Albums die een speciaal plekje hebben in je hart

[Satyr]

Sear Bliss - Phantoms. Geweldige plaat, terwijl de rest van Sear Bliss echt verschrikkelijk slecht is.
Emperor - Anthems to the Welkin at Dusk. Beste plaat van Emperor, feit.
The Wounded - Atlantic, één van de weinige cd's die ik helemaal luister als 'ie opstaat.
Limbonic Art - Ad Noctum/Dynasty of Death, misschien wel beter dan Moon in the Scorpio?

Godver!

Opeth vergeten...

Opeth - Deliverance & Blackwater Park

[nuberus]

In willekeurige volgorde:

Dissection - Storm of the Lights Bane, eind 1995, het sneeuwde buiten, baande me een weg door de sneeuw naar 't Oor in H'sum. Met het kleinood naar huis, het werd al donker buiten, klein lichtje aan, Westmalle ingeschonken, cd in de speler, het was stil in huize Nuub, ondanks de koude, snijdende en melodieuze tonen van Dissection. Godver, kippenvel toen, kippenvel nu. Een ijkpunt. Wat mij betreft eenzaam in zijn klasse. 14 april 1996, Dissection live in de Tagrijn, voorprogramma Gorgoroth en Satyricon. Eerste en de beste black metal concert ooit.
Satyricon - Nemesis Divina, tijdens voorprogramma Dissection dit album bijna integraal gehoord. Live perfectie, rennen naar de bakken voor de cd. Dit is samen met bovenstaand album zo'n muzikaal moment die je versteend doet raken van de rauwe, perfecte, koude schoonheid van "kwaad" in volle glorie. Overigens niet meer goedgekomen met Satyricon na dit absolute meesterwerk, of kun je die halfbakken klanken van erna werkelijk vergelijken met dit prachtig gecomponeerde stuk klassiek black metal? Nee he.
Darkthrone - Total Death, Misantropisch, leeg, dood. Voor mij Darkthrone's beste werk, vanwege het benadrukken van het volstrekt tegenovergestelde van het leven na de dood concept in religieuze kringen.
Abigor - Opus IV, bevreemdend, een bizarre trip langs sterren en zwarte gaten en al wat zich daarachter kwaadaardig ophoudt. Ingenieuze muzikale kunst.
Lunar Aurora - A Haudiga Fluag, Duits, mooi, mooi, mooi, LA op de depressieve tour, ik verdwaal in deze muziek. De trage dramatische tonen op een achtergrond van razernij, och och, een parel.
Secrets of the Moon- The Ambience of a Dead Star, hoe black metal majesteus mooi kan zijn, hoe black metal je hart kan raken, paradoxaal diamantje.
Down - Nola, het viel me onlangs weer op hoe dit meesterwerkje een inspiratie moet zijn geweest voor bands als Baroness en Mastodon. Een song als Bury Me in Smoke....met die riff, mooi man!
Pantera - Far Beyond Driven, bakken energie, agressie, bakken dope ook, stronger than all, als een plaat je dat gevoel kan geven, moet ie wel goed zijn.
The Smiths - The Queen is Dead, tsja, jeugdliefde en de hang naar melodramatische muziek die je raakt.
Joy Division - Substance, jeugdliefde en idem als boven. Depressies verwoord in muziek. Mooi.

[Jeroen]

Sear Bliss - Phantoms. Geweldige plaat, terwijl de rest van Sear Bliss echt verschrikkelijk slecht is.
Emperor - Anthems to the Welkin at Dusk. Beste plaat van Emperor, feit.
The Wounded - Atlantic, één van de weinige cd's die ik helemaal luister als 'ie opstaat.
Limbonic Art - Ad Noctum/Dynasty of Death, misschien wel beter dan Moon in the Scorpio?

Godver!

Opeth vergeten...

Opeth - Deliverance & Blackwater Park

Sear Bliss? Verschrikkelijk slecht? Ik vind ze eigenlijk alleen maar beter geworden na dat debuut. Degelijk werk hoor en vernieuwend, maar momenteel zijn ze toch echt een stuk beter op de instrumenten en de nummers steken veel ingenieuzer in elkaar. Geweldige band, dat sowieso. Onbegrijpelijke uitspraak.

[AmnesJAn]

In willekeurige volgorde:

Dissection - Storm of the Lights Bane, eind 1995, het sneeuwde buiten, baande me een weg door de sneeuw naar 't Oor in H'sum. Met het kleinood naar huis, het werd al donker buiten, klein lichtje aan, Westmalle ingeschonken, cd in de speler, het was stil in huize Nuub, ondanks de koude, snijdende en melodieuze tonen van Dissection. Godver, kippenvel toen, kippenvel nu. Een ijkpunt. Wat mij betreft eenzaam in zijn klasse. 14 april 1996, Dissection live in de Tagrijn, voorprogramma Gorgoroth en Satyricon. Eerste en de beste black metal concert ooit.

