Dan ga maar eens heel snel Hemlocks Funeral Mask en Crushing the Race of God opdiepen... misschien weet je dan waar Weakling de mosterd vandaan haalde!Judas Iscariot schreef:Niet zoveel
Black Metal.
-
the true Thorko
- Berichten: 13291
- Lid geworden op: vr mar 05, 2004 12:48 am
- Locatie: l'Hermitage
-
Judas Iscariot
- Berichten: 950
- Lid geworden op: ma mar 07, 2005 9:47 pm
-
the true Thorko
- Berichten: 13291
- Lid geworden op: vr mar 05, 2004 12:48 am
- Locatie: l'Hermitage
Zijn op Head Not Found uitgekomen in '97 en '98... geen idee of er nog aan te komen is... maar als je van Weakling houdt zou ik de moeite zeker nemen.Judas Iscariot schreef:Ha, ok.
Is dat spul nog goed verkijgbaar?
Edit: ik dacht de hele tijd dat je het over NSBM had hehe.
I'm not sick... I'm evil!
Metalfans parttime geweten... en fulltime bemoeial.
Metalfans parttime geweten... en fulltime bemoeial.
Ik hoor ook veel Emperor in Weakling, moet ik zeggen.the true Thorko schreef:[..]
Dan ga maar eens heel snel Hemlocks Funeral Mask en Crushing the Race of God opdiepen... misschien weet je dan waar Weakling de mosterd vandaan haalde!
Goeie tip, trouwens. Hemlock. Eens kijken of ik het ergens tevoorschijn kan halen.
Kop dicht, Thorko
-
the true Thorko
- Berichten: 13291
- Lid geworden op: vr mar 05, 2004 12:48 am
- Locatie: l'Hermitage
Robin the Tr00 Pagan Blackmetal Warrior.
Het is nog vroeg in de morgen als bij Robin, de held van dit verhaal, de wekker gaat. “Godver…uh…bij Odin!” roept hij, ramt op snooze en kruipt nog eens wat dichter onder zijn Ad Hominem dekbed. Op de website van het Nederlands Heidens Front, een organisatie waarmee hij zich sinds drie dagen zeer sterk mee verbonden voelt, heeft hij gelezen dat een goede heiden vroeg op staat. Dat komt morgen wel, denkt hij en valt weer in slaap.
De zon staat al hoog aan de hemel wanneer onze pagan warrior door zijn moeder wordt wakkergeschut. “Ben je niet te laat voor school?” “Ik hoef niet naar school, kutchristen!” Moeder glimlacht weemoedig en denkt terug aan de tijd dat zoonlief nog misdienaartje was. Mokkend graaft Robin zich uit zijn bed en hijst zich in een legerbroek en Graveland shirt met bijpassende print. Hij kan zo gauw geen zwarte sokken vinden en trekt – met pijn in het hart – dan maar zijn Tweety-sokken aan. Hij haalt vluchtig een kam door zijn halflange bruine, pardon, donkerblonde, haren en knijpt een rijpe puist uit. Uiteraard belandt er een ferme kledder heidense pus op de spiegel. Haastig veegt hij alles schoon met een shirt uit een periode waar hij liever niet aan herinnerd wil worden.
Plots klinkt een olijke beltoon. Onze held pakt zijn Nokia (Fins, dus trui, maar da’s logisch –red.) en neemt op. Het is lieftallige Sofie, zijn vriendin en viking lady. Ze vraagt of hij even langs wil komen, want ze voelt zich zo eenzaam en alleen. Robin mompelt iets van “Zeik niet zo, snol” en stemt dan toch maar in.
Langs nieuwbouwhuizen van rozerood baksteen en Oostblokflats fietst onze held naar het park, pardon, bos waar Sofie sinds gisteravond bivakkeert. Op zijn mp3-speler luistert hij naar een vrolijk deuntje Botulistum, terwijl hij denkt “Wat is mijn vaderland toch prachtig!”.
De wunderschöne klanken worden plotsklaps wreed verstoort door een geknor als van varken met drie snuiten. De viking heeft honger - en dorst - en gaat nog even langs de Aldi voor paprikachips en bier.
In het bos treft hij Sofie in belabberde toestand aan. Zij ziet er uit als een dood vogeltje, haar make-up als uitgesmeerde vogelpoep. Om haar heen walmt een haast tastbare stank van slootwater en ontbindende vissen. Vol walging kijkt hij haar aan, wat een botmongool is ze toch. Wat zou hij haar graag aan zijn Lord of the Rings zwaard rijgen. Toch is ze wel erg kvlt om zo een nacht alleen in de natuur door te brengen, moet hij toegeven.
Hij overhandigt haar een blikje Heineken (meneer heeft het nog niet geheel begrepen – red.). “Had je geen breezer kunnen halen?” vraagt Sofie nors. Ze neemt een klein slokje en trekt een gezicht als een zee-egel. Robin onderdrukt een lach en zegt dat truie vikingen altijd bier drinken. Dat geeft Sofie weer een beetje moed. Ze trekt haar gescheurde gothicjurk recht en herrangschikt haar assortiment spikearmbandjes.
Het liefst zou ze Robin offeren aan Thor tijdens een gaaf heidens ritueel. Toch is hij wel kvlt om zijn kamer zijn frostbitten realm of perpetual darkness te noemen en zijn Slipknot cd’s ritueel te verbranden.
Een oud dametje, gracieus als een ontbindende zwaan, ziet onze helden zitten en buigt zich bezorgd over Sofie. “Wat is er gebeurt, meisje?” Sofie voelt tranen opwellen. Ze wil vertellen over ome Jaap, die haar zo onkuis heeft bejegend, maar Robin drukt zijn zachte handje op haar lippen. “Krijg grafkanker, botmongool!” roept hij met overslaande stem. Het vrouwtje lacht en vraagt wat “grafkanker” nu eigenlijk is. De pagan warrior staart haar schaapachtig aan. Hoofdschuddend loopt het dametje verder.
De viking lady huilt tranen groot als druiven en propt handenvol paprikachips in haar met resten zwarte lippenstift besmeurde mond. De viesheid van dit tafereel en de stank beginnen Robin parten te spelen. Een ferme oprisping et voilà…goregrind op het bospad. Onder het uitroepen van een luid “Black Metal ist Krieg!” geeft hij – als een volleerd kleuterjuf – Sofie een ferme pets op haar gezicht. Dan fietst hij, terwijl het brokkelige braaksel nog over zijn gelaat druipt, weg.
Sofie scheldt, tiert en bonkt met haar papperige gezicht tegen een zielig, dun boompje. Kokhalzend slaat ze het resterende bier achterover. Ze richt haar magere vuistjes als antennes tot de hemel en zweert wraak. In onhandige bewoordingen smeekt ze Thor, Odin, haar voorouders én een oude bekende, Satan, om kracht en moed. Ze pakt haar door Robin noest met “14/88”, “Wotan mit uns!” en “Heil Satan!” bekalkte rugtas en rent naar huis.
Uit de pasgeverfde schuur haalt ze een fles wasbenzine en een regenboogkleurig springtouw. Haastig voorziet ze haar gelaat van een nieuwe lading corpsepaint. Dat ze hiervoor de schmink van haar broertje gebruikt, mag de pret niet drukken.
Gelijk een ware amazone springt ze op haar omafiets en slingert ze naar het huis van haar geliefde. Ze belt aan en wordt binnengelaten door Robin’s moeder. Deze is duidelijk veel gewend en vraagt vriendelijk wat er aan de hand is. Sofie duwt haar opzij en rent naar boven. Op zijn kamer zit onze held Burzum te luisteren en Franse woordjes te leren, zich niet bewust van het naderende gevaar. Dan zwaait de deur open en komt de furie naar binnen gerent. Zo snel als haar armen het toestaan, bindt ze hem vast op zijn bureaustoel en plengt ze wasbenzine over zijn magere lijf. Robin weet, verlamd van angst en afschuw, geen woord uit te brengen. En al zou hij krijsen, Hehr Vikernes overstemt het toch.
