove geluidsman) maar zeker een verademing na het geklungel van DB. Op die dvd klinkt het wel wat beter, gelukkig.

[ketter]

Op PEM en DCA waren het toch de orkestrale stukken die niet van zijn hand waren (meestal bedacht door Shagrath en daarna uitgeschreven en gearrangeerd door een dirigent waarvan de naam me even ontschoten is) die de meeste sfeer toevoegden.

Maar daar ging het toch juist over? Aan wie nu precies de credits van bepaalde nummers toekomen? De wikipedia pagina van death cult armageddon(goed, niet de meest betrouwbare site ter wereld) doet toch vermoeden dat mustis wel een behoorlijk dikke vinger in de pap had als het op de orchestrale stukken aankomt.

[Jeroen]

Het zal best, maar het is algemeen bekend dat Shagrath naast zanger ook toetsenist is (o.a. bij Ragnarok en Fimbulvintr) (plus dat ie ook gitaar en bas speelt) en in veel van de keyboardpassages hoor je duidelijk zijn invloed qua melodielijnen. Tuurlijk, Mustis kon ook altijd zo'n groots geluid neerzetten, maar met een hoop geld en een dure studio kun je momenteel heel erg veel. Ik dacht eerst dat het intro van The Serpentine Offering ook van een orkest afkomstig was.

[MadTinus]

Galder speelt bij Old Man's Child ook toetsen, dus in de studio is het sowieso geen probleem.

[ketter]

Het zal best, maar het is algemeen bekend dat Shagrath naast zanger ook toetsenist is (o.a. bij Ragnarok en Fimbulvintr) (plus dat ie ook gitaar en bas speelt) en in veel van de keyboardpassages hoor je duidelijk zijn invloed qua melodielijnen. Tuurlijk, Mustis kon ook altijd zo'n groots geluid neerzetten, maar met een hoop geld en een dure studio kun je momenteel heel erg veel. Ik dacht eerst dat het intro van The Serpentine Offering ook van een orkest afkomstig was.

Shagrath heeft maar relatief bij kort ragnarok gezeten (volgens MA in '97) en van Fimbulwinter is na '94 niks meer gehoord. En jij kan dan nog duidelijk de invloed van Shagrath terughoren op albums die jáááren later zijn gemaakt? Ik weet niet wie nu precies verantwoordelijk is geweest voor die key composities, maar ik denk niet dat er hier veel mensen zijn die dat wel weten. Dit is puur speculeren.

[HellcommandeR]

In het boekje van PEM staat bij de foto van Shagrath volgens mij ook dat hij synthesizer speelt. Maar ik ben eigenlijk vooral benieuwd wat Daray presteert op het nieuwe album. Afgaande op de live-clips van youtube speelt hij het werk van Nick Barker vrijwel vlekkeloos na. Iets wat niet alle vervangende drummers bij Dimmu is gelukt.

[havenblaster]

Dat heeft Tony ook prima gedaan.

[Geheim_502]

Enthroned Darkness....

Voor mij persoonlijk de beste Dimmu plaat omdat hierin
agressie op een mooie wijze wordt afgewisseld met sferische
stukken zonder dat er allerlei orkesten mee gemoeid zijn. Ik vind
de latere platen daar in toch wat te overdreven.

[Jeroen]

[..]


Shagrath heeft maar relatief bij kort ragnarok gezeten (volgens MA in '97) en van Fimbulwinter is na '94 niks meer gehoord. En jij kan dan nog duidelijk de invloed van Shagrath terughoren op albums die jáááren later zijn gemaakt? Ik weet niet wie nu precies verantwoordelijk is geweest voor die key composities, maar ik denk niet dat er hier veel mensen zijn die dat wel weten. Dit is puur speculeren.

