Ik heb dit topic altijd gemeden als de corona omdat ik Ghost een kutband vind, maar uit pure verveling heb ik toch maar eens de kerkerdeur ingetrapt om een kijkje te nemen, en dan blijkt toch weer dat het een goed idee is om naar mijn eigen advies te luisteren: “lees alle topics, want je kunt zomaar pareltjes tegen komen”. Zeker waar voor dit topic!
Kees schreef: ↑vr okt 16, 2020 9:48 am
Ik hoor dat ook wel terug in Ghost, net als The Devil's Blood, In Solitude, Mercyful Fate, ABBA, Blue Oyster Cult en gek genoeg Warlord.
Toch is wel wat jammer, dat creatievere, meer duistere bands als TDB en In Solitude langzaam in de vergetelheid terecht komen en Ghost de populariteit van populistische paupermetalbands als Sabaton en Powerwolf bereikt heeft. Het is toch een beetje de Metallica van de occult rock (op mijn middelbare school zaten alto-Metallica-fans nooit te wachten op Testament of OverKill: dat maakt hun wereld alleen maar onoverzichtelijk).
+
Kees schreef: ↑vr okt 16, 2020 9:56 am
Een Mac Donalds-afvloeisel van al langer bestaande, complexere muzikale traditie.
Mooi verwoord Kees!
KoenM schreef: ↑vr okt 16, 2020 9:59 am
Probeer jij nu niet jouw eigen complexe wereld overzichtelijker te maken Kees?
=‘)
Kees schreef: ↑vr okt 16, 2020 10:34 am
Tuurlijk, ik ben in dit geval een snob, dat zal ik niet ontkennen. Ik wil echter niet gaan claimen dat de ene band inherent objectief beter muziek dan de ander maakt. Dat een band als Sabaton passie heeft is heel goed mogelijk, maar dan in de eerste plaats voor het gehele muzikantenleven dat ze leiden; de aandacht, de live-optredens, massa's mee horen zingen met de teksten die je hebt geschreven, etc. Ik vraag me alleen af of bands als Sabaton ook zo lang waren doorgegaan als ze allemaal een andere fulltimebaan zouden hebben en hun muziek schrijven, opnemen en touren in de avonduren, weekenden en spaarzame vakanties, zoals veel Amerikaanse metalbands en kleine Europese bands soms al twintig jaar doen.
Ik denk dat als je eenmaal succes hebt en even van het muzikantenbestaan kan leven, je niet snel die lifestyle wilt laten ontglippen, en je het kost wat kost wilt vasthouden door muzikale concessies te doen, door middel van een simpeler, toegankelijker geluid. Dit is een ontwikkeling die ik gewoon bij veel bands bespeur, ook bij Amerikaanse bands als bijvoorbeeld Iced Earth en Death Angel. Ze transformeren tot 'broodbands', waar de passie meer bij het algehele financieel kunnen leven als muzikant met een muzikantenbestaan komt te liggen dan kost wat kost je muziek, precies zo zoals jij het wilt hebben, ten gehore wilt laten brengen.
Misschien is de creatieve, muzikale koek ook gewoon een keer op, maar moet je wel een gezin onderhouden. Dat blijf je doen wat je kent. Iemand als S.L. is het extremistische andere uiterste.
Ahh nu snap ik pas goed wat je bedoelt, en dat houd wel steek.
Wat je eigenlijk zegt is: wie muziek maakt uit noodzaak, wie muziek maakt als therapie, als levensmedicijn, die maakt ECHTE muziek, die maakt als het ware muziek met bloed, zweet en tranen. Maakt een ambachtelijke pizza, van zelf gedorst graan, zelf gekweekte tomaten, kaas van zelf gemolken koe.
Wie muziek maakt voor de lol, maakt iets lacherigs. Maakt amper iets, gooit suiker door goedkoop meel en maakt donuts. Leeg voedsel. Of zoals Mephistopheles uitroept in Agalloch’s Faustian Echos: "Without substance, as mist is."
Zo bezien bepaald de mate van psychisch lijden van een muzikant de kwaliteit van wat ie maakt. Hoe meer die lijdt, hoe ambachtelijker diens muziek. Daar lijkt wat in te zitten.
Maar ergens ook niet. Stel dat je een broodmuzikant bent en bedenkt: ‘ik ga nu een hitje schrijven’. Dat wordt nooit een hit als er geen echt gevoel in zit, toch? Maar nu zit ik weer aan die donut te denken: die is niet gezond of voedzaam of “gemaakt met oprecht gevoel” en toch vinden veel mensen het lekker. Dus misschien heb je toch wel gelijk.
Wat voedzaam is, is per definitie minder toegankelijk. Moeilijker te verteren. Dus Kees, je kunt diepgang willen voor iedereen, maar dan moet je mensen goed opvoeden en vroeg beginnen met de MacDonalds zwart maken en iedere dag groente voeren aan het gepeupelte. (Lees: goeie muziek voorschotelen.) Het kan!!! België is er het levende bewijs van! Wat een geweldig land. Men heeft hier een voedende muzieksmaak. Het KAN gewoon, een heel land een goeie muzieksmaak geven.
Pas reed ik over de snelweg. Belgische zender draait Pearl Jam. Nederlandse zender heeft een beller: “ik wil een nummer aanvragen van deze band. Vroeger maakte hij punk rock, maar dat is te hard voor op de radio hoor, haha! Dat kunnen mensen niet aan.”
EN ZO WORDEN DE NEDERLANDERS VERPEST! Gewoon draaien, verdomme!!!!!!!!1-%~
Ik denk alleen wel dat Sabaton een soort volkoren donut is want met die lyrics is het echt wel voedzamer dan je met die hoeveelheid muzikale suiker zou verwachten….
