Zorn continues his intense new rock direction with a second release by the dynamic all star trio from his acclaimed song suite Moonchild to present an intense and mysterious tale of magic and alchemy. Featuring the mad vocal wizardry of Mike Patton singing in preverbal language accompanied by long time cohort Trevor Dunn on electric bass and Joey Baron on drums, this is Zorn at his edgy and uncompromising best. An opera of unbridled madness and complexity that will make your jaw drop. Recorded and mixed by the radical posse of musical terrorist Bill Laswell.
Holy Fucking Shit! Dat was het eerste dat ik dacht toen ik deze plaat voor het eerst hoorde. Het betreft hier een 'opera in 'vocalese' geschreven door John Zorn en uitgevoerd door Joey Baron op drums, Trevor Dunn op de bas en Mike Patton op vocalen. Wie dacht aan de hand van de recente filmworks en Masada releases dat Zorn de extreme muziek vaarwel had gezet mag zich na het horen van deze plaat nog wel eens achter de oren krabben: dit is misschien wel de heftigste plaat uit Zorn's carriëre: een mix van abstracte hardcore en death metal. Het heeft wel iets weg van Naked City en Fantomas, al is heeft het niet de chaos van die eerste of de humor van die tweede. Dunn's bas is zo zwaar vervormd dat het het grootste deel van de tijd net een gitaar is, en Mike Patton laat hier vocalen horen die je werkelijk met open mond achter laten: gegil, gegrunt, gefluister en speaking in tongues. Ook het artwork is de aandacht waard: een prachtige box met daarin de cd, een boekje met uitleg van Zorn over het project en in een tweede boekje het liberetto. Ik zou zeggen: uitchecken, voor mij in ieder geval op de valreep de metal(?)plaat van 2006
