Om in de sfeer te komen (en voor de vrouwlijke fans) even een heersende foto en een preview van de eerste dag
European Invasion Part II
Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe we al vloekend en stinkend onze eerste Europese tour afsloten. Kreten als “Dit nooit weer”,”Dit was de eerste en de laatste keer” en ga zo maar door waren niet van de lucht. Groot was onze verontwaardiging dan ook toen bleek dat we voor de tweede keer met The Crown in zo’n stinkende rotbus door Europa moesten crossen. Men scheen geen band te kunnen vinden die onze plek wilde innemen en omdat onze cd toch al als zoete broodjes over de toonbankt gaat moesten we wederom aan de bak.
Door het uitvallen van Darkest Hour stonden we nu ook al opeens pal voor de headliner ipv een band ertussen. Eén en al ellende dus. Hieronder volgt het verslag van 17 zware dagen door Europa jakkeren. Ik hoop dat men na dit verhaal ook in zal zien dat het touren niet het hoogst haalbare is wat een band kan bereiken. Sterker nog, het is geen moer aan en we gaan nooit weer
Donderdagavond 13 November:
De ellende begon donderdagavond al toen ik onze buschauffeur aan de telefoon kreeg. Leo was ook monteur en had net een hele bus eigenhandig gerenoveerd. Leo had weinig trek om met de gammele bus te gaan touren die Loud Noise eigenlijk toegewezen had gekregen. We zouden door het uitvallen van Darkest Hour dit keer niet met een dubbeldekker gaan, maar met een “gelijksvloerse” bus. Ik vroeg hem wat hij dan voorstelde. Nou ja, we konden ook gewoon wèl met een dubbeldekker gaan voor dezelfde prijs als een kleinere bus. Dan hadden we maar een zooi ruimte over. Daar hoefden we niet lang over na te denken en zo geschiedde het dat met een gezelschap van 14 man in een super-de-luxe dubbeldekker op tour gingen. Ik dacht nog bij mijzelf wat al die bands nu wel niet zouden denken die vaak met personenauto’s en aanhangwagens achter zo’n tour aan moeten rijden.
Dit alles was natuurlijk ook goed nieuws voor lichtman Arjen die voor deze gelegenheid wel een keer zijn paspoort en overige zooi op tijd had geregeld. Arjen heeft namelijk een trauma overgehouden aan de vorige tour. Hij schuimt het hele internet af op zoek naar tourbussen en rijdt zijn Ford Combo alsof hij een wagen van 15 meter bestuurd. Ook loopt hij met de plannen rond om een complete bunk in zijn slaapkamer te bouwen zodat hij ’s nachts goed slaapt onder het genot van een cd met motorgeluiden.
Lichttechnicus Arjen Hurkmans: Voor mij is het ook allemaal niet leuk hoor! Elke dag zo dronken als een mongool midden in de nacht je kooi inklimmen. Nooit weten waar je bent als je wakker wordt. Elke dag in een andere taal vloeken als een zaal het licht niet voor elkaar heeft. En als hoogtepunt van alle ellende constant die arrogante Wordfuhrer in de buurt!!
Ik ben blij dat ik wegens bepaalde omstandigheden midden in de tour een paar dagen naar huis mocht. Toen terugkwam om de laatste paar shows af te maken kon ik me dan ook alleen maar verheugen op de terugreis van Tilburg naar Kampen. Dat was wat mij betreft het leukste gedeelte van de tour..........
Nee, Arjen heeft het ook niet makkelijk…
Vrijdag 14 november
Vertrek uit Kampen-->De Goudvishal, Arnhem
En daar stonden we dan wederom bij de oefenruimte te wachten tot de nightliner ons zou komen halen. Natuurlijk was de bus weer veel te laat en daar kwam het verlossende telefoontje van Leo de busdriver*. Hij had ten hoogte van Swifterband een lekke band gekregen. Hij kon nog wel even doorrijden, maar er moest wel een nieuwe op. Nu is het wel handig om te vermelden dat als er een band van een bus klapt dat heel anders klinkt dan dat de band van je fiets klapt. De band ontplofte net op een moment dat er een personen auto van de tegenovergestelde richting lansg de bus reed. De band klapt en volgens Leo lagen alle ruiten aan gruis. Politie erbij. Schadeformulier in orde maken en Leo kon weer verder. We zijn meteen naar een Euromaster gereden en daar hebben we een nieuwe band gekregen.
*Leo is een vrolijke buschaffeur van naar eigen zeggen 30 jaar oud. In zijn leven heeft hij al de meest uiteenlopende beroepen vericht voordat hij op de vrachtwagen stapte. Zo was hij bij de Marniers afgekeurd wegens een hoge wreef, is hij boer geweest, Ambulancebroeder, heeft talloze oorlogen uitgevochten met de meest uiteenlopende criminelen uit alle delen van de wereld en heeft na een carrière bij de NASA uiteindelijk zijn draai gevonden bij Jan de Wit Autocars waar hij artiesten zonder pardon de bus uittrapte als ze lastig waren. Zo heeft Foo Fighter Dave Grohl als eens ettelijke kilometers achter de bus aan moeten rennen en heeft hij enkele leden van Dark Tranquillity met een alcohol vergiftiging naar een ziekenhuis gebracht. Daar gingen we nog een boel lol mee beleven…
Door de wol geverfd als we inmiddels waren renden we meteen door naar boven om de beste bedden te reserveren. Dat apparatuur werd in de bus gestampt en we gingen op weg naar Zwolle waar geluidsman Gerlach Timmer en The Crown opgepikt zou worden.
