Dream Theater

[Krimhild]

Haha

Het was best een lang nummer. Misschien live?

Volgens mij stond er “glass prison” op de tape, maar dat nummer is het niet. Verdorie. Ik zoek verder.

[Krimhild]

Het was ZO’N vet nummer ook!!

Edit: vet*

[Draconian]

Edit: laat maar

[Krimhild]

Edit: laat maar

Zeg het maar.

[KoenM]

Beschrijf de dynamiek van het nummer eens wat uitgebreider?

[Krimhild]

Ik dacht dat ik met het nummer in m’n hoofd zat, maar dat bleek Black Winter Day van Amorphis te zijn, kom ik net achter


Die zang heeft wel wat weg van de zang bij Dream Theater, dat wel. Die zang kan ik me nog heugen, de rest is volledig kwijt... ik weet nog dat er best veel afwisseling in zat en dat het nummer lang was.
Heb je niks aan he? Nee.

[KoenM]

Je hebt ongeveer 80% van hun discografie beschreven. Alleen de zang lijkt op Amorphis?! Wut?

[Hieronimus]

Space-Dye Vest? The Great Debate (lijkt me een nummer dat sowieso kan bevallen)? Er zit maar één ding op: de hele discografie aanslingeren.

[Heyoka]

Space-Dye Vest? The Great Debate (lijkt me een nummer dat sowieso kan bevallen)? Er zit maar één ding op: de hele discografie aanslingeren.

Dat was inmiddels minder werk geweest

[KoenM]

Space-Dye Vest? The Great Debate (lijkt me een nummer dat sowieso kan bevallen)? Er zit maar één ding op: de hele discografie aanslingeren.

Dat was inmiddels minder werk geweest

Jij kent Dream Theater duidelijk niet. Af te leiden uit je voorkeur voor goedkope stofzuigers verbaast me dat ook niet en heb ik ook geen uitgesproken wens daar verder over te discussiëren.

[Heyoka]

Space-Dye Vest? The Great Debate (lijkt me een nummer dat sowieso kan bevallen)? Er zit maar één ding op: de hele discografie aanslingeren.

Dat was inmiddels minder werk geweest

Jij kent Dream Theater duidelijk niet. Af te leiden uit je voorkeur voor goedkope stofzuigers verbaast me dat ook niet en heb ik ook geen uitgesproken wens daar verder over te discussiëren.

Het thuiszitten gaat je niet de kouwe kleren zitten of wat?

[Persistence]

Na 3 min. "Pull me under" geluisterd te hebben gaat mijn voorkeur ook uit naar een stofzuiger, duur of goedkoop maakt niet: "Pull me under, awayyy from this songg"

[KoenM]

Enkel voor geoefende oren. Verschil moet er zijn natuurlijk.

[Persistence]

Dat zouden Sabaton fans ook zeggen.

[KoenM]

Wat Sabaton fans vinden... juist.

[Krimhild]

Na 3 min. "Pull me under" geluisterd te hebben gaat mijn voorkeur ook uit naar een stofzuiger, duur of goedkoop maakt niet: "Pull me under, awayyy from this songg"

Dat zouden Sabaton fans ook zeggen.

[Krimhild]

Space-Dye Vest? The Great Debate (lijkt me een nummer dat sowieso kan bevallen)? Er zit maar één ding op: de hele discografie aanslingeren.

The Great Debate heeft wel wat Tool-achtigs, geen straf om te luisteren! En lekker idealistisch.

Ik ben echt benieuwd of ik dat nummer ooit nog ga ontdekken!

[Johan]

Tof nummer dat The Great Debate. Die heb ik al lang niet meer opgehad!

Mijn gok zou zijn dat het van Scenes from a Memory komt. Daar zit relatief het meest prominent piano in. De rest is vooral synth wizard spul.

[Jeroen]

Wat een gezwets, zeg. Pff. Buiten de vraag van Krimhild.

Ik heb overigens geen idee waar ze op doelt. Kunnen zoveel songs zijn.

Wel weet ik dat ik de laatste cd van Dream Theater inmiddels erg sterk vind. Plaat luistert lekker weg. Toegankelijk is het sleutelwoord, al is er natuurlijk voldoende gefreak te horen. Een heerlijk album tijdens het hardlopen. Geniet er erg van.

