Madder Mortem is een formatie uit Noorwegen. We hebben hier te maken met een progressievere vorm van Nevermore, en een vrouwelijke zang die door merg en been gaat.
Een vrij globale omschrijving, maar je moet het luisteren om achter meer te komen, het valt lastig te categoriseren.
Ze hebben net een nieuw album uit, 'Desiderata', en het album staat bol van dissonantie, gekrijs, geros, onheilspellende fluisteringen, en fantastische songstructuren. Zeker niet voor de recht-toe-recht-aan metalfan, maar er zijn hier vast wel mensen dit dit kunnen apprecieren. Je moet de vocalen alleen kunnen trekken. Het werd al jaren onterecht in het gothic metal hokje gestopt (metal en vrouwenzang, bladiebla), maar dat is het absoluut niet.
Discografie;
Mercury (1999)
All Flesh Is Grass (2001)
Deadlands (2002)
Desiderata (2006)
Het nieuwe album is wat mij betreft de beste tot nu toe. Ik was al helemaal weg van 'Deadlands', zeker na ze gezien te hebben in het voorprogramma van Opeth in Tivoli (maart 2003), maar dit album laat duidelijk progressie zien. Vergeet wat er op de frontpage wordt gezegd over 'Korn' en 'vals', dat is onzin.
Het album voert je mee in een krankzinnige reis door de wereld van het harde metaal. Zo om de 3 tracks val je in een serene sfeer van een intermezzo, of een rustig nummer, om je vervolgens weer op te doen schrikken met wederom een afschuwelijk gaaf nummer. Paniek, wanhoop, pijn, de last van de wereld, maar ook schoonheid, rust en melancholie, deze band wisselt alles feilloos af. Een aanrader voor mensen die van 'iets anders' houden. De beste vergelijking is dan misschien Nevermore on Acid, maar dan weet je eigelijk nog weinig van het geluid van deze band. Checken dus.
