In Juli 2005 tekende het Zwolse Delain een contract bij Roadrunner Records. Niet lang daarna begonnen de opnames van het debuutalbum Lucidity in Duitsland, Finland, Zweden en Nederland. Delain is uniek door de projectmatige opget. Het debuutalbum Lucidity is ingespeeld en ingezongen door meerdere zeer bekende muzikanten (zoals Sharon den Adel (Within Temptation), Marco Hietala (Nightwish) en Liv Kristine) die allemaal hun eigen stempel op de muziek hebben gedrukt. Maar ook door eigen muzikanten. Naast de Zwolse oprichter Martijn Westerholt (ex- Within Temptation) bestaat de harde kern van Delain, op het album, uit de zangeres Charlotte Wessels. Haar rustige, popachtige geluid onderscheidt zich van de vaak hoge opera-achtige gothic-vocalen uit het genre
Ondanks of juist dankzij de muzikale en vocale diversiteit vormt Delain zich toch een uiterst sfeervol geheel. Typerend zijn de prominente toetsenpartijen, bombastische koren en tempowisselingen, aangevuld met heavy gitaren en retestrakke drums en veel melodie. De liedjes steken qua opbouw doeltreffend en knap in elkaar, met veel gevoel voor melodie.
Delain ontpopt zich nu als een vaste liveband die dit najaar start met touren. Door de projectmatige start is het nu Live altijd weer een verrassing of er nog gastmuzikanten van het album ten tonele zullen verschijnen.
En uiteraard The Wounded, die de meesten wel kennen hehe.
open 20:30 / aanvang 21:00 / € 7,50
23 sept. Hedon Zwolle: Delain [gothic metal] en The Wounded
-
fetuskiller
- Berichten: 14316
- Lid geworden op: di sep 23, 2003 12:24 pm
- Locatie: Amersfoort
- Contacteer:
-
fetuskiller
- Berichten: 14316
- Lid geworden op: di sep 23, 2003 12:24 pm
- Locatie: Amersfoort
- Contacteer:
Yeah! 
-
fetuskiller
- Berichten: 14316
- Lid geworden op: di sep 23, 2003 12:24 pm
- Locatie: Amersfoort
- Contacteer:
Het is zo dichtbij, ik ga in ieder geval. Voor de prijs hoef ik het niet te laten. Bovendien is het tot nu toe niet gelukt om The Wounded live mee te maken terwijl ik al hun CD's heb.
[url=http://www.last.fm/user/Pluto/?chartstyle=Sinsanity][img]http://imagegen.last.fm/Sinsanity/recenttracks/4/Pluto.gif[/img][/url]
De eerste show,
Charlotte maakt een zeer zenuwachtige indruk tijdens het eerste en tweede nummer. Ze staat er wat onwennig bij en haar stem klinkt erg breekbaar terwijl ze zingt. Ze lijkt overdondert te zijn door het enthousiasme van het publiek en dit laat ze zien door breed te lachen en het publiek toe te spreken. Na een nummertje of drie zie je haar langzaam ontspannen, haar stem wordt krachtiger wat haar ten goede komt. Je kunt aan de band aflezen welke muzikanten "doorgewinterde podium beesten" zijn en welke muzikanten zich nog moeilijk een houding weten te geven (maar hee, een eerste optreden sinds de cd en in deze bezetting..).
Door de diverse zangers en zangeressen die zich live laten zien (oa George) en die deels op een bandje meedraaien, maakt het net even iets boeiender om naar te luisteren. Alhoewel ik er wel bij moet zeggen dat ik het lichtelijk storend vond dat er zo nu en dan een zanger opdook vanachter het podium, een paar zinnen mee zong en dan weer verdween van het podium. En het bandje wat meedraaide, hoor je nog een zanglijn (geloof Liv en Sharon die ik er tussendoor hoorde) naast die van Charlotte, vond ik jammer. Ook al maakt dat het een stuk afwisselender, aangezien Charlotte toch wel een rechtlijnige (maar wel prettige) zang heeft naar mijn mening. Ik vind nog steeds dat wat je hoort, ook op het podium gezien dient te worden.
