paradigm shift schreef:Ik heb nu Blues & Roots van Charlie Mingus aangeschaft. De titel dekt de lading aardig, behoorlijk blusey jazz, maar dan met een hardbop inslag. Ik zit al de hele dag met moanin in mn kop, echt fantastisch. En Mingus geweldige geschifte baswerk maakt het natuurlijk af.
(ik heb een reactievlaag)
Blues & Roots is mn favoriete Mingusplaat! Wednesday Night Prayer Meeting, Moanin' (ken je ook de liveversie van de Mingus Bigband? Zo nee, pm ff, die wil je echt wel horen...), Tensions en E's Flat Ah's Flat Too. Die laatste met dat geschreeuw tussendoor, superintens. Echt zo'n plaat die je de volle lengte bij de strot grijpt en je doodvermoeid achterlaat.
Om wederom op North Sea uit te komen, dit jaar speelt Mingus Dynasty daar ook. Bestaande uit ex-sidemen van de meester spelen ze een aantal van zijn beste stukken (oa Wednesday Night). Ze zijn ook te horen op I Am Three, de Mingus-heritageplaat met de Bigband, Dynasty en Orchestra. Mijn ouders hebben het geluk gehad dat ze in New York in de Iridium Jazz Club het orchestra hebben kunnen zien. Serieus, ik wist niet dat je van jaloezie zó groen kon zien
