Fusion schreef:[..]
Echt wel! Een jazzmuzikant is *altijd* met muziektheorie bezig.
edit: dat jij parallelen hoort in Death en evt fusion is natuurlijk alleen maar omdat de drummer op "Human" (Sein Reinert) ergens tussen metal en fusion inzit. Daar houdt t imho echt mee op. Natuurlijk kun je nog meer parallelen trekken als je per se wilt, maar dat kan net zo goed met Indiase muziek, of dance, of whatever...
Ik heb hier Sean Reinert nog niet eens genoemd. Nee, mijn betoog sloeg op de fusion-gerichte partijen die Gene Hoglan slaat op Symbolic en ik geloof nooit dat je zo stokdoof bent dat je de paralellen tussen Elements en datzelfde Symbolic niet hoort. Die weirde accenten, splashes, de plaatsing van Chucks vocalen, die gasten hebben echt wel goed naar Cynic en Atheist, en indirect naar een hele rits fusionbands (Hoglan geeft dat in een aantal interviews met slagwerkkrant ook toe).
Daarnaast, waak ervoor om jazz te verwarren met instrumentalisme. Ja, in jazz komt een muzikant individueel het beste tot zijn recht (vind ik) omdat er zoveel ruimte is voor datzelfde instrumentalisme, maar het vormt NIET de kern van de jazz. Dat het tegenwoordig als een vereiste er is ingegroeid wil niet zeggen dat het ook zo hoort te zijn. Net zoals progrock van oorsprong iets heel anders was dan progrock en progmetal nu, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik denk dat die fout (ook door mij) in dit topic veel gemaakt is, zeker wanneer het over jazzmetal gaat. Metal met freaky maten is nog geen jazz, net zoals dat metal zonder freaky maten maar met een bepaalde benadering wel degelijk jazz en vooral fusion-invloeden kan hebben. Die invloeden bedoel ik nou juist als ik Death bij de discussie betrek en daarmee heb ik Death nog echt geen jazzmetal genoemd.
Maar hier komen we niet uit, want zowel mijn achtergrond als mijn bronnen als mijn persoonlijke visie verschillen nogal met die van jullie. Laten we het er maar op houden dat zowel Cynic als Atheist als Death gewoon verdomde goede bands zijn die de grenzen van "metal" fors hebben opgerekt.