Deze keer, zoals je kon lezen in de topictitel, Rise And Fall genaamd.
Ik heb hem nog slechts op mp3, omdat ik na het geweldige The Dissolution Of Eternity uit 2001, iets totaal anders verwachtte, vanwege de tussenliggende tijd. Echter valt dit reuze mee, en ga ik hem zeker aanschaffen.
Het begint met het 10 minuut durende nummer "Rise And Fall" die met het bekende Spaanse (?) gitaartje begint. "Bekende" gezien het feit dat ik dat gitaartje al in meerdere nummers heb kunnen ontdekken, wat Dargaard toch iets eigens geeft. Het net genoemde nummer is eigenlijk een perfect nummer om mee te beginnen, lekker rustig en zonder al teveel gekke dingen.
Bearer of the Flame is het nummer dat volgt, waarvan de rillingen over m'n rug gaan lopen. Ik weet niet wat ik heb met deze muziek, maar de zangeres, Elisabeth Toriser genaamd, zingt met zoveel emotie en diepgang, dit in combinatie met het geweldige muzikale aspect wat Tharen (ex-Abigor inderdaad) eraan toevoegd, maakt het een band dat menig Metalbandje er finaal uit'rost'.
Niobe is het derde van het totaal negen-nummers-tellende album afkomstig uit Oostenrijk. Deze is ook erg mooi om haar tempo-variaties en onverwachtse afwijkingen in de melodie. Ook een prachtig nummer.
Takhisis Dance volgt. Een wat sneller en vrolijker nummer dan de meeste andere. Er wordt ook teven een folky klinkend fluitje in gebruikt, wat het best een interessant nummer maakt voor tussendoor.
Dit vierde nummer is geheel instrumentaal.
Winter begint met een ijzig-klinkende wind, en wordt vervolgd door een typisch strings-achtig geluid in een niet al te origineel melodietje, met nog steeds de wind op de achtergrond, wat een mooie sfeer doet opwekken. Na een of anderhalve minuut wordt ook de gitaar weer gebruikt, en na een minuut of twee begint Elisabeth weer met zingen. En hoe, godverdomme, het nummer is inmiddels wat sneller en ze zingt als nooit tevoren. Ook over Tharen's instrumentale kunsten blijf ik lof uitspreken. Tharen en Elisabeth zijn - wat ook wel mag na 6 jaar enkel met z'n tweeën gewerkt te hebben - perfect op elkaar ingespeeld, en op geen enkele manier is iets aan te merken betreffende Dargaard's muziek.
Ave Atque Vale is alweer het vijfde nummer. En erg duister, langzaam & zich langzaam opbouwend nummer. Dit is een van de weinige nummer van het album waar ook Tharen zijn stem gebruikt. Dit vrij lange nummer verveeld geen seconde!
Ik vind Queen Of The Woods niet erg noemenswaardig, het is een erg 'normaal'-Dargaardnummer.
Ancestors Of Stone is het laatste* nummer op deze spetterende release. Het blijkt maar weer eens dat Tharen erg goed weet hoe hij zowel emotionele als duistere keyboardmelodietjes moet spelen. In deze track hoor je beide.
Ik moet zeggen dat - integendeel tot The Dissolution Of Eternity, waarop Thy Fleeing Time, My Phantasm Supreme en vooral A Prophecy Of Immortality mijn favorieten waren - ik op dit album niet echt een of meerdere nummer heb waarvan ik zeg; die zijn nou echt het beste. Maar als je alle nummers apart bekijkt, zijn het stuk voor stuk kunstwerken.
Ik noemde Queen Of The Woods niet noemenswaardig, maar dat is enkel in verhouding tot de rest van het album.
Zou een band met een andere naam dit nummer uit hebben gebracht, was het wel degelijk de moeite waard er iets over te schrijven.
Dan wel totaal geen Metal, maar toch zeker een aanrader, dat moge duidelijk zijn.
* op de gelimiteerde digipack-versie staat nog het nummer The Halls Of Dargaard.
----------------------------------------------------------------------------------
Website:
http://www.dargaard.com
----------------------------------------------------------------------------------
Releases:
Eternity Rites (1998)
In Nomine Aeternitatis (2000)
The Dissolution Of Eternity (2001)
Rise And Fall (2004)
----------------------------------------------------------------------------------
Members:
Tharen - instrumenten + mannelijke vocalen (Abigor, Dominion III etc.)
Elisabeth Toriser - vrouwelijke zang (Dominion III)
----------------------------------------------------------------------------------
Afkomst:
Mistelbach, Oostenrijk.
(Misschien mag ik toch wel zeggen dat deze cd wel dicht in de buurt van hun beste tot nu toe, mag gaan zitten!)
