Vol spanning wandelen Dulce_Licores en ik op het loket af van de 013. Zij had vrijkaarten gewonnen, en was zo lief om mij mee te vragen. Nu heb ik zelf nog nooit ergens vrijkaarten voor gekregen, plus de knakker die voor ons in de rij stond die blijkbaar afspraken had voor backstage passes kreeg nul op zijn request, wat de zenuwen toch best door m'n lijf deed gieren. Voor hetzelfde geld was dat 'Je hebt gewonnen!' mailtje wat ze kreeg een misplaatste grap. De zorgen bleken ongegrond, want haar naam was spoedig gevonden op de lijst en we mochten naar binnen.
Van de originele lijst van bands had ik nog niemand live gezien, en enkel de muziek gehoord van Aborted, Entombed, Exodus en Hypocrisy. Na de aanpassingen aan de line-up was in de lijst van bekende bands enkel Aborted vervangen door Leng Tch'E, die ik inmiddels ook al een keer live gezien had. De dag beloofde dus weer een interessante ontdekkingsreis van de hardere kant van de hedendaagse muziek te worden.
In het oorpronkelijke schema begon de eerste band om 16:20, dus zorgden we ervoor dat we rond 15:45 aankwamen zodat we nog een beetje rond konden kijken bij de merch. standjes en zo. Dat liep dus een beetje anders, want toen we goed en wel binnen waren was
Before Silence al begonnen met spelen in de kleine zaal. Deze Franse band was opgericht eind 2003, maakte hun eerste demo eind 2004 en begin volgend jaar staat hun eerste volledige CD in de schappen. Hun muziek stijl is redelijk snelle gitaar metal, beetje in de stijl van Xystus of The Old Dead Tree zonder grunts. Het beviel mij uitstekend! Als dit de opener was, dan beloofde dat wat voor de rest van de dag. Ik ben later op de dag nog op zoek gegaan naar hun merchandise stand om te kijken of ik misschien al een CD kon bemachtigen, maar ze waren alweer vertrokken of hadden gewoon niets uitgestald. Jammer, maar helaas.
Door naar de opvallend volle grote zaal voor de volgende band,
Wintersun, de muzikale uitspatting van Jari Mäenpää. Hij schijnt
alles zelf geschreven te hebben, wat in mijn boekje toch best een prestatie te noemen is. Musicaal stond het als een huis. Lekkere snelle metal met heel veel snaarstrak gitaarwerk erin. Minder was de zang, die Jari, naast het nodige gitaar werk, voor eigen rekening nam. De goede man mist simpelweg het bereik. Zodra ze dat probleem oplossen denk ik dat je hier een wereld band hebt staan. Door de drukte kwamen we niet veel verder dan de deur, maar desondanks hadden we redelijk goed zicht op het podium (wat ook wel eens anders geweest is). Nadeel hier was wel dat door de 5 minuten overlap tussen de acts de laatste 10 minuten van het optreden we telkens aan de kant moesten voor mensen die naar de andere zaal wilden, wat op een gegeven moment toch knap irritant wordt.
Vlug weer terug naar de kleine zaal voor
In-Quest, de eerste death metal band van de dag. Het was wat lastig de zaal in te komen, wat deed vermoeden dat het volle bak was. Gezien de drukte in de grote zaal zou dat best haalbaar moeten zijn. Bleek dat de zaal half vol was, en het meeste publiek achterin bleef staan. Go figure. Beetje wurmen later hadden we een mooi stekkie rechts-voor. De mannen gingen lekker tekeer, maar de pit die je bij een dergelijke act zou verwachten bleef uit. Okay, aan het einde waren 2 lui die tegen elkaar op gingen duwen, maar dat was meer voor de vorm. Musicaal was In-Quest niet erg opmerkelijk. Gewoon, degelijke metal, zonder technische hoogstandjes. Ze zijn nog niet zo gek lang bezig, dus misschien komt dat nog, of wellicht hebben ze het daar gewoon niet op. Na afloop even het schema goed bestudeerd, want de volgende band in de kleine zaal waren mijn nieuwe helden, Leng Tch'E, waar ik geen seconde van wou missen.
Toch nog even naar de grote zaal om nog een stukje
Onslaught mee te pikken. Wederom kwamen we door de drukte niet veel verder dan de deur, maar uiteindelijk toch nog een beetje van de mannen in actie kunnen zien. De trash metal ouwe stijl klonk best aardig, en zanger Sy Keeler was leuk bezig het publiek op te zwiepen, maar uiteindelijk kon het me niet echt boeien. Dat had wellicht te maken met het feit dat ik m'n best deed de tijd in de gaten te houden. Na 3 of 4 nummers weer terug naar de kleine zaal.