Wanhopig graait Sofie in haar tas, ze gooit er een indrukwekkende hoeveelheid troep uit, maar kan haar aansteker niet vinden. Op de ouderwetse manier dan maar. Snel grist ze het Lord of the Rings zwaard van de muur en drukt het tegen de keel van haar lief. “Nog laatste woorden, kutgristen?” zegt ze en krast met gevoel voor theater over zijn huid. Haar hoofd bonkt op de maat van de muziek en haar ogen lijken uit hun kassen te barsten. Ze kan dit niet. Rillend van ellende werpt ze zich op het bed en blijft zacht snikkend liggen.
Het gevaar is geweken voor onze viking. Hij hervindt zijn kalmte en weet zich met moeite los te wurmen uit de greep van het springtouw. Hij vlijt zich naast zijn onwelriekende, mollige prinsesje en bedenkt dat Ad Feminam ook best fijn is.
http://huppelgoth.web-log.nl/log/2718092
Hehehe...
Het is nog vroeg in de morgen als bij Robin, de held van dit verhaal, de wekker gaat. “Godver…uh…bij Odin!” roept hij, ramt op snooze en kruipt nog eens wat dichter onder zijn Ad Hominem dekbed. Op de website van het Nederlands Heidens Front, een organisatie waarmee hij zich sinds drie dagen zeer sterk mee verbonden voelt, heeft hij gelezen dat een goede heiden vroeg op staat. Dat komt morgen wel, denkt hij en valt weer in slaap.
De zon staat al hoog aan de hemel wanneer onze pagan warrior door zijn moeder wordt wakkergeschut. “Ben je niet te laat voor school?” “Ik hoef niet naar school, kutchristen!” Moeder glimlacht weemoedig en denkt terug aan de tijd dat zoonlief nog misdienaartje was. Mokkend graaft Robin zich uit zijn bed en hijst zich in een legerbroek en Graveland shirt met bijpassende print. Hij kan zo gauw geen zwarte sokken vinden en trekt – met pijn in het hart – dan maar zijn Tweety-sokken aan. Hij haalt vluchtig een kam door zijn halflange bruine, pardon, donkerblonde, haren en knijpt een rijpe puist uit. Uiteraard belandt er een ferme kledder heidense pus op de spiegel. Haastig veegt hij alles schoon met een shirt uit een periode waar hij liever niet aan herinnerd wil worden.
Plots klinkt een olijke beltoon. Onze held pakt zijn Nokia (Fins, dus trui, maar da’s logisch –red.) en neemt op. Het is lieftallige Sofie, zijn vriendin en viking lady. Ze vraagt of hij even langs wil komen, want ze voelt zich zo eenzaam en alleen. Robin mompelt iets van “Zeik niet zo, snol” en stemt dan toch maar in.
Langs nieuwbouwhuizen van rozerood baksteen en Oostblokflats fietst onze held naar het park, pardon, bos waar Sofie sinds gisteravond bivakkeert. Op zijn mp3-speler luistert hij naar een vrolijk deuntje Botulistum, terwijl hij denkt “Wat is mijn vaderland toch prachtig!”.
De wunderschöne klanken worden plotsklaps wreed verstoort door een geknor als van varken met drie snuiten. De viking heeft honger - en dorst - en gaat nog even langs de Aldi voor paprikachips en bier.
In het bos treft hij Sofie in belabberde toestand aan. Zij ziet er uit als een dood vogeltje, haar make-up als uitgesmeerde vogelpoep. Om haar heen walmt een haast tastbare stank van slootwater en ontbindende vissen. Vol walging kijkt hij haar aan, wat een botmongool is ze toch. Wat zou hij haar graag aan zijn Lord of the Rings zwaard rijgen. Toch is ze wel erg kvlt om zo een nacht alleen in de natuur door te brengen, moet hij toegeven.
Hij overhandigt haar een blikje Heineken (meneer heeft het nog niet geheel begrepen – red.). “Had je geen breezer kunnen halen?” vraagt Sofie nors. Ze neemt een klein slokje en trekt een gezicht als een zee-egel. Robin onderdrukt een lach en zegt dat truie vikingen altijd bier drinken. Dat geeft Sofie weer een beetje moed. Ze trekt haar gescheurde gothicjurk recht en herrangschikt haar assortiment spikearmbandjes.
Het liefst zou ze Robin offeren aan Thor tijdens een gaaf heidens ritueel. Toch is hij wel kvlt om zijn kamer zijn frostbitten realm of perpetual darkness te noemen en zijn Slipknot cd’s ritueel te verbranden.
Een oud dametje, gracieus als een ontbindende zwaan, ziet onze helden zitten en buigt zich bezorgd over Sofie. “Wat is er gebeurt, meisje?” Sofie voelt tranen opwellen. Ze wil vertellen over ome Jaap, die haar zo onkuis heeft bejegend, maar Robin drukt zijn zachte handje op haar lippen. “Krijg grafkanker, botmongool!” roept hij met overslaande stem. Het vrouwtje lacht en vraagt wat “grafkanker” nu eigenlijk is. De pagan warrior staart haar schaapachtig aan. Hoofdschuddend loopt het dametje verder.
De viking lady huilt tranen groot als druiven en propt handenvol paprikachips in haar met resten zwarte lippenstift besmeurde mond. De viesheid van dit tafereel en de stank beginnen Robin parten te spelen. Een ferme oprisping et voilà…goregrind op het bospad. Onder het uitroepen van een luid “Black Metal ist Krieg!” geeft hij – als een volleerd kleuterjuf – Sofie een ferme pets op haar gezicht. Dan fietst hij, terwijl het brokkelige braaksel nog over zijn gelaat druipt, weg.
Sofie scheldt, tiert en bonkt met haar papperige gezicht tegen een zielig, dun boompje. Kokhalzend slaat ze het resterende bier achterover. Ze richt haar magere vuistjes als antennes tot de hemel en zweert wraak. In onhandige bewoordingen smeekt ze Thor, Odin, haar voorouders én een oude bekende, Satan, om kracht en moed. Ze pakt haar door Robin noest met “14/88”, “Wotan mit uns!” en “Heil Satan!” bekalkte rugtas en rent naar huis.
Uit de pasgeverfde schuur haalt ze een fles wasbenzine en een regenboogkleurig springtouw. Haastig voorziet ze haar gelaat van een nieuwe lading corpsepaint. Dat ze hiervoor de schmink van haar broertje gebruikt, mag de pret niet drukken.
Gelijk een ware amazone springt ze op haar omafiets en slingert ze naar het huis van haar geliefde. Ze belt aan en wordt binnengelaten door Robin’s moeder. Deze is duidelijk veel gewend en vraagt vriendelijk wat er aan de hand is. Sofie duwt haar opzij en rent naar boven. Op zijn kamer zit onze held Burzum te luisteren en Franse woordjes te leren, zich niet bewust van het naderende gevaar. Dan zwaait de deur open en komt de furie naar binnen gerent. Zo snel als haar armen het toestaan, bindt ze hem vast op zijn bureaustoel en plengt ze wasbenzine over zijn magere lijf. Robin weet, verlamd van angst en afschuw, geen woord uit te brengen. En al zou hij krijsen, Hehr Vikernes overstemt het toch.
Wanhopig graait Sofie in haar tas, ze gooit er een indrukwekkende hoeveelheid troep uit, maar kan haar aansteker niet vinden. Op de ouderwetse manier dan maar. Snel grist ze het Lord of the Rings zwaard van de muur en drukt het tegen de keel van haar lief. “Nog laatste woorden, kutgristen?” zegt ze en krast met gevoel voor theater over zijn huid. Haar hoofd bonkt op de maat van de muziek en haar ogen lijken uit hun kassen te barsten. Ze kan dit niet. Rillend van ellende werpt ze zich op het bed en blijft zacht snikkend liggen.
Het gevaar is geweken voor onze viking. Hij hervindt zijn kalmte en weet zich met moeite los te wurmen uit de greep van het springtouw. Hij vlijt zich naast zijn onwelriekende, mollige prinsesje en bedenkt dat Ad Feminam ook best fijn is.
http://huppelgoth.web-log.nl/log/2718092
Hehehe...