[KoenM]

N.a.v. het onderwerp in het MF forum lijst 2 topic, waar ik las dat sommige mensen het debuut 1 vd betere albums van Dream Theater vinden even een schop. Ik ervaar dat eigenlijk helemaal niet zo. Ik denk dat als ik de albums zou oplijsten alleen Falling into Infinity, A Dramatic Turn of Events en The Astonishing onder When Dream and Day Unite zouden komen in de rangschikking.

[Johan]

Ik heb ook weinig met het debuut. Ik kan me eigenlijk zo net 1 nummer voor de geest halen, terwijl ook dat album al heel wat jaren in mijn kast staat.

[Lennert]

N.a.v. het onderwerp in het MF forum lijst 2 topic, waar ik las dat sommige mensen het debuut 1 vd betere albums van Dream Theater vinden even een schop. Ik ervaar dat eigenlijk helemaal niet zo. Ik denk dat als ik de albums zou oplijsten alleen Falling into Infinity, A Dramatic Turn of Events en The Astonishing onder When Dream and Day Unite zouden komen in de rangschikking.

Falling Into Infinity heeft voor mij nog echt genoeg prachtigs. Peruvian Skies is zelfs een van mijn favo DT-songs ooit.

[Jeroen]

Ik vind A Dramatic Turn Of Events ook niet zo slecht.

De eerste heeft een bepaalde sfeer die erg afwijkt van later werk. Een dromerige sfeer die me enorm aanspreekt. De zang helpt daarbij. De eerste platen van Enchant en Shadow Gallery hebben dat ook. Misschien allemaal wat te uitgesponnen, maar toch lekker avontuurlijk en ontspannen.

De enige DT-plaat die me weinig doet, is The Astonishing. Nooit af kunnen luisteren.

[Spawn999]

Ik heb Dream Theater geprobeerd (Images and words ), Klinkt allemaal erg oke tot dat die zanger begint te zingen...dan ben ik weg...jammer...

[Appelflap]

N.a.v. het onderwerp in het MF forum lijst 2 topic, waar ik las dat sommige mensen het debuut 1 vd betere albums van Dream Theater vinden even een schop. Ik ervaar dat eigenlijk helemaal niet zo. Ik denk dat als ik de albums zou oplijsten alleen Falling into Infinity, A Dramatic Turn of Events en The Astonishing onder When Dream and Day Unite zouden komen in de rangschikking.

Zal ook nostalgie zijn. Is soms lastig in(/uit) je eigen waardering te calculeren. Toch vind ik vooral de songs en de interplay van de gitaren en synths wat ehmmm... beter, organischer (whatever that means). Ik vind de synths meer in dienst staan van t nummer, ligt dichter tegen hoe ik synths t liefst in metal hoor. Minder als een virtuoos die veel soleert en dan ook maar in vredesnaam onder de riffs door speelt. Ik vind t moeilijk uit te leggen,

[Appelflap]

Een dromerige sfeer die me enorm aanspreekt

Ja, precies dit. Simpel maar correct. Ik ervaar dit ook zo. En daar jij volgens mij een broekie bent vergeleken bij mij en dus vermoedelijk ook niet de nostalgie factor laat meespelen bij deze plaat, is dat een potentieel argument ten faveure van t feit dat ik m niet pers'e uit nostalgische redenen beter vind.

[Jeroen]

Ik noem het soms wel eens misplaatste nostalgie in mijn geval, omdat ik veel van die albums nog niet zo lang ken. Dat maakt het niet direct negatief overigens. Het zijn melodieën en zanglijnen die een soort weemoed oproepen. Maar waar die associatie precies naar toe gaat, blijft dan vaag.

Bands als Secrecy en Titan Force hebben dat effect ook op mij. Of die bellen aan het einde van I Dream In Infrared van Queensrÿche.

[Appelflap]

I Dream In Infrared van Queensrÿche.

Wereldnummer op wereldalbum met idd een soort van dromerige, betoverende sfeer.

[Krimhild]

Uit het Top2000-topic even naar hier overgeheveld:

Nou, ik ben even door de discografie tot en met 2003 heengefietst, en deze nummers beginnen met prominente synths:

(Images And Words) Learning To Live (11.30)
(Falling Into Inifinity) New Millennium (8.20)
(Six Degrees CD2) The Test That Stumped Them All (5.03)

Het kan natuurlijk ook nog zo zijn dat je gebrande cd afkomstig was van Napster, waar ook veel foutgetagde nummers op stonden, met name omdat men (weet ik nog) reikhalzend uitkeek naar Six Degrees (na hun epos Scenes from a memory) en je dus als beginnend bandje dik verspreid werd als je jezelf als de nieuwe Dream Theater tagde. Zo ben ik volgens mij nog eens op het bandje Wolverine gekomen, die geloof ik wel en synths en grunts had. Hm, ook die cd maar eens opsnorren, zou wat wezen als dat je nummer is. En nee, ik heb niet zoveel te doen, hehe.