Niks geen speculatie aan hoor, de composities zijn al sinds het begin vooral het werk van Silenoz en Shagrath. Die laatste heeft wat betreft de keyboards altijd de grootste vinger in de pap gehad, terwijl Mustis pas op In Sorte Diaboli voor het eerst écht heeft uitgepakt met het reeds genoemde intro. Natuurlijk was het hij die de keyboards bespeelde, maar de melodielijnen en partijen zijn niet zelden uitgewerkt door anderen binnen de band. Maakt ook verder geen zak uit, het gaat om het totaalplaatje en dat vind ik altijd goed te pruimen. Deze band heeft geen écht zwakke albums uitgebracht en het zal me werkelijk koel aan de kont roesten dat de ware black metalmannen hier niets mee kunnen.

[MadTinus]

Dat heeft Tony ook prima gedaan.

Prima drummer, maar 'de partijnen van Barker naspelen' deed hij niet, hij heeft duidelijk een andere stijl. Dat Daray dat kennelijk wel doet, dat is mooi, want de albums waarop Barker meespeelt, zijn in ieder geval qua drums de vetste Dimmu albums.

[Jeroen]

met dank aan triggers, dat dan weer wel.

[MadTinus]

Dat is alleen het geluid, hij speelt het wel allemaal in. Live speelde hij het ook moeiteloos na, dat is op de 'World Misanthropy' DVD te zien.

[Jeroen]

Hij speelt live ook met triggers, wat ik overigens niet om aan te horen vind. Vooral bij Exodus afgelopen jaar overstemde hij menig vette riff met dat irritante getik. Het is een goede drummer, dat wel en ik vind het prima als men hier en daar een foutje herstelt, maar full time triggers komen me doorgaans de neus uit.

[MadTinus]

Dat ben ik met je eens, het geluid kan irritant zijn, vooral live zijn die hysterisch clickende bass drums vervelend. Ze leggen echter ook ieder onstrakheidje genadeloos aan de dag, dus live achter triggers verbergen is een stuk lastiger dan in de studio.

[Edwynn]

Ik heb ook nooit begrepen waar al die triggers voor nodig zijn. Bands die zonder doen, klinken vaak veel authentieker imo.

Overigens heb ik op het debuut gestemd. Ik ben geen hele grote Dimmu Borgirfan, maar de eerste twee platen vind ik erg sfeervol.
Vanaf Enthrone...vind ik de albums wat moeilijker te beluisteren. Vooral op Enthrone... staat wel een aantal prachtige melodieën maar ik zet het album na een paar nummers altijd weer af. Dat geldt ook voor de daaropvolgende platen. Dat komt ook mede door die vervelende drang naar een perfect geluid wat eigenlijk alleen maar resulteert in een ontzettend flauwe inwisselbare Abyss sound.

[Jeroen]

Dat vind ik op Enthrone nog wel meevallen. Het valt me wel op dat ik Spiritual Black Dimensions eigenlijk vrijwel nooit draai, ook al is die qua nummers heel erg goed. Ik vind die plaat nogal vermoeiend. Het meer open en harde geluid van Puritanical boeit dan wel weer wat langer.

[cataclysm child]

Ja klopt wel wat je zegt over Spiritual Black Dimensions, een nogal drukke sound. Maar staan zoals je zegt wel enkele parels op. Ik denk hierbij aan Reptile, The Promised Future Aeons, The Insight and the Catharsis en Arcane Lifeforce Mysteria.

[cataclysm child]

DIMMU BORGIR: New Album 'Will Sound Absolutely Massive And Heavy, Dark And Epic!' - Sep. 8, 2009

Norwegian symphonic black metallers DIMMU BORGIR have issued the following update:

"We're more than halfway into [the songwriting process for DIMMU BORGIR's new album] at this point and to say we're excited about this material would be an understatement! There will be an orchestra and a choir which we still have to pick out, but judging from what we have so far and what is brewing, it's going to sound absolutely massive and heavy, dark and epic!"

Dat klinkt als iets dat op Death Cult Armageddon zou kunnen lijken, wat ik persoonlijk zeer leuk zou vinden. En Shaggers op de keys blijkbaar

[Nielsch]

Afwachten... Ik weet niet precies wat ik van een nieuw Dimmu Borgir album moet verwachten. Een album zonder keys zou een keer gaaf zijn.