I'm not sick... I'm evil!
Metalfans parttime geweten... en fulltime bemoeial.
Metalfans parttime geweten... en fulltime bemoeial.
the true Thorko schreef:Robin the Tr00 Pagan Blackmetal Warrior.
Het is nog vroeg in de morgen als bij Robin, de held van dit verhaal, de wekker gaat. “Godver…uh…bij Odin!” roept hij, ramt op snooze en kruipt nog eens wat dichter onder zijn Ad Hominem dekbed. Op de website van het Nederlands Heidens Front, een organisatie waarmee hij zich sinds drie dagen zeer sterk mee verbonden voelt, heeft hij gelezen dat een goede heiden vroeg op staat. Dat komt morgen wel, denkt hij en valt weer in slaap.
blablala
Het gevaar is geweken voor onze viking. Hij hervindt zijn kalmte en weet zich met moeite los te wurmen uit de greep van het springtouw. Hij vlijt zich naast zijn onwelriekende, mollige prinsesje en bedenkt dat Ad Feminam ook best fijn is.
http://huppelgoth.web-log.nl/log/2718092
Hehehe...
hehehe, vet!!
"What is it with you and banging monsters"
-
the true Thorko
- Berichten: 13291
- Lid geworden op: vr mar 05, 2004 12:48 am
- Locatie: l'Hermitage
(Took hebbe zijn ziel) 
Hier nog een 
Hans, de soldaat van Satan
--------------------------------------------------------------------------------
De moeder van Hans bonkt ongeduldig op de deur van zijn kamertje. Ze staat daar al 5 minuten met de telefoon in haar hand, terwijl de misantropische klanken van Hans z’n nieuwe Haatstrijd-demo alle geluid overstemmen. Als het nummer is afgelopen doet Hans sjachrijnig de deur open. Hij was net bezig met het satanische ritueel dat hij sinds een maand elke zaterdagmiddag uitvoert.
Als hij hoort wie er aan de telefoon is, vrolijkt hij echter helemaal op. Het is zijn maat Robbie aka Lord Nachtwoud, die in een nogal opgewonden stemming verkeert. Hij heeft namelijk gehoord dat er vanavond een black metal band komt optreden, maar… ze gebruiken keyboards! Diep geschokt vraagt Hans waar deze gruwelijke vertoning van ontreuheid zich zal voltrekken. De plek des onheils bevindt zich in een klein dorpje in Zeeland, en hij heeft geen idee hoe hij er moet komen. Hier laat onze warrior zich echter niet door afschrikken, hij zal ze een lesje leren! Hij zal die vuile Dimmu Borgir na-apende posers eens laten zien dat de black metal maffia hier niet van gediend is!
Hij sluipt naar zolder, waar hij de oude schoenen van zijn moeder jat. Op zijn kamertje knipt hij ze in stukken en duwt een enorme hoeveelheid punaises door het leer. Nu heeft hij boksbeugels! Snel trekt hij zijn nieuwe Moonblood shirt aan, met daaronder een legerbroek die hij heel true in zijn kisten stopt. Zijn zwart geverfde haar is gelukkig net lang genoeg om het strak achterover in een staartje te doen. Al doende bemerkt hij dat hij nogal wat peentjesrode uitgroei heeft. Dat kán natuurlijk niet! Hij kijkt of er niemand boven is en sluipt dan zachtjes de kamer van zijn zusje binnen, waarna hij zijn haar begint bij te werken met haar zwarte mascara. Opeens hoort hij een verontwaardigde kreet achter zich. Godverdomme! Dat is nu al de víjfde keer dat je aan mijn mascara zit! Als hij zich omdraait geeft zijn zusje hem een flinke mep tegen zijn oog, dat meteen flink blauw wordt en opzwelt.
Oei.. met een blauw oog kan hij zich natuurlijk niet vertonen, dat zou zijn imago verruineren! Mokkend en scheldend gaat hij naar zijn kamertje om nog wat posers af te zeiken op zijn favoriete metalforum. Als hij zijn darkthrone-achtergrond ziet, krijgt hij echter een geniaal idee. Als hij corpsepaint op doet, zullen zijn blauwe oog én zijn puisten niet meer te zien zijn! Met pijn in zijn hart en portemonnee geeft hij zijn zusje 5 euro om nog wat van haar make-up te lenen, waarna hij zich al gauw heeft omgetoverd tot een ware soldaat van Satan. Hij moet nu wel opschieten, want het is al 7 uur en straks komt zijn moeder thuis, die hem nooit zó de deur uit zal laten gaan. Snel pakt hij zijn fiets, peutert er nog even snel een Slipknot-sticker af en rijdt naar Robbie’s huis.
Zijn vriend staat hem al op te wachten en ook hij heeft zijn best gedaan. Hij is bij zijn oom langs geweest, die bij de kostuumverhuur werkt, en heeft een heus maliënkolder en zwaard bemachtigd! Het maliënkolder is wel erg zwaar om de hele avond mee rond te lopen, maar hij heeft het er voor over. Alle posers zullen bang voor hen zijn!
Snel fietsen ze naar het station en pakken de trein naar het dorp waar het allemaal gaat gebeuren. Het kaartje is echter nogal duur en Hans heeft zijn laatste geld voor de trein aan zijn zusje gegeven, dus hij moet zwart rijden. Hij sluit zich op in de wc, maar merkt al snel dat er een conducteur op de deur klopt en om zijn kaartje vraagt. Shit! Wat moet hij nu doen? Hij besluit het erop te wagen en stapt de wc uit, waarna hij zijn ‘boksbeugel’ voor de neus van de conducteur houdt. Flikker op vuile jood, of ik sla je op je bek! krijst Hans, waarna hij door een breed grijnzende conducteur op het dichtstbijzijnde station tamelijk hardhandig de trein uit wordt gebonjourd. Auw! Hij is hard op zijn knie gevallen en er zit een groot gat in zijn legerbroek. De tranen springen hem in de ogen en zijn corpsepaint loopt een beetje uit. Gelukkig is hij zo slim geweest om een spiegeltje en een zwarte eyeliner mee te nemen!
Terwijl hij zijn make-up staat bij te werken komt er echter een groepje jongens op hem aflopen. Vuile homo! Kankergothic! Roepen ze naar Hans. Dat laat hij natuurlijk niet op zich zitten. Hij heft zijn vuist en dreigt ze in elkaar te slaan met zijn gevaarlijke boksbeugel. Helaas komt hij tot de ontdekking dat het grootste deel van de punaises heeft losgelaten en op de grond is gevallen toen hij de trein uit werd gegooid. De jongens beginnen te lachen en gooien hem op de grond. Ze jatten zijn portemonnee en mobieltje, slaan hem in elkaar en pissen over hem heen. Diep beschaamd en vernederd blijft Hans achter. Hij huilt zachtjes en voelt zich waardeloos en depressief. Als er weer een trein aankomt twijfelt hij even of hij ervoor zal springen, maar dan bedenkt hij zich dat zelfmoord iets is voor de zwakken, die hij zo diep haat. Hij blijft op een bankje zitten huilen en veegt de corpsepaint met zijn t-shirt van zijn gezicht, die is nu tóch niet mooi meer.
Opeens komt er een vriendelijke oude dame aan die vraagt wat er aan de hand is. Normaal zou hij zo’n bemoeizuchtig schepsel meteen verrot schelden, maar nu hij zo verdrietig is doet ze hem denken aan zijn oma, die vorige week is gestorven en die hij heel erg mist. Snotterend vertelt hij dat hij is aangevallen en beroofd, en dat hij nog een heel eind moet reizen om bij het concert aan te komen waar hij met zijn vriend heen zou gaan. Het omaatje krijgt medelijden en zegt dat ze hem dan wel even zal brengen. Dankbaar staat Hans op, wringt zijn van pis doorweekte t-shirt uit en stapt in haar comfortabele auto.
