Mijn interesse in deze band werd gewekt doordat drummer Jesse de webmaster is van de Katatonia site en tevens hun forum moddereert. Het is, net als Agalloch, een Amerikaanse band, maar hun invloeden zijn voornamelijk Europees: voornamelijk Katatonia en de wat oudere Paradise Lost (t.t.v. Shades Of God) klinken door in hun sound.
Duister, sferisch spul dus, redelijk lange nummers, 6-7-8 minuten. Zeer meeslepend, stuwende tempo's en prachtig wenende gitaren. Ook de zang (rauw) is heerlijk dramatisch en wanhopig.
In mei 2003 heb ik ze live gezien in Tivoli, Utrecht, waar ze speelden met Katatonia. Dat half uurtje Daylight Dies was 1 van de meest intense halve uurtjes uit mijn leven, in een extatische roes, schuimbekkend mijn hoofd op en neer staan slaan. Van Katatonia heb ik daarna weinig meer meegekregen.
Ze hebben tot nu toe 1 volledig album uit, getiteld "No Reply" (Relapse Records 2002).
www.daylightdies.com
Op de site ("Music" sectie) kun je samples van het album downloaden, check vooral "The Line That Divides", de fantastische opener van het album.

