Pathosray (Progressive Power Metal)

[Jeroen]

Ik heb het al vaker gemeld in bepaalde topics, maar hoe vaker ik die cd draai, hoe harder ik me afvraag waarom ik niet gewoon een apart topic had geopend.

De reden is duidelijk. Deze Italiaanse band is wat mij betreft de beste nieuwkomer in het progressieve power metal genre. Denk in de richting van Pagan´s Mind, Anubis Gate, Circus Maximus met een vleugje Dream Theater, maar dan met zoveel meer power en muzikaal gespetter.

Pathosray werd in 2000 opgericht met het idee om stevige (soms thrashy) power metal te mixen met meer symfonische geluiden. Na twee demo's verscheen eind 2007 eindelijk het 'selftitled' debuutalbum.
Wat deze heren hierop laten horen is simpelweg fantastisch. Negen nummers lang is het genieten geblazen van muzikale hoogstandjes, magistraal riffwerk en een werkelijk geniaal goede zanger (zonder accent). Ik ben er zelf helemaal ondersteboven van. Hoe vaker je de cd draait, hoe beter die wordt.

Een absolute aanrader voor liefhebbers van bovenstaande bands en meer.

Discografie
Strange Kind of Energies - demo - 2002
Deathless Crescendo - demo - 2006

Pathosray - Full Length - 2007



Band:
Vocals : Marco Sandron
Guitars : Luca Luison
Bass: Fabio D'Amore
Drums: Ivan Moni Bidin
Keyboards: Gianpaolo Rinaldi

website:
http://www.pathosray.com/

Myspace:
http://www.myspace.com/pathosray

[innuendo]

Leuke band. Ik heb er wel wat van gehoord.

[number_17]

Dat was voor mij de debut plaat van 2007!

[Kaasmetgaten]

Inderdaad een top album.
Heb hem laatste ook aangeschaft.

mag ik jullie de nieuwe Royal Hunt (Collision Course) van harte aanbevelen?

[Jeroen]

power metal is wat mij betreft weer een beetje aan het opkomen dankzij al die bands die wat vernieuwende invloeden in de muziek stoppen.
Het wordt een mooi jaartje wat dat betreft met allereerst de nieuwe Communic (ook wel thrash invloeden, maar goed)

Ik verwacht dat we nog veel Pathosray gaan horen

[Kaasmetgaten]

laten we het hopen, want het klinkt als een klokje.

[Suzanna]

Klinkt lekker zeg! Ben even de myspace aan het luisteren van ze, maar ik ga zeker even verder op zoek naar een album!

[metalmachine]

geweldige band, de nummers rammen als een malle!!

[Took]

Pathosray is gaaf

[Orklord]

Klinkt interessant, maar even wat van opzoeken

[Tox]

erg vette band inderdaad, staat al een tijd op m'n verlanglijstje

[Kaasmetgaten]

Goeie zaak jongens, zeg het voort!

Vooral de zang is erg goed, wat voor Italiaanse bands nog wel eens een moeilijk punt is.

[Jeroen]

en volkomen accentloos ook nog eens. Dat verbaasde me nog het meest.

[Jeroen]

http://www.metalfan.nl/reviews.php?id=4586

mijn pathosray recensie

[MJA]

Aangename verrassing, dat Pathosray! De nummers die op hun MySpace staan, klinken gewoon gaaf!

[Jeroen]

De nieuwe plaat zit er aan te komen. Ik heb laatst bij een maat al de promo gehoord en dat belooft weer wat te worden. Verwacht vooral een wat steviger geluid met wat meer nadruk op sterke thrashy riffs. Uiteraard zingt Marco Sandron weer de sterren van de hemel.

Leuk weetje: Sandron heeft ook de lead vocals op de laatste plaat van Fairyland verzorgd. Wederom een erg gave prestatie. Die kerel begint langzamerhand een van mijn favoriete zangers te worden.

[Metal79]

http://www.metalfan.nl/reviews.php?id=4586

mijn pathosray recensie

Het begrip powermetal stond ooit voor toppers als Helstar, Sanctuary, Vicious Rumors en consorten, maar is door met name Duitse, Scandinavische en Italiaanse tralala-bandjes volkomen uitgehold. Je onderbouwde verhaal zet mij ertoe, dat album van Pathosray op mijn boodschappenlijst te noteren. Dank. (Ook Anubis Gate-liefhebber dus?)

[Jeroen]

Absoluut, en dan vooral de eerste twee albums. Hoewel ik de derde en het nieuwe album met Hansen op zang ook zeker kan waarderen.

Maar Pathosray is een heerlijke thrashy/proggy power metalrotschop zoals het bedoeld is. Sterke complexe songs met fenomenaal basgitaarwerk, super riffs, geweldige zang en briljante solo's. De keyboards nemen een zelfde soort rol in als bij Anubis Gate.

