Line-up:
Adrian Robichaud - bass
Nils K. Rue - vocals (nieuw, is niet te horen op bestaande albums)
Glen Drover - guitars, keyboards
Shawn Drover - drums
Omdat dit een van mijn favouriete bands is maar erg onbekend, wil ik jullie toch even op deze band wijzen.
Het Canadese Eidolon is opgericht in 1993 door de broers Shawn en Glen Drover. Misschien ken je ze wel van Megadeth (in mijn oogpunt een veel mindere band). Eidolon's stijl is moeilijk te omschrijven, maar ik zal het toch proberen. De band speelt vrij duistere en complexe thrash met powermetal-zang op de latere albums afgewisseld met af en toe (2,3 nummers per cd) wat Death-vocalen (die zeker niet ongewenst zijn). De nummers zijn erg divers, een nummer als Pain doet denken aan Dream Theater, maar bijvoorbeeld The Path is snoeiharde thrash en Volcanic Earth zou niet misstaan op een album van een Deathmetal-band.
De zang van Eidolon is soms wat moeilijk: vaak erg op de achtergrond. Het is dan ook zeker geen simpele muziek, mede door de langdradigheid en complexiteit van veel nummers heb ik vooral Coma Nation lang moeten draaien voordat ik het echt kon waarderen.
Wat mij vooral trekt aan Eidolon is de sfeer die ze neerzetten. Door de doordreunende riffs en verassend melodieuze solo's (Glen Drover is echt een topgitarist), afgewisseld met duistere rustpunten raak je in een soort van trans. Niet in de laatste plaats dragen de hoezen ook erg bij aan de sfeer, die weerspiegelen precies de sfeer van de muziek.
Zero Hour 1996
Seven Spirits 1997
Nightmare World 2000
Hallowed Apparition 2001
Coma Nation 2002
Apostles Of Defiance 2003
Nummers:
http://www.eidolon-nightmareworld.com/media/audio.asp
(In context of the moon is een cover)
Volgend jaar komt een nieuwe Eidolon-cd uit. Het zal voorlopig de laatste zijn wegens verplichten met Megadeth.
Godver, zo krijg je ook een hekel aan Megadeth
Is bij deze voor mij toch wel noodzaak. Het blijft natuurlijk puur smaak, maar zo presenteer jij het als een feit...waar ik het nogal oneens mee ben hehe.