Mooie winkel is dat, daar heb ik de laatste jaren ook de nodige poen gelaten.

[Satyr]

In willekeurige volgorde:Darkthrone - Total Death, ...Voor mij Darkthrone's beste werk...

Hah! Ik dacht dat ik de enige was. Earth's last picture

Sear Bliss? Verschrikkelijk slecht? ... Onbegrijpelijke uitspraak.

Ja goed, ik kan er ook niks aan doen dat ik het niet leuk vind. Het is dus ook niet zo dat ik Phantoms 100 uit 100 vind en de rest wat minder. Ik vind de rest echt waar-de-loos, met als dieptepunt Blood On The Milky Way .

[Jeroen]

Je kent wel alles? Forsaken Symphony moet je dan toch gewoon aanspreken, denk ik dan, aangezien die qua gruizige sfeer nog het meeste aansluit op het debuut (FS is wat mij betreft de onovertroffen classic van die band, al mag de rest van het materiaal er ook zeker zijn)

[Satyr]

Ik zal 'm eens op de mp3 gooien.

[Lennert]

A-Ha - Headlines And Deadlines
Het eerste album wat ik ooit had, al was het wel een kopietje. Nog steeds is A-Ha een van mijn favoriete jaren '80 bands en openden ze voor mij de weg naar andere acts als Duran Duran en Ultravox. Take On Me en The Living Daylights kende ik toentertijd al van de radio, maar het waren toch voornamelijk epische songs als Train Of Thought en Manhattan Skyline die me nog steeds in beroering kunnen brengen.

Bon Jovi- Crossroads
Mijn eerste origineel gekochte album (25 gulden op de Wereld Havendagen in Rotterdam). Ik was al een groot fan van het nummer You Give Love A Bad Name maar flipte helemaal toen ik het eerste nummer (Living On A Prayer) hoorde en er achter kwam dat ik deze ook al kende, maar niet wist van wie het was. Bon Jovi mag dan door velen gehaat worden, ik koop nog steeds iedere keer hun albums en vind ze live nog steeds erg sterk, al zal het nooit meer zo goed worden als die eerste keer dat ik Crossroads opzette en prachtnummers als Living On A Prayer, Keep The Faith, Always en Runaway hoorde!

Iron Maiden - Brave New World
Mijn eerste metal album, gekocht voor 48,65 bij de lokale cd-winkel nadat ik 's avonds laat The Wickerman op Wet & Wild had gezien. Ook het moment dat ik besloot dat lang haar er verdomd gaaf uitziet en dat metal niet allemaal als kutherrie hoeft te klinken (vaak als ik op dat programma zapte had men bands als Unlord of Morbid Angel namelijk). Het album is naast Somewhere In Time en Seventh Son Of A Seventh Son nog steeds mijn favoriete Iron Maiden album. Opener The Wickerman zet me nog steeds iedere keer even hard aan tot meeschreeuwen als het de eerste keer deed en de solo van Adrian Smith blijft nog steeds het voorbeeld van hoe een metal solo hoort te klinken. Met nummers als The Mercenary ('Lose your skin, lose your skull!') hoorde ik ook voor het eerst iets anders dan nummers over liefde of andere levenszaken en viel het me op dat harde teksten stiekem best cool waren. Nu in de tussentijd is het schokkende effect al lang weg, helemaal nu ik de andere metal genres ook ken, maar damn, wat geniet iedere keer toch weer zo hard van dit album. Alsof ik weer dat 13-jarige jochie met zijn matje (jawel) ben dat ineens beseft dat de wereld nog maar net voor hem open is gegaan!

Blind Guardian - Nightfall In Middle Earth

Niet mijn favoriete Blind Guardian album, maar wel hetgene wat ik het meeste gedraaid heb met mijn ouders toentertijd. Het bewijs dat metal uit klassieke muziek en folk voort komt. Queen on speed, fantastische teksten (ik was toen net helemaal into LOTR) en wat een verdomde aanstekelijkheid! Iedere keer dat ik 'The field is lost, everything is lost!' hoor komt het kippenvel omhoog en kan ik niet wachten tot Into The Storm daarna uit mijn speakers komt knallen.

Marillion - Script For A Jester's Tear

The fool escaped from paradise
Will look over his shoulder and cry
Sit and chew on daffodils and struggle to answer "Why?"
As you grow up and leave the playground
Where you kissed your prince and found your frog,
Remember the jester that showed you tears, the script for tears

Ja, ik had ook een emo-periode in mijn leven, alleen heeft dat nooit geleid tot mezelf snijden en continu janken, maar meer tot het beluisteren van prachtige muziek die weer een tandje zachter was dan het metal geweld waar ik op dat moment mee bezig was. Script For A Jester's Tear blijft een van mijn favoriete albums ooit en eigenlijk heeft Marillion nooit meer iets beters uitgebracht dan het prachtige titelnummer. Stiekem pink ik een traantje weg bij bovenstaand stukje en denk ik terug aan mijn eerste middelbare school vriendin, die het na 9 maanden uitmaakte. Hartverscheurend lied van een prachtig album.

