Metal Church

[innuendo]

Ik vind het eerlijk gezegd al beter klinken dan de laatste platen van Metal Church, al ben ik ook niet onder de indruk.

[bakvet]

Kirk Arrington overleden dus. Het debuutalbum van Metal Church is een van mijn favoriete platen zonder meer, maar het is een van dé platen die ik luister vanwege het drumwerk: zo karakteristiek en stoer.

[Kees]

Ja, een van de weinige platen waar het drumwerk mij echt is bijgebleven.

[innuendo]

Yep. Van de Metal Church toen ze nog echt goed waren. Treurig nieuws..

[KoenM]

Debuut van Metal Church is ook hier één van de favoriete klassieke metalplaten. Drumwerk valt in positieve zin op.

Dit soort berichten gaat de komende jaren overigens alleen maar toenemen.

[Iron Maiden]

Het debuutalbum is een fantastische plaat, maar mijn favoriet blijft Hanging in the Balance, omdat dat de eerste Metal Church plaat is die ik luisterde.

Overigens ook bij Kirk Arrington weer een 'vage' omschrijving van de doodsoorzaak. 'Kirk Arrington passed away this morning due to health issues.'

[bakvet]

Nieuwe album Congregation of Annihilation klinkt op het eerste gehoor niet zo sterk. Lijkt een stap terug ten opzichte van Damned If You Do, dat niet per se een heel goed album is, maar dat ik wel regelmatig luister als achtergrondmuziek tijdens het werk.

[Jeroen]

Dat vind ik inderdaad niet echt een goed album. Mijn eerste indruk was wel goed (en die bleef nog even hangen tot de recensie), maar de rek was er snel uit. Ben wel benieuwd naar de nieuwe plaat.

[Iron Maiden]

Het album valt mij ook erg tegen. De nummers die al zijn uitgebracht zijn het beste, maar op het gehele album vallen ze niet op. Het album kabbelt een beetje voort. De nieuwe zanger is prima, maar wordt ergens ook wat eentonig. Wellicht komt dat ook door de inwisselbare nummers. Ik had er meer van verwacht.

[dako]

Wat een kutplaat is dit.

[innuendo]

Zijn jullie nu echt verbaasd?

[Jeroen]

Ik lees wel veel positieve recensies, maar die kan ik niet echt rijmen met het nummer dat ik hoorde. Het klinkt wel fel, maar ook saai.

[Iron Maiden]

Zijn jullie nu echt verbaasd?

Ik had wel wat verwachtingen, dus ik ben wel licht teleurgesteld.

Die nieuwe zanger heeft best wat agressie in zijn stem, het eerste nummer dat uitkwam was best oke. Nou zijn singles nooit de beste nummers van een album, dus verwachtte ik wel wat meer van dit album. Maar Pick a God and Prey is voor mij het hoogtepunt. Nergens is verder agressie te merken of een mooi opgebouwd nummer zoals Watch the Children Prey. Dus dan is het een teleurstelling.

[Jeroen]

Ik vind die laatste eigenlijk best wel een goede plaat. De inspiratie lijkt in elk geval te zijn teruggekeerd bij Vanderhoof. Nieuwe zanger doet het bepaald niet slecht. Sterke tracks in mijn oren zijn de opener Another Judgement Day en het slepende Me The Nothing, met die fijne melodieuze gitaarlijnen. Op Making Monsters waart de geest van Howe absoluut rond. Dat refrein had perfect bij die vileine strot gepast.

Wel had de productie iets meer mogen ademen. Helaas is de dynamiek er weer vakkundig uitgeperst.

[KoenM]

De nieuwe zanger was live alleszins een aanfluiting. Vals, krijserig, schel. Geen body.

[Jeroen]

Dat verbaast me niet. Hij zit er af en toe net tegen aan op het album. Een hoogvlieger is hij niet, maar er zit in elk geval wel vuur en agressie in. Het klinkt alsof hij er zin in heeft en dat miste ik bij Howe op de voorlaatste plaat. Maar tegelijkertijd is dat ook direct waar de nieuwe man het van moet hebben. In melodieus opzicht vind ik hem geen topper.

Buiten dat vind ik het nieuwe album toch lekker klinken. Er zit een verse scheut energie in en die heb ik sinds de eerste drie nummers van The Weight Of The World niet meer gehoord.

[Jeroen]

Dako opperde het en ik ben er maar aan begonnen. Chronologisch reisje door de Metal Church discografie. Heb de eerste vijf platen erop zitten.

