Zo dan.
Fields of Rock 2007
Epiloog
Wel, het zou voor mij m'n eerste meerdaagse festival worden. Met een groep maten reisde ik vanaf Rotterdam, kwam aan in Amersfoort en, toen de trein naar 't Harde eenmaal arriveerde bleek'ie al aardig vol te zitten. Het zou persen worden. Altijd handig, geen extra treinen als er duizenden mensen allemaal naar hetzelfde gat moeten, vergezeld door bagage en al.
Eenmaal aangekomen werden we naar de bussen gedirigeerd, en na daar 5 euro voor opgehoest te hebben begon de laatste, 15 minuten durende etappe naar het festivalterrein. Gedurende de laatste minuten daarvan kwam 1 van m'n maten erachter dat'ie zn kaartje was vergeten. Altijd leuk. Mhahaha. Terwijl wij zijn spullen mee naar de camping namen ging hij terug om het stukkie papier te halen.
Oh ja, ook leuk. Er stond niet aangegeven hoe je vanaf de bus bij de camping kwam. En dan heb je tig kilo bagage bij je, en loop je maar door de eerste de beste ingang met een bord waarop staat 'Festival terrein' en 'camping', vergezeld door 2 naar boven gerichte pijlen, om vervolgens bij een dicht hek aan te komen. Heel dat pokke-end terug (waar onze latere buren op de camping zich bij onze groep sloten) en dan toch maar de meute te volgen.
Eenmaal door de ingang naar de camping. Het was half 7, dus er was ruimte zat. Tenten opgezet, terrein verkend, muntjes gehaald (2.20 per muntje, en dan ook nog eens per vijfvoud verkopen...de tering hey) en voor de rest van de avond ombeurten de maat die z'n kaartje was vergeten opgebeld om te zeggen hoe gezellig het wel niet was. Net voor twaalven was'ie terug.
Dag 1
Niks aan de hand, rustig aan. Net voor tienen ontbeten (bananen & sap über allessss!), en dan zo rond half 12 maar eens naar het terrein met de bende. Maar de hekken die waren niet open. En toen ging het regenen. De hekken bleven dicht, dus werd er uit een collectieve schijt-aan-de-vroege-bands-overweging besloten om even terug te keren naar de tenten zodat een aantal leute ook hun regenkleding kon pakken. Net na enen keerden we terug, waarna we nog een klein stukje konden zien van
Lauren Harris. Nou, gaaf hoor. Pa zal ongetwijfeld retetrots zijn.
De eerste band waar we voor kwamen was echter Fastway. Perfecte pot rock om lekker bij in de zon te zitten. Daarna was het een uur wachten om de
Dublin Death Patrol te zien op hetzelfde podium.
Dacht ik. Toen we met de groep om kwart voor 4 even langs het uiterst creatief genaamde Mean Stage toogden om
Machine Head te zien hoorde, en zag, ik geen Machine Head, maar een in zwart uitgedoste bende met een wel erg bekend uitziende reus van een frontman die Alone in the Dark van Testament aan het verkondigen was. GOD-VER-DOMME. Ik baande me snel een weg naar voren, waar ik in de moshpit nog net de afsluiter Unnatural Causes kon meepikken. DDP was een uur eerder begonnen dan aangegeven, op een ander podium. Ik kon er niet om lachen.
Tot aan Slayer werd de metalmarket afgespeurd, en toen na 2 en een half nummer ook iedereen Slayer zat was zijn we naar het, andermaal met een hoogstaande woordgrap belabelde Rage Stage gegaan, waar een band aan het soundchecken was. Omdat we kregen te horen dat nu, een uur vroeger dan verwacht en óók op een ander podium dan aangegeven, Kamelot in de tent (ohnee wacht, de
Temple of Rock) bezig was, dachten we dat het hier de set van DragonForce betrof. Twijfel alom, want die middag vloog er een vliegtuigje over het camping/festivalterrein met de banner DRAGONFORCE 8PM TEMPLE OF ROCK achter zich aan dengelend. 5 voor 8 waren we in diezelfde tempel, en aangezien Kamelot nog volop bezig was liepen we weer terug naar de Rage Stage. Tien voor half 9 kwam daar de band in kwestie op, en het was geen DragonForce, maar
Pain of Salvation, die dus vrolijk 2 uur later dan aangegeven (en ook op een ander podium) aan hun set begonnen. Dus wij wéér terug naar de tent. DragonForce was al opgebouwd, maar moesten nog beginnen.
