Er volgden nog wat oudere nummers, zoals Raudt og Svart en To Thou Who Dwellest in the Night. Hoogtepunten waren ook vooral The Chaos Path en Alone, geilheid.Of ja. Voor zover je over hoogtepunten kunt praten, het uur dat ze speelden was ÉÉN GIGANTISCH HOOGTEPUNT. Gelikt geluid, prachtige virtuositeit en de stem van Øyvind. En ja, hij kwam er meer dan goed mee weg! Hij is in mijn visie één van de weinigen die het waard is om Garm op te volgen. Haalt ook alle hoge noten die Garm zong bij Arcturus, zoals bijvoorbeeld bij het nummer Nightmare Heaven. Kenners weten wat ik bedoel
En dat was geil man.En dat drumstel van Hellhammer... Poe man
Hij roste echt lekker weg!Maar aan al het moois komt een eind, dus toen Øyvind het laatste nummer van de avond aankondigde was iedereen daar nogal furieus over hehe. En dat laatste nummer was... STAR-CROSSED, tevens het eerste nummer dat ik van Arcturus kende. Sverd speelde de intro van dat nummer gewoon perfect, waarna het geweld losbarstte!
Mensen die het album The Sham Mirrors van Arcturus hebben weten waarschijnlijk ook hoe lekker Star-Crossed en Radical Cut op elkaar aan sluiten. Dus je voelt 'm al aankomen... Ze speelden Radical Cut er even vloeiend achteraan
PRACH-TIG!!!En toen vertrokken ze, heb Sverd, Knut en Øyvind nog ff fiks de hand geschud en ze gefeliciteerd met dit prachtige optreden
Ik stond immers helemaal vooraan hehe. Verklaart ook de clips van Deception Genesis en Star-Crossed/Radical Cut die ik geschoten heb en wel redelijk geslaagd vind 
Dit was een hoogtepunt. Een echte mijlpaal in m'n leven. De band speelde met zoveel energie. Ik betwijfel of ik ooit nog een mooier optreden van een band zal zien dat me meer zal doen. Of Emperor moet een reünie houden natuurlijk
P.S. Foto's volgen!