Eenmaal bij het concert aangekomen ziet hij zijn vriend Robbie sjachrijnig buiten in het gras zitten. Ze hebben hem geweigerd bij de ingang omdat hij een groot zwaard bij zich heeft, en er bovendien niet uitziet als iemand van 16 jaar of ouder. Hans is net 16 geworden, maar omdat zijn portemonnee is gejat heeft hij geen legitimatie. Hij heeft echter een plan. Als ze door de achteringang die op een kiertje staat naar binnen sneaken, komen ze backstage terecht en kunnen ze het ontreue bandje met de keyboards eens flink uitschelden en met smurrie bekogelen. Robbie heeft bij de supermarkt een zak eieren en tomaten gekocht, dus ze zijn goed voorbereid!
Op het moment dat ze binnenlopen komen ze echter in de wc’s terecht, waar de band zich staat te schminken. Ze barsten in lachen uit als twee kleine verlopen mannetjes zien, waarvan er één als ridder verkleed is en de ander vol smurrie zit en een gezicht heeft vol blauwe plekken en uitgeveegde make-up. Als ze de tas met tomaten en eieren zien hébben ze het niet meer. Omdat ze al het één en ander aan alcoholica genuttigd hebben, besluiten ze om eens flink lol te trappen met deze kleuters. Terwijl Hans met zijn hoofd in de wc terecht komt om de resterende corpsepaint af te spoelen, wordt Robbie ontdaan van zijn zwaard terwijl de eieren hem om de oren vliegen. Omdat zijn maliënkolder zo zwaar is kan hij niet wegrennen. Hij struikelt en verzwikt zijn enkel, waarna hij onder de smurrie in een hoekje blijft zitten grienen. De halfverzopen Hans komt bij hem zitten en samen vervloeken ze Satan omdat Hij hen niet heeft beschermd tegen deze opperste vernedering. Nu weten ze het zeker, ze háten de mensheid!
Hans, de soldaat van Satan
--------------------------------------------------------------------------------
De moeder van Hans bonkt ongeduldig op de deur van zijn kamertje. Ze staat daar al 5 minuten met de telefoon in haar hand, terwijl de misantropische klanken van Hans z’n nieuwe Haatstrijd-demo alle geluid overstemmen. Als het nummer is afgelopen doet Hans sjachrijnig de deur open. Hij was net bezig met het satanische ritueel dat hij sinds een maand elke zaterdagmiddag uitvoert.
Als hij hoort wie er aan de telefoon is, vrolijkt hij echter helemaal op. Het is zijn maat Robbie aka Lord Nachtwoud, die in een nogal opgewonden stemming verkeert. Hij heeft namelijk gehoord dat er vanavond een black metal band komt optreden, maar… ze gebruiken keyboards! Diep geschokt vraagt Hans waar deze gruwelijke vertoning van ontreuheid zich zal voltrekken. De plek des onheils bevindt zich in een klein dorpje in Zeeland, en hij heeft geen idee hoe hij er moet komen. Hier laat onze warrior zich echter niet door afschrikken, hij zal ze een lesje leren! Hij zal die vuile Dimmu Borgir na-apende posers eens laten zien dat de black metal maffia hier niet van gediend is!
Hij sluipt naar zolder, waar hij de oude schoenen van zijn moeder jat. Op zijn kamertje knipt hij ze in stukken en duwt een enorme hoeveelheid punaises door het leer. Nu heeft hij boksbeugels! Snel trekt hij zijn nieuwe Moonblood shirt aan, met daaronder een legerbroek die hij heel true in zijn kisten stopt. Zijn zwart geverfde haar is gelukkig net lang genoeg om het strak achterover in een staartje te doen. Al doende bemerkt hij dat hij nogal wat peentjesrode uitgroei heeft. Dat kán natuurlijk niet! Hij kijkt of er niemand boven is en sluipt dan zachtjes de kamer van zijn zusje binnen, waarna hij zijn haar begint bij te werken met haar zwarte mascara. Opeens hoort hij een verontwaardigde kreet achter zich. Godverdomme! Dat is nu al de víjfde keer dat je aan mijn mascara zit! Als hij zich omdraait geeft zijn zusje hem een flinke mep tegen zijn oog, dat meteen flink blauw wordt en opzwelt.
Oei.. met een blauw oog kan hij zich natuurlijk niet vertonen, dat zou zijn imago verruineren! Mokkend en scheldend gaat hij naar zijn kamertje om nog wat posers af te zeiken op zijn favoriete metalforum. Als hij zijn darkthrone-achtergrond ziet, krijgt hij echter een geniaal idee. Als hij corpsepaint op doet, zullen zijn blauwe oog én zijn puisten niet meer te zien zijn! Met pijn in zijn hart en portemonnee geeft hij zijn zusje 5 euro om nog wat van haar make-up te lenen, waarna hij zich al gauw heeft omgetoverd tot een ware soldaat van Satan. Hij moet nu wel opschieten, want het is al 7 uur en straks komt zijn moeder thuis, die hem nooit zó de deur uit zal laten gaan. Snel pakt hij zijn fiets, peutert er nog even snel een Slipknot-sticker af en rijdt naar Robbie’s huis.
Zijn vriend staat hem al op te wachten en ook hij heeft zijn best gedaan. Hij is bij zijn oom langs geweest, die bij de kostuumverhuur werkt, en heeft een heus maliënkolder en zwaard bemachtigd! Het maliënkolder is wel erg zwaar om de hele avond mee rond te lopen, maar hij heeft het er voor over. Alle posers zullen bang voor hen zijn!
Snel fietsen ze naar het station en pakken de trein naar het dorp waar het allemaal gaat gebeuren. Het kaartje is echter nogal duur en Hans heeft zijn laatste geld voor de trein aan zijn zusje gegeven, dus hij moet zwart rijden. Hij sluit zich op in de wc, maar merkt al snel dat er een conducteur op de deur klopt en om zijn kaartje vraagt. Shit! Wat moet hij nu doen? Hij besluit het erop te wagen en stapt de wc uit, waarna hij zijn ‘boksbeugel’ voor de neus van de conducteur houdt. Flikker op vuile jood, of ik sla je op je bek! krijst Hans, waarna hij door een breed grijnzende conducteur op het dichtstbijzijnde station tamelijk hardhandig de trein uit wordt gebonjourd. Auw! Hij is hard op zijn knie gevallen en er zit een groot gat in zijn legerbroek. De tranen springen hem in de ogen en zijn corpsepaint loopt een beetje uit. Gelukkig is hij zo slim geweest om een spiegeltje en een zwarte eyeliner mee te nemen!
Terwijl hij zijn make-up staat bij te werken komt er echter een groepje jongens op hem aflopen. Vuile homo! Kankergothic! Roepen ze naar Hans. Dat laat hij natuurlijk niet op zich zitten. Hij heft zijn vuist en dreigt ze in elkaar te slaan met zijn gevaarlijke boksbeugel. Helaas komt hij tot de ontdekking dat het grootste deel van de punaises heeft losgelaten en op de grond is gevallen toen hij de trein uit werd gegooid. De jongens beginnen te lachen en gooien hem op de grond. Ze jatten zijn portemonnee en mobieltje, slaan hem in elkaar en pissen over hem heen. Diep beschaamd en vernederd blijft Hans achter. Hij huilt zachtjes en voelt zich waardeloos en depressief. Als er weer een trein aankomt twijfelt hij even of hij ervoor zal springen, maar dan bedenkt hij zich dat zelfmoord iets is voor de zwakken, die hij zo diep haat. Hij blijft op een bankje zitten huilen en veegt de corpsepaint met zijn t-shirt van zijn gezicht, die is nu tóch niet mooi meer.
Opeens komt er een vriendelijke oude dame aan die vraagt wat er aan de hand is. Normaal zou hij zo’n bemoeizuchtig schepsel meteen verrot schelden, maar nu hij zo verdrietig is doet ze hem denken aan zijn oma, die vorige week is gestorven en die hij heel erg mist. Snotterend vertelt hij dat hij is aangevallen en beroofd, en dat hij nog een heel eind moet reizen om bij het concert aan te komen waar hij met zijn vriend heen zou gaan. Het omaatje krijgt medelijden en zegt dat ze hem dan wel even zal brengen. Dankbaar staat Hans op, wringt zijn van pis doorweekte t-shirt uit en stapt in haar comfortabele auto.