Anyway, ik denk dat deze band zeker een aanwinst is. Ondanks dat het niet mijn muziek is, is hun muzikale spel op het podium een lust voor het oog. Leuke interactie tussen de bandleden, plezier in het optreden en een publiek wat uit hun dak ging.
Ik heb alleen niet echt opgelet wie er precies op het podium stonden en door de warmte ook zo nu en dan de zaal ontvlucht.
Oh en the Wounded heerscht! Zoals altijd weer als vanouds. En het was druk, heel heel heel heel heel heel heel heeeeeeeeel druk en warm. Had ik al verteld dat het druk was? En warm? Damn, het was warm
Charlotte maakt een zeer zenuwachtige indruk tijdens het eerste en tweede nummer. Ze staat er wat onwennig bij en haar stem klinkt erg breekbaar terwijl ze zingt. Ze lijkt overdondert te zijn door het enthousiasme van het publiek en dit laat ze zien door breed te lachen en het publiek toe te spreken. Na een nummertje of drie zie je haar langzaam ontspannen, haar stem wordt krachtiger wat haar ten goede komt. Je kunt aan de band aflezen welke muzikanten "doorgewinterde podium beesten" zijn en welke muzikanten zich nog moeilijk een houding weten te geven (maar hee, een eerste optreden sinds de cd en in deze bezetting..).
Door de diverse zangers en zangeressen die zich live laten zien (oa George) en die deels op een bandje meedraaien, maakt het net even iets boeiender om naar te luisteren. Alhoewel ik er wel bij moet zeggen dat ik het lichtelijk storend vond dat er zo nu en dan een zanger opdook vanachter het podium, een paar zinnen mee zong en dan weer verdween van het podium. En het bandje wat meedraaide, hoor je nog een zanglijn (geloof Liv en Sharon die ik er tussendoor hoorde) naast die van Charlotte, vond ik jammer. Ook al maakt dat het een stuk afwisselender, aangezien Charlotte toch wel een rechtlijnige (maar wel prettige) zang heeft naar mijn mening. Ik vind nog steeds dat wat je hoort, ook op het podium gezien dient te worden.
Anyway, ik denk dat deze band zeker een aanwinst is. Ondanks dat het niet mijn muziek is, is hun muzikale spel op het podium een lust voor het oog. Leuke interactie tussen de bandleden, plezier in het optreden en een publiek wat uit hun dak ging.
Ik heb alleen niet echt opgelet wie er precies op het podium stonden en door de warmte ook zo nu en dan de zaal ontvlucht.
Oh en the Wounded heerscht! Zoals altijd weer als vanouds. En het was druk, heel heel heel heel heel heel heel heeeeeeeeel druk en warm. Had ik al verteld dat het druk was? En warm? Damn, het was warm
Helemaal mee eens Mayo. Dat Charlotte in eerste instantie wat slecht uit de verf kwam, lag voor een deel ook aan de geluidstechnici. De synths, en de bescheiden grunts waren ook nauwelijks te horen. Toch stond de muziek als een huis, lekker stevig (waardoor ik alleen maar nóg warmer werd).
The Wounded was weer goed, maar de muziekkeuze vond ik wat minder. Het waren met name de slepende nummers die ze lieten horen. Ik miste stevigere nummers als Day of Joy, Chaos Spectacle en 18 Carat Dust.
The Wounded was weer goed, maar de muziekkeuze vond ik wat minder. Het waren met name de slepende nummers die ze lieten horen. Ik miste stevigere nummers als Day of Joy, Chaos Spectacle en 18 Carat Dust.
[url=http://www.last.fm/user/Pluto/?chartstyle=Sinsanity][img]http://imagegen.last.fm/Sinsanity/recenttracks/4/Pluto.gif[/img][/url]