Dark Suns

[Metalheank]

Dark Suns werd in 1997 opgericht. In eerste instantie bedoeld als project van drummer/vocalist Niko Kappe en gitarist Tobias Gommlich maar al snel uitgroeiend tot een serieuze band. Swanlike is het debuutalbum van deze Duitse formatie. De muziek werd reeds door Mikael van Opeth van positieve kritieken voorzien en kan omschreven worden als progressieve dark metal. De stijl veranderde in de loop der jaren. Dark Suns speelt momenteel jarenzeventigprogrock. Veel luisterplezier!

https://www.youtube.com/watch?v=egvJIA8 ... 4603C21907

[Metalheank]

Voor het luisterclubje: Ik had nog nooit van Dark Suns gehoord. Niet de band tenminste (er is een gelijknamige DnD-wereld bij mij bekend door de fantastische illustraties van Gerald Brom).

Het album Swanlike is te categoriseren als een soort progressieve funeral doom ofzo. Ze noemen het zelf dark metal, dat dekt het vast ook wel. Bij de meeste nummers bespeur ik dat er veel in zit: veel emotie, lagen en lange composities. Niet het meest toegankelijke en het kost tijd om zo'n album te laten bezinken. Ik merk een soortgelijke aanpak als Opeth, al lijkt de band er gelukkig niet zo op. Het merendeel weet me niet te pakken. Vooral het titelnummer vind ik minder. De nummers zijn zwaar beladen, typisch doom. Alleen door de matige zang weet het me niet te bereiken. Een heldere, krachtige doomzanger, had hier heel wat mee gekund.

Máár er zijn twee geweldige nummers: Inside Final Dreams - een dissonant nummer met vreemde zang en een The Wounded-sfeer en: de kwartier durende bonus track Suffering - hier is de zang wanhopiger, is het gitaarwerk rauwer en komt het dichter bij de essentie van (zowel epic- als funeral-) doommetal. Een EP met alleen deze nummers zou ijzersterk zijn.

[Eru Iluvatar]

Hmm, ik ken alleen het laatste album van de band, dat is een soort van The Mars Volta-meets-Mr.Bungle-meets-Deep Purpe-meets-Kyuss.



Dat 'Elephant Man'-refrein is bijna Mars Volta-plagiaat...

[Metalheank]

Dat 'Elephant Man'-refrein is bijna Mars Volta-plagiaat...

Het blijven Duitsers. Altijd muziek en humor kopiëren.

[Eru Iluvatar]

Maar goed, klinkt dat nummer anders dan dat eerdere, 'funeral doom'-werk?

[yowannuzz]

Jezus, man, dat Inside Final Dreams, wat een monumentaal nummer is dat.
Over de rest van het gebodene op Swanlike volgt nog een recensie.

Inside Final Dreams is echter een nummer dat zich zonder schaamte zou kunnen voegen bij het beste van bands als Tiamat of My Dying Bride.
Bijzonder jammer dat deze band daarna is gaan zwalken, de potentie was er zeker.

[innuendo]

Ik zie de link met funeral doom in de verste verte niet mensen.

[Satyr]

Ik zie de link met funeral doom in de verste verte niet mensen.

Nee, ik ook niet.

edit: Inside Final Dreams komt wel in de buurt, maar dat nummer hierboven totaal niet.

[Metalheank]

Slome progressieve deathmetal dan? Komt al snel in de buurt van doom metal dan. Ik hoor d'r wel wat My Dying Bride in. En ik hoor wat Ahab er in. Maar fuck die genres dan allemaal maar :]

Als melancholische zware trage metal met wanhopige zang en teksten geen doom meer is, dan geef ik het op.

[innuendo]

Een band die zo overduidelijk door Opeth is geinspireerd, kan in mijn ogen alleen maar progressieve doom/death metal maken.


Oh, wat zal Kees zich hier opvreten.

[yowannuzz]

Ik vind Swanlike een plaat met drie briljante nummers, en verder slechts vullers.
"Swanlike", "Inside Final Dreams" en "Suffering" zijn erg sterk.
Waarbij ik "Inside Final Dreams" voorzichtig zelfs als geniaal zou willen bestempelen.

Het titelnummer klinkt inderdaad meer Opeth dan Opeth zelf anno nu, verder hoor ik zeker ook invloeden van bands als Tiamat en My Dying Bride.
Ja, het is doom, nee, het is geen funeral doom.

Een band die tot grootste dingen in staat lijkt, maar het komt er niet echt uit.
"Het is het net niet", dat beschrijft het album in zijn totaliteit, naar mijn bescheiden mening, het best.

[Matt]

Voor ik mijn eerste keer Swanlike begon te luisteren, heb ik eerst nagekeken of ik Dark Suns al eerder beluisterd had. Wel, 1 nummer van hen, namelijk "Toy", vond ik terug in mijn Last.fm-Library. Swanlike was met andere woorden mijn eerste, echte kennismaking met Dark Suns en het titelnummer beviel me wel, ook nu nog steeds na enkele luisterbeurten. Met de sterke afwisseling in tempo's en het contrast tussen de cleane zang en grunts was mijn interesse zeer sterk gewekt. Toch zakte de plaat hierna beetje bij beetje in voor mij en na meerdere luisterbeurten is dit nog steeds het geval. "Inside Final Dreams" trekt mijn aandacht nog en ook het begin van "Virtuous Dilemma" zorgt er ook elke keer voor dat ik weer eens wat beter oplet, maar dat is het dan ook geweest. Het is dan wel geen slechte plaat, een hoogvlieger die luisterbeurt na luisterbeurt boeiend blijft is het evenmin.