Eenmaal bij het concert aangekomen ziet hij zijn vriend Robbie sjachrijnig buiten in het gras zitten. Ze hebben hem geweigerd bij de ingang omdat hij een groot zwaard bij zich heeft, en er bovendien niet uitziet als iemand van 16 jaar of ouder. Hans is net 16 geworden, maar omdat zijn portemonnee is gejat heeft hij geen legitimatie. Hij heeft echter een plan. Als ze door de achteringang die op een kiertje staat naar binnen sneaken, komen ze backstage terecht en kunnen ze het ontreue bandje met de keyboards eens flink uitschelden en met smurrie bekogelen. Robbie heeft bij de supermarkt een zak eieren en tomaten gekocht, dus ze zijn goed voorbereid!
Op het moment dat ze binnenlopen komen ze echter in de wc’s terecht, waar de band zich staat te schminken. Ze barsten in lachen uit als twee kleine verlopen mannetjes zien, waarvan er één als ridder verkleed is en de ander vol smurrie zit en een gezicht heeft vol blauwe plekken en uitgeveegde make-up. Als ze de tas met tomaten en eieren zien hébben ze het niet meer. Omdat ze al het één en ander aan alcoholica genuttigd hebben, besluiten ze om eens flink lol te trappen met deze kleuters. Terwijl Hans met zijn hoofd in de wc terecht komt om de resterende corpsepaint af te spoelen, wordt Robbie ontdaan van zijn zwaard terwijl de eieren hem om de oren vliegen. Omdat zijn maliënkolder zo zwaar is kan hij niet wegrennen. Hij struikelt en verzwikt zijn enkel, waarna hij onder de smurrie in een hoekje blijft zitten grienen. De halfverzopen Hans komt bij hem zitten en samen vervloeken ze Satan omdat Hij hen niet heeft beschermd tegen deze opperste vernedering. Nu weten ze het zeker, ze háten de mensheid!
At the end of time, our Volk Leader will return for the Wild Hunt[Wildes Heer], with his Final Battalion, astride a White Horse, Sleipnir, his eight- legged steed. He will be the Last Avatar, also known as Wotan and Vishnu-Kalki.
-
the true Thorko
- Berichten: 13291
- Lid geworden op: vr mar 05, 2004 12:48 am
- Locatie: l'Hermitage
-
Judas Iscariot
- Berichten: 950
- Lid geworden op: ma mar 07, 2005 9:47 pm
Leviathan (US) liefhebbers, check de nieuws pagina van Total Holocaust.
Lurker Of Chalice
http://thr.cjb.net/
Lurker Of Chalice
http://thr.cjb.net/
-
Demorpheus
- Poseur Extraordinair
- Berichten: 18583
- Lid geworden op: ma mar 04, 2002 11:13 pm
- Locatie: Wageningen
-
Hieronimus
- Berichten: 31865
- Lid geworden op: wo mar 12, 2003 12:36 pm
-
nachtschade
- Berichten: 2
- Lid geworden op: do jun 23, 2005 11:32 pm
Dat heeft de newb gedaan, ondergetekende dus. Heb ik me hier net aangemeld, kom ik opeens m'n eigen verhaaltje tegenAmibor schreef:Wie heeft die eerste geschreven? Schrijfstijl lijkt behoorlijk op de mijne, al zeg ik het zelf. (En ja, mijn arrogante ik wil weten of ik inspiratie was tot het schrijven van ja)
. Enniewee, leuk dat jullie het waarderen.
Edit: Jij was geen inspiraratiebron, ik ken je niet eens.
Laatst gewijzigd door nachtschade op do jun 23, 2005 11:46 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
-
the true Thorko
- Berichten: 13291
- Lid geworden op: vr mar 05, 2004 12:48 am
- Locatie: l'Hermitage
-
AmnesJAn
- Lult over cdtjes
- Berichten: 8613
- Lid geworden op: di okt 28, 2003 8:19 pm
- Locatie: Een heel klein dorp tussen Roermond en Venlo
Ik heb ooit eens een topic over zo'n verhaaltje dat ik gemaakt had geopend. Dat evrhaaltje staat er overigens ook bij; een dag uit het leven van een huppelgoth.Demorpheus schreef:Ik zat zonet al te denken, volgens mij ken ik dat verhaal al hehe. Hadden we daar niet ooit een keer een topiek over?
לֹא אעבוד
-
Demorpheus
- Poseur Extraordinair
- Berichten: 18583
- Lid geworden op: ma mar 04, 2002 11:13 pm
- Locatie: Wageningen
-
Demorpheus
- Poseur Extraordinair
- Berichten: 18583
- Lid geworden op: ma mar 04, 2002 11:13 pm
- Locatie: Wageningen
nachtschade schreef:[..]
Dat heeft de newb gedaan, ondergetekende dus. Heb ik me hier net aangemeld, kom ik opeens m'n eigen verhaaltje tegen
Enniewee, leuk dat jullie het waarderen.
Edit: Jij was geen inspiraratiebron, ik ken je niet eens.
Mooi, gelukkig. In dat geval, erg gaaf verhaal hehe.
Voor geinteresseerden, in het verhalen-topic staat mijn laatste onzinnige stuk. Zal er binnekort eens een boekje van maken, met Nijntje layout.
een haiku is een
handig ding om lekker kort
nietszeggend te zijn
handig ding om lekker kort
nietszeggend te zijn
-
Demorpheus
- Poseur Extraordinair
- Berichten: 18583
- Lid geworden op: ma mar 04, 2002 11:13 pm
- Locatie: Wageningen
-
AmnesJAn
- Lult over cdtjes
- Berichten: 8613
- Lid geworden op: di okt 28, 2003 8:19 pm
- Locatie: Een heel klein dorp tussen Roermond en Venlo
Dit was overigens mijn verhaaltje:
Huppelgoths again
Ja lieve kinderen ik raak maar niet uitgepraat over dit onderwerp, maar het blijft gewoon leuk en kansloos genoeg om er over door te blijven kankeren.
Ik heb mij vandaag tot de zowat onmogelijke taak gesteld om mij in zo’n persoon te verplaatsen. Onderschat dit karwei niet, je moet immers minstens 5 stappen terug op de evolutionaire ladder. Om het verhaal enigszins interessant te maken heb ik een heugelijke gebeurtenis uit het leven van de kindercorpsepaintkansloze gekozen: hij gaat naar een concert, het is niet te geloven.
Na weken van zeuren bij mammie en pappie mag (vul naam huppelgoth naar keuze in) naar een concert van Cradle of Filth. Het concert begint weliswaar pas om 9 uur maar onze true blackmetal warrior staat vroeg op want er moet nog veel gebeuren. Met frisse moed staat hij op vanonder zijn koRn dekbed en gaat zich aankleden. Hier zijn we meteen bij een cruciaal punt aangekomen. DIT gaat tijd kosten...
Hij trekt zijn klerenkast open en staat voor een groot dilemma. Wordt het nu het Midian shirt of zal hij toch de echte black metaller uithangen en zijn Dimmu Borgir longsleeve aandoen, maar de Children of Bodom trui is natuurlijk ook een optie. Twijfels, twijfels...
Na lang wikken en wegen wordt toch gekozen voor het Cradle of Filth shirt. Hiermee zijn we er echter nog lang niet. De broek zal niet zoveel tijd kosten, elke skatebroek is toch hetzelfde, dus de zwarte Overzeas wordt erbij aangedaan. Nu de sieraden...
Ook de sieraden zijn een cruciaal punt die veel tijd opslokken, men moet natuurlijk goed voor de dag komen, het omgedraaide pentagram wordt trots omgehangen evenals het omgedraaide kruis. De volgende stap: de spikes, deze zijn uiteraard ook van essentieel belang, je weet toch, hoe meer spikes hoe meer black metal en satan je bent. Aangezien er nooit het geld was om 1 fatsoenlijk groot armband te kopen worden alle over je jaren heen bij elkaar gesprokkelde arm en halsbandjes bijeen gesprokkeld en tot een grote triomfantelijke rij achterelkaar geplaatst, ook het halfband van spikes van minsten 10 centimeter mag niet ontbreken waarmee je iemand de keel doorsteekt als je te dichtbij komt.
