Eens kijken, dit is mijn top 10 lijstje geloof ik.....blijft moeilijk zo'n lijstje, maar dit zijn allemaal toppertjes vind ik.
1. Agalloch - The Mantle (2002) Een absoluut meesterwerk waar het kippenvel me door op het lijf staat elke keer als ik het hoor. Net hiervoor had ik een downloadperiode, was helemaal de weg kwijt qua muziek en was alleen nog maar bezig met standaardmuziek. Maar gelukkig het licht gezien, door Within temptation nota bene die voor mij uit het niets leken te komen. Daarna flink op zoektocht gegaan naar dingen die aan me voorbij waren gegaan en daarbij verder de metal ingedoken, het grunten leren apprecieren en bij bands uitkomen als Tristania, Sirenia, Penumbra, The sins of thy beloved, Arch enemy, Dark tranquility, etc etc etc.........einde van het tijdperk "hair/glam metal" en de horizon verbreden......na een paar jaar onzinnig bezig geweest te zijn dook ik een best wel andere richting in qua muziek.
2. Prince and The Revolution - Purple Rain (1984) Ik heb een hekel aan het woord/begrip fan, maar als ik er bij in de buurt kwam dan was het toch wel met deze man. Fantastische plaat en eigenlijk een soort rode draad in mijn muzikale interesses. Deze man speelt alles, kan alles en dit album is toch zijn hoogtepunt......voor Prince zijn oeuvre geldt, het rockt, het funkt, het is dance, het zijn ballads, jazzy, bluesy, alles. De versmelting van blank en zwart, qua muziek kom ik daar vaak op uit. En ik was best al wat met muziek bezig toen op 13-jarige leeftijd, maar dit was toch wel het startsein voor echt serieus muziek luisteren en eigenlijk de start van mijn puberjaartjes.
3. Ellis Beggs & Howard - Homelands (1988) Een enorm ondergewaardeerde band met de bassist van Kajagoogoo (woehahah) in de gelederen. Slechts een cd, maar wat voor een ! Deze draait nog steeds regelmatig rondjes in de speler. Een bescheiden hitje met Big bubbles, no troubles......een dance-track. En meteen de enige op het album, de rest is gewoon meer dan behoorlijk lekker gitaar-georienteerd. Vandaar dat de cd/band flopte, want de meeste dance-liefhebbers schrikken zich het lazarus als ineens de gitaren tevoorschijn komen. Onwijs lekkere cd is dit en wederom een versmelting van blank en zwart.
4. Tristania - Beyond the Veil (1999) Sirenia had ik net eerder ontdekt, via de enige ballad die op hun 1e album stond. Daarna ontdekt dat Morten Veland eerst in Tristania zat, ook even geluisterd en helemaal om, hoe had ik ooit deze muziek kunnen missen........tijd om de schade in te halen en dat heb ik dubbel en dwars gedaan. Dit album is fabelachtig goed. Hard/zach/mooi.....en dat prachtige vioolwerk er bij en die stem van Vibeke, de grunts van Veland, die mooie contrasten......geweldig.
5. Lenny Kravitz - Let Love Rule (1989) Bam!! Ineens was hij er. Wat een rare clip, een soort rattenvanger van Hamelen met die hoge hoed, maar ergens heeft het wel wat. Nog een keer die clip gezien en nog een paar keer en elke keer werd het beter, tot het moment dat ik het gewoon geweldig vond, wat een nummer dat "Let love rule". De cd gekocht en compleet omver geblazen, wat een prachtmuziek. Super-cd van alweer die mengelmoes van blank en zwart.............het is een soort rode draad in mijn muzikale voorkeur.
Rond deze tijd begon ik de hardrock te ontdekken........na altijd wel dingetjes als Bon Jovi, Europe, Queen, ZZ top en zo leuk gevonden te hebben. Daarvoor zat ik echt in de rap/hiphop/dance en met Prince ook een oor bij soms toch wel erg lekker vet gitaarwerk. Ik raakte toen bevriend met 2 echte olskool hardrockers en via hen leerde ik dingen kennen als Rush, Cinderella, Queensryche, etc etc. Ook zie ik deze cd als een soort beginpunt van volwassenheid, ik ging net 18 al samenwonen.