Ook de andere platen heb ik beluisterd. Bij Existence heb ik telkens het beste gevoel. Deze plaat is echt pure prog, sterk vergelijkbaar met een band als Pain Of Salvation. De grunts zijn op dit album dan wel volledig verdwenen, er zit instrumentaal toch een boeiender verloop in dan in Swanlike. Daarna is Grave Human Genuine een samentrekking van Swanlike en Existence, door opnieuw hier en daar naar grunts te grijpen in een verder erg typisch prog album. Op Orange gingen ze dan naar mijn gevoel een heel andere koers varen die me niet echt interesseerde. Beetje te hyper voor me.

[Hieronimus]

Heh, gisteren nog een t-shirt van deze band onder in een kast bij m'n ouders gevonden. Destijds luisterde ik het wel redelijk wat, maar het heeft wat mij betreft nooit het niveau van een ouder Opeth-album gehaald. Iets wat ze zeker wel trachten, maar, zoals yowannuz inderdaad zegt, net niet bereiken. Zeker niet onprettig, maar geen pareltje. Ik zal die nieuwe platen ook eens opzoeken dan, kijken of die stijlwisseling iets goeds was.

[Cjmormon]

Ik heb de plaat nu meerdere malen geluisterd en ben helemaal verkocht! wat een ontzettend lekkere cd. Het album is niet zo goed als de betere Opeth platen, maar het ruikt er wel aan. Deze band ga ik zeker verder uitchecken. Staat op de aanschaflijst!

Dit luisterclubje gaat me redelijk wat geld kosten als iedereen met goede releases blijft komen zoals Ancient Rites, Damn The Machine en deze.

[Eru Iluvatar]

Hee Hieronimus en Cjmormon, hebben jullie Hammers Of Misfortune toevallig ook een kans gegeven?

[Cjmormon]

Heb ik! Zal straks laten weten wat ik er van vond.

[yowannuzz]

We wachten, Cjmormon ....

[innuendo]

Nog weinig reacties mensen!

Ik had echt tijd nodig om dit album te laten aarden. Daar speelt de lengte natuurlijk ook een belangrijke rol in. Volgens mij klokte deze met de bonustrack tegen de 75 minuten aan. Te lui om even op metal-archives te checken. Volgens mij heb ik de bonustrack vrij snel weggegooid en scheelt het ongeveer tien minuten per luisterbeurt. Het geheel doet vreselijk veel aan Opeth denken. Niet dat het vreselijk is, want Opeth is een band waar ik vrij snel al jonge metalhead kennis mee maakte. Volgens mij had ik Blackwater Park al in de kast staan voordat ik uberhaupt mijn haren had laten groeien. Dark Suns doen in mijn ogen een vrij geslaagde poging hun geluid te kopieren, al is het geen pure kloon. Opeth klinkt melancholischer, terwijl Dark Suns er een wat meer donker epische toon aan geeft. Het is vaak ook net wat energieker en stiekem vind ik het soms net wat energieker. Slechte songs heb ik niet gehoord. Her en der vind je sterke momenten. Ook de grunts trek ik best goed. Mede omdat de gewone zangpartijen best te pruimen zijn.

Als ik naar muziek luister, let ik nooit goed op welk nummer precies afgespeeld wordt. Vaak merk ik wel dat een bepaalde titel speelt, als ik kijk wanneer ik iets gaafs hoor. Bij Dark Suns sprong er geen specifiek nummer uit. Zelfs de intermezzo's (naja, met drie minuten, zoals In Silent Harmony?) zijn ergens wel de moeite waard en dat geeft in mijn ogen aan dat we hier een best goede plaat hebben. Het kan niet op tegen Opeth en zodoende lijkt het dat Dark Suns zich in een erg lastige race gestort heeft. Toch heeft Opeth support acts gehad die soms zelfs vrij saai zijn. Had dan Dark Suns meegenomen, denk ik nu. Ik vind het echt een goed album en ik denk dat ik het ook gewoon in mijn playlist laat staan. Goed gevarieerd, vaak met mooie melodielijnen en doordachte lagen. Het heeft het net niet om de top te halen, maar bovengemiddeld is het zonder twijfel.

[Eru Iluvatar]

Mooi Ruud! Ik laat binnenkort ook weten wat ik er van vind.

[yowannuzz]

Het is vaak ook net wat energieker en stiekem vind ik het soms net wat energieker.

Huh ?!

[innuendo]

Goed opgemerkt. Volgens mij heb ik gisteren een lange, vermoeiende dag gehad.

[Satyr]

Hmm, dan toch maar eens luisteren, oude Opeth is geniaal.

[yowannuzz]

Goed opgemerkt. Volgens mij heb ik gisteren een lange, vermoeiende dag gehad.

Het is je vergeven, ik kon de spellingnazi in mij net niet onderdrukken.
Waarvoor uiteraard mijn welgemeende excuses.

[Eru Iluvatar]

Mooi stuk tekst van Ruud. Ik kan mij grotendeels aansluiten bij zijn laatste alinea. Veel overeenkomsten met latere Opeth. Toch is dit album een stuk ouder dat 'latere' Opeth (die 'latere' fase begint bij mij met 'Watershed' uit 2008). Het is meer dan beide bands uit hetzelfde vaatje tappen (jaren zeventig progrock) en in dezelfde trend van de wat originelere progressieve bands zitten. Het geluid van 'Swanlike' is soms misschien iets te chique, maar dan komen weer de harde spanningsstukken en gave tempowisselingen. Na een tijdje waarschijnlijk toch een tikkeltje saai, ondanks de sfeer en het technische vernuft. Dat liever het laatste album van Dark Suns, het meer eclectische en exotische 'Orange' (2011).

[innuendo]

Ik zie toevallig de recensie van deze plaat in de aardschok. 65/100 van André metaalmoe Verhuijsen. Meneer vind het teveel op Opeth lijken, te lang en te weinig creatief.