Je ouders zijn gelukkig uit huis want nu komt het moeilijkste karwei: de CORPSEPAINT. Je bent natuurlijk alleen vet cool en metal als je corpsepaint draagt naar een concert. Stiekem steel je de mascara van mammie en je gaat aan de slag...
Na 3 uur ben je klaar en kijk je tevreden in de spiegel, Shagrath en Dani hadden het niet beter gekund. Trots om zoveel Black Metal power sta je jezelf fier te bekijken en opeens valt je de ultieme nachtmerrie op!!!!
Je bent vergeten je blonde uitgroei bij te kleuren van dezwart geverfde (uiteraard korte) haren, snel pak je de markerstift van je bureau en begint de handel zo maar bij te kleuren, beter dan niets. Je kunt uiteraard niet bij je mede Cradlekoters aankomen met blonde uitgroei. Na deze missie te hebben volbracht grijp je de bloedcapsules die je nog van carnaval overhad en smeert deze grondig over jezelf uit. Het is na deze uitmuntende voorbereidingen toch wel tijd om naar de anderen te gaan. Snel worden de door moeder gemaakte boterhammen in de met KoRn en Slipknot bepatchte rugzak gegooid en hijst onze trotse concertganger zich in zijn groene legerjas met Nirvanapatches en gaat hij trots en sterk op pad om de missie van de true black metal te volbrengen...
Onze held is echter 1 belangrijk ding vergeten: zijn moeder komt eerder thuis en ontdekt zoonlief in deze toestand!!!!
Na een halve minuut bijna geen adem gehad te hebben komt het arme mens bij en vraagt waar het toch mis gegaan is in de opvoeding, vertwijfeld belt zij haar man van het werk op met de mededeling dat hij gelijk had en dat zoonlief toch inderdaad een rugartiest is. Nadat vader meedeelt dat onze noeste viking hierbij onterfd is en zijn trotse verzameling van 12 gebrande cd’s in beslag wordt genomen knapt er iets in hem...
Waarom snappen zijn ouders en zijn omgeving hem niet? Hij is toch gewoon ZICHZELF? Al zijn vrienden lopen er namelijk ook zo bij. Schreeuwend dat hij nooit meer terugkomt rent hij het huis uit naar zijn vrienden die net de trein in wilde stappen. Doordat hij gehuild heeft is zijn make-up helemaal uitgelopen, hetgeen door zijn medeblekkies wordt gezien als zijnde nog meer true.
In de trein gedragen zij zich natuurlijk natuurlijk zoals zich een echt metaller dat betaamt. Ze praten niet maar schreeuwen, drinken breezers en zijn na 2 hiervan uiteraard strontbezopen. Een argloze langharige voorbijganger die even het toilet wil bezoeken wordt als zijnde niet true poser bestempeld aangezien zijn shirt niet van Cradle of Filth of Dimmu Borgir is maar van Prostitute Disfigurement, een band die zij uiteraard niet kennen en dus automatisch niet gaaf en kvlt is.
Een kapitale fout natuurlijk, nadat hij en zijn mede deathmetal vrienden de huppelgoths even alle hoeken van de trein hadden laten zien wordt de reis beduidend rustiger voortgezet (welke mongool gaat nu ook ruzie zoeken met een groep death metal fans?)
Eenmaal aangekomen in Tilburg bij poptempel 013 kunnen zij hun geluk niet op; honderden mede black metalwarriors hebben zich in hun duisterse outfit voor de poorten verzameld en brullen sterke leuzen als: BIER!!!! En BREEZER!!!!!
De tijd die onze held in de rij moet wachten lijkt wel eindeloos, maar na een half uur staat hij dan toch in poptempel 013 en hij kijkt zijn ogen uit, zoiets heeft hij nog nooit gezien. Beetje zonde dat ie dit moment net midden op het pad naar binnen moet hebben, waardoor hij dus voor de tweede maal door onze deathmetalvrienden uit de trein finaal onder de voet gelopen wordt. Na met veel moeite opgestaan te zijn loopt onze corpsepaintkleuter naar de stand van de merchandise, hij komt zowat klaar bij het zien van deze massa’s cradle shirts (men moet hier even bedenken dat Cradle of Filth per cd meer shirts uitbrengen dan een normale band in hun hele carriere). Met zijn hele club staat hij te kwijlen bij deze aanblik en begint hij te twijfelen wat hij moet kopen... Het liefst zou hij ze natuurlijk allemaal meenemen, maar daarvoor ontbreken toch echt de financiële voorwaarden. Dus na lang twijfelen wordt voor het tourshirt gekozen (dit heeft echter zo lang geduurd dat de voorband geheel gemist wordt, maarja wie boeit dat?).
Nu het dan eindelijk zover, la moment supreme, Cradle of Filth betreedt het podium en de tent schudt op zijn grondbvesten door alle huppelgoths die finaal uit hun dak gaan. Na 3 nummers is onze black metal warrior echter teleurgesteld, het nummer wat gespeeld wordt kent hij niet... en het erop volgende nummer ook niet. Na enige navraag bij een ietwat oudere concertbezoeker blijkt al gauw dat het hier om nummers van ‘The Principle of Evil made Flesh’ en ‘Vempire’ gaat. Echter schiet onze held her niets mee op want hij kent uiteraard de albums niet, Midian was toch het debuutalbum van Cradle of Filth? Een beetje in paniek geraakt kijkt hij schichterig om zich heen en ziet allerlei andere Cradle of Filth fans in vreemde shirts van de band die hij ook niet kent. Twijfel maakt zich meester en de paniek slaat toe. Zou hij dan geen echte fan zijn? Hij vermant zich echter en besluit wijselijk dit voorval niet aan zijn vrienden te vertellen. Verder neemt hij zich voor om morgen meteen al het andere werk van Cradle te downloaden en op een cd te branden. Wat een truiheyd.
Het concert is ten einde en onze club blekkies spoedt zich naar de trein en springt deze nog op het laatste moment in. Wat een ervaring, wat een geweldig conceert, glunderend kijken ze elkaar aan en laten aan elkaar de ingeslagen merchandise zien. Uiteraard moeten de dames nog even vermelden dat Dani toch wel een verrekt lekker ding is, bijna net zo geil als Ville van Him. In de trein worden de noodrantsoenen Breezah aangeboord en het spreekwoordelijke hek wordt weer onherstelbaar van de dam gehaald Gebral, gelach en gegiechel voeren de boventoon en de treincoupe is veranderd in een heuse dierentuin.
Een van onze vikingbroeders is de alcohol echter teveel geworden en hij voelt een ware vloedgolf vanuit zijn maag aankomen. Hij probeert nog met al zijn krachten naar het toilet te hollen, maar het mocht niet baten... hij verspreid zijn gehele darminhoud over een heerschap dat in hetzelfde treincoupe zit. Bij nader kijken ziet hij onder zijn kots een (uiteraard) voor hem onleesbaar bandlogo, wanneer hij zijn blik iets hoger richt kijkt hij recht in de ogen van een 2 meter grote death metal beer die absoluut niet blij is met de overblijfselen van breezer en smirnoff ice op zijn nieuwe Hate Eternal shirt. Snel probeert de blekkie nog weg te komen naar zijn vrienden, echter de death metal clan zit hun op de hielen. Bij aankomst in de treincoupe blijkt zowat iedere huppelgoth over zijn nek te zijn gegaan. Om het feest compleet te maken trappen de heren death metallers de huppelgoth terug het coupe in en smeren hem nog eens goed door de kots. Vervolgens wordt de black metal societeit bij het eerstvvolgende station er vakkundig uitgewerkt.
Zo staat zij plakkend van de kots en bibberend van de kou op het peroon van een station wat zij niet kennen (je moet natuurlijk ook niet opletten op school als er aardrijkskunde wordt gegeven). Onze held pakt in zijn ellende zijn gloednieuwe nokia mobieltje (met Cradle of Filth ringtone uiteraard) en belt zijn vader:
“Papa wil je me op station Weert komen halen? Ik beloof dat ik nooit meer enge muziek zal luisteren en niet meer de make-up van mama zal stelen.”