[Gilbert]

[..]Het begrip powermetal stond ooit voor toppers als Helstar, Sanctuary, Vicious Rumors en consorten, maar is door met name Duitse, Scandinavische en Italiaanse tralala-bandjes volkomen uitgehold

Dat valt wel mee. De door jou genoemde bands zijn namelijk nooit erg succesvol geweest. Volgens mijn herinnering werd medio/eind jaren tachtig de term power metal vooral geassocieerd met de zeer succesvolle "tralala" Keeper Of The Seven Keys albums van Helloween, en ook met acts als Manowar en Yngwie Malmsteen (die tegenwoordig eerder onder traditionele heavy metal respectievelijk neo-klassieke metal worden gerangschikt). Met andere woorden, de betekenis van de term power metal is nooit helemaal eenduidig geweest en exclusief gelinkt aan de agressieve Amerikaanse power metal waar jij zo van houdt. Daarbij begrijp ik die afkeer van Europese "tralala" bandjes niet. Zit daar dan geen enkele artiest tussen die je leuk vindt?

[Jeroen]

ach ja. Wat betreft Amerikaanse bands sprak men over US power metal en over de Duitse bands (vooral in de tijd van Keepers) was het Happy Metal. Al zou ik albums als Hypertrace van Scanner en de eerste Running Wild albums toch zeker geen happy metal noemen.

Grappig vaak, bands als Helstar en Sanctuary worden vaak in het semi-legendarische hokje gestopt. Toch vind ik dat zij meer muzikale grenzen hebben verlegd dan sommige Duitse bands. Dat ligt ook wel aan de progressievere manier van componeren. Waar Duitse bands met een handvol power chords, vrij eenvoudige riffs en wat catchy melodielijnen vaak al een nummer maakten, daar is het Amerikaanse werk naast steviger en minder vrolijk ook muzikaal complexer en technischer. Dat bevalt mij ook beter, maar ik vind bands als Running Wild, Helloween, Scanner en Angel Dust ook niet te versmaden. De relatief nieuwe progressieve power metalstroom zoals die wordt aangevoerd door geweldige bands als Anubis Gate, Pagan's Mind, Pathosray, Circus Maximus, Seventh Wonder en zeker ook Symphony X vind ik echt een welkome aanvulling na die duizend Helloween klonen die aan het begin van deze eeuw menig cdtje mochten uitbrengen. Natuurlijk zaten daar ook goede bands tussen, maar die bestaan dan ook nog wel. Velen hebben de handdoek weer in de ring gegooid. Ik vraag me wel eens af of daar over een jaar of tien, twintig ook zo'n run op komt. Dat mensen dan zeggen. 'Wat een tijd, wat een tijd, al die melodieuze power metalbands uit Duitsland en Scandinavië'!

[Metal79]

@ Gilbert & Jeroen:

Van Helloween cs. kon ik vooral tijdens de Kiske-periode slechts een matige dosis innemen. 'Halloween' is uiteraard een kraker, maar wanneer ik ongein zoals 'Dr. Stein' hoor, heb ik echt een teiltje nodig. De Kai Hansen-fase vind ik aardig, en een incidenteel hoogtepunt als Better than raw kan ik, zelfs met de niet-zanger Andi Deris, ook waarderen.
Running Wild, Wizard, Majesty et al behoren voor mij tot de ultratraditionele heavy metal. Dat biedt mij niet genoeg, ik vind het ook qua teksten/ideeën vaak nogal kleuterklaswerk. Van Sinner, om 's een andere Duitse band te noemen, vind ik The nature of evil erg sterk, maar dat is dan ook hun meest US-metal-achtige album.

[Jeroen]

Ik vind Sinner dan weer een oersaaie band. Van Running Wild heb ik dan weer wel alles in huis, omdat het gewoon bijzonder lekker wegluistert en in principe eenvoudig en goed in elkaar steekt. Daarnaast spreekt het sfeertje me altijd wel aan bij die band.
Mijn favoriete album van Helloween is Better than Raw. Ik houd zelf niet zo van de albums met Kiske, maar het snijdende (soms afgeknepen) stemgeluid van Deris bevalt me dan weer wel. Bovendien was de show op Waldrock met hem één van de gaafste die ik tot nu toe heb gezien. Wat Kai betreft, dan ga ik toch echt voor Gamma Ray en dat zal ook wel één van mijn favoriete bands blijven. Geweldig gitaarwerk, kenmerkende strot, heerlijk.

Majesty vind ik persoonlijk niet echt boeiend. Heb er één album van, maar die draai ik bijna nooit. Meer Manowar-achtig werk, wat ook niet echt te vergelijken valt met Running Wild.