Hier waren de mannen van
Leng Tch'E (japanse naam van de Death Of A Thousand Cuts marteldood) nog bezig met opbouwen. Zo'n tien minuten later was alles op orde en konden ze beginnen, maar al meteen bij het eerste nummer gaf de microfoon problemen. Het probleem was redelijk snel verholpen, maar omdat de meeste nummers van Leng Tch'E nogal kort zijn was tegen die tijd het nummer alweer afgelopen. Ik heb deze mannen pas 3 weken geleden voor het eerst gezien op de Arnhem Metal Meeting, en toen waren ze weergaloos. Ook hier stelden ze niet teleur. Een enorm energiek optreden waarbij zanger Boris weer de vreemdste capriolen uithaalde, en tussen de nummers door de zaal met zijn KURK droge humor amuseerde. Wat ik ook enorm waardeer aan deze zanger is dat hij een strot kan opzetten waar je u tegen zegt, en direct daarna met z'n eigen, vrolijke vlaamse accentje doorbabbelt. Als je hem zo hoort zou je nooit durven geloven dat hij de zanger van een brul bandje was. En dan is er nog de rest van de band, die een bonk geluid neerzet die als een lawine over je heen dendert. Ik heb daar staan genieten, beste mensen! Na een nummertje of 3 kwam de pit in actie. Dit was de eerste noemenswaardige pit van de dag waar ik zicht op had. Net als op de AMM hadden ze slechts een half uur te spelen, maar
WAT een half uur!
Terug naar de grote zaal, en nu maar de achterdeur genomen die je bovenin de zaal uit laat komen. Dat bleek een uitstekend idee te zijn, want hoewel het hier ook redelijk vol was had je beduidend meer bewegingsvrijheid en beter zicht op het podium, al stond je wat verder weg. Dit maal was het
Naglfar die het podium onveilig aan het maken was. Bij de AMM bleek de band die we na Leng Tch'E zagen (Dismember) er een zware dobber aan te hebben om het optreden van Leng Tch'E te overtroeven. Naglfar had hier toch aanzienlijk minder moeite mee. Ik vond ze niet beter, maar ze deden het errug goed. Lekkere death metal die een uitstekende combinatie weet te vinden van het betere beuk werk en wat melodisch gitaarspel. Helaas begon rond deze tijd de innerlijke mens zich te roeren, dus gingen we halverwege de act naar de Bat-Cave voor een snelle hap. Ze hadden de tent omgedoopt naar 'Vet-Cave', maar gezien het assortiment van belegde broodjes en porties sate is het misschien tijd een andere naam te verzinnen? Geen vette meuk te bekennen, wat ik overigens een plus punt vond. Op een gegeven moment is de lol van het eeuwige patatje er ook wel van af.
De innerlijke mens verzorgd, en een beetje uitgepuft op de bankjes in de hal konden we fris door naar de kleine zaal waar
Pleurisy al begonnen was. Wederom was het achterste deel van de zaal het populairst, maar konden we met wat wring werk weer een prima plekje vinden. De muz... Hey? Is dat niet George van het recentelijk opgeheven Orphanage? COOL! Oorspronkelijk lag het in de planning om Orphanage voor het eerst in actie te zien als headliner van
Music Against Cancer 2006 (22 januari in de Melkweg. Jij komt toch ook?). Dat liep dus even anders, maar om de front-man hier in actie te zien bij zijn andere bandje was toch een leuke troost prijs. Misschien moet ik vooraf toch een beetje onderzoek doen naar de bands die ik ga zien... NAAAH! Enniewees, muzikaal deed deze band het ook errug goed. Ritmische death metal met die droge strot van George eroverheen. Geen idee waar dat kleine mannetje het geluid vandaan haalt, maar ik vond het prachtig, en het leek erop alsof mijnheer zelf het ook prima naar z'n zin had.
Daarna wederom via de achteringang de grote zaal betreedt waar metal goden
Entombed te bewonderen waren. Nu moet ik bekennen dat ik de muziek van Entombed nooit echt boeiend heb gevonden. Mij iets te langzaam, en ik heb het idee dat er inmiddels zat andere bands zijn die hetzelfde beter doen. Maar goed, het zijn klassiekers, en ze staan niet voor niks alweer 15 jaar op de planken. Er zit inmiddels alweer een nieuwe plaat aan te komen, maar ik verwacht ook daar eigenlijk niks meer van. M'n metgezellin daarentegen genoot zichtbaar van het optreden, dus het zal wel aan mij gelegen hebben. En om haar met een smile van oor tot oor op te zien gaan in de muziek is mij ook wel wat waard.
Terug naar de kleine zaal voor
Fear My thoughts. Kijk, dat is nou muziek waar je mij voor wakker mag maken! Technische getaal metal in de stijl van Soilwork en Mnemic. Het enige minpuntje wat ik hier kon bespeuren was dat de basgitaar soms een noot raakte die wat resoneerde, maar verder was dit voor mij puur genieten. Later de band nog even gesproken bij de merchandise stand. Jammer dat zo weinig bands hier de laatste tijd voor te porren zijn. Je bent er toch al, waarom niet even staan babbelen met de fans? Door te openen met de 5 magische woorden (Man, you guys rocked tonight) 5 euro korting gekregen op de 2 CDs die ik kocht.