6. Draconian - Where Lovers Mourn (2003) Zo'n album waar ik me van afvroeg of die in de top 10 moest. En ja, toch wel. Wat een sfeer wordt hier neergezet, lekker traag en slepend. En dat eerste nummer, lekker lang, met die geweldige climax. En teksten als "I slowlyyyy.....booowwww....my froooozen.....featuressss" en die hemelse stem "In grief, in sadness and in woe"...........ik kan er helemaal in weg zinken, zo lust ik ze wel.
7. Alice in Chains - Dirt (1992) De grunge was aan mij wel besteed. Het was even anders dan de hardrock die we tot dan toe hadden. En deze gasten vind ik er met kop en schouders boven uit steken, veel meer dan bv. een Nirvana. Die ijzingwekkende stem van Layne Staley gaat echt door merg en been. Destijds vond ik dit keihard en was het best even slikken. Maar veel muziek moet je leren luisteren en als dan dat kwartje valt dan is het meteen ook echt goed. De start van grunge staat voor mij voor mijn diensttijd.......lui zittend in het verbindingscentrum kwamen de eerste clips van Nirvana en Pearl jam voorbij, wat ik een paar keer moest horen om te gaan waarderen. Ietsje later kwam Alice in chains en die vond ik nog even beter.
8. Stress - Stress (1991) Nog zo'n onwijs ondergewaardeerde band met maar 1 cd op naam (en een doorstart onder de naam Inqubator in 1997). Neo-psychedelische retro-rock......of zoiets....raakvlakken met Lenny Kravitz....die ook meespeelt op die latere Inqbator cd (cirkeltje rond). Twee belachelijk goeie tracks zijn Daytime believer en Red sun. En ook weer die blank/zwart verhouding. Die duidelijk zwarte basspeler en af en toe lekker scheurende gitaren. Zo'n afwijkende plaat tussen alle hardrock wat ik toen luisterde.
9. Jean Michel Jarre - Oxygene (1976) Het meesterwerk van de synthesizer-goeroe. Dit kan ik altijd horen, wat een prachtwerk is dit. Enige echt electronische/instrumentale in mijn lijst en nog even sterk als toen het uitkwam (zelf ontdekte ik het een jaar of 8 later) en het is al zo oud als wat eigenlijk. Ik had het een jaar terug of zo aanstaan, op behoorlijk buur-onvriendelijk volume en er kwamen twee jonge gasten (in de 20), van die house/dance/trance liefhebbers, wat ophalen bij me en die vonden het geweldig wat ze hoorden.......niet slecht voor zo'n oud werkje.
10. Sólstafir - Köld (2009) Een nog recente parel. Een band die ik ontdekte toen ze een paar meter van me af live stonden te spelen. In de Kade Zaandam. Ik wist niet zo goed wat ik er van moest denken, heel apart, had wel wat, maar helemaal bevatten deed ik het nog niet. Thuisgekomen direct online wat van hen opgezocht en nog eens beluisterd, nog eens en nog eens.............conclusie : briljant !! Het kwartje was wederom gevallen, na een aantal luisterbeurten......nu wil ik ze nog een keer live zien, wat een ongelooflijk goeie band is dit.
En Solstafir is zo'n krent in de pap. Qua metal vind ik het op het moment allemaal wat minder spannend, met soms zo'n uitschieter als dit Solstafir, of een Falloch bijvoorbeeld. En ik ben weer iets breder aan het kijken, haal allerlei heerlijk oud funk-werk en koop aardig gevarieerd op het moment. Het lijkt wel of ik eens in de 10 jaar of zo wat van richting verander qua muziek, onbewust en zonder alle "oude" muziek af te schrijven.
Affijn, mijn lijstje dus.
![[headbang]](./images/smilies/rockdevil.gif "Headbanger"){kind=small}
)
)
:format(jpeg):quality(40)/discogs-avatars/U-1332051-1459452309.jpeg.jpg)