Gelukkig is er een band als Pathosray om de roestige scene van wat glans te voorzien.

[Gilbert]

ach ja. Wat betreft Amerikaanse bands sprak men over US power metal en over de Duitse bands (vooral in de tijd van Keepers) was het Happy Metal.

Dat baseer je zeker op oude uitgaves van Aardschok? Die gebruikten inderdaad de term happy metal (zie deze link voor een stukje van de zelfverklaarde uitvinder van die term). De rest van de wereld sprak volgens mij gewoon over power metal (als men het überhaupt nodig achtte om Helloween in een hokje te stoppen). Nou ja, dat is allemaal ook niet belangrijk, maar ik vind het simpelweg wat raar dat sommigen zo'n sterke scheidslijn trekken tussen Amerikaanse en Europese power metal. Voor mij is er leuke en vervelende US metal, en leuke en vervelende Europese power metal.

Metal79, komt je aversie tegen Europese power metal misschien voort uit het feit dat de vooraanstaande Europese acts (zoals Helloween, Stratovarius, Rhapsody, Sonata Arctica en Blind Guardian) veel meer commercieel succes hebben dan de Amerikaanse tegenhangers? Dat kan ik me op zich wel voorstellen, maar vind ik toch niet helemaal terecht. Het is weliswaar onrechtvaardig, maar die bands kunnen daar zelf niet zo veel aan doen.

Anyways, ik moet dat Pathosray binnenkort ook maar eens uitproberen.

[Jeroen]

Ik denk dat het toch grotendeels ligt aan het gegeven dat Europese bands er vaak een vrolijker geluid op nahouden. Het één ligt je beter dan het ander natuurlijk. Ik heb zelf weinig problemen met het oudere werk van Sonata Arctica, of met Stratovarius. Maar het ultra pompeuze karakter van Rhapsody (Of Fire) hangt me snel de keel uit. Dan heb ik liever iets subtielere groepen zoals Fairyland. Ik zoek graag uitdaging in muziek en dat vind ik simpelweg minder in de pakkende liedjes die op de laatste albums van Sonata Arctica en Edguy stonden. Pure smaakkwestie, het wil niet zeggen dat die bands 'dan maar' niet goed zijn. Zeker niet zelfs, want 'Ecliptica' en vooral 'Silence' vind ik zelfs fantastische platen. Een band kan zich dan ontwikkelen en dat pakt dan voor de luisteraar/fan positief of negatief uit. Tot en met 'Reckoning Night' trek ik het nog wel, maar 'Unia' vind ik een risicoloze plaat die vrij weinig laat horen van de muzikale kwaliteiten van de band. De steeds springeriger wordende refreintjes vind ik ook niet echt wat. Helloween deed dat vooral in de periode met Kiske en flauwe deuntjes als 'Dr. Stein' of 'Heavy Metal Hamster'(een waar dieptepunt in de muziekgeschiedenis) vind ik verschrikkelijk. Nee dan liever een supervet nummer als 'Push' (van Better than Raw), of een 'Somewhere Out In Space' van Gamma Ray.

Ik vind daarnaast een zanger als Hansi Kursch erg gaaf, maar ik heb niets met Blind Guardian. Als ik em hoor galpen op de US power metal van Demons & Wizards, dan klopt het in één keer (voor mij dan) weer wel. En ach, commercieel succes. De Amerikaanse bands waren destijds ook een stuk populairder in deze contreien. Groepen als Helstar, Vicious Rumors en ook de meer thrashy acts maakten vooral furore in Nederland en Duitsland.

[Metal79]

Jeroen, dat kan ik allemaal zo'n beetje beamen.

@ Gilbert: voor mij is het eigenlijk altijd weer een culturele spagaat. Ik houd van Europese cinema en US-metal, dat is lastig soms.

Zou nu wat een langere post willen schrijven, maar er moet nog worden gekookt en gedineerd, dus blijft het bij dit Kortjakje dat jullie onderbouwde post even niet waardig kan zijn.

[Jeroen]

Ik heb vandaag de nieuwe cd van deze geweldige band binnen gekregen. De plaat is weer een topper geworden, al moet ik 'em uiteraard nog wel wat meer rondjes laten draaien. De band heeft duidelijk niet gekozen voor een logisch vervolg. 'Sunless Skies' is progressiever, steviger en leunt minder zwaar op de lyrische gitaarsolo's en pompende basgitaar. De songs staan meer centraal, hoewel er nog regelmatig aardig complex werk wordt geleverd. Geweldige cd in ieder geval weer met opnieuw briljante zang van Marco Sandron.

[Jeroen]

schop!
kopen die nieuwe plaat verdomme! werelds!