En wederom de trap op naar de achteringang van de grote zaal voor
Exodus. Helaas was het hier (rechts-achterin) inmiddels ook stampvol, dus dan maar de ingang links-achter gepakt, waar vandaan we weer een plekje vonden waar het prima vertoeven was. Wat een bulk HERRIE maken die lui van Exodus. DAAAYUM! Ik kende de band enkel van de Shovel Headed Kill Machine CD die hier ergens op m'n harde schijf geparkeerd staat. Die CD beviel me wel, maar aangezien deze mannen in de afgelopen 20 jaar alweer 10 CDs in de schappen hebben geduwd zegt dat natuurlijk niets over de te verwachten setlist. Uiteindelijk had ik over de gespeelde set niets te klagen: hard, snel en lekker! De bass-drum stond wel veel te hard en overstemde daarmee het meeste van het gitaarwerk wat best jammer was. Tegen het einde van de set kreeg een van de gitaristen een of ander stukkie taart en een glas wijn aan een tafeltje te verorberen terwijl de andere gitarist met een voor mij onbekende knakker een half solo duelletje ging doen (en vervolgens
grondig werd ingemaakt). Dit solo geneuzel duurde me eerlijk gezegd te lang. Even is leuk, maar iets van 10 minuten non-stop solo, waarbij de Exodus man notabene meer met z'n gitaar zat te gooien dan daadwerkelijk noten te spelen, was echt teveel van het goede. Afijn, taartje verorberd, wijn weggespoeld, tijd om weer de beuk erin te gooien. Dit duurde nog iets van 2 nummers, en toen zat het alweer erop. Denk dat ik toch eens het oudere werk van deze lui moet gaan beluisteren, want de nummers bevielen me wel. Misschien dat ik dan ook kan horen of die gitaristen spannende dingen doen tijdens hun nummers...
We hadden misschien nog naar Primordial kunnen gaan, maar het idee kwam eigenlijk nieteens ter sprake. Even beneden bijkomen, en daarna weer terug naar boven in afwachting van
Hypocrisy. Door de nodige technische problemen begonnen ze een goede 10 minuten te laat, wat wellicht de reden was dat toen ze eenmaal gingen spelen er verdomd weinig tijd tussen de nummers zat om applaus in ontvangst te nemen of even een woordje te spreken met het publiek. Het probleem met de alles-overstemmende bass-drum was hier opgelost, waardoor je je kon laten meeslepen door de simpele, maar oh zo effectieve gitaar loopjes van Andreas Holma. Bij dit optreden was het ook voor het eerst dat ik wat crowdsurfers in actie zag. Blijkbaar waren de aanwezige security mensen hier niet bijster happy mee. Crowdsurfers werden snel en adequaat van het publiek afgetild. Tot zo ver niks mis mee, maar op een gegeven moment was er een gast die voor de zoveelste (3e?) keer van het publiek afgesjord werd, en even indringend door de security pief werd aangesproken, overduidelijk over het feit dat het niet de bedoeling is dat je gaat crowdsurfen. Best jammer eigenlijk. Toen hij even later iemand anders omhoog hielp voor het surfen werd hij wederom bij die security pief geroepen om duidelijk te maken dat ook dat niet de bedoeling is. Ik vond het maar flauw. Het stond overigens ook nergens aangegeven dat het niet de bedoeling was. Maar terug naar de muziek. Mijn persoonlijke favoriet was 'Roswell 47', wat het laatste nummer werd van de reguliere set. Mijn toch al perfectedag kon nu echt niet meer stuk. De mannen gingen even weg voor het traditionele (maar wat mij betreft compleet overbodige) terug juichen, maar nog voor het geschreeuw goed en wel tot stand kwam waren ze alweer aanwezig op het podium. Mij hoor je niet klagen. Nog 2 nummers werden gespeeld, waarbij tijdens het laatste stuk van het laatste nummer de mannen van Exodus de gitaren van de mannen van Hypocrisy overnamen. Had wat mij betreft niet gehoeven, maar goed. Uiteindelijk was het 22:45 toen ze klaar waren. Kwartiertje uitgelopen, maar desondanks hun complete set gespeeld (en ook dat heb ik wel eens anders gezien).
En toen was het voorbij
Zes en een half uur aan praktisch non-stop muziek in wat voelde als een klein uurtje meegemaakt. De 60 euro die de 2 kaartjes ons niet kostten was het absoluut waard geweest. Beste bands van de dag waren wat mij betreft Leng Tch'E, Hypocrisy en Fear My Thoughts. Minste waren Wintersun en Onslaught, maar zelfs die waren niet echt slecht. De techniek had op het optreden van Exodus na zijn zaakjes prima op orde. Als ze dit volgend jaar weer doen zullen we er beslist weer bij zijn.
If you can read this you're probably not dead yet.
- Johnny The Homicidal Maniac -