Hartelijk dank! Ik ga ze checken!

Edit: gedaan. Noppe, ze zijn het niet. En hoe meer ik van Dream Theater hoor, hoe minder ik ga geloven dat ik ooit een nummer goed vond Ik trek het slecht.

Dat begrijp ik wel. Als ik ze nu had ontdekt, zou ik denk ik vooral de vocalen volkomen kut vinden. Maarja, hun geluid heeft nostalgische waarde voor mij, doe je niks aan. En tja, dit soort prog is voor iemand meestal of oeverloos gefriemel of gewoon gaafheid.

Ik vind de zang juist wel heel leuk. (Ook omdat ik daar destijds al gewend aan ben geraakt waarschijnlijk.)

Six Degrees trek ik voorlopig beter dan die eerdere werken. Daardoor ga ik toch denken dat het wel echt Dream Theater was.

Vooral de Free-Jazz-achtige componenten van DT vindt ik zwaar op de maag liggen. (Al is dat Big Band-stuk in Dance of Eternity wel tof). Verder heeft DT veel interessants. Ik vind het toch wel tof genoeg om nog verder te blijven zoeken.

Andere invalshoek: wat zijn de drie meest toegankelijke/populaire nummers van DT (pre-2004)?

[Krimhild]

Ik heb nog nooit een band gehoord die tegelijkertijd zo cheesy en zo progressief klinkt. Best knap!

(Ik zit nu The Astonishing te luisteren, erg zoet spul.)

[Amibor]

Ja, dat is toch een beetje de St. Anger van DT, ik kan er niks mee. Ik denk dat de toegankelijkere nummers van DT de classics Pull Me Under en 6.00 en het nummer As I Am zijn. Mijn persoonlijke favoriet is Home, door dat oosterse sfeertje. Erg goed nummer.

[Draconian]

Ik heb nog nooit een band gehoord die tegelijkertijd zo cheesy en zo progressief klinkt. Best knap!

(Ik zit nu The Astonishing te luisteren, erg zoet spul.)

Dat is echt het grootste wanproduct van het laatste decennium. Een megalomane pastiche van opgezwollen, halfbakken clichés in een wanstaltige Disneyverpakking. Om te kotsen.

[Krimhild]

Ja, een Disneygevoel inderdaad!

Is die zanger ook gelovig? Zo komt het wel over.

[Krimhild]

Ik begrijp dat The Astonishing slecht ontvangen is, maar ook op Metropolis val je van het ene in het andere uiterste. Best heftig!

[Krimhild]

Jezus 6.00 riekt naar Metallica. Dream Theater is een soort van fiets, met zijwieltjes gemaakt van sponzen die de tijdgeest opzuigen: ze kunnen goed zelf fietsen maar af en toe wordt er even gesteund op vaste zekerheden.

(‘Take me as I am’ ook.)

[Draconian]

Ja, een Disneygevoel inderdaad!

Is die zanger ook gelovig? Zo komt het wel over.

Niet dat ik weet, maar hij zucht wel alle hilarisch slechte teksten met een soort hijgerige diepzinnigheid uit op dat album, waardoor het me alleen nog maar meer irriteert...

Het laatste album van ze is overigens 100 keer beter!

[Jeroen]

Klopt, die was uitstekend. Behoorlijk toegankelijk ook. Beetje in de lijn van de laatste twee albums met Portnoy en de s/t. Ik heb The Astonishing zelf wel in de kast staan, maar ik moet toegeven dat ik nog nooit voorbij het eerste nummer ben gekomen. Muziek spreekt me gewoon niet aan. Maar goed, snap dat je als band af en toe wat wilt proberen.

Ik ben Dream Theater de laatste jaren steeds meer gaan waarderen. Voorheen was ik vooral verknocht aan het debuut, omdat ik de zang van LaBrie meestal niet trok, maar inmiddels kan ik de man wel aanhoren (al zal hij nooit een favoriet worden, gok ik). Ik draai Images & Words, Systematic Chaos en Dark Clouds & Silver Linings het meest, al blijven de laatste cd, Octavarium en Train Of Thought niet ver achter.