[Hieronimus]

Lichtelijk loos statement als je dat plaatje erboven ziet.

(Jaja, hypothetisch, ik weet het.)

[Geheim_502]

En daarbij vind ik dat keyboards gewoon horen
bij Dimmu Borgir. Hoewel de keyboards in bepaalde albums
(bijv. Deathcult....) overheersend zijn, zijn ze
uiteindelijk toch niet weg te denken. Bij bijv. Enthroned...en
Stormblast passen ze goed in het geheel.

[sanguis]

Ik had vandaag EDT weer na lange tijd eens opstaan in de auto en de keyboard partij van Entrance deed me ineens denken aan het nummer Through Corridors of Oppression van Shining.

[cataclysm child]

DIMMU BORGIR: New Album Update - June 1, 2010

Norwegian symphonic black metallers DIMMU BORGIR have announced their collaboration with Norwegian composer and Berklee College of Music summa cum laude alumnus Gaute Storaas, the 51 member KORK (the Norwegian Radio Orchestra) and the 38-member Schola Cantorum Choir for the band's as-yet-untitled new album.

To date, over 101 musicians have lent their talents to the making of the CD.

Composer Gaute Storaas shares some insight on what it's like to work with DIMMU BORGIR: "There have been several attempts of dressing up rock bands in suits, bow ties and symphonic splendor, to various degrees of success. Working with DIMMU BORGIR is quite different. Their music is epic, thematic and symphonic already from the creation; they are clearly having an orchestral approach to composing. My role in this is sometimes just to transcribe their themes, sometimes to take their ideas, tear them apart and build them back up in ways that are true to the band's intentions. The music must also be both interesting and playable for the musicians, and hopefully, meet the quality standards of the orchestral world."

DIMMU BORGIR's ninth studio album will be released in Germany on October 8, in the rest of Europe on October 11, and in North America on October 12 via Nuclear Blast Records.

Toch wel benieuwd naar eigenlijk.

[EricMaiden]

Hij zou toch in eerste instantie in juni dit jaar uitkomen? maar goed, ben al blij dat er eindelijk weer wat nieuws is! Laat maar komen, ik wacht met smart (als het maar beter is dan In Sorte Diaboli)!

[Nielsch]

In Sorte Diaboli was zeker geen slechte plaat. Maar meer dan dat was het eigenlijk ook niet. Ik hoor liever weer een tweede EDT of PEM. Ik ben wel benieuwd in ieder geval.

[ketter]

Ik vond In Sorte Diaboli echt bedroevend. De enige schijf die imo echt bagger is van Dimmu Borgir...

[Jeroen]

Laten we nou niet overdrijven. Qua gitaarwerk vond ik die plaat eigenlijk best lekker. Er stonden niet echt uitschieters op, maar het album bood wel een zekere constante kwaliteit, waardoor ik het af en toe nog wel eens draai. Het is geen geweldenaar, maar dankzij het goede riffwerk, de sfeervolle passages en de veel fellere zang dan op DCA kan ik er goed naar luisteren.

[ketter]

Laten we nou niet overdrijven. Qua gitaarwerk vond ik die plaat eigenlijk best lekker. Er stonden niet echt uitschieters op, maar het album bood wel een zekere constante kwaliteit, waardoor ik het af en toe nog wel eens draai. Het is geen geweldenaar, maar dankzij het goede riffwerk, de sfeervolle passages en de veel fellere zang dan op DCA kan ik er goed naar luisteren.

Fellere zang? Ik vond 'm juist stukken monotoner dan op DCA. De nummers wisten me ook totaal niet te boeien, met uitzondering van The Serpentine Offering en The Sacrilegious Scorn. Veel te veel herhaling, en ik vond de lyrics ook veeeel minder interessant dan op de vorige platen - die ik overigens bijna allemaal wel grijs heb gedraaid.

