Ozzy Osbourne

[dako]

Voor wie meedoet aan de Ozzy-marathon:
Volgende album is Diary Of A Madman uit 1981.

Doet er nog iemand mee of wat?

[Spawn999]

[Jeroen]

Nee geen zin in.

[Mollusk]

Zeker wel.
Diary Of A Madman vind ik een betere plaat dan het debuut. Simpelweg omdat de songs over de gehele linie sterker zijn. Over The Mountain, Flying High Again en met name de titeltrack zijn klassiekers. Ik had deze nog ergens liggen op een cd-r en heb hem de afgelopen dagen met plezier meerdere keren beluisterd in de auto. Ik snap echt niet waarom Crazy Train (sterk begin, maar daarna voor mij nogal een anti-climax) zo opgehemeld wordt, terwijl een nummer als Diary Of A Madman van het begin tot het eind briljant in elkaar zit.
Deze toch maar eens op origineel aanschaffen. (8.4/10)

[Mollusk]

Morgen mij meteen maar eens aan Bark At The Moon wagen. Behalve het titelnummer ken ik er voor zover ik weet niets van.

[Johan]

Ik luister nu Diary of a Madman voor de derde keer. Ik ken er maar verrassend weinig van. Oordeel volgt straks!

[Johan]

Ik vind al met al Diary of a Madman een best wel sterk album, dat iets serieuzer uit de hoek komt dan de voorganger. Ik kende er vooraf bar weinig van, maar er staan maar weinig fillers op. Ik vind zowel de eerste vier nummers als de afsluiter en titelplaat erg prima.

Nu net ook begonnen aan Bark at the Moon maar die bevalt vooralsnog veel minder.

Wat een achterlijke albumhoezen steeds trouwens!

[Lennert]

Ik vind Diary Of A Madman ook echt een wereld van verschil met het debuut. Bark At The Moon vind ik echter nog net iets beter.

[Mollusk]

Bark At The Moon beviel mij heel goed. Inderdaad net wat beter dan Diary… Met name You’re No Different, Now You See Me en Waiting For Darkness zijn stuk voor stuk sterke nummers die blijven hangen. Eigenlijk staat er met Centre Of Eternity maar één minder nummer op. Echt een album dat erg prettig wegluistert. Jake E Lee ken ik vooral van Badlands, maar eigenlijk vind ik hem beter dan Rhoads. Deze ook maar eens aanschaffen.
(8.6/10)

[Lennert]

Dat er geclaimd werd dat Ozzy alles zelf geschreven had is natuurlijk absurd lachwekkend met een tekst als die van Now You See It (Now You Don't), die overduidelijk een sneer is naar Sharon Osbourne en wel van Daisley moet komen. Jake E. Lee en Bob Daisley zorgen in ieder geval voor een goeie opvolging qua instrumentatie (en songwriting) van het sterke Diary Of A Madman en - als ik eerlijk ben - vind ik Jake E. Lee een veel fijner gitarist dan Rhoads. Creatiever en ook meer to the point dan Rhoads' neoklassieke trucje. Airey's keys voegen een kleine poplading toe, maar niet op een manier dat het me ergert.

Het album heeft verder met So Tired wel een draak eersteklas. Tevens is de tweede helft beduidend minder interessant dan het eerste gedeelte. En Osbourne zelf? Die zingt stabiel genoeg om niet teveel aan te ergeren. Een wereldzanger zal ik hem nooit vinden en het stemgeluid is voor mij op dit soort hardrock/metal ook geen vereiste, dan liever een zanger met wat meer power. Maar het ergert ook niet, dat is genoeg voor me om de luisterbeurten een soort van 'objectief' voort te kunnen zetten. (8/10)

[dako]

Is er afgezien van Ozzy eigenlijk iemand die Sharon ook maar een beetje aardig vindt? Ik heb echt nooit wat positiefs over die vrouw gehoord.

[innuendo]

Ik vind mezelf een behoorlijk empatisch persoon, maar de foto's van een huilende Sharon lieten me totaal koud.

