Momenteel George Kollias, Richard Christy inspired maar dan brute deathmetal spelend, wel tof.
Sturmblast schreef:[..]pleurt op, Tjodalv kon live amper maat houden, studiogewijs was ie wel oke, maar niks meer dan dat.
Klopt, op Dynamo 98 was hij echt lachwekkend slecht, kon nieteens 210bpm blastbeats bijbenen en ging daardoor gewoon uit de maat spelen. Begon na breaks ook een kwartnoot vroeger dan de gitaristen op sommige momenten, echt maf.
Op het laatste album Unlimited klinkt het allemaal prima ja (studio he), trouwens een zeer tof album. Tjodalv is gewoon zo'n underground blackmetal drummer die tegenwoordig wat boven de massa uitsteekt, en dan nog steeds niet zo bijzonder is.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik 90% van het metaldrummen geen ene flikker aan vindt. Erg vreemd voor een metalfan, maar als drummer wat minder. Het is op een paar uitzonderingen na eentonig, hard, veel en vaak zwaar onorigineel en ongeinspireerd.
Zo over die conclusie heb je wel onnodig lang gedaan
Het drumwerkt kan mij eerlijk gezegd weinig boeien, ik heb geen goeie drummer nodig om met plezier naar muziek te luisteren. Het drummer-syndroom van teveel op drums letten is me gelukkig niet meer bij, behalve bij deathmetal dan, maarja, die muziek is voor 90% toch ook cliché/ niet boeiend. Ik snap ook niet dat sommige mensen na 7 jaar ofzo nog steeds geen genoeg krijgen van standaard brutal deathmetal "Yo, nieuwe cd.... Ja goed man, rost de pan uit" " ROST!" blaat. Krijgt men er nooit genoeg van?
Ik probeer echt niet volwassen over te komen ofzo, luister nog steeds kutherrie, maar ik snap het gewoon niet echt. 80% van de brutal deathmetal is al jaren hetzelfde, dat is met meer stijlen zo, maar bij deathmetal valt het het meeste op.