De lijst van de herkenning van de huppelgoth die ook op die site staat is een keer door Draconian en mij gemaakt.
Huppelgoths again
Ja lieve kinderen ik raak maar niet uitgepraat over dit onderwerp, maar het blijft gewoon leuk en kansloos genoeg om er over door te blijven kankeren.
Ik heb mij vandaag tot de zowat onmogelijke taak gesteld om mij in zo’n persoon te verplaatsen. Onderschat dit karwei niet, je moet immers minstens 5 stappen terug op de evolutionaire ladder. Om het verhaal enigszins interessant te maken heb ik een heugelijke gebeurtenis uit het leven van de kindercorpsepaintkansloze gekozen: hij gaat naar een concert, het is niet te geloven.
Na weken van zeuren bij mammie en pappie mag (vul naam huppelgoth naar keuze in) naar een concert van Cradle of Filth. Het concert begint weliswaar pas om 9 uur maar onze true blackmetal warrior staat vroeg op want er moet nog veel gebeuren. Met frisse moed staat hij op vanonder zijn koRn dekbed en gaat zich aankleden. Hier zijn we meteen bij een cruciaal punt aangekomen. DIT gaat tijd kosten...
Hij trekt zijn klerenkast open en staat voor een groot dilemma. Wordt het nu het Midian shirt of zal hij toch de echte black metaller uithangen en zijn Dimmu Borgir longsleeve aandoen, maar de Children of Bodom trui is natuurlijk ook een optie. Twijfels, twijfels...
Na lang wikken en wegen wordt toch gekozen voor het Cradle of Filth shirt. Hiermee zijn we er echter nog lang niet. De broek zal niet zoveel tijd kosten, elke skatebroek is toch hetzelfde, dus de zwarte Overzeas wordt erbij aangedaan. Nu de sieraden...
Ook de sieraden zijn een cruciaal punt die veel tijd opslokken, men moet natuurlijk goed voor de dag komen, het omgedraaide pentagram wordt trots omgehangen evenals het omgedraaide kruis. De volgende stap: de spikes, deze zijn uiteraard ook van essentieel belang, je weet toch, hoe meer spikes hoe meer black metal en satan je bent. Aangezien er nooit het geld was om 1 fatsoenlijk groot armband te kopen worden alle over je jaren heen bij elkaar gesprokkelde arm en halsbandjes bijeen gesprokkeld en tot een grote triomfantelijke rij achterelkaar geplaatst, ook het halfband van spikes van minsten 10 centimeter mag niet ontbreken waarmee je iemand de keel doorsteekt als je te dichtbij komt.
Je ouders zijn gelukkig uit huis want nu komt het moeilijkste karwei: de CORPSEPAINT. Je bent natuurlijk alleen vet cool en metal als je corpsepaint draagt naar een concert. Stiekem steel je de mascara van mammie en je gaat aan de slag...
Na 3 uur ben je klaar en kijk je tevreden in de spiegel, Shagrath en Dani hadden het niet beter gekund. Trots om zoveel Black Metal power sta je jezelf fier te bekijken en opeens valt je de ultieme nachtmerrie op!!!!
Je bent vergeten je blonde uitgroei bij te kleuren van dezwart geverfde (uiteraard korte) haren, snel pak je de markerstift van je bureau en begint de handel zo maar bij te kleuren, beter dan niets. Je kunt uiteraard niet bij je mede Cradlekoters aankomen met blonde uitgroei. Na deze missie te hebben volbracht grijp je de bloedcapsules die je nog van carnaval overhad en smeert deze grondig over jezelf uit. Het is na deze uitmuntende voorbereidingen toch wel tijd om naar de anderen te gaan. Snel worden de door moeder gemaakte boterhammen in de met KoRn en Slipknot bepatchte rugzak gegooid en hijst onze trotse concertganger zich in zijn groene legerjas met Nirvanapatches en gaat hij trots en sterk op pad om de missie van de true black metal te volbrengen...
Onze held is echter 1 belangrijk ding vergeten: zijn moeder komt eerder thuis en ontdekt zoonlief in deze toestand!!!!
Na een halve minuut bijna geen adem gehad te hebben komt het arme mens bij en vraagt waar het toch mis gegaan is in de opvoeding, vertwijfeld belt zij haar man van het werk op met de mededeling dat hij gelijk had en dat zoonlief toch inderdaad een rugartiest is. Nadat vader meedeelt dat onze noeste viking hierbij onterfd is en zijn trotse verzameling van 12 gebrande cd’s in beslag wordt genomen knapt er iets in hem...
Waarom snappen zijn ouders en zijn omgeving hem niet? Hij is toch gewoon ZICHZELF? Al zijn vrienden lopen er namelijk ook zo bij. Schreeuwend dat hij nooit meer terugkomt rent hij het huis uit naar zijn vrienden die net de trein in wilde stappen. Doordat hij gehuild heeft is zijn make-up helemaal uitgelopen, hetgeen door zijn medeblekkies wordt gezien als zijnde nog meer true.
In de trein gedragen zij zich natuurlijk natuurlijk zoals zich een echt metaller dat betaamt. Ze praten niet maar schreeuwen, drinken breezers en zijn na 2 hiervan uiteraard strontbezopen. Een argloze langharige voorbijganger die even het toilet wil bezoeken wordt als zijnde niet true poser bestempeld aangezien zijn shirt niet van Cradle of Filth of Dimmu Borgir is maar van Prostitute Disfigurement, een band die zij uiteraard niet kennen en dus automatisch niet gaaf en kvlt is.
Een kapitale fout natuurlijk, nadat hij en zijn mede deathmetal vrienden de huppelgoths even alle hoeken van de trein hadden laten zien wordt de reis beduidend rustiger voortgezet (welke mongool gaat nu ook ruzie zoeken met een groep death metal fans?)
Eenmaal aangekomen in Tilburg bij poptempel 013 kunnen zij hun geluk niet op; honderden mede black metalwarriors hebben zich in hun duisterse outfit voor de poorten verzameld en brullen sterke leuzen als: BIER!!!! En BREEZER!!!!!
De tijd die onze held in de rij moet wachten lijkt wel eindeloos, maar na een half uur staat hij dan toch in poptempel 013 en hij kijkt zijn ogen uit, zoiets heeft hij nog nooit gezien. Beetje zonde dat ie dit moment net midden op het pad naar binnen moet hebben, waardoor hij dus voor de tweede maal door onze deathmetalvrienden uit de trein finaal onder de voet gelopen wordt. Na met veel moeite opgestaan te zijn loopt onze corpsepaintkleuter naar de stand van de merchandise, hij komt zowat klaar bij het zien van deze massa’s cradle shirts (men moet hier even bedenken dat Cradle of Filth per cd meer shirts uitbrengen dan een normale band in hun hele carriere). Met zijn hele club staat hij te kwijlen bij deze aanblik en begint hij te twijfelen wat hij moet kopen... Het liefst zou hij ze natuurlijk allemaal meenemen, maar daarvoor ontbreken toch echt de financiële voorwaarden. Dus na lang twijfelen wordt voor het tourshirt gekozen (dit heeft echter zo lang geduurd dat de voorband geheel gemist wordt, maarja wie boeit dat?).
Nu het dan eindelijk zover, la moment supreme, Cradle of Filth betreedt het podium en de tent schudt op zijn grondbvesten door alle huppelgoths die finaal uit hun dak gaan. Na 3 nummers is onze black metal warrior echter teleurgesteld, het nummer wat gespeeld wordt kent hij niet... en het erop volgende nummer ook niet. Na enige navraag bij een ietwat oudere concertbezoeker blijkt al gauw dat het hier om nummers van ‘The Principle of Evil made Flesh’ en ‘Vempire’ gaat. Echter schiet onze held her niets mee op want hij kent uiteraard de albums niet, Midian was toch het debuutalbum van Cradle of Filth? Een beetje in paniek geraakt kijkt hij schichterig om zich heen en ziet allerlei andere Cradle of Filth fans in vreemde shirts van de band die hij ook niet kent. Twijfel maakt zich meester en de paniek slaat toe. Zou hij dan geen echte fan zijn? Hij vermant zich echter en besluit wijselijk dit voorval niet aan zijn vrienden te vertellen. Verder neemt hij zich voor om morgen meteen al het andere werk van Cradle te downloaden en op een cd te branden. Wat een truiheyd.