Dat betekent niet dat ik de andere albums niet leuk vind. Zeker SIx Degrees Of Inner Turbulence en Scene From A Memory moet ik nog flink wat aandacht geven.

[Johan]

En, Suus, ben je al wijzer geworden?

Overigens dacht ik ooit in een grijs verleden het nieuwe album van DT te downloaden in 2005 (Octavarium), maar bleek het een solo-album van James LaBrie waar doodleuk de naam van het DT album en nummers overheen getagd waren. Het bleek dus na een tijd dat het Elements of Persuasion van James LaBrie uit eveneens 2005 was.

Een andere (onwaarschijnlijke, want ook al uit 2005) mogelijkheid: Panic Attack. Daar dacht ik aan toen ik je hoger-lager verhaal las

[Johan]

Eerste single van het nieuwe album is er:



Ik krijg er een beetje een Systematic Chaos vibe bij en dat vind ik prima!

[Lennert]

Lekker lied en Systematic Chaos zat ik inderdaad ook aan te denken!

[Lennert]

Nieuwe album draait nu een tweede rondje. Gisteravond even oppervlakkig beluisterd en eerste indruk was positief. Doet qua sound het meeste denken aan Systematic Chaos, met wat vertrouwdere oude geluiden. The Alien is voorlopig de enige die ik echt actief heb onthouden, maar die had ik al meerdere keren geluisterd.

[Amibor]

Fantastisch album, niks nieuws maar al het vertrouwde tot in perfectie uitgevoerd, en dit keer imho weer met meer bezieling. Sleeping Giant ging hier meteen een paar extra keer aan, die heeft een heerlijke flow, zeker om van het technische stuk naar de chorus te werken. Ja, puik hoor. Ben dat gedrocht Astonishing al bijna vergeten.

[Lennert]

Groeit goed, bij de derde luisterbeurt vallen echt een flink aantal positieve stukken extra op. Intro van Awaken The Master beukt goed, om vervolgens helemaal euforisch op te lichten met die piano en prachtige Petrucci solo (die sowieso echt heel erg goed op dreef is). Myung is weer goed te horen, kleurt alles echt prachtig in. Enige minpunt vind ik enkele teksten die wat simpeltjes zijn en het feit dat Labrie wel erg veilig zingt. Allemaal mooi en zuiver, maar het had net iets meer gemogen. Maar muzikaal vind ik dit wel een de beste post-Portnoy albums.

[Jeroen]

Fantastisch album, niks nieuws maar al het vertrouwde tot in perfectie uitgevoerd, en dit keer imho weer met meer bezieling. Sleeping Giant ging hier meteen een paar extra keer aan, die heeft een heerlijke flow, zeker om van het technische stuk naar de chorus te werken. Ja, puik hoor. Ben dat gedrocht Astonishing al bijna vergeten.

De vorige was toch ook al prima? Lekker compact voor de verandering.

[Amibor]

Jazeker, die was ook prima. Deze vind ik net iets beter nog.

[Lennert]

Vier keer beluisterd, per luisterbeurt met steeds meer enthousiasme. Geen zwakke songs en een perfecte mix van muzikaal geweld en melodieuze passages. Kritiek blijft een beetje op de wat veilige zanglijnen, maar het luistert allemaal erg fijn weg. Mangini lijkt zijn plek ook helemaal gevonden te hebben en voelt nu echt als een volwaardig bandlid.

[Lennert]

Okay, beste album sinds Systematic Chaos. Even een paar dagen niet gedraaid en bij het nu opnieuw aanzetten bevalt het allemaal meteen weer prima.

[Jeroen]

Mooi. Ook maar eens oppikken. Heb jij nog een speciale versie ?

[Johan]

Ik moet het album vaker luisteren denk ik. Ik vind het na een keer of 2, 3 luisteren vooral meer van hetzelfde. Hopelijk gaat mijn mening nog veranderen!

[KoenM]

Aangenaam en vertrouwd, maar ook zo ontzettend veilig daardoor. Het is gewoon weer een goede Dream Theater plaat, maar door de herhalingsoefening voel ik weinig incentive om het album aan te schaffen.

Zoals hier eerder gesteld werd, hoor ik er ook vooral Systematic Chaos in.