Nokturnal Mortum

[Jeroen]

Nokturnal Mortum. Epische, folk-black metal uit Oekraïne. Even een nieuw topic, want de vorige was zo oud dat er allerlei oude codes en toestanden in stonden. En een hoop bullshit

Wie heeft de nieuwe split met Graveland al gehoord? Ik luister 'em nu en tsja, de nummers van Nokturnal Mortum zijn eigenlijk wel weer uitzonderlijk gaaf en dan vooral В Кайданах Часу. Dit is wat mij betreft met afstand de beste (melodieuze) blackmetalband van het moment. The Voice Of Steel is waarschijnlijk voorgoed mijn favoriete album in dit genre. Wat opvalt is dat het nieuwe werk iets agressiever is dan The Voice Of Steel. Maar dat is geen straf, aangezien die harde passages nog steeds afgewisseld worden met werkelijk magistrale melodieën en mooie gitaarlijnen. Kortom, ik heb er alle vertrouwen in dat deze band in de toekomst op een onpeilbaar hoog niveau blijft. Wat je ook van deze band mag vinden en wat voor een onzin ze ook hebben uitgekraamd, dit is ijzersterk werk.



Dat slotstuk alleen al. Super episch.

De nummers van Graveland stellen overigens weinig voor. Het gitaarwerk is slordig en de zang klinkt erg krachteloos. Voordeel is wel dat er tegenwoordig een wat strakkere trommelaar meespeelt. Graveland klinkt trouwens wel erg folky in de nummers, door de toevoeging van vioolklanken.

[Rubicon]

The Voice of Steel is werkelijk een geniaal album. Tot op de dag van vandaag luister in dit nog vaak. Voor mij ook, het beste ooit binnen het genre. Blij dat er weer een teken van leven is van deze mannen.
Hopelijk laten ze hun onzin voorgoed achterwege en doen enkel muzikaal nog van zich spreken, want op dat gebied verdienen ze het om ontdekt te worden.

[Jeroen]

Hehe, het is dan wel weer twijfelachtig dat ze een split met uitgerekend Graveland uitbrengen, ook niet vrij van controverse. Maar goed, het nationalisme hebben ze volgens mij niet afgezworen, net als Drudkh. Wat je zegt, trouwens. Ik draai The Voice Of Steel momenteel weer. Heb vorig jaar die remixversie gekocht met die leuke extra cd (gave cover van Nights In White Satin). Klinkt nog weer beter dan het origineel.

[Rubicon]

Inderdaad. Het blijven clubjes waar een zekere zweem om hangt. Al heb ik op zich niks tegen een gezonde vorm van nationalisme (voor de duidelijkheid, geen nationaal socialisme). Met Graveland heb ik verder muzikaal gezien niet zoveel. Maar ja, eenmaal The Voice of Steel in je kop en muzikaal kan er in dat genre niks meer aan tippen. Ik was destijds op slag verliefd en dat heb ik na de eerste platen van Dissection eigenlijk nooit meer gehad.

[Jeroen]

Dat nationale gebeuren is zeker gezien de situatie met De Krim en het oosten van Oekraïne wel gegroeid bij veel van die bands. Moeten ze ook zelf weten.

Ik verheug me al tijden op een nieuwe volledige cd. Deze split is een leuk zoethoudertje. Ga 'em gauw een keer bestellen. Wat Graveland betreft, tsja. Ik vind een aantal platen van Darken heel erg tof, waaronder Thousand Swords, Immortal Pride, Creed Of Iron, The Fire Of Awakening en Fire Chariot Of Destruction. De rest vind ik eigenlijk vrij inwisselbaar. Zeker de albums na Fire Chariot Of Destruction vind ik erg rommelig en inspiratieloos. Maar goed, dat kan een keer gebeuren als je jaren lang vasthoudt aan die sound. Dus op zich valt het te prijzen dat Darken op de split wat nieuwe dingetjes uitprobeert. Wel jammer dat het gitaarwerk zo slordig overkomt. Op vroegere albums had hij zo'n mooie, ietwat losse manier van gitaarspelen. Daardoor liepen akkoorden en losse snaaraanslagen vaak heel vloeiend in elkaar over en zodoende ontstond dat mooie melodieuze en epische geluid. Bij The Spirit Never Dies valt hij echter terug op standaard akkoordenwerk en dan ook nog niet strak. Dat er tegenwoordig weer een drummer met ritmegevoel meespeelt (misschien heeft ie zelf wel heel hard geoefend) is wel een pluspunt, want die zwabberdrums op de laatste albums klonken nergens naar. Natuurlijk was het drumwerk op de oude platen als In The Glare etc. ook behoorlijk uit de maat, maar daar had het spel een functie in combinatie met die ontzettend rauwe riffs en grafstem. Capricornus had er bovendien wat meer gevoel voor. Met cleane gitaarlijntjes klinkt die trommelstijl nergens naar. Hoe dan ook, er zijn pluspunten, maar ook een bult minpunten.

