Bericht
door Jeroen » za mar 26, 2016 5:23 pm
Erg tof inderdaad. Die dubbelaar gaat hier ook wel komen. Net als die 2CD heruitgave van Spectrum Of Death (Morbid Saint) met daarin ook het nooit uitgebrachte tweede album.
Net zo gaaf is de komende stroom heruitgaven van Divebomb Records. Die brengen de twee albums van het Zwitserse Apocalypse uit. Erg gave thrashband. Het titelloze debuut heb ik op LP, maar ik wil die sowieso ook wel fris geremastered op cd, net als het tweede album Faithless. Misschien nog wel vetter is de re-release van het enige Skeptic Sense album. Een Duitse band die opkwam met de stroom Duitse technische thrashgroepen als Entophyte, Lost Century, Megace, Sieges Even en Despair. Moeilijke muziek in het straatje van genoemde bands en Watchtower, maar na een paar luisterbeurten niet te versmaden.
Megace is trouwens ook erg vet. Vrij heftige tech-thrash met een zangeres. Het debuut Hidden Errors is een toffe plaat, al is de rauwe productie niet altijd even gepast. Daarnaast probeert de zangeres zo nu en dan wat schreeuwerig te zingen en dat klinkt mede door de productie niet echt geweldig. Muzikaal is het echter genieten van vreemde maatsoorten, technische riffs, mooie gitaarsolo's en complexe songstructuren. Die hoor je allemaal ook terug op het tweede album Inner War. Een stuk moderner dan de eerste (verscheen medio jaren negentig), maar qua productie en zang wel een stuk beter te behappen. Totaal vergeten cd die ik ooit op de platenbeurs voor een paar euro heb gescoord. Geen spijt van. Leuke band.
Dat geldt eigenlijk wel voor die hele stroom. Die bands maakten best vooruitstrevende en originele muziek. Despair moge bekend zijn. De band waarin Robert Kampf (Century Media labelbaas) ooit zong. Het label is oorspronkelijk opgericht voor het debuut History Of Hate. Ik weet dat veel mensen die plaat maar matig te pruimen vinden, maar ik vind de mix tussen rauwere speed metal en technische thrash erg lekker. Composities hadden misschien wat beter gekund, maar dat het erin zat, was zeker al te horen. De betere songs vind je op de tweede en derde cd. Beetje ala oude Sanctuary, maar dan wat technischer en thrashiër. De zanger van die twee platen zit er soms naast, maar dat is het enige euvel.
Sieges Even is voor de thrasher eigenlijk alleen interessant op het debuut Life Cycle. Een plaat die enorm doet denken aan Watchtower. De zang is aan de valse kant, maar dat lijkt haast een bewuste keuze. Erg vervreemdend effect. De albums erna zijn nog ingewikkelder en qua sound gaat het meer richting Rush en consorten.
"By Grabthar's hammer, by the suns of Warvan, you shall be avenged!"
Tegen overmatig gebruik van breakdowns!