Metal Church

Het vuur, de energie, de riffs, de songopbouw, de zang en de bijna sacrale, ietwat holle productie. Alsof die plaat daadwerkelijk onder de gewelven van een gotische kerk is opgenomen. Metal Church is simpelweg één van de beste platen en één van mijn persoonlijke favorieten allertijden. Dit album kan ik altijd wel draaien. Zwakke broeders staan er niet op. Het titelnummer en lijflied is elke keer weer een kippenvelkraker. Hitman, Beyond The Black , Batallions en Gods Of Wrath zijn net zo goed. Prima cover ook van Highway Star, met dank aan de furieuze voordracht van David Wayne. Zo sluit je een plaat af.
10/10

The Dark

Altijd moeilijk om zo'n kraker op te volgen. The Dark evenaart het debuut dan ook niet. Er zit zeker kracht in de composities, maar de gladdere sound doet de nummers geen goed. Grappig genoeg klinkt dit album op lp een stuk beter dan op cd. Het digitale sausje vlakt de punch af en dat is jammer. Toch is het goed toeven met de titeltrack, Ton Of Bricks (mega-opener!) en Watch The Children Pray, toch één van de ultieme metal-(semi)ballads. The Dark heeft al wel wat meer thrashinvloeden dan het debuut.
8/10

Blessing In Disguise

En die thrashinvloeden zijn hier het meest aanwezig. Blessing In Disguise was lange tijd mijn favoriete MC-plaat. Maar ik merk dat het album me niet meer zoveel doet als een jaar of wat geleden. Begrijp me niet verkeerd: het is nog steeds een geweldige plaat met supercomposities, dat zeker. Al heb ik het album misschien een beetje dood geluisterd. Dan vallen je ook mindere zaken op. Zoals de vreemd doffe productie en de manier waarop de zang is geproduceerd. Hier en daar kraakt het zangwerk van toen nieuwe zanger Mike Howe. Irritant. Door die productie kun je Blessing In Disguise nooit echt voluit draaien. Het wordt een beetje een brij. Buiten dat: wereldnummers te over. Fake Healer staat zeker in mijn top 10, net als het Titanic-relaas Rest in Pieces (April 15, 1912), met misschien wel de beste gitaarsolo van Metal Church. Badlands vind ik ook een heerlijk nummer, al wordt die track enigszins ontsierd door het begin van de gitaarsolo. Klinkt gewoon vals. Niet mooi. Of het nou zo bedoeld is of niet. Anthems To The Estranged vind ik ook te gek. Nou ja, eigenlijk zijn alle nummers minstens goed.
8.5/10

The Human Factor

Ik merk dat ik deze plaat tegenwoordig een mespuntje gaver vind dan Blessing In Disguise. De productie is echt uitstekend. Deze cd knalt als een malle. En dan die dikke riffs en fenomenale zangpartijen van Mike Howe, die hierop wel weet te schitteren. Er zit wat meer groove in het geluid. De plaat swingt soms en wijkt ritmisch af van veel andere thrash en power metal uit die tijd. The Human Factor, Date With Poverty, tijdloze klassiekers die maar weer eens duidelijk maken wat een goede songschrijver Kurdt Vanderhoof is. Nummers zitten vrijwel altijd goed en doordacht in elkaar. Kost soms wat luisterbeurten, maar let maar eens op de details en wendingen.
9/10

Hanging In The Balance

Afzichtelijke hoes. Misschien wel de afzichtelijkste hoes van een metalband. De songs zijn er echter niet minder om. Wat rauwer en rockiger dan The Human Factor, maar ook hier steekt alles puik in elkaar. Een jaar of tien geleden sloeg ik deze plaat meestal over. Ik heb deze cd toch leren waarderen. Er zit heel veel energie in en een heerlijke drive. Het album kakt nergens in. Mike Howe klinkt hier messcherp. Veel beter dan op de platen die hij na de reünie met Metal Church opnam.
8.5/10

Maar daar kom ik later op terug.

[innuendo]

Ondanks dat een 8/10 natuurlijk helemaal niet slecht is voor The Dark, vind ik het wel jammer dat die plaat zo weinig waardering krijgt. Ik vind echt dat het heerlijk verder gaat waar het debuut ophoudt. Lekker thrashy maar met een fijn duister randje. Dat laatste hoor je goed in de titeltrack, maar waarom wordt het fenomenaal gezongen Methods to your Madness altijd vergeten? Ik heb niks tegen Mike Howe, maar ik heb toch echt liever David Wayne. Die zanger maakte Metal Church onderscheidend van de rest.

[Jeroen]

Ondanks dat een 8/10 natuurlijk helemaal niet slecht is voor The Dark, vind ik het wel jammer dat die plaat zo weinig waardering krijgt. Ik vind echt dat het heerlijk verder gaat waar het debuut ophoudt. Lekker thrashy maar met een fijn duister randje. Dat laatste hoor je goed in de titeltrack, maar waarom wordt het fenomenaal gezongen Methods to your Madness altijd vergeten? Ik heb niks tegen Mike Howe, maar ik heb toch echt liever David Wayne. Die zanger maakte Metal Church onderscheidend van de rest.

Ik vind het ook een heerlijke plaat, maar wanneer ik het album draai na het debuut, is de impact lang niet zo groot.