Afijn, als het goed is weet je m'n mening over dat album omdat dat toen één van de twee 'tryouts' was om bij MF te komen

[Jeroen]

Welja, ik vond DCA zelf teveel van het goede. Te vol gepropt en te 'gemaakt'. Daarom ervaarde ik In Sorte Diaboli destijds als een verademing. Gestript van de overtollige bombast, maar in de kern een stuk feller en met de agressie van een plaat als PEM. Het enige probleem is dat de nummers niet op kunnen tegen de krakers van dat album, maar na DCA vond ik het wel weer lekker om vooral gitaren te horen en een pissige Shagrath.

Maar goed, ik heb persoonlijk het meest met albums als Stormblast (zowel het origineel als de remake, jawel), Enthrone Darkness Triumphant (stuk voor stuk topnummers) en PEM (die titel ga ik niet helemaal uitschrijven, zo achterlijk is ie). Spiritual Black Dimensions vond ik ook wat te vol en vermoeiend, ondanks dat het qua composities (in de basis) een sterke schijf is. For All Tid is ook leuk, maar die draai ik eigenlijk nooit. Als ik dan een nummer van die plaat draai, dan is het de heropname van Raabjørn Speiler Draugheimens Skodde die op Enthrone Darkness Triumphant en Godless Savage Garden staat, sterker nog, dat vind ik samen met In Death's Embrace, Kings of the Carnival Creation en A Succubus In Rapture het gaafste nummer van de band. Vlak trouwens de eigen nummers op Godless Savage Garden (geniale hoes ook) niet uit, behoort tot het beste van Dimmu Borgir wat mij betreft, vooral waar het Moonchild Domain betreft.

[cataclysm child]

Ik moet Bart toch bijtreden wat Death Cult Armageddon betreft. Na EDT vind ik dat veruit hun sterkste album. Begrijpelijk dat sommige de plaat wat over the top vinden, maar ik ben persoonlijk helemaal weg van dat bombastisch geweld.

In Sorte Diaboli vond ik ook maar matig. Wel een coherente plaat, maar te 'gewoontjes' naar mijn mening. Enkel The Serpentine Offering en, toegegeven, het magistrale The Invaluable Darkness draai ik nog regelmatig.

Nu weet ik echter niet goed wat te verwachten van Dimmu sinds het vertrek van Mustis en vooral Vortex. Ook op gebied van eventuele toekomstige optredens ben ik benieuwd. Ze mogen me alleszins verrassen.

[Jeroen]

Met zo'n forumnaam had ik ook niet anders verwacht. Dat is uiteraard je goed recht

[cataclysm child]

Met zo'n forumnaam had ik ook niet anders verwacht. Dat is uiteraard je goed recht

Haha tja. Misschien heeft het er ook wel mee te maken dat Death Cult Armageddon indertijd mijn eerste kennismaking met Dimmu was en tegelijk eigenlijk het eerste extreme metalalbum dat ik kocht.

[Jeroen]

Precies wat ik heb met Enthrone Darkness Triumphant. Ik leende het van iemand waar ik bij in de bus zat na een excursie naar Amsterdam (toen ik in de tweede zat volgens mij) en hij heeft de hele terugweg niet teruggekregen. Geweldig album

[Ekibyougami]

Van In Sorte Diaboli vond ik de eerste 2 nummers behoorlijk gaaf, de rest trok ik minder. Ben inderdaad benieuwd wat ze gaan brengen nu Vortex weg is, en die Musti knakker.

[Ho, woord vergeten]

[Nielsch]

Vortex vind ik niet een extreem gemis. Ik zag hem veel liever in Arcturus. Hij klonk soms wat geforceerd. Ik hoop op een knaller zoals ETD maar dat zal er wel niet in zitten.

[Jeroen]

Laten we de Borknagar albums met zijn zang niet vergeten. Colossus!!

[Satyr]

Laten we de Borknagar albums met zijn zang niet vergeten. Colossus!!

Ja, dat had je live eens moeten horen... Vintersorg kan het gelukkig live wel aan.