Labyrinth - OST

Labyrinth blijft een van de mooiste films ooit en godverdomme wat was ik verliefd op Jennifer Connelly's personage in die film. Toen ik de soundtrack eindelijk op lp vond heb ik dat ding de eerstvolgende 3 dagen niet meer van de speler gehaald. Naast prachtige jaren '80 klanken ook enkele weergaloze songs van David Bowie. En die prachtige voorkant van de hoes... ik wou dat de film langer had geduurd.

Ayreon - Into The Electric Castle

Een mislukte avond met Metalfreak87 bij de Baroeg bij een concert van Epica ('kom, we gaan gewoon een nieuwe vriendin voor je zoeken, die gothicchicks zijn allemaal wanhopig') eindigde er in dat ik aan de bar zat met een chagrijnige oude Dream Theater fan die me bier bleef betalen, terwijl de zaal vol zat bij een band waar ik echt totaal niet van hield. Bij de merchandisestand lagen echter wel voor 5 euro per stuk Ayreon cd's, waarvan ik meteen Into The Electric Castle kocht (omdat 2 cd's meer is dan 1). Verdomd, dit was briljant! Niet alleen had de cd Fish, het had ook de stem van Prins fucking Valiant (Edward Reekers) en een van de gaafste concepten ooit. Vanaf hier is mijn interesse voor progressive rock en metal alleen maar meer gegroeid en sindsdien koop ik alles wat dhr. Lucassen uitbrengt.

Seventh Wonder - Mercy Falls

Credits naar Jeroen die me hier een nummertje van doorstuurde. Ik was meteen bevangen door de prachtige zang, uitgedachte melodieen en het fantastische concept. Seventh Wonder is het soort band die ongetwijfeld door velen te licht bevonden wordt, maar uiteindelijk gaat mijn voorkeur toch uit naar muziek die ik mooi vind, in plaats van muziek die vooral beukt. Misschien dat ik The Great Escape als nummer nog beter vindt, maar Mercy Falls is uiteindelijk toch als album mijn meest favoriete plaat ooit. Van het euforische A Day Away tot het epische Break The Silence, van het hartverscheurende One Last Goodbye tot het prachtige The Black Parade, Mercy Falls heeft voor mij alles waar ik in metal zo van houd.

[Jeroen]

Toch nog iets goeds gedaan, haha. Mooi verwoord.

[Cjmormon]

Bon Jovi- Crossroads
Mijn eerste origineel gekochte album (25 gulden op de Wereld Havendagen in Rotterdam). Ik was al een groot fan van het nummer You Give Love A Bad Name maar flipte helemaal toen ik het eerste nummer (Living On A Prayer) hoorde en er achter kwam dat ik deze ook al kende, maar niet wist van wie het was. Bon Jovi mag dan door velen gehaat worden, ik koop nog steeds iedere keer hun albums en vind ze live nog steeds erg sterk, al zal het nooit meer zo goed worden als die eerste keer dat ik Crossroads opzette en prachtnummers als Living On A Prayer, Keep The Faith, Always en Runaway hoorde!

Seventh Wonder - Mercy Falls

Credits naar Jeroen die me hier een nummertje van doorstuurde. Ik was meteen bevangen door de prachtige zang, uitgedachte melodieen en het fantastische concept. Seventh Wonder is het soort band die ongetwijfeld door velen te licht bevonden wordt, maar uiteindelijk gaat mijn voorkeur toch uit naar muziek die ik mooi vind, in plaats van muziek die vooral beukt. Misschien dat ik The Great Escape als nummer nog beter vindt, maar Mercy Falls is uiteindelijk toch als album mijn meest favoriete plaat ooit. Van het euforische A Day Away tot het epische Break The Silence, van het hartverscheurende One Last Goodbye tot het prachtige The Black Parade, Mercy Falls heeft voor mij alles waar ik in metal zo van houd.

AMEN TO THAT

[arjans]

number of the beast en een tape van metallica live in de Edenhal

Eerste wat ik op jonge leeftijd bij een oudere neef hoorde.
Sinds die tijd ben ik verkocht

[arjans]

number of the beast en een tape van metallica live in de Edenhal

Eerste wat ik op jonge leeftijd bij een oudere neef hoorde.
Sinds die tijd ben ik verkocht

[velvet-vendetta]

Vanwege het gevoel wat er naar voren komt:

Black Sabbath - Heaven and Hell
Dio - Dream Evil/Last in Line
Iron Maiden - 7th son of a 7th son
Whitesnake - 1987

Omdat ie vreselijk tof zijn:

Slayer - Reign in Blood
Iron Maiden - Number of the beast
Dark Angel - Darkness Descends
Death - Human
Sepultura - Beneath the Remains/Arise

Jeugdsentiment (voor zover je dat jeugdsentiment kan noemen)

Metallica - Ride the Lightning
Pantera - Cowboys from Hell