[Jeroen]

Mij ook. Geldwolvin die Ozzy met een stok de bühne opjoeg, bij wijze van spreken

[dako]

Bark At The Moon. Fijn. Alsof de band met de komst van Jake Lee de lol er weer stukken meer in heeft zitten dan op het vorige album. Waar die vorige nog klonk als de restjes van het de eerste plaat, is dit een volwaardige opvolger van dat debuut.
Goed, er staan weer twee zeikerige ballads op en de eerste daarvan haalt als tweede track van het album meteen de vaart eruit, maar verder is het weer gewoon een lading steengoede en vrolijke nummers. Nog steeds nergens urgent of vernieuwend, maar wel vrijwel continu het gas erop en gaan. Uitstekend zomers album. 8/10

[Lennert]

Jake E. Lee is voor mij ook beter dan Rhandy Roads. Ik vergeet soms dat Blizzard Of Ozz uit 1980 kwam waardoor zijn neoklassieke spel echt voor die tijd best grensverleggend was, maar nu... ik vind het gewoon niet heel bijzonder? Goed, maar ik heb het al vele malen meer gehoord? Lee's solo's hebben veel meer bezieling.

[dako]

Het is bij Rhoads altijd 'hij kan klassieke solos', het is nooit 'zijn riffs en ritmegitaar op Blizzard is fucking geweldig en onderschat' en dat is volkomen onterecht.

[Joris]

Mooie tribute op Wacken:

[dako]

Deze week Ultimate Sin maar luisteren met z'n allen dan?

[edit]
Ik ben er eigenlijk al wel uit ook. Het is een redelijk goed album. Als je het als los album bekijkt is het zelfs erg goed. Het grootste probleem vind ik dat het vaak wel heel erg op de eerdere albums lijkt. Sommige nummers zouden moeiteloos over kunnen gaan in Crazy Train, Bark At The Moon en Rock 'n' Roll Rebel, om maar wat te noemen. Het gitaarspel is wat tammer dan op de andere platen.
Verder weinig op aan te merken. Geen instrumentaal kutnummer en de verplichte ballad (Killer Of Giants) komt na een paar minuten redelijk goed op gang. 7/10

Blizzard Of Ozz 8.5
Bark At The Moon 8
Ultimate Sin 7.5
Diary Of A Madman 7

[Mollusk]

The Ultimate Sin vind ik dan weer stukken minder. Er blijft nauwelijks wat hangen. Alleen Shot In The Dark is een echt hoogtepunt. Overduidelijk een album gericht op de Amerikaanse markt. Helaas lijdt het gitaarwerk daar onder, want ik vind het negens opzienbarend. En inderdaad een herhaling van zetten, maar dan ook nog zonder hoogvliegers wat mij betreft. Teleurstellend na het sterke Bark At The Moon.
6.8/10

[dako]

No Rest For The Wicked. Wat een kutalbum. Hier vind ik dus echt gewoon niks aan. Ongeinspireerde bagger. Ik begin me steeds meer af te vragen of Zak Wylde, die ik ooit best hoog had zitten na een paar BLS-albums en uitstekende liveoptredens, niet gewoon een enorm overschatte prutser is, met z'n kilt, met z'n akoestische geneuzel en z'n gedweep met die racist van Pantera. Wat ie hier doet is ook totaal niet boeiend. Idem voor de rest van de band. Ene oor in, andere weer uit. Ga dit geen eens een cijfer geven.

Blizzard Of Ozz - 8.5
Bark At The Moon - 8
Ultimate Sin - 7.5
Diary Of A Madman - 7
No Rest For The Wicked - kut

[Lennert]

Ultimate Sin:

Ongevaarlijke stadionrock met behoorlijke productie en een aantal erg fijne tracks. Verder ook daardoor heel erg middle of the road en met een aantal refreinen die echt te stompzinnig voor woorden zijn. Killer Of Giants en A Shot In The Dark zijn daarentegen wel echt fenomenaal en daarmee welkome afwisselingen tussen obligate meezingers als Never Know Why en Lightning Strikes.

Ik moest even wennen aan het drumwerk van Randy Castillo dat met die reverb tijdens de midtempo partijen vooral erg simpel overkwam. Uiteindelijk is dat ook gegroeid, maar het viel wel op. Lee blijft verder een zeer capabel gitarist, maar op dit brallerige cockrockmateriaal voelt het ook minder spectaculair aan dan op de voorganger. Gewoon een okay album. Niet veel meer.

65/100

No Rest For The Wicked:

Als ik het niet had gelezen, had ik door de hoeveelheid pig squeals meteen al kunnen horen dat Zakk Wylde op dit album meedoet. Ik weet niet of het aan hem ligt, maar ik kan mijn aandacht echt maar met moeite hierbij houden. Het materiaal voelt allemaal te lichtvoetig om ook maar enige indruk achter te laten. Aardig geproduceerd, zuiver gezongen (en dat is even het beste wat ik er over zeg, want zanglijntechnisch gezien doet het me niets) en netjes gespeeld, maar verder gewoon aalgladde hairmetal die buiten iets andere teksten gewoon nergens opvalt.

55/100