[Jeroen]

Haha, daar heb je een punt. Maar toch, ik mag The Archaic Course en Quintessence graag horen. Zang is prima op plaat.

[RadiumAngel]

Ondanks dat Mustis en Vortex goede muzikanten zijn, worden ze denk ik toch wel overschat. Silenoz, Shagrath en Galder schrijven het gros van de nummers. Ik hoop dat het nieuwe album orkestraler wordt en meer felle of juist slepende stukken zal kennen. In Sorte Diaboli kon me nooit bekoren en blijft te vaak grimmig in mid-tempo hangen.

[Tho]

Ik vond In Sorte Diaboli echt bedroevend. De enige schijf die imo echt bagger is van Dimmu Borgir...

Het is gewoon onmogelijk om die plaat 'bagger' te noemen. Het kan je smaak niet zijn, maar bagger? Now way. Dat drumwerk alleen al

[MadTinus]

Ik vond dat ze op DCA met de triggers precies binnen de grenzen van het acceptabele bleven, op In Sorte Diaboli gingen ze er (net als op Puritanical..) weer overheen naar mijn mening. Hellhammer is inderdaad een zeer goede drummer, maar ik vond Barker beter passen, hij speelt toch stuwender en krachtiger vind ik. Hellhammer is subtieler en speelt op een meer 'sophisticated' manier die iets minder goed bij Dimmu past vind ik.

[Tho]

Je ziet aan zijn voetenwerk dat hij zich een compleet andere techniek heeft aangemeten omdat hij triggers gebruikt. Dat zie je trouwens ook bij Barker. Ik vind ze allebij geweldig!

[ketter]

Ik vond In Sorte Diaboli echt bedroevend. De enige schijf die imo echt bagger is van Dimmu Borgir...

Het is gewoon onmogelijk om die plaat 'bagger' te noemen. Het kan je smaak niet zijn, maar bagger? Now way. Dat drumwerk alleen al

't Drumwerk zal prima zijn; het gaat me om de songwriting van het album. Zoals gezegd: het doet me absoluut niks.

Overigens vind ik DCA één van de beste Dimmu Borgir schijven. Vooral de grote hoeveelheid bombast en het drumwerk vind ik echt fantastisch.

[Tho]

Nou ja, 'echt bagger' en 'het doet me niks' is nogal een verschil. Ik neuk ook mieren trouwens!

[Oak]

Meer tijd besteed toen aan lullen met Oak de IJscoman.

Haha, godver inderdaad. :´)

[ketter]

"Op 27 september verschijnt het achtste reguliere studio-album van Dimmu Borgir. De titel van de plaat is Abrahadabra. Dat woord betekent zoveel als "Ik zal creëren terwijl ik praat" en werd voor het eerst gebruikt door de Britse occultist Aleister Crowley in zijn boek Liber Al Vel Legis (The Book Of The Dead). Volgens vocalist Shagrath is het album een vuistslag in het gezicht van al degenen die sinds het vertrek van enkele bandleden aan de toekomst van Dimmu Borgir twijfelden. Meer dan honderd muzikanten hebben aan de plaat meegewerkt, waaronder de Noorse componist Gaute Storaas, het 51-koppige Noorse Radio Orkest en het 38-koppige Schola Cantorum koor. "



Vreemd thema. Eerst shirtjes laten drukken met 'Religion Sickens Me', en dan vervolgens een plaat maken waar het onderwerp (zo te zien) religieus occultisme is.

Desalniettemin ben ik erg benieuwd. De cover is in de stijl van Death Cult Armageddon gedaan, wat ikzelf misschien wel de beste Dimmu Borgir plaat vind. Als deze daar ook maar enigszins in de buurt komt, hoor je mij niet klagen.

[cataclysm child]

Ik heb toch maar lage verwachtingen, maar ze mogen me positief verrassen

[EricMaiden]

Abrahadabra? ok, zo'n titel had ik niet zien aankomen
Toch ben ik bang voor een tegenvaller aangezien ze dat hele orkest en koor gigant erbij hebben.