Gerlach is zo ongeveer 2 meter nogwat en past dus niet met goed fatsoen in zo’n klein rotbed. Wij hadden al de grootste lol toen Leo ons wist te melden dat het beloofde grotere bed niet aan boord was, maar dat het bed ergens in Engeland rondreed. Met in onze gedachten visioenen van een vloekende en tierende Gerlach reden we met een tevreden glimlach richting Zwolle voor de grote finale van die dag.
Om de feestvreugde extra te verhogen had ik Gerlach al telefonisch op de hoogte gesteld van het feit dat hij 17 dagen in een foetushouding mocht gaan slapen. Het verbale geweld dat mij door de telefoon tegemoed kwam deed ons stralen en we spoorden Leo aan door te rijden.
Aangekomen in Zwolle kwam Gerlach en The Crown al aangelopen met de spullen en na een korte inspectie van het bovendek kwam Gerlach ook tot de conclusie dat het bed er niet was.
Hilariteit alom, natuurlijk vooral omdat tussen het vloeken en schelden ook de nodige dreigementen doorsijpelden dat hij van de tour zou stappen, waarop wij uit het blote hoofd een lijstje geluidsmensen wisten te noemen die dan wel mee zouden willen. Enfin, naar een oplossing werd gezocht.
Later bleek dat Gerlach met alle overgebleven matrassen het gangpad tussen de twee voorste bunks had opgevuld zodat hij over de breedte van de bus kon slapen. De volgende dag zijn de opstaande randen ook nog even subtiel verwijderd met een hamer. Gerlach kon rustig slapen en weer een boel heibel om niets.
Aangekomen in Arnhem presteerde Leo het tot grote ontsteltenis van het overige verkeer om 15 meter nightliner midden op een drukke weg te draaien. Aangekomen bij de Goudvishalwerd de backline naar binnen gereden en werd de zooi opgebouwd voor de eerste show van die avond. Instill zou de avond openen. Vervolgens zou TMDC het publiek verpletteren waarna The Crown nog even mocht naborrelen. Toen wij klaar waren om te beginnen bleken er nogal wat problemen te zijn met de kabels. Alles was zo ongeveer verkeerd aangesloten en overal kwamen geluiden uit die daar niet uit hoorden te komen. Na een kwartiertje stressen voor de stagemanagers en een kwartiertje vloeken voor geluidsman Gerlach konden we dan van start gaan met het 30e optreden van dat jaar. Het optreden ging goed en dat zeker voor een erste optreden van een tour. Het is vaak toch even aftasten, maar het verliep prima. TMDC gebruikt nu live ook samples erbij en ondergetekende had af en toe wat moeite om het pedaal te vinden temidden van de hel die lichtman Arjen voor ons creeërde. De zaal zat bonvol en de show werd goed ontvangen. Na her en der en praatje te hebben gemaakt werd het tijd om af te breken. We zouden na de tijd nog even de stad ingaan.
Probleem: Busdriver Leo zat ergens te zuipen in een kroeg en de bus wilde niet meer open. Marco Tervonen van The Crown wilde naar binnen en een gedeelte Deathcult wilde naar buiten. Marco is uiteindelijk met man en macht door een klein luikje aan de zijkanr de bus ingedouwd. Iedereen had natuurlijk de grootste lol niet wetend dat ons die nacht hetzelfde zou staan te wachten. We gingen naar de Stortebeker, maar daar aangekomen bleek de tent al te zijn gesloten. Na een broodje Kabab besloten we terug te gaan naar de bus. Die ging natuurlijk nog steeds niet open of dicht waarna beloten werd als een peleton commando’s achter elkaar door het luikje aan de zijkant de bus in te springen. De man die op dat moment zijn hond uitliet wist niet wat hij zag toen hij 3 langharigen barbaren en een lange kale gek al vloekend zich door het luikje zag wurmen om in de bus te komen. In de bus werden er alcoholische dranken genuttigd en acuut werd de verwarming uitgezet.*
*Ondanks het feit dat The Crown uit Skandinavië komt zijn het v.r.e.s.e.l.i.j.k.e. watjes en koukleumen. Mensen die The Crown vereren moeten hier stoppen met lezen. Ze hebben thuis in zomer en winter de verwarming op 18 graden staan en alleen als ze naar buiten gaan trekken ze extra kleren aan. In huis lopen ze in de korte broek en slippers. De Hollanders lagen doodleuk in hun boxershort onder een dekentje met alletwee de luiken open terwijl onze Noormannen met de muts op, sjaal om en jas aan in hun kooi lagen te rillen. Ik dacht dat ik gek werd toen ik dat voor het eerst zag…Dit verhaal zou overigens later nog een mooi staartje krijgen.
