Risk (Speed/Thrash GER)

[MetalDelight]

Risk, de Duitse speed/thrash band komt maar zeldzaam weinig voorbij.
Jammer en wellicht onterecht omdat Risk een aantal prima albums op de wereld losliet.

Risk werd opgericht in 1986 en is eigenlijk een vervolg op de band Faithful Breath die in 1974 haar eerste album al uitbracht.
Spil in de band zijn Heinz Mikus (Vocals), Thilo Herrmann (Guitar/ ook in Grave Digger), Jürgen Düsterloh (Drums R.I.P.) en Peter Dell (Bass) die al samen speelden in Faithful Breath.
Andere Risk bandleden waren o.a. Romme Keymer (Guitar/ ook in Angel Dust).

Discography:
1988- The Daily Horror News
1989- Ratman (EP)
1989- Hell’s Animals
1990- Dirty Surfaces
1992- The Reborn
1993- Turpitude

Om de een of andere reden heb ik me in de jaren 80 nooit in deze band verdiept. Dat veranderde toen ik voor het eerst The Reborn (1992) hoorde, wat een (tikkeltje) progressief thrash geluid liet horen.
Op de zang na deed het me wel wat aan de Forbidden (de albums na Twisted Into Form) denken. Met name het spetterende en smaakvolle gitaarwerk viel me in positieve zin op.
Toen kocht ik de "The Daily Horror News" wat gewoonweg een steengoed thrash album is, nu nog steeds. Hetzelfde geldt voor de albums daarna, Hell's Animals en Dirty Surfaces.
Weliswaar heeft zanger Heinz een Duits accent, vervelend wordt het voor mij nergens. Sterker nog, het went en de vocalen sluiten prima aan bij de muziek.
Het album Turpitude moet ik nog aan een onderzoek onderwerpen. De eerste drie (volledige) albums hebben overigens zeer koel (comic-achtig) artwork.

Voor mensen die bands als Testament en Forbidden tot hun favorieten rekenen en houden van muzikaal vakmanschap (stuiterende riffs, een instrumentaaltje en spetterende solo's -> schitterend!) kunnen met een gerust hart Risk aan hun collectie toevoegen.
Kans is groot dat je jezelf, net zoals ik, afvraagt waarom je deze band destijds hebt gemist.

[Jeroen]

Ik vind het niet zo bijzonder. Luistert lekker weg, maar het is geen Rage of Scanner.

[Marcel Hubregtse]

Destijds al tweede-derderangs en totaal niet bijzonder en dat is, helaas, nog steeds het geval.

[Jeroen]

Ratman was overigens wel grappig. Maar meer door het artwork dan de muziek.

[Marcel Hubregtse]

Ratman was overigens wel grappig. Maar meer door het artwork dan de muziek.

Wat dat betreft net Tankard

[MetalDelight]

Ik vind het niet zo bijzonder. Luistert lekker weg, maar het is geen Rage of Scanner.

Scanner is prima, maar het oudere werk van Rage vindt ik op zijn zachtst gezegd nou niet wereldschokkend.
Vindt Risk, met name muzikaal, een stuk interessanter.

[MetalDelight]

Destijds al tweede-derderangs

Wellicht in Nederland, waar de meest Duitse bands niet echt hoge ogen gooiden.
Risk was, als ik berichten die ik lees mag geloven, best een goedverkopende band.

[Jeroen]

Ik vind de oude Rage albums heerlijke platen, zeker de albums tot en met Trapped. Risk vind ik gewoon niet zo opwindend. Het is zeker niet slecht hoor. De muzikanten beheersen hun instrumenten en er zijn wel wat uitschieters, maar over het algemeen blijft het niet echt hangen. Faithful Breath heb ik ook nooit echt bijzonder gevonden. Risk is wat mij betreft een band, waarbij het artwork absoluut uitnodigt tot checken, maar waar de oogst vrij schamel is. Geeft verder niets ofzo. Ik vind een band als Living Death bijvoorbeeld wel te gek en daar gruwen velen van :p

[MetalDelight]

Ach ik begrijp het ook wel, het blijft natuurlijk een smaakdingetje. Er zijn ook horden mensen die die oude Mausoleum (label) bands te gek vinden waar ik in de meeste gevallen ook weinig mee kan

[Jeroen]

Daar zit ook wel veel meuk tussen :p wel vaak mooie hoezen. Ik heb dat dan weer met New Renaissance records.

[MetalDelight]

New Renaissance heeft veel matige releases op haar naam staan maar ook een paar geweldige!
Hellion- Screams In The Night, Deadly Blessing- Ascend From The Cauldron en Screamer- Target Earth.

[Jeroen]

Vergeet Amulance, Gargoyle, Indestroy, Oliver Magnum en Terrahsphere niet. Of het obscure Steel Fury. Heerlijk.

[MetalDelight]

Vergeet Amulance, Gargoyle, Indestroy, Oliver Magnum en Terrahsphere niet. Of het obscure Steel Fury. Heerlijk.

Klopt, ook te gek.

[Jeroen]

Overigens is The Reborn wel de beste van het stel, om op Risk terug te komen. De cd erna is eigenaardig. Past tussen albums als Distortion (Forbidden), Time Bomb (Demolition Hammer), I Hear Black (Overkill) en Torque (Vervolg op Vio-Lence). Kortom, groove metal. Niet slecht, maar duidelijk commerciële move.

[MetalDelight]

The Reborn is wat een volwassener, als je dat zo mag zeggen, album ten opzichte van de voorgangers.
Vindt ik waarschijnlijk ook de beste maar de voorgangers gaan er bij ook prima in. Heerlijke solo's.
Turpitude heb ik beluisterd via YT en past eigenlijk prima in de geest van die tijd, 1993.
De van oorsprong thrash/speed bands zochten aansluiting bij de ontwikkelingen binnen de rock/metal scene, de voorbeelden die je daarbij aanhaalde passen prima.