Het concert is ten einde en onze club blekkies spoedt zich naar de trein en springt deze nog op het laatste moment in. Wat een ervaring, wat een geweldig conceert, glunderend kijken ze elkaar aan en laten aan elkaar de ingeslagen merchandise zien. Uiteraard moeten de dames nog even vermelden dat Dani toch wel een verrekt lekker ding is, bijna net zo geil als Ville van Him. In de trein worden de noodrantsoenen Breezah aangeboord en het spreekwoordelijke hek wordt weer onherstelbaar van de dam gehaald Gebral, gelach en gegiechel voeren de boventoon en de treincoupe is veranderd in een heuse dierentuin.
Een van onze vikingbroeders is de alcohol echter teveel geworden en hij voelt een ware vloedgolf vanuit zijn maag aankomen. Hij probeert nog met al zijn krachten naar het toilet te hollen, maar het mocht niet baten... hij verspreid zijn gehele darminhoud over een heerschap dat in hetzelfde treincoupe zit. Bij nader kijken ziet hij onder zijn kots een (uiteraard) voor hem onleesbaar bandlogo, wanneer hij zijn blik iets hoger richt kijkt hij recht in de ogen van een 2 meter grote death metal beer die absoluut niet blij is met de overblijfselen van breezer en smirnoff ice op zijn nieuwe Hate Eternal shirt. Snel probeert de blekkie nog weg te komen naar zijn vrienden, echter de death metal clan zit hun op de hielen. Bij aankomst in de treincoupe blijkt zowat iedere huppelgoth over zijn nek te zijn gegaan. Om het feest compleet te maken trappen de heren death metallers de huppelgoth terug het coupe in en smeren hem nog eens goed door de kots. Vervolgens wordt de black metal societeit bij het eerstvvolgende station er vakkundig uitgewerkt.
Zo staat zij plakkend van de kots en bibberend van de kou op het peroon van een station wat zij niet kennen (je moet natuurlijk ook niet opletten op school als er aardrijkskunde wordt gegeven). Onze held pakt in zijn ellende zijn gloednieuwe nokia mobieltje (met Cradle of Filth ringtone uiteraard) en belt zijn vader:
“Papa wil je me op station Weert komen halen? Ik beloof dat ik nooit meer enge muziek zal luisteren en niet meer de make-up van mama zal stelen.”
De lijst van de herkenning van de huppelgoth die ook op die site staat is een keer door Draconian en mij gemaakt.
לֹא אעבוד
-
Hieronimus
- Berichten: 31865
- Lid geworden op: wo mar 12, 2003 12:36 pm
Tering, het is tegelijk grappig maar ook zielig. Omdat het ook écht gebeurt, dit soort dingen. Idiotie.
Front voor/der Matigheid
last.fm
last.fm
-
Hellhammer
- Berichten: 4253
- Lid geworden op: vr mei 06, 2005 9:04 pm
- Locatie: Groningen Rock City
-
the true Thorko
- Berichten: 13291
- Lid geworden op: vr mar 05, 2004 12:48 am
- Locatie: l'Hermitage
-
Hellhammer
- Berichten: 4253
- Lid geworden op: vr mei 06, 2005 9:04 pm
- Locatie: Groningen Rock City
Helemaal mee eens. Het is ook mijn lievelingsliedje van Dissection (waarschijnlijk van heel veel mensen, maar dat doet het niet toe).Amibor schreef:Ongelovelijk, wat heerscht Dissection toch. En mensen, The Somberlain, wat een productie, en dat voor 1993. Ik ken geen BM-band die toen al zo'n vette productie afleverde, hulde.
Echt, wat een geweldige sfeer roept dat nummer op.
From their torment springs its delight.
Ik heb gisteren toevallig die nieuwe single nog eens gedraaid... En ik vind hem best wel aardig eigenlijk.
Okay, het haalt het niet bij het oude werk, maargoed... er zit opzich ook wel tien jaar tussen. Dit is goede catchy melodische metal. Als heel die plaat zo is, dan koop ik hem alsnog wel... al hadden ze er dan beter aan gedaan om een andere naam te verkiezen boven het commercieel-aanlokkelijk dissection.
Okay, het haalt het niet bij het oude werk, maargoed... er zit opzich ook wel tien jaar tussen. Dit is goede catchy melodische metal. Als heel die plaat zo is, dan koop ik hem alsnog wel... al hadden ze er dan beter aan gedaan om een andere naam te verkiezen boven het commercieel-aanlokkelijk dissection.
Hoegaarden or die!
-
Judas Iscariot
- Berichten: 950
- Lid geworden op: ma mar 07, 2005 9:47 pm
Ik heb nu Storm of the light's Bane van m'n gitaarleraar geleend. Geniaal! Elk nummer is uniek en zit geweldig in elkaar. Er staan absoluut geen fillers op! Het combineert als je het mij vraagt op perfecte wijze de ijzige sfeer van black metal met de techniek en 'agressie' van death metal. The Somberlain ken ik niet, maar ik heb 'm eergisteren besteld.Amibor schreef:Ongelovelijk, wat heerscht Dissection toch. En mensen, The Somberlain, wat een productie, en dat voor 1993. Ik ken geen BM-band die toen al zo'n vette productie afleverde, hulde.
Ik ben het met je eens, maar ik zou liever een nieuw nummer gehad hebben in plaats van een nieuwe versie van Unhallowed.Poggwyd schreef:Ik heb gisteren toevallig die nieuwe single nog eens gedraaid... En ik vind hem best wel aardig eigenlijk.
Okay, het haalt het niet bij het oude werk, maargoed... er zit opzich ook wel tien jaar tussen. Dit is goede catchy melodische metal. Als heel die plaat zo is, dan koop ik hem alsnog wel... al hadden ze er dan beter aan gedaan om een andere naam te verkiezen boven het commercieel-aanlokkelijk dissection.
Het zal zeker geen miskoop zijn!Judas Iscariot schreef:[..]
Ik heb nu Storm of the light's Bane van m'n gitaarleraar geleend. Geniaal! Elk nummer is uniek en zit geweldig in elkaar. Er staan absoluut geen fillers op! Het combineert als je het mij vraagt op perfecte wijze de ijzige sfeer van black metal met de techniek en 'agressie' van death metal. The Somberlain ken ik niet, maar ik heb 'm eergisteren besteld.
Heaven's Damnation is ook echt een gaaf nummer.
Lekker ook met dit weer, koel je van af hehe.
From their torment springs its delight.
-
Judas Iscariot
- Berichten: 950
- Lid geworden op: ma mar 07, 2005 9:47 pm
interessant. Maar niet zo tering intens als Leviathan.Judas Iscariot schreef:Leviathan (US) liefhebbers, check de nieuws pagina van Total Holocaust.
Lurker Of Chalice
http://thr.cjb.net/
En de man zal heersen.
-
Hellhammer
- Berichten: 4253
- Lid geworden op: vr mei 06, 2005 9:04 pm
- Locatie: Groningen Rock City
-
Raymond W.
- Berichten: 171
- Lid geworden op: do aug 05, 2004 1:18 pm
- Locatie: Maarssen
-
Hellhammer
- Berichten: 4253
- Lid geworden op: vr mei 06, 2005 9:04 pm
- Locatie: Groningen Rock City
http://www.metal-archives.com/review.php?id=11663Hellhammer schreef:Is Fullmoon - United Aryan Evil wat?
Reviews zijn lovend.
een haiku is een
handig ding om lekker kort
nietszeggend te zijn
handig ding om lekker kort
nietszeggend te zijn
Al snap ik niet echt waarom; http://www.geocities.com/seth_4510_beh/ful