[Hieronimus]

Ja, keurig nieuw nummer, als ik het zo beluister door mijn laptopspeakertjes. Iets rustiger juist dan wat ik me zo voor de geest kan halen van the Voice of Steel. Dat die plaat een mijlpaal is, staat overigens buiten kijf. Ik wacht nog steeds met smacht op de opvolger, dit zoethoudertje is aardig, maar ik wil méér.

Uhm, trouwens. Als The Voice of Steel nummer 1 is binnen dit genre, welke platen staan dan op nummers 2 tot en met huppelepup? Ik vind het nog een beetje lastig om te bedenken welke albums nu echt hierop lijken. Moonsorrow's werk heeft er nu en dan wel wat weg van, maar verder?

[Jeroen]

Ik doel denk ik toch wel op bm in t algemeen. En je hebt wel gelijk. Deze track is wat slepender en kalmer. Andere nummer is wat feller.

[Lennert]

Ik ga als linkse Gutmensch dan toch de vraag stellen of dit album rechts-radicale ideologiëen verkondigt?

[Hieronimus]

Niet dat ik heb kunnen ontdekken. Nationalistische geluiden, ja, duidelijk, getuige een nummer als Україна (Ukraïne), maar geen racisme o.i.d.

[Jeroen]

Ze hebben daar in het verleden openlijk afstand van gedaan.

[Lennert]

Ze hebben daar in het verleden openlijk afstand van gedaan.

Prima, maar als dat album racistisch gedachtegoed heeft, dan ga ik hem alsnog niet aanschaffen Nationalistisch heb ik minder problemen mee, trots zijn op je eigen land is niet per se zinvol, maar beledigt me ook niet.

[Jeroen]

Dat hebben ze vóór The Voice Of Steel gedaan.

[Rubicon]

Ja, keurig nieuw nummer, als ik het zo beluister door mijn laptopspeakertjes. Iets rustiger juist dan wat ik me zo voor de geest kan halen van the Voice of Steel. Dat die plaat een mijlpaal is, staat overigens buiten kijf. Ik wacht nog steeds met smacht op de opvolger, dit zoethoudertje is aardig, maar ik wil méér.

Uhm, trouwens. Als The Voice of Steel nummer 1 is binnen dit genre, welke platen staan dan op nummers 2 tot en met huppelepup? Ik vind het nog een beetje lastig om te bedenken welke albums nu echt hierop lijken. Moonsorrow's werk heeft er nu en dan wel wat weg van, maar verder?

Dat is ook lastig, omdat het voor mij persoonlijk op eenzame hoogte staat, in de black metal hoek, waar veel albums na zekere tijd mij gaan vervelen of zelfs tegenstaan. Drudkh heb ik ook altijd wel kunnen waarderen, Autumn Aurora greep mij ook meteen bij de strot, zeer meeslepende plaat maar desondanks, de impact van The Voice of Steel was nog wat groter.
Moonsorrow vind ik toch weer van een wat andere orde, overigens kan ik bijvoorbeeld Suden Uni meer dan waarderen en is ook zo'n plaat die ik nog regelmatig laat draaien.

[Heidens Hart]

Een flinke doos met exemplaren van de nieuwe split CD alsmede de "22 years" 5-CD set + t-shirt zijn onderweg!