Elk Opeth-album heeft iets, Morningrise is wel een van de toppers.
Het is ook wel jaren mijn nummer 1 band geweest, al komen er -vooral de laatste tijd- wat vraagtekentjes bij. Ze zijn nu natuurlijk wereldwijd bekend, dus normaal naar een concert gaan zonder geplet te worden zit er meestal ook niet echt meer in. Maar het allergrootste punt; de formatie. De jarenlange ijzersterke basis was echt Opeth. Nou vooruit, Per erbij kon nog net. Maar Martin Lopez eruit, dat was kenker. Een van de beste drummers allertijden zou ik zeggen. (Plus op Wacken vooral hoorde ik dat Axenroth nog niet strak genoeg speelde). En nu, toch wel de spreekwoordelijke druppel. Peter Lindgren weg..
Veel mensen vinden dat Mikael de enige is waar Opeth om draait, maar deze bandtransformatie vergaat mij toch niet echt zonder weemoedige gevoelens. Natuurlijk hoort Opeth nog wel tot een van m'n toppertjes, maar wel een beetje jammer dit.
(Wat wel mooi is aan oudere/bekende bandjes is dat de CD's goedkoper worden
, heb nog hier en daar een gaatje te vullen in mijn Opeth-collectie).