DragonForce zelf was een aardige show, die veelal even hyperactief was als de muziek zelf. Met de bende even een pitje bouwen, tot tweemaal toe...maakte een hoop goed. Na DragonForce even naar Maiden wezen kijken (en als enkeling uti de groep even naar voren geweest), en hoewel ik geen fan ben van de muziek stond de show als een huis.
Dag 2
Hopelijk zou het vandaag eens beter worden met het aanhouden van het tijdschema, want die zooi van gister was beschamend.
We gingen met de groep naar
Volbeat, één van de bands die bij mij hoog op het verlanglijstje stond om te zien dit festival. En ze stelden allerminst teleur. De band speelde energiek en kwam erg sympathiek over, soms tussen nummers een shirt of CD's in het publiek gooiend en een crowdsurfende, breeduit lachende Michael Poulsen aan het eind. Setlist was (van wat ik me herinner) The Human Instrument, Sad Man's Tongue, Mr and Mrs Ness, Caroline Leaving, The Garden's Tale, Soulweeper, Another Day Another Way, Radio Girl en I Only Wanna Be With You.
Na Volbeat was het tijd voor
Megadeth. Ik wilde weleens zien watvoor band het was live. Er werd erg strak gespeeld, maar er was weinig interactie met het publiek. Onder een bewolkte en regenende hemel passeerden o.a. Hangar 18, Washington Is Next, Peace Sells en The System Has Failed de revue.
Daarna
Motorhead nog wezen kijken. Lemmy en de zijnen waren weer degelijk als altijd, al waren er wel problemen met het drumgeluid zo leek het. Erna werd er besloten de oren wat rust te gunnen en de maag wat werk te verschaffen, dus trok de groep zich terug naar het tentendorp.
Eenmaal weer op volle kracht ging ik maar eens langs
Type O Negative. Ik kende nul komma nul van het materiaal, maar ze verrasten positief (al viel de openliggende tekstmap voor Peter Steele wel op) en ik denk dat ik er wat meer ga van beluisteren.
Dream Theater volgde. Solootje hier, solootje daar. Machtige show een mooie volle tent, maar nee, mijn muziek zal het nooit worden.
En dan hadden we
Ozzy nog. Ja, Ozzy. Met zingen had het weinig te maken, en die solo van Zakk Wylde werd dodelijk langdradig op den duur, evenals het vele I CANT FUCKING HEAR YOU van meneer Osbourne zelf. Dat laatste (evenals 'HENK!', 'THEO!' en natuurlijk het aloud befaamde 'SLAYUUR') werd diezelfde avond, op de camping, nog eens dunnetjes overgedaan door vele brullende en benevelde metalheads, waaronder ondergetekende. Daardoor werd Fields of Rock 2007 uiteindelijk met buikpijn van het lachen afgesloten.
+ Volbeat, DragonForce, Motörhead, Megadeth (dual-solo yahrrrr!) en DDP van wat ik heb gezien
+ Bananen in de camping supermarkt
- HET GEKLOOT MET HET TIJDSCHEMA OP DE ZATERDAG
- Schapenmuntjes die enkel in kuddes van vijf mogen reizen
- Schapenmuntjes die ook nog eens duur zijn
- Dat je geen muntje kreeg voor 5 bekers zoals in het boekje stond, maar voor 10
- De hoeveelheid WC's (overigens waren er vrijdag links van de ingang wel WC's, die de zaterdag ineens waren afgeschermd. Logica?)
